Stan, w którym się znajdował można najprościej opisać jako "paniczna ucieczka". Ścigali go już od dobrych dwóch kilometrów, i najwyraźniej nie zamierzali się poddać. Dyszał coraz bardziej. Świadomy swojej słabej kondycji, nie był w stanie omijać ludzi na chodniku.
- Z drogi!
Facet o kształtach kobiety w stanie błogosławionym odznaczał się również refleksem godnym siedemdziesięcioletniej staruszki. Po szoku spowodowanym zderzeniem i rozbiciem - o ironio - witryny klubu fitness, otrzepując się z odłamków szkła dostrzegł, że jego prześladowcy są już niedaleko. Nie zważając na protesty ludzi wokół, biegł dalej.
Wbiegł na pierwsze piętro, otworzył drzwi i już był w pokoju. Czekała na niego.
- Nie martw się, wszystko będzie dobrze, synku.
Trajkotała, wkładając kasetę do magnetofonu ze "szczęśliwą muzyką", jak to określała. Wesoła melodyjka zaczęła rozbrzmiewać w pokoju, ale on tego nie słyszał. Trzęsącymi się dłońmi sięgnął do szuflady w poszukiwaniu... No właśnie - szczęścia.
Znalazł! Miało okrągły kształt i było cholernie trudne do połknięcia. Jeszcze tylko łyk wody i czekanie, aż zadziała.
"Nie martw się, mamo" - pomyślał. Nie było sensu mówić na głos, w końcu nie żyła od ponad dwóch lat. Uśmiechnął się do siebie. To dzięki niej po zdiagnozowaniu schizofrenii porzucił myśl o samobójstwie i zaczął przyjmować leki. Tryskała pozytywną energią, mimo że rak powoli zżerał ją od środka. Lubiła powtarzać "Marcinku, nigdy nie jest za późno, żeby szukać szczęścia." Miała rację.

Stan, w którym się znajdował można najprościej opisać jako "paniczna ucieczka". Ścigali go już od dobrych dwóch kilometrów, i najwyraźniej nie zamierzali się poddać. Dyszał coraz bardziej. Świadomy swojej słabej kondycji, nie był w stanie omijać ludzi na chodniku.
- Z drogi!
Facet o kształtach kobiety w stanie błogosławionym odznaczał się również refleksem godnym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Cholera ją brała, gdy pomyślała o swojej głupocie. Karnet w klubie fitness. Ona kobieta z nadwagą, która ruszała się jedynie do sklepu, a ćwiczyła ostatnio na wf-ie. Do tego samotna i zajadająca rozwód ciastem z kremem. Ale w głowie ciągle dźwięczały jej słowa Jarka" Zapuściłaś się. Czy Ty wydzisz jak wyglądasz?". A on to co model? Przecież oboje zdecydowali, że będą mieli czworo dzieci. Jej ciało po ciąży wyglądało gorzej, a poza tym kto wychowa taką gromadkę? Oczywiście ona, bo on wiecznie byl zmęczony. Ale on odszedł, a ona kupiła karnet, zachęcona przez przyjaciółkę. Kto słucha kobiety która kolekcjonuje kasety magnetofonowe? Załamała się po raz kolejny, ale było za późno. Stała przed nią laseczka w rozmiarze hmm, pewnie 32. Poczuła sie gorzej.
-Ciesze się, że jesteś.- uśmiechnęła się blondi.- Ćwiczenia pomogą Ci odnaleźć siebie i zobaczysz, że wszystko się ułoży.
Popatrzyła dookoła. Głównie były tu młode kobiety, ale było też kilka pań o jej posturze. I nie czuły się źle. Promieniały. Jedna z nich staneła obok.
-Pierwszy raz?- pokiwała głową.- Pamiętaj, nigdy nie jest za późno by szukać szczęśćia.

Cholera ją brała, gdy pomyślała o swojej głupocie. Karnet w klubie fitness. Ona kobieta z nadwagą, która ruszała się jedynie do sklepu, a ćwiczyła ostatnio na wf-ie. Do tego samotna i zajadająca rozwód ciastem z kremem. Ale w głowie ciągle dźwięczały jej słowa Jarka" Zapuściłaś się. Czy Ty wydzisz jak wyglądasz?". A on to co model? Przecież oboje zdecydowali, że będą mieli...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Lucyna miała już 38 lat, dwa koty, tysiąc przyjaciółek i ani jednego kandydata na męża. Dawno zaklasyfikowana przez rodzinę jako życiowa "niedojda" (kto by się przejmował jej doktoratem i funkcją dyrektora szkoły w obliczu braku męża i dzieci?) cichutko wymykała się z wszelkich świątecznych zebrań, na których zawsze pod lupę brano jej "staropanieństwo" (Lucyna już dawno przestała nazywać siebie singielką, bo na wsi i tak nikt takiego słowa nie znał). Mieszkała na piętrze domu rodziców zagraconego książkami, płytami winylowymi i kasetami magnetofonowymi. Codziennie po pracy zagłębiała się w lekturę lub spotykała się z którąś ze swoich przyjaciółek.
Jednak pewnego dnia postanowiła zmienić rutynę - obok szkoły ktoś otworzył klub fitness (pierwszy w gminie!). Po długich namowach Ewy, swojej najlepszej przyjaciółki, postanowiła się skusić. Wskoczyła w bawełniane legginsy pamiętające wf na studiach i popędziła na pierwszy w swoim życiu fitness. Pod względem zdrowotnym nie był dla niej najszczęśliwszy- wchodząc po schodach poślizgnęła się, skręciła kostkę i… wpadła prosto w ramiona przystojnego instruktora fitness. On zawiózł ją na najbliższy SOR (oddalony o 50km), wytrwał z nią 8 godzin w oczekiwaniu na przyjęcie i… miesiąc później, zauroczony orzechowymi oczami Lucynki i jej kolekcją kaset magnetofonowych, oświadczył się. Lucyna nigdy nie pomyślałaby, że w ten sposób (i że w ogóle) znajdzie swoją miłość. Pamiętajcie, nigdy nie jest za późno, by szukać szczęścia.

Lucyna miała już 38 lat, dwa koty, tysiąc przyjaciółek i ani jednego kandydata na męża. Dawno zaklasyfikowana przez rodzinę jako życiowa "niedojda" (kto by się przejmował jej doktoratem i funkcją dyrektora szkoły w obliczu braku męża i dzieci?) cichutko wymykała się z wszelkich świątecznych zebrań, na których zawsze pod lupę brano jej "staropanieństwo" (Lucyna już dawno...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Klub fitness - Dwoje młodych na siłowni patrzy głęboko w oczy on porządnej postury blondyn, ona brunetka z falującymi włosami z walkmanem na kasety magnetofonowe i słuchawkami w uszach, po dłuższej chwili facet podchodzi do niej i zaczyna rozmowę która po kilku chwilach wydaje się być interesująca dla niej, i choć jest świeżo po rozstaniu z poprzednim partnerem to dochodzi do wniosku że "Nigdy nie jest za późno, by szukać szczęścia" i umawia się do klubu na weekend...

Klub fitness - Dwoje młodych na siłowni patrzy głęboko w oczy on porządnej postury blondyn, ona brunetka z falującymi włosami z walkmanem na kasety magnetofonowe i słuchawkami w uszach, po dłuższej chwili facet podchodzi do niej i zaczyna rozmowę która po kilku chwilach wydaje się być interesująca dla niej, i choć jest świeżo po rozstaniu z poprzednim partnerem to dochodzi...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zwiększyłam prędkość. Ćwiczący wokół faceci, członkowie klubu fitness, często na mnie zerkali. Właściwie to nie na mnie, a na moje podskakujące od biegu pośladki, opięte w legginsy.
Ignorując ich, skupiłam się na ostrych dźwiękach muzyki metalowej, płynącej ze słuchawek na moich uszach. Czasem zapominałam wziąć je ze sobą i wtedy byłam skazana na tandetne piosenki, puszczane na siłowni z radia. Jak to dobrze, że obecnie można było zabrać ze sobą ulubioną muzykę za pomocą maleńkiego odtwarzacza MP3. Nie wyobrażałam sobie żyć w czasach, gdy służyły do tego nieporęczne kasety magnetofonowe.
Znów zwiększyłam prędkość i podwinęłam przód bluzy, aby szybko otrzeć pot z twarzy. Paru facetów natychmiast skupiło wzrok na moim widocznym przez chwilę umięśnionym brzuchu.
Mimo że byłam bardzo zgrabna i miałam powodzenie, nie było to wcale równoznaczne ze szczęściem w miłości. Przypomniałam sobie piwne oczy Huberta, jego zapach i dźwięk głosu. Wewnętrzny ból przetoczył się przeze mnie falą rozpaczy i tęsknoty.
Pokonałam ostatni kilometr i zeszłam z bieżni. Przyciągając kolejne spojrzenia, udałam się na tył sali, gdzie wisiał worek bokserski. Sprawnie obwiązałam dłonie owijkami i nałożyłam rękawice.
Odetchnęłam głęboko, motywując siły.
Lewy – prawy. Nie pozwolę, by zniszczyło mnie to porzucenie. Lewy –prawy – lewy sierp. Nie wpadnę w depresję z powodu złamanego serca. Lewy – lewy – prawy hak.
Lewy – prawy podbródkowy – prawy hak. Nie poddam się. Nigdy nie jest za późno, by szukać szczęścia.

Zwiększyłam prędkość. Ćwiczący wokół faceci, członkowie klubu fitness, często na mnie zerkali. Właściwie to nie na mnie, a na moje podskakujące od biegu pośladki, opięte w legginsy.
Ignorując ich, skupiłam się na ostrych dźwiękach muzyki metalowej, płynącej ze słuchawek na moich uszach. Czasem zapominałam wziąć je ze sobą i wtedy byłam skazana na tandetne piosenki,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Tego dnia Janek postanowił wybrać się do klubu fites. Miał wyobrażenie jak to będzie wyglądać: W tle muzyka z kasety magnetofonowej jakieś "Take on me", czy tam "Call on me", nie pamiętał, ale czuł, że znajdzie tam mnóstwo pięknych kobiet, wszak nigdy nie jest za późno by szukać szczęścia.

Niestety wszyscy mężczyźni, których tam spotkał myśleli podobnie.

Tego dnia Janek postanowił wybrać się do klubu fites. Miał wyobrażenie jak to będzie wyglądać: W tle muzyka z kasety magnetofonowej jakieś "Take on me", czy tam "Call on me", nie pamiętał, ale czuł, że znajdzie tam mnóstwo pięknych kobiet, wszak nigdy nie jest za późno by szukać szczęścia.

Niestety wszyscy mężczyźni, których tam spotkał myśleli podobnie.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Roksana spojrzała na swoje stare kasety magnetofonowe, za czasów jej dzieciństwa kochała słuchać przez nie muzyki. Do tego stopnia, że jej mama musiała ją odciągać od magnetofonu kasetowego, i zaciągać siłą do nauki. Uśmiechnęła się i odłożywszy kasetę, pognała szybko do klubu fitness, uprzednio zamykając drzwi. Nie miała wielkiego zapału do wszelkiego rodzaju sportu, ale pewnego razu spotkała tam pewnego mężczyznę w jej wieku. Mimo, że wiedziała że nic z tego nie będzie, to jej przyjaciółka wręcz zmusiła ją, aby chociaż spróbowała.
Gdy dotarła do klubu, serce jej przyspieszyło i nagle jakby straciła tlen. Ujrzała mężczyznę, który teraz stał tam bez koszulki i rozmawiał z jakąś dziewczyną. Roksana schowała twarz za jej długimi włosami i weszła w głąb klubu. Nic wielkiego tak jak co dzień starała się jak najlepiej pokazywać swoje umiejętności.. A raczej ich brak.
Pech chciał, że ów mężczyzna to zauważył i uśmiechając się szeroko podszedł do dziewczyny.
- Coś za bardzo sobie nie radzisz - Skwitował, dalej patrząc na nią z uśmiechem. - Tak ogólnie rzecz biorąc, Dawid jestem. - Powiedział.
- Tak ja... - Kobieta nie wiedziała co odpowiedzieć, ale na szczęście uratował ją w tym Dawid.
- Masz czas jutro około czternastej? - Spytał.
Roksana, szeroko otwarła oczy i z entuzjazmem w głosie odpowiedziała:
- Tak!
A wiec na szczęście, nigdy nie jest za późno - Pomyślała.

Roksana spojrzała na swoje stare kasety magnetofonowe, za czasów jej dzieciństwa kochała słuchać przez nie muzyki. Do tego stopnia, że jej mama musiała ją odciągać od magnetofonu kasetowego, i zaciągać siłą do nauki. Uśmiechnęła się i odłożywszy kasetę, pognała szybko do klubu fitness, uprzednio zamykając drzwi. Nie miała wielkiego zapału do wszelkiego rodzaju sportu, ale...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Tomek włożył do odtwarzacza kasetę magnetofonową i włączył muzykę, która kiedyś rozbrzmiewała niemal we wszystkich rozgłośniach radiowych. Gdyby ktoś z jego firmy, która w osiemdziesięciu procentach zatrudniała osoby w wieku nieprzekraczającym dwudziestu trzech lat to zobaczył, z pewnością obdarzyłby go współczującym spojrzeniem i niedowierzaniem, że wciąż pamięta tamte czasy. Ale Tomek wcale nie był stary, właściwie nie był nawet w wieku średnim, a jeśli już - to na samym jego początku. Był po trzydziestce. To dobry wiek, jeśli udało Ci się już coś osiągnąć, a przyszłość rysuje przed Tobą nowe wyzwania i możliwości. Tylko w opinii społeczeństwa Tomek nie osiągnął wiele. Co prawda miał stałą pracę, ale zarabiał niewiele powyżej średniej krajowej. Nie miał żony, choć zdarzały mu się przelotne romanse.
Wibrujący telefon komórkowy oderwał go od muzycznego "retro" świata. To Eliza. Pisała, że czeka na niego o 18:00 w fitness klubie.
Eliza była trenerką personalną, z której usług korzystał od niedawna, ale już dawno, bo kiedy tylko przekroczył prób klubu "Strong", w którym wszyscy kształtowali swoje niedoskonałe ciała starając się przekuć je w posągi i rzeźby, ona wpadła mu w oko. Kilka razy przyszedł na siłownię, aby poćwiczyć, aż w końcu zapisał się do tej trenerki w celu poprawienia swojej sylwetki, zmienienia nawyków żywieniowych i może... swojego życia.
Podążając do fitness klubu oddawał się rozmyślaniom na temat Elizy. Miał jeszcze sporo czasu, więc wybrał dłuższą drogę. I nagle zobaczył Elizę. Szarpała się z jakimś mężczyzną. Właściwie to on ją szarpał.
Niewiele myśląc ruszył w ich kierunku. Facet trochę się ciskał, ale w końcu odpuścił i nieźle wkurzony zostawił Tomka i Elizę, między którymi zapanowała niezręczna cisza.
- Eliza - zaczął Tomek - co to było? Kto to był? Ja... wiem, że to nie moja sprawa, krótko się znamy, ale... - gubił się we własnych myślach.
- Tomek? - Eliza spojrzała mu w oczy - cieszę się, że wybrałeś mnie na swoją trenerkę, widzę w Tobie potencjał, nie tylko sportowy... Naprawdę dobrze się stało, że Cię tu spotkałam. Powiedz mi, czy tak jak ja uważasz, że nigdy nie jest za późno, by szukać szczęścia? - zapytała drżącym głosem. - Tak myślę, że może ja... już je znalazłam.

Tomek włożył do odtwarzacza kasetę magnetofonową i włączył muzykę, która kiedyś rozbrzmiewała niemal we wszystkich rozgłośniach radiowych. Gdyby ktoś z jego firmy, która w osiemdziesięciu procentach zatrudniała osoby w wieku nieprzekraczającym dwudziestu trzech lat to zobaczył, z pewnością obdarzyłby go współczującym spojrzeniem i niedowierzaniem, że wciąż pamięta tamte...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wyszedłem z miejsca mojej pracy, uczelni, z którą się związałem na stałe. Jestem doktorem mogącym pochwalić się znaczącą pulą sukcesów, autorem wielu artykułów. Prowadzę ważne badania i jestem usatysfakcjonowany życiem zawodowym.A jednak nie potrafiłem spotkać kobiety, która byłaby tą jedyną, wymarzoną, z którą chciałbym kreować wspólną drogę.
Do czasu.
Poszedłem pewnego dnia na spacer po pracy. Udałem się do parku, wieczór nastał, a ja podziwiałem gwiazdy. Wpatrywałem się w taflę jeziora. Nagle spostrzegłem przy brzegu prostokątne przedmioty. Wyciągnąłem je z wody i wtedy zdałem sobie sprawę, że były to kasety magnetofonowe. Zdziwiłem się. Jak one mogły się tu znaleźć?Dokładnie je pooglądałem, ale napisy, jeśli jakiekolwiek istniały, zostały zmyte. W domu położyłem je obok kaloryfera. Na drugi dzień, gdy już wyschły, umieściłem je w odpowiednim sprzęcie z ciekawości, czy zadziałają. Kurczę! Usłyszałem grę na perkusji,a potem wokal, który od razu rozpoznałem- Eddie Vedder. Trafiłem na stare kasety z muzyką Pearl Jam!Wtem piosenka się skończyła i usłyszałem dziecięcy głos recytujący fragment 'Ani z Zielonego Wzgórza.' Tak bardzo mi się to spodobało, że postanowiłem odnaleźć właścicielkę nagrania.Nie musiałem samodzielnie szukać, gdyż po recytacji głos pana przedstawił imię i nazwisko recytatorki. Osoba ta miała już ponad 20 lat aktualnie, a znalazłem ją na portalu facebook. Spotkanie z nią odmieniło mój los i już wiem, że nigdy nie jest za późno, by szukać szczęścia.

Wyszedłem z miejsca mojej pracy, uczelni, z którą się związałem na stałe. Jestem doktorem mogącym pochwalić się znaczącą pulą sukcesów, autorem wielu artykułów. Prowadzę ważne badania i jestem usatysfakcjonowany życiem zawodowym.A jednak nie potrafiłem spotkać kobiety, która byłaby tą jedyną, wymarzoną, z którą chciałbym kreować wspólną drogę.
Do czasu.
Poszedłem pewnego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej