Kiedyś powiedziałabym: każdy popełnia błędy, powinniśmy dawać innym nadzieję. Dziś - już nie i zdecydowanie nie daję drugiej szansy. Człowiek ma to do siebie, że może drugi raz zrobić to samo - niestety... Nauczyłam się nie wymagać za dużo od ludzi, żeby się nie rozczarować. Dlatego "nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki", gdy przydarzy nam się zawód miłosny. Ufam swoim decyzjom i intuicji. W życiu codziennym także zazwyczaj jestem strasznie pamiętliwa i potrafię przypomnieć sobie dawne niesmaki z kimś po dłuższym czasie. Uważam, że lepiej kogoś utrzymywać na dystans niż znowu cierpieć.

Kiedyś powiedziałabym: każdy popełnia błędy, powinniśmy dawać innym nadzieję. Dziś - już nie i zdecydowanie nie daję drugiej szansy. Człowiek ma to do siebie, że może drugi raz zrobić to samo - niestety... Nauczyłam się nie wymagać za dużo od ludzi, żeby się nie rozczarować. Dlatego "nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki", gdy przydarzy nam się zawód miłosny. Ufam...

Uważam,że każdy z nas w pełni zasługuje na tzw "drugą szansę".Jednak tych szans nie powinno być więcej niż dwie,gdyż wtedy mija się to z celem.Osobiście dałam kilku osobom drugą szansę.Niektórzy z nich ją wykorzystali,inni zaś nie.W dużej mierze zależy to od człowieka,jego charakteru.Czasami postępuję zle i też chce od kogoś drugiej szansy,bowiem wierzę,że zawsze można coś zmienić czy też naprawić pod warunkiem,że naprawdę chce się to osiągnąć.Jedynym przypadkiem,w którym nie potrafiłabym wybaczyć jest z pewnością zdrada drugiej osoby.Myślę,że po takim doświadczeniu już nigdy nie da się zaufać partnerowi.

Uważam,że każdy z nas w pełni zasługuje na tzw "drugą szansę".Jednak tych szans nie powinno być więcej niż dwie,gdyż wtedy mija się to z celem.Osobiście dałam kilku osobom drugą szansę.Niektórzy z nich ją wykorzystali,inni zaś nie.W dużej mierze zależy to od człowieka,jego charakteru.Czasami postępuję zle i też chce od kogoś drugiej szansy,bowiem wierzę,że zawsze można coś...

Czy jestem osobą, która daje ludziom drugą szansę.? Jeszcze dwa lata temu z marszu odpowiedziałabym, że nie, w końcu nie wchodzi się dwa razy do tej rzeki. A dziś.? Dziś wiem, że nie każda rzeka prowadzi do morza i nie każdy nurt płynie w dobrą stronę. Tylko przy nim mogłam być szczęśliwa, tylko przy nim mogłam pokonać każdą górę spotkaną na mej drodze, to przy nim lśniłam niczym krystaliczna woda w górskim potoku, to on pozwalał mi nabrać siły i mocy. Teraz wiem, że największym moim błędem było to iż nie dałam mu drugiej szansy. Każdy popełnia błędy i ja i on! Lecz w miłości powinno być miejsce, na ,,przepraszam, wybacz mi, naprawię to" jak i na ,,ufam Ci" Życie jest zbyt krótkie, aby topić się w niewłaściwej rzece. Jeśli w swoim życiu jeszcze kiedykolwiek znajdę rzekę, która zaprowadzi mnie do morza, będę trwać przy niej nawet jeśli wyrzuci mnie na brzeg. W końcu miłość cierpliwa jest i wybacza.

Czy jestem osobą, która daje ludziom drugą szansę.? Jeszcze dwa lata temu z marszu odpowiedziałabym, że nie, w końcu nie wchodzi się dwa razy do tej rzeki. A dziś.? Dziś wiem, że nie każda rzeka prowadzi do morza i nie każdy nurt płynie w dobrą stronę. Tylko przy nim mogłam być szczęśliwa, tylko przy nim mogłam pokonać każdą górę spotkaną na mej drodze, to przy nim lśniłam...

Raz stracone zaufanie, bardzo ciężko jest odbudować. Sama doświadczyłam takich sytuacji. Są one przykre i niemiłe. Aczkolwiek, myślę że jeśli kogoś kochamy, to nie powinniśmy kończyć związku z daną osobą. Bo właśnie ona może być naszą idealną drugą połówką. A jeśli przegapimy miłość, to życie także.

Raz stracone zaufanie, bardzo ciężko jest odbudować. Sama doświadczyłam takich sytuacji. Są one przykre i niemiłe. Aczkolwiek, myślę że jeśli kogoś kochamy, to nie powinniśmy kończyć związku z daną osobą. Bo właśnie ona może być naszą idealną drugą połówką. A jeśli przegapimy miłość, to życie także.

Wszystko zależy od sytuacji, w której się znajduję. Jednak widzę, że z wiekiem zaczęłam (trochę bardziej) kierować się własnym dobrem. Kiedyś dawałam 3,8,20 szansę i nawet wtedy gdy ktoś mnie zawodził, myślałam, że się zmieni i może to ja zrobiłam coś nieodpowiedniego. Teraz jest jedna szansa (może dwie). Jeśli ktoś zrani Cię raz, nie będzie miał skrupułów zrobić tego ponownie.

Wszystko zależy od sytuacji, w której się znajduję. Jednak widzę, że z wiekiem zaczęłam (trochę bardziej) kierować się własnym dobrem. Kiedyś dawałam 3,8,20 szansę i nawet wtedy gdy ktoś mnie zawodził, myślałam, że się zmieni i może to ja zrobiłam coś nieodpowiedniego. Teraz jest jedna szansa (może dwie). Jeśli ktoś zrani Cię raz, nie będzie miał skrupułów zrobić tego ponownie.

Wszystko zależy od osoby, której mam dać drugą szansę. Są osoby, którym warto ponownie zaufać, zaryzykować. Są też takie, które zniweczą 2, 3 i 10 szansę. Ważne też, jaki błąd został popełniony.

Wszystko zależy od osoby, której mam dać drugą szansę. Są osoby, którym warto ponownie zaufać, zaryzykować. Są też takie, które zniweczą 2, 3 i 10 szansę. Ważne też, jaki błąd został popełniony.

Jestem raczej typem osoby, która nie potrafi wybaczać. Uważam, że dawanie komuś drugiej szansy zwyczajnie nie ma sensu. Dlaczego? Ponieważ nawet kiedy przestaniemy czuć w stosunku do kogoś gniew, na naszej duszy wciąż pozostanie blizna i nigdy nie będziemy w stanie zaufać mu ponownie w stu procentach.

Jestem raczej typem osoby, która nie potrafi wybaczać. Uważam, że dawanie komuś drugiej szansy zwyczajnie nie ma sensu. Dlaczego? Ponieważ nawet kiedy przestaniemy czuć w stosunku do kogoś gniew, na naszej duszy wciąż pozostanie blizna i nigdy nie będziemy w stanie zaufać mu ponownie w stu procentach.

Jestem jeszcze stosunkowo młody, zbliżam się do 30-tki, przeżyłem już wielką miłość i jeszcze większe miłosne rozczarowanie. Miał być ślub, piękne wesele, a wszystko posypało się jak domek z kart. Drugim szansom mówię stanowcze nie, z perspektywy czasu widzę, że czasami warto powiedzieć "dość" i rozejść się w dwie różne strony. Po rozstaniu przez jakiś czas nie mogłem dojść do siebie, musiałem skorzystać z pomocy psychologa, żeby sobie to jakoś ułożyć.
Minęło 2,5 roku od tamtego zdarzenia, życie poukładało się na nowo, ale już z kimś innym :)

Jestem jeszcze stosunkowo młody, zbliżam się do 30-tki, przeżyłem już wielką miłość i jeszcze większe miłosne rozczarowanie. Miał być ślub, piękne wesele, a wszystko posypało się jak domek z kart. Drugim szansom mówię stanowcze nie, z perspektywy czasu widzę, że czasami warto powiedzieć "dość" i rozejść się w dwie różne strony. Po rozstaniu przez jakiś czas nie mogłem dojść...

Mam zasadę, że zawsze daję drugą szansę, pod warunkiem, że jest to rzecz, którą da się darować. Swojej byłej dałem szansę. Była bardziej skupiona na sobie, cały czas mówiła Ja, nigdy nie mówiła My. Pisała wyłącznie o swoich problemach, tak jakbym Ja ich w ogóle nie miał. Pisała co tam, ale nigdy nie wiedziała, kiedy jestem smutny, pewnie nawet nie miała pojęcia czy byłem w ogóle szczęśliwy. Była nieco dziecinna, dałem jednak jej szansę. Dało to coś? Nie! Jednak uważam, że zawsze trzeba dać szansę, jeśli ją zmarnuje, to odpuścić. Jak mówił Teodor Roosevelt: Błędów nie popełnia, ten kto nic nie robi. Moja mama zawsze mówiła mi, że nie można od tak wszystkiego rzucić w diabły, zawsze można coś odbudować, posklejać jak wazon, o ile nie rozpadło się to na drobne części. Do czego zmierzam? Jeśli się kocha, jeśli osoba okazuje szczerą skruchę, można jej uwierzyć, ale tylko raz (druga szansa), nigdy więcej. Nie można ciągle przepraszać, i wybaczać. Mówi się, że prawdziwa miłość wszystko wybaczy, pewnie tak, ale bez przesady. Nie można notorycznie popełniać gafę za gafą.

Mam zasadę, że zawsze daję drugą szansę, pod warunkiem, że jest to rzecz, którą da się darować. Swojej byłej dałem szansę. Była bardziej skupiona na sobie, cały czas mówiła Ja, nigdy nie mówiła My. Pisała wyłącznie o swoich problemach, tak jakbym Ja ich w ogóle nie miał. Pisała co tam, ale nigdy nie wiedziała, kiedy jestem smutny, pewnie nawet nie miała pojęcia czy byłem w...

Każdemu należy się druga szansa. Jeśli ktoś chce naprawić swój błąd to znaczy, że mu zależy i żałuje swoich czynów. Ktoś kto nie chciałby się poprawić nie prosiłby nas o wybaczenie i drugą szansę. "Kiedyś jak coś się psuło, to się to naprawiało, a nie wyrzucało do kosza." - chyba każdy z nas słyszał to zdanie i chyba warto wprowadzić je do naszego nowoczesnego życia. Nie warto pielęgnować w sobie złości i urazy, wybaczając możemy iść do przodu z czystym sercem.

Każdemu należy się druga szansa. Jeśli ktoś chce naprawić swój błąd to znaczy, że mu zależy i żałuje swoich czynów. Ktoś kto nie chciałby się poprawić nie prosiłby nas o wybaczenie i drugą szansę. "Kiedyś jak coś się psuło, to się to naprawiało, a nie wyrzucało do kosza." - chyba każdy z nas słyszał to zdanie i chyba warto wprowadzić je do naszego nowoczesnego życia. Nie...