Zdecydowania chciałabym zostać J.K.Rowling!!!!!! Aby po pierwsze dowiedzieć sie wszystkiego co było przed Harrym Potterem i jak potoczyły się jego losy ze szczegółami, a po drugie aby zobowiązać ją prawnie do tego aby to wszystko spisała!

Zdecydowania chciałabym zostać J.K.Rowling!!!!!! Aby po pierwsze dowiedzieć sie wszystkiego co było przed Harrym Potterem i jak potoczyły się jego losy ze szczegółami, a po drugie aby zobowiązać ją prawnie do tego aby to wszystko spisała!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Chciałbym na jeden dzień zostać Andrzejem Sapkowskim. Z przyjemnością sprawdziłbym, co kryje się w jego głowie. Zajrzałbym do zapisków i dowiedział się, czy będzie kolejny Wiedźmin, a jeśli tak, to zmieniłbym imię jakiegoś przypadkowego chłopa na moje. Może by nie zauważył ;) Mógłbym odezwać się do CD PROJEKT i zaproponować pomoc przy fabule kolejnej gry. Potem trudno byłoby mu się z tego wykręcić, a jestem pewny, że z przyjemnością by uczestniczył w takim projekcie. To samo zrobiłbym z produkcją NETFLIXA. Takie współprace przysporzyłyby mu dobrej prasy i wpłynęły na rozwój serii. Może nawet spotkałbym tą mistyczną muzę, która tak często przelatuje nad Retkinią. Ale przede wszystkim, raz na dobre dowiedziałbym się, czy jego postawa i zachowanie, jak sam twierdzi, są tylko na pokaz, czy rzeczywiście prywatnie jest taki sam jak podczas spotkań i wywiadów z fanami!

Chciałbym na jeden dzień zostać Andrzejem Sapkowskim. Z przyjemnością sprawdziłbym, co kryje się w jego głowie. Zajrzałbym do zapisków i dowiedział się, czy będzie kolejny Wiedźmin, a jeśli tak, to zmieniłbym imię jakiegoś przypadkowego chłopa na moje. Może by nie zauważył ;) Mógłbym odezwać się do CD PROJEKT i zaproponować pomoc przy fabule kolejnej gry. Potem trudno...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Z lustra patrzy na mnie uśmiechnięta twarz Agnieszki Osieckiej. Taka poczciwa, szczera, ze wzrokiem próbującym zajrzeć w głąb mojej duszy. Nie mogło być lepiej! Już wiem, co zrobię w dniu dzisiejszym. Na przedpołudniową kawkę umówię się z Marylką Rodowicz. Ona najlepiej zrozumie, dlaczego bal wciąż musi trwać, chociaż czasem wcale nie mamy ochoty tańczyć. Obiad chętnie zjem z Sewerynem Krajewskim, bo uwielbiam jego cięty dowcip. Ale najbardziej czekam na deser, wtedy zawsze nuci mi "Uciekaj moje serce", a ja wciąż wzruszam się do łez...
Wieczorem podzielę czas pomiędzy swoje największe miłości: córkę i teatr. A może wspólnie wybierzemy się na jakiś spektakl? A do poduszki szary notes i pióro, bo nigdy nie wiadomo, kiedy myśli zamienią się w słowa. A kiedy mrok zasnuje całą ziemię pomyślę jak dawniej: "Czasem patrzę na siebie, w lustrze, a nawet nie patrzę, tylko po prostu czuję, że gasną mi oczy. Ktoś wygasił mi oczy, jak reflektory w teatrze. Usta się śmieją, a oczy cierpią..."

Z lustra patrzy na mnie uśmiechnięta twarz Agnieszki Osieckiej. Taka poczciwa, szczera, ze wzrokiem próbującym zajrzeć w głąb mojej duszy. Nie mogło być lepiej! Już wiem, co zrobię w dniu dzisiejszym. Na przedpołudniową kawkę umówię się z Marylką Rodowicz. Ona najlepiej zrozumie, dlaczego bal wciąż musi trwać, chociaż czasem wcale nie mamy ochoty tańczyć. Obiad chętnie zjem...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja na jeden dzień stała bym się Tess Gerritsen i nareszcie miałabym okazję przekonać się jakby wyglądało moje życie, gdyby spełniło się jedno z moich nierelanych marzeń i zostałabym lekarzem!
Ale dlaczego nie realnych zapytacie? Ponieważ widok krwi wywołuje u mnie paniczny strach, ale zawsze podobała mi się praca w szpitalu i możliwość pomagania innym. Tess jest na tyle zaskakującą pisarką, że nawet nie przyszło by mi do głowy zmieniać cokolwiek w pisanej przez nią książce, ale z przyjemnością bym do niej zajrzał:-)

Ja na jeden dzień stała bym się Tess Gerritsen i nareszcie miałabym okazję przekonać się jakby wyglądało moje życie, gdyby spełniło się jedno z moich nierelanych marzeń i zostałabym lekarzem!
Ale dlaczego nie realnych zapytacie? Ponieważ widok krwi wywołuje u mnie paniczny strach, ale zawsze podobała mi się praca w szpitalu i możliwość pomagania innym. Tess jest na tyle...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Obudziłam się dzisiaj trochę zbyt późno, jak na mnie. Od początku było to zbyt podejrzane. Dodatkowo ból głowy i ogromna potrzeba wypicia litrów wody. Pierwszą myślą był kac, ale przecież ja nie piję alkoholu już od kilku lat. Ociężale podniosłam się z łóżka, z myślą, że rozchodzę te złe samopoczucie. W momencie, kiedy weszłam do łazienki i spojrzałam w lustro doznałam szoku. Sami pomyślcie, zasypiacie jako Wy, a budzicie się jako.. Marek Hłasko. Może i trochę przesadziłam z uwielbieniem do tego Pana, ale żeby od razu się w niego zamieniać?! Nie miałam pojęcia, jak długo to potrwa, ale stwierdziłam, że skorzystam z tej przemiany. Na początku musiałam doprowadzić do porządku swój zarost tak, aby nie odciąć sobie maszynką głowy przy okazji. Pierwszym obranym celem była oczywiście Kameralna. Wszyscy mnie tam znali, rozmawiali, jak z osobą, którą darzy się wielką sympatią i szacunkiem. Gdyby wiedzieli, że tak na co dzień, to mam 164cm wzrostu i długie blond włosy. Wypiłam kilka piw, kilka za dużo. To był czas powrotu do domu. Po kilku próbach udało mi się otworzyć drzwi. Chwilę po tym, jak je za sobą zamknęłam usłyszałam ciche pukanie. Zdecydowanym ruchem otworzyłam i zamarłam po raz drugi tego dnia. Stała przede mną Osiecka we własnej osobie.

Obudziłam się dzisiaj trochę zbyt późno, jak na mnie. Od początku było to zbyt podejrzane. Dodatkowo ból głowy i ogromna potrzeba wypicia litrów wody. Pierwszą myślą był kac, ale przecież ja nie piję alkoholu już od kilku lat. Ociężale podniosłam się z łóżka, z myślą, że rozchodzę te złe samopoczucie. W momencie, kiedy weszłam do łazienki i spojrzałam w lustro doznałam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Budzę się jako Stephenie Meyer. Cóż, nie wiedziałam, że byłam aż taką jej fanką w liceum. Patrzę na jej nowy rękopis, wstawiam kilka ulepszeń. Można wydać. Chodzę na zakupy, zadzwoniłam do Roberta Pattinsona, załatwiłam randkę z Taylorem Lautnerem dla przyjaciółki, zaprosiłam Nikki Reed i jej męża na obiad( zawsze chciałam poznać Iana). Co mogę jeszcze zrobić dla świata? W notesie znalazłam numer znanej "pisarki" E.L. James. Po długiej rozmowie uświadomiłam jej, że nie umie pisać i powinna to rzucić. Na fejsie pojawia się oświadczenie, że "pisarka" porzuca pisanie na rzecz projektowania sex gadżetów. Miliony komentarzy, pochlebnych. Ludzie się cieszą. Kładąc się spać uświadamiam sobie jak wiele dobra można robić będąc sławną osobą. Czuję się spełniona.

Budzę się jako Stephenie Meyer. Cóż, nie wiedziałam, że byłam aż taką jej fanką w liceum. Patrzę na jej nowy rękopis, wstawiam kilka ulepszeń. Można wydać. Chodzę na zakupy, zadzwoniłam do Roberta Pattinsona, załatwiłam randkę z Taylorem Lautnerem dla przyjaciółki, zaprosiłam Nikki Reed i jej męża na obiad( zawsze chciałam poznać Iana). Co mogę jeszcze zrobić dla świata? W...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dzwoni budzik. Przecieram oczy. Wstaję.
Podchodzę ostrożnie do lustra i spoglądam powoli od stóp i widzę... siebie jako Anne Golon! Co za cud! Nie mogę w to uwierzyć! Po chwili budzę się z letargu.
Przechodzę się po skromnym, niewielkim pokoiku urządzonym w stylu wiktoriańskim i widzę kilka nagród literackich rzuconych w kąt fotela. Następnie spoglądam na stolik nocny koło łóżka. Są tam wszystkie tomy Angeliki. Zaciekawiona tym znaleziskiem, otwieram jedną szufadę.
Odnajduję w niej rękopis czternastej części książki mojej ulubionej serii o Angelice de Peyrac. Niestety jest niedokończony.
Rozkładam po woli karta po kartce i patrzę na piękne wyraziste litery, które nigdy nie ujrzały światła dziennego.
W pewnym momencie przychodzi mi do głowy szalona myśl.
Biorę się za dokończenie tej książki! Postanawiam zrobić to, na co Anne nie zdecydowała się za życia.
Mam tylko jeden dzień!
Po kilku godzinach nieustannej gry słów, skreśleń i poprawek, biegnę do wydawnictwa, błagam ich o publikację ostatniej książki dobrze znanej serii, która swego czasu zrobiła furorę.
W pierwszej chwili odmawiają. Jednak pod wpływem moich słów, próśb i błagań zgadzają się dość niechętnie. Mimo wszystko to sukces. Za pół roku opublikują ją! Dopiero wtedy zauważam, że dzień chyli się ku końcowi. Zegar z pobliskiej wieży kościelnej wybija północ.
*
Zasypiam z uśmiechem na twarzy - spełniona po dniu, ktory obfitował w niezwykłe wątki i szczęśliwe zakończenia.
Zasypiam z myślą, że jutro znów mogę zmienić świat

Dzwoni budzik. Przecieram oczy. Wstaję.
Podchodzę ostrożnie do lustra i spoglądam powoli od stóp i widzę... siebie jako Anne Golon! Co za cud! Nie mogę w to uwierzyć! Po chwili budzę się z letargu.
Przechodzę się po skromnym, niewielkim pokoiku urządzonym w stylu wiktoriańskim i widzę kilka nagród literackich rzuconych w kąt fotela. Następnie spoglądam na stolik nocny koło...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

O rany! Niemożliwe! Patrzę w lustro i oczom nie wierzę! Jestem Lee Goldbergiem! W końcu będę mogła zrealizować swoje marzenie. Ale to później, najpierw muszę… uporać się z zarostem. W końcu jestem teraz facetem. To będzie bardzo ciekawe doświadczenie, móc patrzeć na świat męskimi oczami. Auć! Ostra ta maszynka. Dobra, jak na pierwsze golenie nawet nieźle mi poszło. Tylko parę zadrapań. A teraz zabieram się za coś o czym od dawna marzyłam. Muszę się spieszyć, przecież mam tylko jeden dzień. Mając umysł Lee Goldberga i jego pisarski talent zamierzam napisać scenariusz do filmu pełnometrażowego o moim ukochanym detektywnie Adrianie Monku. Siadam więc i piszę historię, która od dawna siedzi mi w głowie. Następnie kreślę zarys książki, która powstanie w oparciu o powyższy scenariusz. Dzięki temu, że jestem teraz w skórze Lee Goldberga idzie mi to niezwykle sprawnie, bo pisze z lekkością i dowcipem, jaki posiada mój ulubiony pisarz. Po skończonej pracy idę zwiedzić miasto i uśmiecham się za każdym razem, gdy ktoś mówi do mnie „proszę pana”:) Wieczorem zasypiam szczęśliwa, że moje marzenie się spełniło, a jutro prawdziwy Lee Goldberg znajdzie na stole gotowy maszynopis, zaniesie go do studia filmowego i dokończy książkę. A ja za jakiś czas będę oglądać w kinie mojego Monka, a przy kawie czytać nową książkę z jego przygodami:)

O rany! Niemożliwe! Patrzę w lustro i oczom nie wierzę! Jestem Lee Goldbergiem! W końcu będę mogła zrealizować swoje marzenie. Ale to później, najpierw muszę… uporać się z zarostem. W końcu jestem teraz facetem. To będzie bardzo ciekawe doświadczenie, móc patrzeć na świat męskimi oczami. Auć! Ostra ta maszynka. Dobra, jak na pierwsze golenie nawet nieźle mi poszło. Tylko...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Gdybym obudziła się Jane Austen, sięgnęłabym po "50 twarzy Greya" i chyba padłabym trupem.
Gdybym obudziła się Arthurem Conanem Doylem, sięgnęłabym pod Remigiusza Mroza i wielce zadziwiłby mnie skomplikowany system sądowniczy funkcjonujący w Polsce (nie mniej zszokowana bym była wówczas jako Agatha Christie).
Gdybym obudziła się J.R.R. Tolkienem, sięgnęłabym po J.K. Rowling i ucieszyłabym się na myśl, że ktoś po mnie stworzył coś, co pokochali chyba wszyscy.
Gdybym urodziła się Stiegiem Larssonem, sięgnęłabym pod Davida Lagercrantza i powiedziałabym: "Dobra robota".
No i najlepsze: Gdybym obudziła się Stephenem Kingiem, zasiadłabym w wygodnym fotelu z popcornem i colą i obejrzałabym wszystkie znakomite ekranizacje moich książek.

Gdybym obudziła się Jane Austen, sięgnęłabym po "50 twarzy Greya" i chyba padłabym trupem.
Gdybym obudziła się Arthurem Conanem Doylem, sięgnęłabym pod Remigiusza Mroza i wielce zadziwiłby mnie skomplikowany system sądowniczy funkcjonujący w Polsce (nie mniej zszokowana bym była wówczas jako Agatha Christie).
Gdybym obudziła się J.R.R. Tolkienem, sięgnęłabym po J.K. Rowling...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Budzę się, otwieram oczy i pochłaniam wzrokiem nowe otoczenie. Cztery oddechy, tyle potrzebuję, aby poczuć galop koni w brzuchu. Drżącą dłonią sięgam po plik kartek zatytułowany "Duma i uprzedzenie". Czy naprawdę tym razem stałam się Jane Austen, czy to moja wyobraźnia spadła z drabiny i teraz funduje mi omamy? Próbuję wyrzeźbić w pamięci każdy szczegół pokoju i widok z okna, a następnie wychodzę odkryć co kryje się w ścianach domu wybitnej angielskiej pisarki. Zanurzyć się w atmosferze XIX wieku, hrabstwa Hampshire i dotknąć życia Jane Austen to jakby wyruszyć w podróż do głębin oceanu i spotkać mityczną syrenę. Nagle z oddali słyszę wołanie.
- panno Jane! Panna Fanny Knight przyszła w odwiedziny!
Biegnę zobczyć ukochaną bratanicę Jane, a następnie zwracam się do niej z prośbą.
-droga Fanny, wiem, że to zabrzmi dość niecodzienne, ale czy byłabyś tak uprzejma , aby spędzić ze mną ten dzień goszcząc w miejscach, do których zwykle się wybieramy, spacerując po ścieżkach, po których mamy zwyczaj spacerować i wykonując czynności dla nas bardzo typowe?
-Jane Austen pragnie spędzić dzień jak Jane Austen, cóż w tym niecodziennego?
-Wspaniale! Jestem rada, że mnie rozumiesz. Mam tylko jeszcze jedną prośbę... powspominaj proszę parę wydarzeń, które nam się przytrafiły.

Budzę się, otwieram oczy i pochłaniam wzrokiem nowe otoczenie. Cztery oddechy, tyle potrzebuję, aby poczuć galop koni w brzuchu. Drżącą dłonią sięgam po plik kartek zatytułowany "Duma i uprzedzenie". Czy naprawdę tym razem stałam się Jane Austen, czy to moja wyobraźnia spadła z drabiny i teraz funduje mi omamy? Próbuję wyrzeźbić w pamięci każdy szczegół pokoju i widok z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej