Pamiętam ze szkoły średniej taką luźną rozmowe o wszystkim z panią profesor języka polskiego, której nie przerwał nawet dzwonek kończący ostatnią lekcje, i chociaż 3/4 klasy momentalnie opusciła gabinet, to nasza mała grupka została dyskutując na zwykłe życiowe tematy, a właściwie prowadząc swego rodzaju wywiad z polonistką, która na kazde pytanie potrafiła nam mądrze i konkretnie odpowiedzieć i to z prędkoscią karabinu maszynowego, ani razu się przy tym nie zająknowszy. Ale ważniejszy wowczas był sam sens wypowiedzi niż styl. Swoista lekkość wypowiedzi, w połączeniu z życiowym doświadczeniem zapadła mi w pamięci do dziś, tworząc swego rodzaju życiowy dekalog. Natomiast sama rozmowa przeciągnęła nam się o następną godzine lekcyjną, którą przerwala dopiero pani sprzątająca chcąca posprzątać gabinet. I to była najcenniejsza rozmowa w życiu, wskazująca w jakims sensie kierunki w naszym wejsciu w dorosłość.

Pamiętam ze szkoły średniej taką luźną rozmowe o wszystkim z panią profesor języka polskiego, której nie przerwał nawet dzwonek kończący ostatnią lekcje, i chociaż 3/4 klasy momentalnie opusciła gabinet, to nasza mała grupka została dyskutując na zwykłe życiowe tematy, a właściwie prowadząc swego rodzaju wywiad z polonistką, która na kazde pytanie potrafiła nam mądrze i...

Jako jeszcze student wciąż szukałem inspiracji i dobre rady takie rzeczowe były dla mnie zawsze w cenie. Któregoś dnia mając trochę problemów osobistych udałem się pierwszy raz w odwiedziny do mojej matki chrzestnej. Rodzina była bardzo ustawiona, matka chrzestna była radcą prawnym w ratuszu a jej mąż zaś dyrektorem finansowym w jednej z dużych lokalnych firm. Pamiętam jak dziś rozmowę z nim na temat jego pracy, a ponieważ swoją przyszłość widziałem w biznesie to byłem bardzo uważnym słuchaczem. Opowiadał mi o aspektach praktycznych swojej pracy, jak rozwiązuje różne problemy na które w niej napotyka, jak dokonuje dekompozycji problemu klocek po klocku by potem wszystko poskładać w całość jak piramidę na której wierzchołku jest rozwiązanie. Pamiętam to jak dziś i po wyjściu od niego uświadomiłem sobie że w przeciągu godziny-półtorej zdobyłem większą i cenniejszą wiedzę niż przez cały rok studiów i choć człowiek ten był sporym egoistą to bez ogródek i z pewnym entuzjazmem przekazywał mi swoją wiedzę w tej długiej dosyć luźnej konwersacji

Jako jeszcze student wciąż szukałem inspiracji i dobre rady takie rzeczowe były dla mnie zawsze w cenie. Któregoś dnia mając trochę problemów osobistych udałem się pierwszy raz w odwiedziny do mojej matki chrzestnej. Rodzina była bardzo ustawiona, matka chrzestna była radcą prawnym w ratuszu a jej mąż zaś dyrektorem finansowym w jednej z dużych lokalnych firm. Pamiętam jak...

Wszystkie te, które odbywały się głęboką nocą. Pełne najbardziej największej szczerości. Najważniejszymi dla mnie były te, które odbywały się z dziewczyną, którą obecnie traktuję jak starszą siostrę. Otwierały nas na siebie nawzajem i to było w nich najpiękniejsze.

Wszystkie te, które odbywały się głęboką nocą. Pełne najbardziej największej szczerości. Najważniejszymi dla mnie były te, które odbywały się z dziewczyną, którą obecnie traktuję jak starszą siostrę. Otwierały nas na siebie nawzajem i to było w nich najpiękniejsze.

Najważniejszą rozmowę przeprowadziłem na początku 2017 roku. Zapytałem go: "Co chcesz zrobić, aby twoje życie nabrało koloru?" Chciałem wiedzieć, jak mój rozmówca planuje zmienić swoje codzienne poczynania, aby widział w nich sens i czerpał z nich radość. Po prostu pragnąłem całym sobą, żeby był szczęśliwy. Nie byłem w stanie go pouczać i dawać obiektywnych rad, ale byłem w doskonałym położeniu, by poczuć się tak jak on i postawić siebie na jego miejscu. Co prawda gadałem sam do siebie, ale zrozumiałem, kim jestem i na czym mi zależy!

Najważniejszą rozmowę przeprowadziłem na początku 2017 roku. Zapytałem go: "Co chcesz zrobić, aby twoje życie nabrało koloru?" Chciałem wiedzieć, jak mój rozmówca planuje zmienić swoje codzienne poczynania, aby widział w nich sens i czerpał z nich radość. Po prostu pragnąłem całym sobą, żeby był szczęśliwy. Nie byłem w stanie go pouczać i dawać obiektywnych rad, ale byłem w...

A ja nieco przekornie napiszę, że najważniejszy dialog to ten przeprowadzany każdego dnia z samym sobą. Uprzedzam pytanie - nie, nie mówię sam do siebie jak Gollum! Chodzi mi o to, że wiele sytuacji wymaga od mnie podjęcia decyzji, a wtedy w duchu rozważam wszystkie "za" i "przeciw". Niektórymi problemami nie chcę się dzielić z najbliższymi, żeby ich nie martwić, dlatego (jakkolwiek banalnie to zabrzmi) rozważam je w swoim sercu. Rozmowa z sobą samym jest o tyle cenna, że siebie nie można oszukać.

A ja nieco przekornie napiszę, że najważniejszy dialog to ten przeprowadzany każdego dnia z samym sobą. Uprzedzam pytanie - nie, nie mówię sam do siebie jak Gollum! Chodzi mi o to, że wiele sytuacji wymaga od mnie podjęcia decyzji, a wtedy w duchu rozważam wszystkie "za" i "przeciw". Niektórymi problemami nie chcę się dzielić z najbliższymi, żeby ich nie martwić, dlatego...

Najważniejszą dla mnie rozmową jakąkolwiek w życiu przeprowadziłam była bardzo krótka, ale nie zapomnę jej do końca mych dni. Braliśmy ślub w Watykanie,mieliśmy to szczęście, że udało nam się spotkać papieża Franciszka i zamienić z nim kilka słów. Papież pobłogosławił nas, a my odpowiedzieliśmy Bóg zapłać, to była cała nasza rozmowa, ale bardzo piękna i zostanie ona w moim sercu i myślach na zawsze.

Najważniejszą dla mnie rozmową jakąkolwiek w życiu przeprowadziłam była bardzo krótka, ale nie zapomnę jej do końca mych dni. Braliśmy ślub w Watykanie,mieliśmy to szczęście, że udało nam się spotkać papieża Franciszka i zamienić z nim kilka słów. Papież pobłogosławił nas, a my odpowiedzieliśmy Bóg zapłać, to była cała nasza rozmowa, ale bardzo piękna i zostanie ona w moim...

Od zawsze chciałam zostać dziennikarka, gdyż uwielbiam rozmowy z innymi ludźmi. Można od nich dostać mnóstwo energii oraz dowiedzieć się strasznie dużo. Dzięki temu mam wrażenie jakbym przeżywała dwa razy więcej, każda poznana historia stanowi już też moją historię. Najbardziej utkwiła mi rozmowa z moją babcia kiedy opowiedziała mi swoje wspomnienia z drugiej wojny światowej. Od tamtej pory naprawdę rozumiem z czym borykali się wtedy ludzie (polecam również opowiadania Idy Fink). I bardzo się cieszę, że żyję w czasach pokoju.

Od zawsze chciałam zostać dziennikarka, gdyż uwielbiam rozmowy z innymi ludźmi. Można od nich dostać mnóstwo energii oraz dowiedzieć się strasznie dużo. Dzięki temu mam wrażenie jakbym przeżywała dwa razy więcej, każda poznana historia stanowi już też moją historię. Najbardziej utkwiła mi rozmowa z moją babcia kiedy opowiedziała mi swoje wspomnienia z drugiej wojny...

Może zabrzmi to banalnie, ale dla mnie wciąż tą najważniejszą rozmową jest ta podczas zaręczyn z moim (już!) ukochanym mężem.
-Wyjdziesz za mnie kochanie?
-Taak -zdołałam ledwo wyszeptać z tych emocji.
To był pierwszy krok w nowo-rozpoczętym rozdziale mego życia. Póki co tego najpiękniejszym rozdziale!

Może zabrzmi to banalnie, ale dla mnie wciąż tą najważniejszą rozmową jest ta podczas zaręczyn z moim (już!) ukochanym mężem.
-Wyjdziesz za mnie kochanie?
-Taak -zdołałam ledwo wyszeptać z tych emocji.
To był pierwszy krok w nowo-rozpoczętym rozdziale mego życia. Póki co tego najpiękniejszym rozdziale!

Najważniejszą rozmową w moim życiu jest modlitwa. Codzienna rozmowa z Bogiem.

Najważniejszą rozmową w moim życiu jest modlitwa. Codzienna rozmowa z Bogiem.

Trudno wybrać jedną. Zdecydowanie było ich strasznie dużo, ale to bardzo dobrze. Najbardziej jednak doceniam te motywacyjne. Ich mistrzem jest moja mama za każdym razem pokazuje mi, gdy mam chwilę zwątpienia, że warto robić to co robię. Nigdy się nie poddawajcie, bo naprawdę nie jest trudno w kimś wzbudzić wątpliwość, skrytykować komuś waszą pracę, ale sami wiecie jaki wysiłek w to wkładacie, jak się staracie i co chcecie tym przekazać. Nikt nie jest idealny a nie próbując nigdy się niczego nie nauczycie, nie dowiecie, nie doświadczycie. Ze wszystkiego, co się zdarza w życiu można zawsze wyciągnąć jakieś pozytywne wnioski, a może po prostu mieliście się czegoś nauczyć? Nigdy nie wiadomo i nie poddawajcie się w tym co robicie, jeśli robicie to całym sobą.

Trudno wybrać jedną. Zdecydowanie było ich strasznie dużo, ale to bardzo dobrze. Najbardziej jednak doceniam te motywacyjne. Ich mistrzem jest moja mama za każdym razem pokazuje mi, gdy mam chwilę zwątpienia, że warto robić to co robię. Nigdy się nie poddawajcie, bo naprawdę nie jest trudno w kimś wzbudzić wątpliwość, skrytykować komuś waszą pracę, ale sami wiecie jaki...