Super! :)

Super! :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

KedaR
ka_raska
Lilianna
anteeekg
kecajemu

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

KedaR
ka_raska
Lilianna
anteeekg
kecajemu

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Jako nastolatka ubzdurałam sobie, że będę spełniać marzenia moich przyjaciół. Zaczęłam od pozornie najłatwiejszego z nich - wyjazdu do Anglii.
Było to marzenie mojej koleżanki, a jako, że nie wyglądała na zaradną - postanowiłam jej pomóc. Znalazłam dość tanie bilety i noclegi. Po krótkim uzgodnieniu wszystko kupiłam. Podjęłyśmy decyzję o wyjeździe dość spontanicznie. To miał być nasz pierwszy w życiu lot samolotem, więc byłyśmy bardzo podekscytowane. Na lotnisku potrzebowałam dłuższą chwilę, aby się odnaleźć. Szybko zrozumiałam, że moja koleżanka mi nie pomoże. Musiałam sama wszystkiego szukać i o wszystko pytać. Cudem dotarłyśmy do Londynu. Niestety tam także spotkały nas problemy. Okazało się, że tamtejsze prawo nie pozwala wjazdu na teren kraju osobom niepełnoletnim, bez zgody rodzica, której oczywiście nie miałyśmy. Na szczęście miła pani w kontroli przepuściła nas, nie robiąc większych problemów. Znalezienie właściwego autobusu, zajęło nam dobrą godzinę i kiedy wszystko wydawało się już być idealnie, okazało się, że wysiadłyśmy na wcześniejszym przystanku, skąd miałyśmy jeszcze ponad dwie godziny do samego centrum. Pierwsza podróż metrem, była dla mnie dużym przeżyciem. W końcu wysiadłyśmy na dobrym przystanku i według GPS'u byłyśmy 10 minut od hotelu. Dojście tam zajęło nam ponad dwie godziny. Reszta tygodnia nie wyglądała lepiej. Miałam momenty, kiedy chciałam się poddać, ale wiedziałam, że nie mogę. Mimo wszystko wspominam ten wyjazd bardzo dobrze.

Jako nastolatka ubzdurałam sobie, że będę spełniać marzenia moich przyjaciół. Zaczęłam od pozornie najłatwiejszego z nich - wyjazdu do Anglii.
Było to marzenie mojej koleżanki, a jako, że nie wyglądała na zaradną - postanowiłam jej pomóc. Znalazłam dość tanie bilety i noclegi. Po krótkim uzgodnieniu wszystko kupiłam. Podjęłyśmy decyzję o wyjeździe dość spontanicznie. To...

Przeżyłam parę większych i mniejszych przygód, ale nie są one na tyle niesamowite, żeby o nich opowiadać. Cały czas czekam na przygode życia. Coś co mnie zaskoczy, co wywoła niepowtarzalne emocje, o czym będe mogła opowiadać godzinami. Wciąż czekam...

Przeżyłam parę większych i mniejszych przygód, ale nie są one na tyle niesamowite, żeby o nich opowiadać. Cały czas czekam na przygode życia. Coś co mnie zaskoczy, co wywoła niepowtarzalne emocje, o czym będe mogła opowiadać godzinami. Wciąż czekam...

Górnicy pracują w często bardzo ciężkich warunkach pod ziemią ale jednak z nazwą tej książki skojarzyły mi się góry i przygody związane z dużą wysokością. Góry są bardzo nieprzewidywalnym żywiołem. Parę lat temu z moim znajomym pojechaliśmy w słowackie Tatry. Wyruszyliśmy bardzo wcześnie rano by przejść wielokilometrową trasę i jeszcze zdążyć wrócić przed zmrokiem. Rano pogoda była ładna jednak w górach potwornie szybko się to zmienia. Około godziny 15:00 zrobiła się potworna mgła, w której nic nie było widać na odległość ok 1 metra. Mój partner zgubił szlak. Mieliśmy wrażenie że błądzimy w kółko wśród żeber skalnych, nigdzie nie mogliśmy znaleźć oznaczeń szlaku górskiego. Mgła zamieniła się w mikroskopijną mżawkę która osiadała na nas i na skałach co powodowało że łatwo było się poślizgnąć. Sytuacja była już nieco dramatyczna ale na szczęście po jakimś czasie odnaleźliśmy szlak i udało nam się dotrzeć do celu. Było dużo adrenaliny, trochę strachu, ale takich przygód nie oddałabym za nic.

Górnicy pracują w często bardzo ciężkich warunkach pod ziemią ale jednak z nazwą tej książki skojarzyły mi się góry i przygody związane z dużą wysokością. Góry są bardzo nieprzewidywalnym żywiołem. Parę lat temu z moim znajomym pojechaliśmy w słowackie Tatry. Wyruszyliśmy bardzo wcześnie rano by przejść wielokilometrową trasę i jeszcze zdążyć wrócić przed zmrokiem. Rano...

Nie muszę wyjeżdżać w niebezpieczne miejsca, ani robić szalonych rzeczy, bo mam je codziennie w moim domowym zaciszu. Czy wiecie ile przygód i wyzwań kryje się w niepozornych książkach? Czytanie to moje drugie życie i pochłaniam każdą lekturę z wypiekami na twarzy. Biorę udział w brawurowych pościgach, razem z detektywem szukam tropów, podziwiam odwagę i siłę bohaterów, przeżywam mrożące krew w żyłach przygody w zapomnianych przez cywilizację dzikich odstępach, zwiedzam kosmos i odległe planety. Każda powieść to nowy i fascynujący świat, który czeka na odkrycie; to świat, gdzie otwierają się przede mną nieograniczone przestworza dla wyobraźni, na skrzydłach której rozkwita cała gama niezwykłych emocji.

Nie muszę wyjeżdżać w niebezpieczne miejsca, ani robić szalonych rzeczy, bo mam je codziennie w moim domowym zaciszu. Czy wiecie ile przygód i wyzwań kryje się w niepozornych książkach? Czytanie to moje drugie życie i pochłaniam każdą lekturę z wypiekami na twarzy. Biorę udział w brawurowych pościgach, razem z detektywem szukam tropów, podziwiam odwagę i siłę bohaterów,...

Nie jestem typem kobiety, dla której najważniejsze są zakupy, fryzjer czy kosmetyczka ale też nie powiem, że nie lubię wyglądać kobieco i seksownie ! Uwielbiam sport mniej i więcej niebezpieczny, przynajmniej w moim odczuciu taki czasami bywa. Od dziecka jeżdżę na quadzie i tylko raz zdarzył się na nim wypadek, ale miałam dużo szczęścia, gdyż skończyło się tylko na poparzonej nodze i wybitym łokciu. Gdyby tego było mało, kocham czuć wiatr we włosach, a to zapewnia mi pływanie na windsurfingu oraz od jakiegoś czasu kitesurfingu. Polecam wszystkim molom książkowym takim jak ja, ponieważ po dniu pełnym adrenaliny, książki " wchodzą" jeszcze lepiej!

Nie jestem typem kobiety, dla której najważniejsze są zakupy, fryzjer czy kosmetyczka ale też nie powiem, że nie lubię wyglądać kobieco i seksownie ! Uwielbiam sport mniej i więcej niebezpieczny, przynajmniej w moim odczuciu taki czasami bywa. Od dziecka jeżdżę na quadzie i tylko raz zdarzył się na nim wypadek, ale miałam dużo szczęścia, gdyż skończyło się tylko na...

Ostatnimi czasy często jeżdżę z kumplem na paintball. Zapytacie gdzie tu adrenalina? Przecież nie da się naprawdę zginąć od kulki z farbą.

A ja zapytam was: gdzie wasza wyobraźnia?

Jeśli odpowiednio wczujesz się w klimat zwykłe pole* może się stać prawdziwą areną walki!

*pole - w sensie przestrzeń w której odbywa się gra.

Ostatnimi czasy często jeżdżę z kumplem na paintball. Zapytacie gdzie tu adrenalina? Przecież nie da się naprawdę zginąć od kulki z farbą.

A ja zapytam was: gdzie wasza wyobraźnia?

Jeśli odpowiednio wczujesz się w klimat zwykłe pole* może się stać prawdziwą areną walki!

*pole - w sensie przestrzeń w której odbywa się gra.

Mając 10 lat razem z kuzynami zgubiłam się w lesie i muszę przyznać, że po godzinie błądzenia zaczęłam już czuć narastającą panikę.
Byliśmy tam mnóstwo razy i zawsze trzymaliśmy się wyznaczonej trasy.
Świetnie nam się rozmawiało, było dużo śmiechu i fascynacji otaczającą nas przestrzenią. Nie wiem w którym momencie weszliśmy w złą ścieżkę. Po jakiś 15 minutach zorientowaliśmy się, że nie wiemy gdzie jesteśmy. Nikt z nas nie miał własnego telefonu i możliwości skontaktowania się z kimkolwiek, kto mógłby nam pomóc. Zresztą, wtedy o tym nie myśleliśmy i po prostu szliśmy dalej szukając jakiegoś charakterystycznego znanego nam miejsca. Chodziliśmy tak prawie dwie godziny, gdy wreszcie usłyszeliśmy przejeżdżający samochód. Rzadko tamtędy jeżdżą samochody, więc mieliśmy szczęście. Udało nam się znaleźć drogę i do domu wróciliśmy już asfaltem. Okazało się, że chodziliśmy w koło, ale byliśmy tak już zdezorientowani, że nie myśleliśmy logicznie. Jak to dzieci już po godzinie zapomnieliśmy o strachu i uznaliśmy to za świetną przygodę.
Teraz wiem, że zakończenie mogło być tragiczne. Nikt z nas nie miał przy sobie wody, latarki, zapałek, mogliśmy spędzić noc w lesie, spotkać dzikie zwierzęta, a nasi rodzice najedliby się strachu.

Mając 10 lat razem z kuzynami zgubiłam się w lesie i muszę przyznać, że po godzinie błądzenia zaczęłam już czuć narastającą panikę.
Byliśmy tam mnóstwo razy i zawsze trzymaliśmy się wyznaczonej trasy.
Świetnie nam się rozmawiało, było dużo śmiechu i fascynacji otaczającą nas przestrzenią. Nie wiem w którym momencie weszliśmy w złą ścieżkę. Po jakiś 15 minutach...

Jeżdżąc konno cały czas jest się narażonym na mocny zastrzyk adrenaliny. Nie bez powodu jeździectwo jest nazywane sportem ekstremalnym - naszym motorem jest bowiem żywe zwierzę, koń, którego zachowania nie jesteśmy w stanie nigdy do końca przewidzieć. Bardzo trudno się nauczyć współpracy na linii człowiek-koń, zrozumień jego potrzeby, chęć postawienia na swoim i dokonywania rzeczy często absurdalnych. Ale ten kto jeździ konno wie jak wielka adrenalina czeka nas podczas galopu w terenie, w lesie, na łące, czy też skokach przez przeszkody... Kiedy jesteś tylko Ty i twój koń, rosnąca adrenalina, której nie jesteś w stanie do końca zatrzymać - bo i po co? Do każdej jazdy należy podchodzić z szacunkiem, nie dać się wciągnąć w wir monotonii, może to nas zgubić. Maksymalne skupienie i adrenalina płynąca w żyłach. To jest to co kocham.

Jeżdżąc konno cały czas jest się narażonym na mocny zastrzyk adrenaliny. Nie bez powodu jeździectwo jest nazywane sportem ekstremalnym - naszym motorem jest bowiem żywe zwierzę, koń, którego zachowania nie jesteśmy w stanie nigdy do końca przewidzieć. Bardzo trudno się nauczyć współpracy na linii człowiek-koń, zrozumień jego potrzeby, chęć postawienia na swoim i dokonywania...