Ludzie są dziwni. Nie potrafią cieszyć się z niczego, ciągle narzekają i wzajemnie sobie utrudniają życie. Czy tak trudno jest się dogadać? Już niedługo to wszystko się zmieni. Mój ojciec podbije tę żałosną planetę i wprowadzi nowe, lepsze rządy. Spróbują się sprzeciwić - zginą od razu.
Żaden z mieszkańców tej planety nie jest w stanie rozpoznać, kto faktycznie stąd pochodzi. Możemy bez problemu przekształcać swój wygląd i dzięki temu wpasować się w każde otoczenie. Pomogło to już w infiltracji poprzednich zamieszkałych planet. W porównaniu z Ziemią posiadały one jakąś zaawansowaną technologię, choć z naszą nie mogły się równać. Tutaj w ogóle nie dorastają nam do pięt. Podbicie Ziemi zajmie zaledwie chwilę.
- Ayrix, jak ci idzie? - Słyszę głos dowódcy mojego oddziału w głowie.
- Świetnie, te marne istoty nie mogą się z nami równać. Można rozpocząć inwazję.
Telepatyczne porozumiewanie się to dla nas norma. Poza mieszkańcami naszej planety nikt tego nie potrafi, a czytanie w cudzych myślach pomaga nam rozpoznać wrogów, zanim zechcą nam przeszkodzić.
Od teraz wszystko się zmieni. Każdy człowiek będzie wykonywał rozkazy. Nikt nie będzie się obijał. Skoro sami nie potrafią zagospodarować siły roboczej - my się tym zajmiemy.
- Zmywaj się stamtąd. Zaraz zrobi się naprawdę gorąco - głos dowódcy wyrywa mnie z rozmyśleń.
- Robi się.
Z uśmiechem na twarzy podążam w stronę magazynu, gdzie ukryłam swój statek zwiadowczy. Obejrzę masakrę ludzi z daleka.

Ludzie są dziwni. Nie potrafią cieszyć się z niczego, ciągle narzekają i wzajemnie sobie utrudniają życie. Czy tak trudno jest się dogadać? Już niedługo to wszystko się zmieni. Mój ojciec podbije tę żałosną planetę i wprowadzi nowe, lepsze rządy. Spróbują się sprzeciwić - zginą od razu.
Żaden z mieszkańców tej planety nie jest w stanie rozpoznać, kto faktycznie stąd...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Słońce zgasło zanim się jeszcze urodziłam.Musieliśmy znaleźć bezpieczne źródło energii,aby przeżyć.Bardzo szybko znaleziono wolno latającą planetę,która miała wystarczalny zapas energii na kolejne kilkaset lat.Nikt jednak nie przewidział,że planeta wcale nie była opuszczona...
Wszyscy biegliśmy w kierunku dziwnego wybuchu.Jedni mówili,że spadł aukopter(przyszły latający samochód),inni,że to meteoryt.
Ja jednak nie byłam pewna żadnej z wersji.I niewątpliwie okazało się,że mam rację,bo kiedy zgromadziliśmy się w parku przy Midtown Tower,było pewne,że to nie meteoryt,a tym bardziej nie aukopter.
Na środku parku stał ogromny,czarno-fioletowy statek kosmiczny.W pewnej chwili właz się otworzył,a ze środka wyszło kilka...normalnych ludzi.Podeszli do osób,którzy ich otaczali i zaczęli mówić coś w dziwnym języku.Z następnej chwili pamiętam tylko agentów,którzy przybyli na miejsce i paraliżując istoty,zabrali je ze sobą.Ktoś złapał mnie za rękę i zaciągnął do czarnego auta.Moi rodzice,uzbrojeni i ubrani w stroje bojowe uśmiechnęli się do mnie blado.To nic - powtarzali.
Tak jednak nie było. Menijczycy - jak się później okazało,przybyli na Ziemię, ponieważ na ich planecie - Menium,zaczęło brakować energii,która zasilałaby ich technologię.Potrafili zmieniać swój kształt i mówić we wszystkich językach świata.Z tego co udało mi się usłyszeć od rodziców,oraz ich współpracowników,Menijczycy byli do przodu z wszelaką technologią.Na całej planecie panował spokój,który osiągnęli poprzez oczyszczanie ducha i wiarę w dobrą władzę.Żałuję,że nigdy nie zobaczyłam ich prawdziwego "Ja",ale miałam nadzieję,że jeszcze nie raz odwiedzą nas w pokojowym nastawieniu.

Słońce zgasło zanim się jeszcze urodziłam.Musieliśmy znaleźć bezpieczne źródło energii,aby przeżyć.Bardzo szybko znaleziono wolno latającą planetę,która miała wystarczalny zapas energii na kolejne kilkaset lat.Nikt jednak nie przewidział,że planeta wcale nie była opuszczona...
Wszyscy biegliśmy w kierunku dziwnego wybuchu.Jedni mówili,że spadł aukopter(przyszły latający...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Tomasz ostatni raz wziął głęboki oddech, to był jego dzień, ostatnie spotkanie przed wyborami, od najbliższych godzin zależał jego awans społeczny w tym małym miasteczku. Wyszedł z promiennym uśmiechem na ustach i zaczął przemawiać do potencjalnych wyborców, gdy nagle dał się słyszeć przeraźliwy pisk. Zdezorientowany kandydat dostrzegł na niebie światło pędzące na plac przed ratuszem, ale zanim zdążył cokolwiek zrobić, potworny blask oślepił oczy tłumu. Po chwili dostrzeżono, że tuż pod drzwiami ratusza stoi auto - Tesla Roadster, a z jego wnętrza wybiegają małe, piękne istoty. Były to podobne do ludzi stworzenia, ich wzrost wynosił około metra i jedyne, co było u nich duże to fioletowe oczy. Po chwili grobowej ciszy dało się słyszeć mruczenie, Tomasz szybko domyślił się, że w ten sposób obcy chcą się komunikować, więc wziął sprawy w swoje ręce i zaczął pokazywać, że nikt nie rozumie tej mowy. Wtedy przybysze wyciągnęli syntezator mowy i przemówili:
-Witajcie Trappiści! W końcu was rewizytujemy na waszej planecie!
Tomasz, niewiele rozumiejąc, zaprosił gości do swojego gabinetu i odbył z nimi długą rozmowę, podczas której wyszła na jaw wielka pomyłka. Okazało się, że obcy pomylili planety i zamiast na TRAPPISTA-1e dolecieli na Ziemię, na szczęście przybysze okazali się spokojnymi istotami, których cała kultura opiera się na dobru drugiej istoty. Gorąco przepraszając za wywołane zamieszanie, odlecieli tak szybko, jak tylko mogli, a Tomasz dokończył swoje przemówienie.

Tomasz ostatni raz wziął głęboki oddech, to był jego dzień, ostatnie spotkanie przed wyborami, od najbliższych godzin zależał jego awans społeczny w tym małym miasteczku. Wyszedł z promiennym uśmiechem na ustach i zaczął przemawiać do potencjalnych wyborców, gdy nagle dał się słyszeć przeraźliwy pisk. Zdezorientowany kandydat dostrzegł na niebie światło pędzące na plac...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

DZIENNIK POKŁADOWY, wpis 697:
Za 48 godzin znajdziemy się w obrębie orbity zamieszkałej planety Actiniaria. Otrzymaliśmy już komunikat powitalny od tubylców. Lądowanie powinno przebiec pozytywnie. Mimo wysokiego poziomu ekscytacji, załoga spisuje się na medal.

DZIENNIK POKŁADOWY, wpis 701:
Po trzech dniach spędzonych na Ukwiale, na długo jeszcze nie wyjdę z podziwu bogactwa zasobnego tej planety. Actiniaria skąpana jest w aleksandrycie. A złoża złota rozciągają się wzdłuż skalnych przesmyków planety. Tubylcy, którzy sami siebie określają jako "dzieci kosmosu", intelektualnie dorównują dojrzałemu homo sapiens. Ich skóra jest posiniała, a twarze bardziej pociągłe z wyraźnie zarysowanymi kośćmi. Grzbiet pokrywają liczne plamy, przypominające kleksy rozlanego atramentu. Wyraźnie zaostrzone zęby na pierwszy rzut oka sugerują groźnego osobnika, mięsożercę. Jednakże Actiniarianie żywią się owocami planety, które z wyglądu nie przypominają żadnego znanego mi składnika ludzkiej diety frutariańskiej.

DZIENNIK POKŁADOWY, wpis 711:
Tubylcy cechują się niebywałą życzliwością. Są wrażliwi na piękno, skromni i bardzo radośni. Dowiedziałem się, że wyznają wiarę w Kosmos i moc oddziaływania Księżyców otaczających ich planetę. Ponadto ich największym odkryciem, jest długowieczność. Poświęcili lata badań nad teorią wieloświatów. Uważają, że każdy z nich wiedzie alternatywne życie zarówno na Ziemi, jak i nieskończenie wielu innych planetach rozsianych po całym Wszechświecie.

DZIENNIK POKŁADOWY, wpis 697:
Za 48 godzin znajdziemy się w obrębie orbity zamieszkałej planety Actiniaria. Otrzymaliśmy już komunikat powitalny od tubylców. Lądowanie powinno przebiec pozytywnie. Mimo wysokiego poziomu ekscytacji, załoga spisuje się na medal.

DZIENNIK POKŁADOWY, wpis 701:
Po trzech dniach spędzonych na Ukwiale, na długo jeszcze nie wyjdę z podziwu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pewna dziewczyna przechadzała się po łące.Nagle zobaczyła szczątki rozbitego statku.Z pośród nich wyszła trójka czegoś,co nie sposób było nazwać.Były to różnokolorowe,długonogie postacie z pociągłymi twarzami,czarnymi,w kształcie łez oczami i bez ust.Zaczęły piszczeć,jakby próbowały się porozumiewać. Dziewczyna była strasznie zdziwiona.Stworki dziwnie się jej przyglądały.Nagle wokół nich pojawiały się azteckie wzory i chmara dymu.Dziwno kształtne ludki stały się ludźmi i mówiły normalnie.Wytłumaczyli oni wszystko, co trzeba było,aby naprawić ich statek.

Pewna dziewczyna przechadzała się po łące.Nagle zobaczyła szczątki rozbitego statku.Z pośród nich wyszła trójka czegoś,co nie sposób było nazwać.Były to różnokolorowe,długonogie postacie z pociągłymi twarzami,czarnymi,w kształcie łez oczami i bez ust.Zaczęły piszczeć,jakby próbowały się porozumiewać. Dziewczyna była strasznie zdziwiona.Stworki dziwnie się jej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

 [authorPhoto]106322|Cixin Liu[/authorPhoto] Cixin Liu[authorLink]106322|Cixin Liu[/authorLink]
Problem trzech ciał[bookLink]4233532|Problem trzech ciał[/bookLink]
Ciemny las[bookLink]4704919|Ciemny las[/bookLink]
Koniec śmierci[bookLink]4808046|Koniec śmierci[/bookLink]

 [authorPhoto]106322|Cixin Liu[/authorPhoto] Cixin Liu[authorLink]106322|Cixin Liu[/authorLink]
Problem trzech ciał[bookLink]4233532|Problem trzech ciał[/bookLink]
Ciemny las[bookLink]4704919|Ciemny las[/bookLink]
Koniec śmierci[bookLink]4808046|Koniec śmierci[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post