U mnie już są ;)

U mnie już są ;)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

czy książki już do Was doszły? :)

czy książki już do Was doszły? :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

ogarbejbe
lubczyk
adu123
Mollinka_90
sloneczko89

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

ogarbejbe
lubczyk
adu123
Mollinka_90
sloneczko89

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Postanowiła chwilę odpocząć. Miała długi dzień. Włączyła ulubioną płytę, na której przystojny mężczyzna śpiewał i grał na gitarze akustycznej, następnie położyła się na kanapie. Była zmęczona, wiedziała, że źle zrobiła. Bardzo źle. W takie pracowite wieczory zastanawiała się nad przyczynami swojego zachowania. Często w tych momentach była skłonna do melancholicznej analizy. Wiedziała, że postępuje źle. Zawsze obwiniała matkę. Wiedziała, że to sztampowe i nie robi z niej ciekawej persony przestępczej. Mama zawsze jej powtarzała „Kochanie, cokolwiek zrobisz mamusia i tatuś zawsze będą przy Tobie”. Ciekawe czy mamusia by teraz chciała zobaczyć widok w jej sypialni. Ta jej matczyna troska i rzewne łzy. Niedobrze jej się zrobiło. Może niektórzy ludzie po prostu rodzą się ze znieczulicą serca i skażonym umysłem? „Pieprzyć to” – pomyślała – „Kogo to obchodzi?”. Wstała, rozciągnęła się, z uśmiechem spojrzała w stronę sypialni. Ze stolika wzięła brudny od krwi nóż. Otworzyła drzwi od sypialni.
- To jak skarbie, bawimy się dalej czy może chcesz porozmawiać? Masz wybór, ale wiesz, że to jest już nasza ostatnia zabawa albo ostatnia rozmowa?
Miała słabość do mężczyzn w mundurach.

Postanowiła chwilę odpocząć. Miała długi dzień. Włączyła ulubioną płytę, na której przystojny mężczyzna śpiewał i grał na gitarze akustycznej, następnie położyła się na kanapie. Była zmęczona, wiedziała, że źle zrobiła. Bardzo źle. W takie pracowite wieczory zastanawiała się nad przyczynami swojego zachowania. Często w tych momentach była skłonna do melancholicznej analizy....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Przygotowywała gulasz w takim stylu, jakby malowała najpiękniejszy obraz na świecie. Faktycznie byłą to czysta poezja. Wtedy widziałem ją po raz ostatni, delikatnie tnącą serca aby wrzucić je na patelnię. Teraz wiem, że ten obrazek w mojej głowie to coś więcej niż wspomnienie. Ona cięła serca a ja nie byłem świadom zagrożenia. Kto boi się własnej matki? Kto podejrzewa ją o jakiekolwiek zło?
- Jesteś pewien, że chcesz do niej iść?- nie spojrzała mi w oczy, dalej ćwiartowała mięso. Wyglądała całkiem uroczo, zawsze taką ją pamiętałem…Nasza relacja jest raczej trudna do wyjaśnienie i nie mam zamiaru czuć się źle z powodu więzi, które nas łączyły.
- Sama wiesz, że nie możemy tak zawsze…- sam siebie nie przekonałem a co dopiero ją. Była bardzo zdecydowana, władcza i gotowa na każdą sytuację.
- Nie możemy?- dopiero teraz spojrzała na mnie. Spojrzała w ,,ten sposób’’. Jak mały chłopiec ma rozróżnić to co dobre od tego co zupełnie chore? Jeżeli całe życie żyłeś w określony sposób…Każde szaleństwo jest do przyjęcia.
- Zrozum. Ja…Ja nie mogę tak dłużej!- czułem jak niewidzialne macki zaciskają się na mojej szyi. Moja wola topiła się pod jej spojrzeniem.
- Inni mają decydować o tym, co możesz a co nie? Bo inni tak chcą?-zaczęła do mnie podchodzić, nóż ociekał krwią.
- Mamo…proszę!- niemal się rozryczałem.
- Nie proś…-tak skończyła się nasza ostatnia rozmowa. Czy żałuję ? Jedynie czasami, gdy nie mogę zasnąć i zbyt wiele myślę. Kocham ją bardzo.

Przygotowywała gulasz w takim stylu, jakby malowała najpiękniejszy obraz na świecie. Faktycznie byłą to czysta poezja. Wtedy widziałem ją po raz ostatni, delikatnie tnącą serca aby wrzucić je na patelnię. Teraz wiem, że ten obrazek w mojej głowie to coś więcej niż wspomnienie. Ona cięła serca a ja nie byłem świadom zagrożenia. Kto boi się własnej matki? Kto podejrzewa ją o...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Biegła przez las, wszędzie pachaniało mchem i wilgocią. Zgubiła się nie miała rozeznania w terenie ale matczyna troska kazała jej uciekać. Tam się nie dało żyć każdego dnia bała się o to czy przeżyje, wojna, śmierć, nie raz widziła błąkające się dziecko zanoszące płaczem. Serce pękło na ten widok. Nie mogła pozwolić by jej córkę spotkał taki los postanowiła zostawić ten świat bólu, jej ostatnia rozmowa była z Bogiem, chociaż nie wiedziała czy rzeczywiście istnieje, czuła jednak, że to właśnie ktoś tam u góry pomaga jej podjąć decyzję... Schowała się w starej leśnej chacie w oddali słyszała szczekanie psów, podała niemowlęciu pierś by było spokojne, ktoś się zbliża, zamknęła oczy, kroki było coraz głośniejsze...

Biegła przez las, wszędzie pachaniało mchem i wilgocią. Zgubiła się nie miała rozeznania w terenie ale matczyna troska kazała jej uciekać. Tam się nie dało żyć każdego dnia bała się o to czy przeżyje, wojna, śmierć, nie raz widziła błąkające się dziecko zanoszące płaczem. Serce pękło na ten widok. Nie mogła pozwolić by jej córkę spotkał taki los postanowiła zostawić ten...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

- Cicho, już będzie dobrze. – wyszeptała Zuza i przytuliła mnie tak mocno, że poczułam jak zgniata mi żebra. Jednak nie opierałam się. Wtuliłam się w nią, odwzajemniając uścisk.
Po kilku minutach przestała mnie dusić, zaczęła oddychać bardziej miarowo, a jej lewa ręka gładziła moje chude posiniaczone ciałko. Spojrzałam w jej oczy. Była bliska płaczu, ale pomimo tego uśmiechała się do mnie. Jednak, nie była spokojna. Czułam jak szybko bije jej SERCE.
- To była OSTATNIA taka ROZMOWA! Już nigdy Cię nie dotknie. Obiecuję. – wyszeptała Zuza i znowu przytuliła mnie do siebie, jak gdyby chciała ochronić mnie przed całym złem tego świata.
- Mówiła, że to dla mojego dobra, że dzięki temu będę lepsza.
- Cholerna MATCZYNA TROSKA – szepnęła do siebie, po czym dodała już głośniej - Łucja, słuchaj mnie teraz. Zamieszkasz u mnie. Nie jesteś tutaj bezpieczna. Już nigdy Cię nie zostawię, rozumiesz? Na pewno nie z tą wariatką. Chodź. Samochód stoi przed domem.
Wyszłyśmy z łóżka. Zuzia wzięła mnie na barana i otuliła kocem, w tym samym momencie na dole trzasnęły drzwi. Zrobiło się zimniej. Okno w moim pokoiku zamknęło się z hukiem.
- Nawet nie myśl, że zabierzesz mi córkę, Zuza! Idę po Ciebie! – huk. Tym razem to nie były drzwi, ani tym bardziej okno. Podobny dźwięk słyszałam tylko w filmach.

- Cicho, już będzie dobrze. – wyszeptała Zuza i przytuliła mnie tak mocno, że poczułam jak zgniata mi żebra. Jednak nie opierałam się. Wtuliłam się w nią, odwzajemniając uścisk.
Po kilku minutach przestała mnie dusić, zaczęła oddychać bardziej miarowo, a jej lewa ręka gładziła moje chude posiniaczone ciałko. Spojrzałam w jej oczy. Była bliska płaczu, ale pomimo tego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Anna z trudem otworzyła oczy. Była cała obolała, kręciło się jej w głowie i chciało wymiotować. Wokół panowała nieprzenikniona ciemność. Chwilę potrwało aż oczy się do niej przyzwyczaiły, ale i tak niewiele widziała. Była zamknięta w jakimś małym pomieszczeniu, chyba była to jakaś piwnica bo miała ceglane mury, nie było okien a w powierzu było czuć zapach wilgoci i stęchlizny. Nie mogła sobie przypomnieć co się stało i jak się tu znalazła, ale po chwili pamięć zaczęła wracać. Przypomniała sobie przystojnego nowopoznazego faceta, ostatnią rozmowę z mamą i jej matczyną troskę o nią i tą straszną kłótnię. Mama nie chciała by wyjeżdżała praktycznie z obcym facetem na wakacje, serce mówiło jej, że ten człowiek nie ma dobrych zamiarów. Anna nie słuchała, pokłócona i obrażona wybiegła z domu i pojechała do niego.
W korytarzu słychać było kroki, ktoś się zbliżał, włożył klucz do statego zamka w drzwiach i go przekręcił. Anna zamarła, jej całe ciało i umysł opanowała panika. Drzwi się otworzyły...

Anna z trudem otworzyła oczy. Była cała obolała, kręciło się jej w głowie i chciało wymiotować. Wokół panowała nieprzenikniona ciemność. Chwilę potrwało aż oczy się do niej przyzwyczaiły, ale i tak niewiele widziała. Była zamknięta w jakimś małym pomieszczeniu, chyba była to jakaś piwnica bo miała ceglane mury, nie było okien a w powierzu było czuć zapach wilgoci i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Do tej pory pamiętała ich ostatnią rozmowę. Pokłócili się o czapkę. Kuba nigdy jej nie brał, uważał, że to babskie. A ona zawsze, gdy wychodził przypominała mu o niej.
-Twoja matczyna troska kiedyś mnie zabije.- mruknął wychodząc. Wtedy ostatni raz widziała go żywego. Zabił go ten wariat za kółkiem, pijany w sztok. Niby sąd go osądził, ale jaka to sprawiedliwość osiem lat i zakaz prowadzenia pojazdów. Od jej własnej tragedii mineło dziesięć lat i dziś wymiarzyła sprawiedliwość. Patrzyła na trupa, który kiedyś zabił jej syna. Z precyzyjną dokładnością wycinała jego organy i władała do lodu. Może komuś się przydadzą. Od lat była chirugriem, znała się na tym. Właśnie trzymała serce mordercy.
-A myślałam, ze go nie masz.- zaśmiala się sama do siebie i wróciła do pracy.

Do tej pory pamiętała ich ostatnią rozmowę. Pokłócili się o czapkę. Kuba nigdy jej nie brał, uważał, że to babskie. A ona zawsze, gdy wychodził przypominała mu o niej.
-Twoja matczyna troska kiedyś mnie zabije.- mruknął wychodząc. Wtedy ostatni raz widziała go żywego. Zabił go ten wariat za kółkiem, pijany w sztok. Niby sąd go osądził, ale jaka to sprawiedliwość osiem lat i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Poprzedniej nocy nie mogła spać. Długo przygotowywała się do tej rozmowy. Brakowało jej odwagi na pożegnanie. Serce wyrywało jej się z piersi. Nie miała wyboru. Musiała pożegnać swojego ukochanego. Wiedziała, że to nie w porządku, ale teraz nie on był najważniejszy... Poznali się kiedy byli jeszcze w gimnazjum, ale parą zostali dopiero w klasie maturalnej. Zakończenie szkoły plus presja wywierana na naukę przed egzaminem dojrzałości sprawiła, że ich spotkania sięgały rangą niemal romantycznych schadzek przeciwko całemu światu. Wymykali się wieczorami i czuli że mają wszystko. Ona zdała maturę zadowalająco dzięki czemu dostała się na wymarzone studia pielęgniarskie. On po zakończeniu szkoły pracował jako mechanik w warsztacie ojca. Związek na odległość odbijał się na ich związku coraz mocniej. Był o nią zazdrosny. Po kilku piwach w barze dzwonił do niej z wyrzutami. Docierały do niej słuchy, że ją zdradza. Wybaczyła mu. Znosiła to. Bardzo go kochała. Nadal kocha... Kiedy uderzył ją pierwszy raz tłumaczyła sobie, że przecież tego nie chciał. Kolejny raz wypchnął ją z okna. Wtedy się dowiedziała że jest w ciąży. Znalazła w sobie siłę. Odejdzie. Nie powie o dziecku. Pod sercem nosi nowe życie i ona się o nie zatroszczy. Stworzy bezpieczny, spokojny dom z dala od przemocy. A jeśli on się o nie upomni... zabije go.

Poprzedniej nocy nie mogła spać. Długo przygotowywała się do tej rozmowy. Brakowało jej odwagi na pożegnanie. Serce wyrywało jej się z piersi. Nie miała wyboru. Musiała pożegnać swojego ukochanego. Wiedziała, że to nie w porządku, ale teraz nie on był najważniejszy... Poznali się kiedy byli jeszcze w gimnazjum, ale parą zostali dopiero w klasie maturalnej. Zakończenie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej