Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

janet
Gosia
śmiały
kasza1830
Marta

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

janet
Gosia
śmiały
kasza1830
Marta

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Słuchajcie, to już działa! Obudziłam się dzisiaj 20 lat młodsza. I wcale nie czuję się mądrzejsza. Może mam bardziej gładkie lico i kości nie chrupią przy przeciąganiu, ale czy ja muszę znów przez to wszystko przechodzić?! Czekajcie, mam tu pilota, zaraz zrobię reset i wracam do przyszłości. To nie mój byt, tylko jego szalona retrospekcja. Życie jest tu i teraz, niczego nie żałuję... Non, je ne regrette rien...

Słuchajcie, to już działa! Obudziłam się dzisiaj 20 lat młodsza. I wcale nie czuję się mądrzejsza. Może mam bardziej gładkie lico i kości nie chrupią przy przeciąganiu, ale czy ja muszę znów przez to wszystko przechodzić?! Czekajcie, mam tu pilota, zaraz zrobię reset i wracam do przyszłości. To nie mój byt, tylko jego szalona retrospekcja. Życie jest tu i teraz, niczego nie...

Czegokolwiek bym nie zrobiła to i tak będzie tak samo, więc niech zostanie tak jak jest, bo nie jest najgorzej. Podobno każdy człowiek rodząc się ma z góry zapisaną przyszłość, dlatego nie ma sensu nic zmieniać, bo co ma nas spotkać to i tak nas dopadnie, to się nazywa bodajże przeznaczenie…

Czegokolwiek bym nie zrobiła to i tak będzie tak samo, więc niech zostanie tak jak jest, bo nie jest najgorzej. Podobno każdy człowiek rodząc się ma z góry zapisaną przyszłość, dlatego nie ma sensu nic zmieniać, bo co ma nas spotkać to i tak nas dopadnie, to się nazywa bodajże przeznaczenie…

Szczerze? To nigdy nie chciałabym się obudzić o połowę młodsza!! Boję się przyszłości, bo nigdy nie wiem, co ona przyniesie. I nawet gdybym mogła, w jakiś magiczny sposób cofnąć czas i nadal mieć te naście lat (i dzisiejsze doświadczenie) to nie zmieniłabym nic. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta: bo cała moja przyszłość pod wpływem jednej decyzji mogłaby zmienić się i to diametralnie. Nie wiem czy nadal byłabym tą osobą, którą jestem teraz, a odpowiada mi moje życie, niczego nie żałuję. Nawet te przykre wydarzenia z lat wcześniejszych czegoś mnie nauczyły, w pewnym sensie ukształtowały moją osobowość. Jaką mam pewność, że jedna jedyna na pozór niewinna zmiana nie spowodowałaby lawiny nieszczęść? Nie mam tej pewności i wiem, że nigdy nie będę jej mieć. Swojej przeszłości nie można się wstydzić, nie można jej wypierać i nie można żałować, trzeba się z nią pogodzić i iść przez życie z podniesionym czołem. W końcu to jest historia naszego życia i jaka ona by nie była jest nasza, bo to my podejmowaliśmy decyzje zgodnie z naszymi wcześniejszymi odczuciami, a jeżeli czegoś żałujemy to powinniśmy pamiętać, że człowiek powinien uczyć się na własnych błędach, więc nie ma się nad czym użalać, było minęło zakończone dzieło 😊.

Szczerze? To nigdy nie chciałabym się obudzić o połowę młodsza!! Boję się przyszłości, bo nigdy nie wiem, co ona przyniesie. I nawet gdybym mogła, w jakiś magiczny sposób cofnąć czas i nadal mieć te naście lat (i dzisiejsze doświadczenie) to nie zmieniłabym nic. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta: bo cała moja przyszłość pod wpływem jednej decyzji mogłaby zmienić się i to...

Co bym zmieniła w swoim życiu gdybym miała taką możliwość? Mam męża, chociaż nie zawsze jest kolorowo trzymamy sie razem, mam przecudowną córeczkę i tego na pewno nie chciałabym zmieniać. Jedyną rzeczą chyba byłoby lepsze wykożystanie studenckiego czasu na rozwój swoich zainteresowań. Zawsze lubiłam czesać lalki, układać im fryzury. Niestety nie miałam siostry na której mogłabym dalej doskonalić swoje umiejętności gdy na lalki stałam się za dorosła, a mama miała krótkie włosy więc z czasem o tych zainteresowaniach zapomniałam. Czas studiów wykożystałabym na rozwijanie swoich pasji oraz odkrywanie nowych. Poszłabym na kurs fryzjerstwa, poszukała ciekawych szkoleń ze sztuki wykonywania makijażu czy manicure. Zawsze też uwielbiałam patrzeć na taniec. Zzdroszczę tym wszystkim tancerkom ich umiejętności, dlatego zapisałabym się na kurs tańca, zawsze o nim marzyłam. Teraz mieszkając w małej wiosce, opiekując się córką i pracując nie mam czasu na takie rzeczy, a studia minęły mi tak szybko a ja mam wrażenie, że trochę zmarnowałam swoją szansę na samorealizację.

Co bym zmieniła w swoim życiu gdybym miała taką możliwość? Mam męża, chociaż nie zawsze jest kolorowo trzymamy sie razem, mam przecudowną córeczkę i tego na pewno nie chciałabym zmieniać. Jedyną rzeczą chyba byłoby lepsze wykożystanie studenckiego czasu na rozwój swoich zainteresowań. Zawsze lubiłam czesać lalki, układać im fryzury. Niestety nie miałam siostry na której...

Prawdę powiedziawszy bałabym się zaryzykować i zmienić cokolwiek w moim życiu. Miałam wiele upadków, raz nawet dosłownie sięgnęłam dna. Nie widziałam już dla siebie żadnej nadziei. Spotykałam się z toksycznym facetem i miałam znajomych balansujących na granicy prawa i moralności, którzy pociągnęli mnie za sobą na złą drogę. Jednak wszystkie złe doświadczenia i emocje. Wszystko kłótnie z rodziną i upadki na bruku dały mi nauczkę i solidnego kopa w tyłek. Sama doszłam do tego, że moje życie pokierowałam w złą stronę i postanowiłam się zmienić. Teraz mam wspaniałego partnera i synka. Mam obok siebie garstkę przyjaciół zamiast dziesiątek znajomych. I wiem, że Ci przyjaciele życzą mi dobrze i będą przy mnie pomimo wszystko. Po wszystkich burzach nad moimi rodzinnymi relacjami zaświeciło słońce. Wszystko się poukładało w piękną całość. Gdybym coś zmieniła w mojej przeszłości i od razu przeszła na jasną stronę mocy to kto wie... może nigdy nie spotkałabym mojego narzeczonego. Być może za parę lat byłabym kuszona przez wszystkie te złe rzeczy i stoczyła się na dno będąc starszą? Zmiany w przeszłości mogłyby naprawdę namieszać w przyszłości. Czasem wystarczyłoby skręcić w drodze do domu nie w lewo, a w prawo i kto wie czy nie wydarzyłoby się wtedy coś nieoczekiwanego? Mimo wszystkich złych chwil wiem, że ktoś tam na górze miał dla mnie taki plan i tak to wszystko musiało się potoczyć, bym mogła dziś patrząc w lustro - śmiać się do własnego odbicia i wykrzyczeć, że tak - jestem spełnionym i szczęśliwym człowiekiem! :)

Prawdę powiedziawszy bałabym się zaryzykować i zmienić cokolwiek w moim życiu. Miałam wiele upadków, raz nawet dosłownie sięgnęłam dna. Nie widziałam już dla siebie żadnej nadziei. Spotykałam się z toksycznym facetem i miałam znajomych balansujących na granicy prawa i moralności, którzy pociągnęli mnie za sobą na złą drogę. Jednak wszystkie złe doświadczenia i emocje....

Zmieniłabym tylko jedną podjętą decyzję, której żałuję. Nie sprzedałabym domu po dziadkach. Tyle pięknych wspomnień z nim związanych, a teraz mogłabym w nim tworzyć swoje nowe wspomnienia, wychowywać dzieci w swoim małym raju na ziemi.

Zmieniłabym tylko jedną podjętą decyzję, której żałuję. Nie sprzedałabym domu po dziadkach. Tyle pięknych wspomnień z nim związanych, a teraz mogłabym w nim tworzyć swoje nowe wspomnienia, wychowywać dzieci w swoim małym raju na ziemi.

Mam znów dwanaście lat. Wracam z ciężkim plecakiem ze szkoły, zmęczona po całym dniu liczenia zadań z matematyki, uczenia się mapek na geografie i pogłębiania wiedzy z zakresu rozmnażania drzew na lekcji przyrody. Czeka mnie wybór: albo przez godzinę zrelaksować się przed telewizorem i obejrzeć kolejny odcinek brazylijskiej telenoweli albo zajrzeć do słówek na dodatkowy angielski, który czeka mnie za dwie godziny. Wtedy wybrałam brazylijską telenowelę, dziś z perspektywy czasu wybrałabym słówka. Może dzięki temu, mój obecny poziom języka angielskiego byłby zdecydowanie lepszy a ja swój wolny czas zamiast na kolejne lekcje angielskiego, przeznaczyłabym na naukę innego języka, by zwiększyć swoje szansę w dostaniu lepszej pracy. Ale jak to "mówią mądry Polak po szkodzie".

Mam znów dwanaście lat. Wracam z ciężkim plecakiem ze szkoły, zmęczona po całym dniu liczenia zadań z matematyki, uczenia się mapek na geografie i pogłębiania wiedzy z zakresu rozmnażania drzew na lekcji przyrody. Czeka mnie wybór: albo przez godzinę zrelaksować się przed telewizorem i obejrzeć kolejny odcinek brazylijskiej telenoweli albo zajrzeć do słówek na dodatkowy...

Uważam że jeśli mamy szanse naprawienia błedów należy z niej kożystać. Decyzje podejmowałabym napewno z myśleniem. Ostrzegałabym innych ludzi przed złymi decyzjami które mogą zaważyć nad ich bytem bądź jego jakością. Poznawałabym nowych ludzi. Chetnie opisałabym moją historie w biografii. Starałabym sie poznac osoby ktore wiem ze i tak kiedys moge spotkac na mojej drodze i które wiem że lubie i szanuje. Zachowywałabym sie tak jak ja chce nie rozumiem podpozadkowywania sie bądz podlizywała bo za 8 lat to mi sie może przydać. Żyłabym chwilą. Tak jak teraz.

Uważam że jeśli mamy szanse naprawienia błedów należy z niej kożystać. Decyzje podejmowałabym napewno z myśleniem. Ostrzegałabym innych ludzi przed złymi decyzjami które mogą zaważyć nad ich bytem bądź jego jakością. Poznawałabym nowych ludzi. Chetnie opisałabym moją historie w biografii. Starałabym sie poznac osoby ktore wiem ze i tak kiedys moge spotkac na mojej drodze i...

Czyż nie każdy z nas chociaż raz marzył o cofnięciu wskazówek zegara? Jak cudownie byłoby móc uniknąć choć jednej z pomyłek, sprawić, aby nasze życie potoczyło się inaczej. Dzisiaj mam nieco ponad 20 lat. Czy dużo? Dla jednych tak, dla innych niekoniecznie. Przyznam, że czasami czuje się staro. Miewam refleksje: co by było gdyby, jak wyglądałoby moje życie jeśli… Chyba każdemu choć raz zdażyło się leżeć godzinami i wpatrywać w sufit, szukając odpowiedzi na te i inne pytania. Muszę jednak przyznać, że nie żałuję tego co do tej pory mnie spotkało. Każda zła i każda dobra rzecz wpłynęła na to, jakim człowiekiem jestem dzisiaj. Gdybym w wieku 10 lat miała możliwość ujrzenia dzisiejszej siebie, to myślę, że spodobałby mi się ten widok. Ujrzałabym szczęśliwą młodą kobietę, która stoi i boku miłości swojego życia. Zobaczyłabym osobę, która rozwija się i spełnia swoje marzenia, studiuje wymarzony kierunek i po prostu cieszy się życiem. Z pewnością dostrzegłabym też stosy książek, które stanowią w moim dzisiejszym życiu ogromną wartość. Mam nadzieję, że wtedy w głowie małej dziewczynki pojawiłaby się refleksja. Jedyną rzeczą jakiej dzisiaj żałuje jest to, że tak późno sięgnęłam po książki, że tak późno pokochałam literaturę. Teraz staram się ze wszystkich sił nadrobić stracony czas, jednak jego cofniecie jest niemożliwe. A może się mylę…

Czyż nie każdy z nas chociaż raz marzył o cofnięciu wskazówek zegara? Jak cudownie byłoby móc uniknąć choć jednej z pomyłek, sprawić, aby nasze życie potoczyło się inaczej. Dzisiaj mam nieco ponad 20 lat. Czy dużo? Dla jednych tak, dla innych niekoniecznie. Przyznam, że czasami czuje się staro. Miewam refleksje: co by było gdyby, jak wyglądałoby moje życie jeśli… Chyba...