Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

doughnut
miś
Kasia
monadia
leonard

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

doughnut
miś
Kasia
monadia
leonard

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Siedziała na tarasie i pozwalała łzom spływać wolno po policzkach. Dziś mijały trzy lata odkąd straciła rodzinę w wypadku. Została sama i z trudem docierało do niej, że istnieje jakieś życie, bo w sercu czuła głęboką pustkę. Nikomu nie była potrzebna, samotna i zapomniana, gdzieś na skraju istnienia. Patrzyła smutno na kiedyś piękny, a teraz dziki ogród, zarośnięty chwastami, tak jak i jej dusza.
Obok na stoliku leżała paczka, która przyszła dwa dni temu. Bała się ją otworzyć, nie była gotowa na spotkanie duchów z przeszłości. Bo co innego mogła dostać? I od kogo? To musiał być ktoś, kto ją znał i wysłał jej pamiątki po ukochanych bliskich. Którzy byli teraz w niebie i dzielili między sobą radość, podczas gdy ona cierpiała w ciszy kolejnych dni.
Z westchnieniem sięgnęła po przesyłkę, zdeterminowana stawić jej czoła. Potem znów będzie mogła zakopać się głęboko w łóżku i zapomnieć o wszystkim. Rozdarła papier i jej oczom ukazało się małe pudełko. Powoli podniosła wieczko. W środku leżała kaseta magnetofonowa i karnet fitness oraz list. Powoli rozłożyła kartkę i zaczęła czytać:
Droga Emilko,
oto siedem kroków na Twojej nowej drodze życia. Siedem nagrań i siedem spotkań. Po odsłuchaniu pierwszej kasety udasz się na spotkanie. Data i adres są nadrukowane na karnecie. Już pora, by ruszyć dalej i pogodzić się z przeszłością. Zaufaj sobie, bo jeszcze wiele wspaniałych chwil przed Tobą. A Twoje motto od dziś brzmi: „Nigdy nie jest za późno, by szukać szczęścia.”

Siedziała na tarasie i pozwalała łzom spływać wolno po policzkach. Dziś mijały trzy lata odkąd straciła rodzinę w wypadku. Została sama i z trudem docierało do niej, że istnieje jakieś życie, bo w sercu czuła głęboką pustkę. Nikomu nie była potrzebna, samotna i zapomniana, gdzieś na skraju istnienia. Patrzyła smutno na kiedyś piękny, a teraz dziki ogród, zarośnięty...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

-Bardzo mi przykro, ale już nie spełnia pani naszych standardów. Instruktorka w klubie fitness musi być "fit", a pani się ostatnio jak gdyby... urosło.
-Za to pan jak gdyby ma zero taktu. Proszę się douczyć jak zwalniać z klasą.
Tak oto straciłam pracę. Nie chcą wykfalifikowanej instruktorki z doświadczeniem? To ich problem. Dobrze, przyznaję się, ostatnio sporo podjadałam i moja waga podskoczyła do góry niczym złośliwa dziewczynka skacząca na łóżku nielubianej koleżanki. Na swoje usprawiedliwienie mam tylko to, że chłopak mnie zostawił dla sąsiadki, a jego jedynym wytłumaczeniem było "Wiesz czasem przychodziła z ciastem. Tak sobie wtedy słuchaliśmy kaset magnetofonowych i ja... coś poczułem." I bardzo dobrze. Przynajmniej już wiem jakim jest draniem. Teraz, gdy jestem wolna niczym latawiec puszczony na wietrze, zamierzam wyruszyć w podróż dookoła miasta, aby znaleźć lokal, w którym założę szkołę tańca. Flamenco, pasodoble, rumba, cha-cha! Tego wszystkiego i nie tylko, nauczysz się w mojej szkole. Coś mi mówi, że to jest ten czas. Czas zmian, z którego trzeba wycisnąć jak najwięcej. Rozwinąć skrzydła i polecieć wysoko, nie zważając na możliwość upadku. Sięgnąć po marzenia, zostawiając zwątpienie daleko w tyle. Bo przecież nigdy nie jest za późno, by szukać szczęścia.

-Bardzo mi przykro, ale już nie spełnia pani naszych standardów. Instruktorka w klubie fitness musi być "fit", a pani się ostatnio jak gdyby... urosło.
-Za to pan jak gdyby ma zero taktu. Proszę się douczyć jak zwalniać z klasą.
Tak oto straciłam pracę. Nie chcą wykfalifikowanej instruktorki z doświadczeniem? To ich problem. Dobrze, przyznaję się, ostatnio sporo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Beata i Mariola od lat marzyły o własnym biznesie. Beata była ekonomistką, była księgową w dużej firmie transportowej. Mariola natomiast skończyła kurs kosmetyczny i od lat interesowała się zdrową żywnością. Mariola zaproponowała klub fitness z poradami dotyczącymi zdrowego żywienia. Beata musiałaby jednak ją wesprzeć i prowadzić zajęcia z nią zajęcia. Beata nie była przekonana, ale Mariola nie dawała za wygraną:
- Musisz przestawić się na aktywny tryb życia, Beti.
- Możesz ćwiczyć z nimi sama.
- Sama nie dam rady.
- Ja i fitness to dwa różne światy. Na pewno pamiętasz ze szkoły.
Posmutniały. To koniec z marzeniami.
Dziewczyny nie wracały do tematu przez kilka miesięcy. Już były pewne, że nic z tego nie będzie, gdy nagle pojawiła się nowa nadzieja. Do miasta wróciła Kamila, koleżanka Beaty i Marioli ze szkoły. Kilka lat temu wyszła za bogatego biznesmena i wyjechała do Rzymu. Okazało się, że otworzyła tam salon kosmetyczny z elementami masażu i aerobiku. Gdy zachorowała jej matka musiała zamknąć klub i wrócić do Warszawy. Mariola ujrzała światełko w tunelu. To idealna sytuacja. Mąż Kamili wesprze je finansowo, ona z Kamilą zajmą się treningami i zdrowym żywieniem a Beti księgowością.
- Musimy uczcić nasz nowy biznes. Idziemy na zakupy. Musimy kupić coś ekstra. Magnetofon kasetowy i dużo, dużo kaset z fajną muzyką. Najlepsze do ćwiczeń będzie techno.
Pełne nadziei ruszyły w stronę Stadionu Dziesięciolecia myśląc o tym, że nigdy nie jest za późno, by szukać szczęścia.

Beata i Mariola od lat marzyły o własnym biznesie. Beata była ekonomistką, była księgową w dużej firmie transportowej. Mariola natomiast skończyła kurs kosmetyczny i od lat interesowała się zdrową żywnością. Mariola zaproponowała klub fitness z poradami dotyczącymi zdrowego żywienia. Beata musiałaby jednak ją wesprzeć i prowadzić zajęcia z nią zajęcia. Beata nie była...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Anna weszła do pustego pokoju. Od 10 lat nictam się nie zmieniło, na łóżku ta sama beżowa narzuta, na szafce duży magnetofon, a na półkach pełno kaset magnetofonowych. Anna długo nie mogła pogodzić się ze śmiercią córki, ale postanowiła w końcu coś zmienić i zrobić porządek z jej rzeczami. Ubrania oddała potrzebującej rodzinie, ale nie wiedziała co zrobić z magnetofonem i kasetami. Były na nich programy do ćwiczeń fitness. Po namyśle postanowiła oddać je do pobliskiego klubu fitness. Niezwłocznie tam poszła i trafiła akurat na zajęcia. Insteuktorka z ramach wdzięczności zaproponowała by Anna została na trwających zajęciach. Niechętnie, ale się zgodziła. Po zajęciach była pod ich wielkim wrażeniem, odżyła w niej nieznana energia i w końcu poczuła się zadowolona. Zapisała się na jeszcze kilka zajęć, bo przecież nigdy nie jest za późno by szukać szczęścia.

Anna weszła do pustego pokoju. Od 10 lat nictam się nie zmieniło, na łóżku ta sama beżowa narzuta, na szafce duży magnetofon, a na półkach pełno kaset magnetofonowych. Anna długo nie mogła pogodzić się ze śmiercią córki, ale postanowiła w końcu coś zmienić i zrobić porządek z jej rzeczami. Ubrania oddała potrzebującej rodzinie, ale nie wiedziała co zrobić z magnetofonem i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zuzanna siedziała przy oknie otulona kocem. W rękach trzymała kubek z zimną już herbatą i paczkę chusteczek. Trudno jej było wziąć się w garść po odejściu męża - Jerzego do innej kobiety.
- Dobrze, że dzieci są dorosłe - pomyślała.
Nagle zerwała się z fotela.
- Dość! Zaczynam od nowa!
- Teraz? - zapytała swoje odbicie w lustrze. - A dlaczego nie?
Ruszyła w stronę szaf, gdzie wciąż znajdowały się rzeczy Jerzego, których chciała się pozbyć.
- Muszę mieć karton - pomyślała, po czym poszła na strych. Wszystkie kartony były wypełnione książkami, płytami i kasetami magnetofonowymi. Znalazła swoją ulubioną kasetę z przebojami lat 80-tych i magnetofon. Włączyła go.
- "Voyage voyage", och - westchnęła wzruszona. Zawsze marzyła o podróży do Grecji, na którą z powodu obowiązków, innych wydatków nigdy się nie wybrali. Co prawda, Jerzy zabrał ją raz na Mazury na ryby, ale to było jego marzenie. Nie jej. Marzyła o czasie dla siebie, gdy mogłaby poświęcić się pasji z młodości - gimnastyce.
Wybrała się do miasta. Mijając biuro podróży, zauważyła folder z Santorini, który zabrała ze sobą. Potem poszła do klubu fitness. Wychodził z niego przystojny mężczyzna. Przytrzymując jej drzwi posłał jej uśmiech, który odwzajemniła.
W domu czekały na nią dzieci. Chciały ją pocieszyć.
- Ale wszystko w porządku! - rzekła radośnie, układając tulipany w wazonie. - Zapisałam się na fitness, a w lipcu lecę do Grecji.
- Co?! - spytały zaskoczone.
- Cóż, nigdy nie jest za późno, by szukać szczęścia.

Zuzanna siedziała przy oknie otulona kocem. W rękach trzymała kubek z zimną już herbatą i paczkę chusteczek. Trudno jej było wziąć się w garść po odejściu męża - Jerzego do innej kobiety.
- Dobrze, że dzieci są dorosłe - pomyślała.
Nagle zerwała się z fotela.
- Dość! Zaczynam od nowa!
- Teraz? - zapytała swoje odbicie w lustrze. - A dlaczego nie?
Ruszyła w stronę szaf,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pewnego dnia byłem zdołowany natłokiem obowiązków i nieustannych porażek,natomiast naszła mnie myśl,że mimo tego mogę być nadal szczęśliwy.Moje życie wyglądało następująco,chipsy,komputer i cola.Taki zawód informatyka.Postanowiłem odmienić moje życie.Zamarzyło mi się zostanie trenerem personalnym,lecz z moją wagą nie zachęciłbym żadnej osoby,więc udałem się do klubu fitness.Zacząłem pierwszy trening i był koszmarem.Kiedy szedłem do szatni zobaczyłem kasetę magnetofonową obok maszyny do robienia przysiadów.Schowałem ją do kieszenie i poszedłem do szatni.Następnie poszedłem do samochodu był to stary dobry volkswagen polo,który posiadał odtwarzać do kaset magnetofonowych.Nagle z głośników usłyszałem ciche brzmienie w oddali Istvana Sky i nie wiadomo dlaczego dostałem gęsiej skórki z tego powodu.To co usłyszałem później wprawiło mnie w osłupienie.Mówiła kobieta smutnym głosem,że otrzymała dzisiaj wyrok śmierci.Powiedziała,że nagrała tą płytę,ponieważ nie ma nikogo bliskiego i pragnie,żeby zgłosić gdzie się znajdują jej zwłoki,ponieważ zamierza się zabić.Gdy usłyszałem adres zatrzymałem odtwarzanie i czym prędzej popędziłem do tego domu.Stanąłem przed drzwiami i zacząłem głośno pukać i nic.Kolejne sekundy mijały bardzo szybko i dalej nic.W końcu wyważyłem drzwi i zobaczyłem wiszącą kobietę.Czym prędzej ją zdjąłem zacząłem reanimacje i zadzwoniłem po pogotowie.W szpitalu powiedziała,że popełniła błąd wtedy powiedziałem jej,że nigdy nie jest za późno by szukać szczęścia.

Pewnego dnia byłem zdołowany natłokiem obowiązków i nieustannych porażek,natomiast naszła mnie myśl,że mimo tego mogę być nadal szczęśliwy.Moje życie wyglądało następująco,chipsy,komputer i cola.Taki zawód informatyka.Postanowiłem odmienić moje życie.Zamarzyło mi się zostanie trenerem personalnym,lecz z moją wagą nie zachęciłbym żadnej osoby,więc udałem się do klubu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nienawidził tego miejsca. Unoszącego się w powietrzu zapachu kurzu i rozkładu, wyblakłych plakatów motywacyjnych, a nade wszystko
tej przytłaczającej ciszy. I choć przebywanie w tym miejscu przyprawiało go o mdłości, to z jakiegoś powodu wciąż tu wracał.
Być może była to duma, chęć spęłnienia obietnicy, jaką złożył przed laty rodzinom ofiar. Być może kwestia cotygodniowej
rutyny. Jednak on sam gdzieś w podświadomości lubił patrzeć na swoją pracę przez pryzmat artyzmu, a ta sprawa miała stać się jego
Opus Magnum. Dzieło jednak pozostało nieukończone, brakowało mu ostatniej strony, wielkiego finału.

Zdał sobie jednak sprawę, że coś mu umyka, i nie miał tu bynajmniej na myśli poszlaki. Miał 37 lat, mieszkał sam, weekendy spędzając na
przeglądaniu zapisków starych akt i przesiadywaniu w opuszczonym klubie fitness. Dlatego też zapragnął zmiany. Rano złożył wypowiedzenie,
a mieszkanie wystawił na sprzedaż - planował otworzyć kawiarnię w rodzinnym mieście.
Jednak zanim zrobił ten krok, musiał się 'pożegnać', zamknąć ten rozdział w swoim życiu. Tak więc stał, ściskając odtwarzacz kaset
magnetofonowych z palcem na przycisku odtwarzania. I pomimo, iż słuchał jej setki razy, pomimo, że znał jej treść na pamięć, to wciąż
metaliczny głos zwracający się do niego po imieniu wywoływał w nim nieopisany lęk. Zanim po raz ostatni spojrzał w otchłań,
niczym mantrę wymówił kilkukrotnie swoje nowe życiowe credo: "Nigdy nie jest za późno, by szukać szczęścia."

Nienawidził tego miejsca. Unoszącego się w powietrzu zapachu kurzu i rozkładu, wyblakłych plakatów motywacyjnych, a nade wszystko
tej przytłaczającej ciszy. I choć przebywanie w tym miejscu przyprawiało go o mdłości, to z jakiegoś powodu wciąż tu wracał.
Być może była to duma, chęć spęłnienia obietnicy, jaką złożył przed laty rodzinom ofiar. Być może kwestia cotygodniowej
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nasz klub fitness prosperował wyśmienicie. Nigdy nie narzekaliśmy na brak chętnych, ale to nie znaczyło że możemy spocząć na laurach. Nadal staraliśmy się, aby przyciągnąć nowych i zachować starych klientów.
Anna wpadła na wspaniały pomysł, aby odgrzebać nasze zakurzone na strychu kasety magnetofonowe i wprowadzić do klubu klimat naszych młodzieńczych lat. Miało to na celu zachęcenie do odwiedzin ludzi z naszego pokolenia, ponieważ najwięcej bywalców to młode pokolenie, a przecież nigdy nie jest za późno by szukać szczęścia. A nie ma się co oszukiwać dobra kondycja fizyczna i psychiczna każdego z nas uszczęśliwia.
Oczywiście klimat klubu należy odpowiednio rozreklamować, ale oboje jesteśmy przekonani, że będzie to strzał w dziesiątkę.

Nasz klub fitness prosperował wyśmienicie. Nigdy nie narzekaliśmy na brak chętnych, ale to nie znaczyło że możemy spocząć na laurach. Nadal staraliśmy się, aby przyciągnąć nowych i zachować starych klientów.
Anna wpadła na wspaniały pomysł, aby odgrzebać nasze zakurzone na strychu kasety magnetofonowe i wprowadzić do klubu klimat naszych młodzieńczych lat. Miało to na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jak zwykle w poniedziałek wyszłam z klubu fitness i szłam w kierunku swojego auta, gdy nagle dostrzegłam na słupie reklamę skupu kaset magnetofonowych. Od razu zapisałam nr kontaktowy do tej firmy. Od dawna miałam zrobić porządek z rzeczami które znalazłam na strychu i już do niczego nie były przydatne, ale ostatnio już nie miałam siły. Jedyne o czym myślę, kiedy wracam z tej mojej nudnej pracy jest łóżko, pizza i fajny film. Stwierdziłam nie ma co trzeba kłuć żelazo póki gorące. Zaraz po wejściu do domu uszykowałam kartony z kasetami i zadzwoniłam pod zapisany numer. Okazało się, że nigdzie nie muszę jechać ich pracownik je ode mnie odbierze byłam prze szczęśliwa! Po godzinie zjawił się przystojny brunet wycenił moją kolekcję na 500 zł byłam w totalnym szoku, nie liczyłam nawet na 100 zł. Ale doznałam wtedy jakiegoś niesamowitego olśnienia, bo spytałam, po co skupują te kasety. To pytanie odmieniło moje życie o 180 stopni. Okazało się, że robią z nich rzeźby, które mają stanąć na światowej wystawie w Londynie. Szczęka opadła mi z wrażenia, zaraz zaczęłam wypytywać o szczegóły. Zawsze chciałam zostać artystką, uwielbiałam tego typu zajęcia, ale rodzice zmusili mnie do bardziej 'praktycznego' zawodu - księgowej. Z tych emocji bez zastanowienia palnęłam czy też mogłabym się tym zająć. Chłopak spojrzał na mnie zdziwiony, ale podał wizytówkę kierownika tego projektu. Dzisiaj po paru miesiącach od tego wydarzenia śmiało mogę powiedzieć, że nigdy nie jest za późno, by szukać szczęścia. Każdy moment jest dobry, a czasem to nawet szczęście znajdzie cię pierwsze.

Jak zwykle w poniedziałek wyszłam z klubu fitness i szłam w kierunku swojego auta, gdy nagle dostrzegłam na słupie reklamę skupu kaset magnetofonowych. Od razu zapisałam nr kontaktowy do tej firmy. Od dawna miałam zrobić porządek z rzeczami które znalazłam na strychu i już do niczego nie były przydatne, ale ostatnio już nie miałam siły. Jedyne o czym myślę, kiedy wracam z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej