Moje zdjęcie to rudowłosa dziewczynka z fryzurą na bohatera filmu animowanego "zaczarowany ołówek"-ulubiona fryzura mojej mamusi ,( niestety nie miałam takiego ołówka ,żeby dorysować sobie długich pięknych włosów w loki), w sukience z poliestru (nie do znoszenia )i z krzywymi nogami.... i cała zapłakana ...stoję przy Mikołaju i Śniezynki, dziwnie wygladających (chyba wtedy odkryłam ,że nie ma prawdziwego Mikołaja bo gościu miał brodę na gumce) i nawet prezent który miałam w ręku nie ukoił mojego bólu..taruma ...:)

Moje zdjęcie to rudowłosa dziewczynka z fryzurą na bohatera filmu animowanego "zaczarowany ołówek"-ulubiona fryzura mojej mamusi ,( niestety nie miałam takiego ołówka ,żeby dorysować sobie długich pięknych włosów w loki), w sukience z poliestru (nie do znoszenia )i z krzywymi nogami.... i cała zapłakana ...stoję przy Mikołaju i Śniezynki, dziwnie wygladających (chyba wtedy...

Na początku miałam być chłopcem. Rodzice nie chcieli znać mojej płci aż do czasu narodzin. Mama mówiła mi, że byłam pierwszym, czyli eksperymentalnym dzieckiem. Kiedy okazało się, że poród nadchodzi mój tata zabrał jedyny samochód rodziny spod bloku i pojechał z mamą do szpitala. Mama śmieje się, że to ona musiała zaciągać tatę do samochodu bo biegał jak poparzony i nie wiedział co zrobić.
Nareszcie! O 4:00 nad ranem urodziłam się ja. Bez zbędnych dyskusji wybrano mi (wybrała mi mama) imię w szpitalu. Leżałam w sali dla noworodków. Tata miał mnie zobaczyć po raz pierwszy. Moja babcia nie odpuściłby takiej okazji więc wybrała się z razem zięciem. W sali było bardzo dużo niemowląt urodzonych w tym czasie. Babcia dała tacie szansę.
- Jak myślisz gdzie ona jest?
Niestety mój tata nie znał odpowiedzi a moja babcia do dzisiaj śmieje się mówiąc:
- Wszyscy mieli takie wielkie głowy. No nie mogło być tam mojej wnuczki. Sami chłopcy! Patrzę z boku i jest, drobniutka dziewczynka.
Oczywiście babcia ma dwóch synów i córkę więc zna się na rzeczy. Ciekawe co bez niej zrobił by mój tata haha...
Tak więc urodziłam się wśród chłopców. :)

Na początku miałam być chłopcem. Rodzice nie chcieli znać mojej płci aż do czasu narodzin. Mama mówiła mi, że byłam pierwszym, czyli eksperymentalnym dzieckiem. Kiedy okazało się, że poród nadchodzi mój tata zabrał jedyny samochód rodziny spod bloku i pojechał z mamą do szpitala. Mama śmieje się, że to ona musiała zaciągać tatę do samochodu bo biegał jak poparzony i nie...

Zawsze w święta z rodziną odtwarzamy na starym VHS-ie kasetę z naszego (mojego i rodzeństwa) dzieciństwa. Jako najstarsza z rodzeństwa na początku filmu jestem ja w chłopięcych śpioszkach. Tak, miałam być chłopcem :) A potem działo się jeszcze więcej. Śpiewane piosenki "Arki Noego", całe moje kuzynostwo lepiące bałwany, moje rodzeństwo, kłócące się z najmłodszym wujostwem o Pegasusa, jazda w zimie na workach z sianem, szukanie małych kotków w słomie, ja uciekająca przed babcią i moja pielucha spadająca z tyłka :) Można by tak wymieniać bez końca! Wszystko to było nagrywane dla mojego dziadka, który pracował za granicą. Przy oglądaniu jest wiele łez śmiechu jak i smutku. Dlaczego smutku? Tata, który na co dzień, jak to mężczyzna nie płacze, w takich momentach zaczyna płakać cały film, zadając sobie pytanie "Czemu ten czas tak szybko leci?". Ja też to pytanie często sobie zadaję. Również tak samo jak tata bardzo tęsknię za latami pełnymi beztroski, które były weselsze jak te dzisiaj, a czas wydawał się płynąć wolniej.

Zawsze w święta z rodziną odtwarzamy na starym VHS-ie kasetę z naszego (mojego i rodzeństwa) dzieciństwa. Jako najstarsza z rodzeństwa na początku filmu jestem ja w chłopięcych śpioszkach. Tak, miałam być chłopcem :) A potem działo się jeszcze więcej. Śpiewane piosenki "Arki Noego", całe moje kuzynostwo lepiące bałwany, moje rodzeństwo, kłócące się z najmłodszym wujostwem o...

Święta. Boże Narodzenie. Moja mama w ciąży, kończy jeść świąteczną kolację. 27 grudnia wstaje rano, ale czuje, że coś jest nie tak. Podejrzewa, że musiała się objeść na te święta za bardzo. Być może dziecku coś nie przypadło do gustu ze świątecznych potraw.
Idzie do kuchni do mojego taty, który przygotowuje śniadanie.
- Coś jest nie tak.
Mąż patrzy na nią, na brzuch, nie wie co powiedzieć.
- Chyba będę rodzić - mówi ponownie, bowiem brzuch nadal boli, ale już jakoś inaczej. Mama wie, że akcja porodowa się zaczyna.
- Ale ja muszę iść do pracy! - tłumaczy tata.
A ja wieczorem już byłam na świecie;)

Święta. Boże Narodzenie. Moja mama w ciąży, kończy jeść świąteczną kolację. 27 grudnia wstaje rano, ale czuje, że coś jest nie tak. Podejrzewa, że musiała się objeść na te święta za bardzo. Być może dziecku coś nie przypadło do gustu ze świątecznych potraw.
Idzie do kuchni do mojego taty, który przygotowuje śniadanie.
- Coś jest nie tak.
Mąż patrzy na nią, na brzuch, nie...

Zdjęcia są czarno-białe, ale kiedy na nie patrzę wydaje mi się, że widzę żółte i pomarańczowe paski na sukience mojej mamy.Nosiła ją przez wiele lat, zdaje się aż do połowy lat 90. Kiedy myślę o dzieciństwie, przywołuję zawsze obraz mojej mamy w tym właśnie stroju. Siedzę u niej na kolanach, a przede mną, na stole nakrytym ceratą, leży kromka chleba z szynką. Mam rozwichrzone włosy i obrażony wyraz twarzy. Zdaje się, że nie byłam głodna. Na tej pierwszej fotografii mama próbuje mnie zachęcić do spożycia śniadania. Na drugiej widać jak wpakowałam sobie do buzi tylko plasterek szynki, szeroko się przy tym uśmiechając, pogardziłam zaś chlebem z masłem. Mama ma rozbawioną minę, autor zdjęcia chyba też musiał się śmiać zza obiektuwu, bo zdjęcie wyszło nieco krzywe. Dziś rodzice mówią, że od tamtego dnia wiedzieli, że będę typowym mięsożercą. W tej kwestii wcale się nie pomylili.

Zdjęcia są czarno-białe, ale kiedy na nie patrzę wydaje mi się, że widzę żółte i pomarańczowe paski na sukience mojej mamy.Nosiła ją przez wiele lat, zdaje się aż do połowy lat 90. Kiedy myślę o dzieciństwie, przywołuję zawsze obraz mojej mamy w tym właśnie stroju. Siedzę u niej na kolanach, a przede mną, na stole nakrytym ceratą, leży kromka chleba z szynką. Mam...

Zdjęcie przedstawia czteromiesięczne dziecko, podtrzymywane przez czyjeś ramiona. Trudno stwierdzić, do kogo należą, gdyż twarz tej osoby została ucięta poza kadrem. Ubiór tej osoby jednak – czerwona tunika w czarne wzory – może sugerować, że to kobieta. Wnosząc z szerokości ramion – dość pulchna.
Dziecko unoszone jest nad białą wanienką w ¼ objętości wypełnioną wodą. Fotograf uchwycił je w takiej pozycji, że widać dobrze, iż jest płci żeńskiej. Ma kępkę ciemnych włosów na głowie, a oczy szeroko otwarte – z powodu błysku flesza wydają się nieco czerwone.
Wanna postawiona jest na czerwonym dywanie we wzory w stylu PRL-owskiego designu, zaś obok widzimy fragment krzesła, na którego oparciu zalega stos jakichś materiałów – ubrań czy ręczników.
Zdjęcie zrobiono w momencie, gdy wkładano dziecko do wody w wanience – unosi ono rączki, nieświadome, co się z nim dzieje.

Zdjęcie przedstawia czteromiesięczne dziecko, podtrzymywane przez czyjeś ramiona. Trudno stwierdzić, do kogo należą, gdyż twarz tej osoby została ucięta poza kadrem. Ubiór tej osoby jednak – czerwona tunika w czarne wzory – może sugerować, że to kobieta. Wnosząc z szerokości ramion – dość pulchna.
Dziecko unoszone jest nad białą wanienką w ¼ objętości wypełnioną wodą....

Pojawiłam się w życiu rodziców "znienacka." Ot, taka niespodzianka! :) Byli w grudniu w Szklarskiej Porębie, poniosły ich Amory i już w lutym brali ślub. Nie byli ze sobą długo, poznali się na dyskotece kilka miesięcy wcześniej i nie znali się jeszcze za dobrze. W sierpniu przyszłam na świat ja. Duma i szczęście moich rodziców. Mimo, że wszystko potoczyło się w ich życiu tak szybko, są ze sobą do dziś. Szczęśliwi i uśmiechnięci! A 7 lat temu przytrafiła im się druga niespodzianka. I tak w wieku 19 lat przestałam być jedynaczką. Życie to jednak potrafi zaskoczyć... całe szczęście, że pozytywnie! :)

Pojawiłam się w życiu rodziców "znienacka." Ot, taka niespodzianka! :) Byli w grudniu w Szklarskiej Porębie, poniosły ich Amory i już w lutym brali ślub. Nie byli ze sobą długo, poznali się na dyskotece kilka miesięcy wcześniej i nie znali się jeszcze za dobrze. W sierpniu przyszłam na świat ja. Duma i szczęście moich rodziców. Mimo, że wszystko potoczyło się w ich życiu...

Od zawsze pamiętałam dość dużo z mojego dzieciństwa. Jednym z najdawniejszych wspomnień jest moment gdy moja mama chciała zrobić mi i mojemu młodszemu kuzynowi zdjęcie, aby potem zrobić z tego podarunek dla babci. Pogoda była wręcz idealna. Rozłożyła więc koc na trawie i posadziła tam mnie i mojego kuzyna. Miałam tylko dwa lata, lecz pamiętam to bardzo dobrze. Siedziałam grzecznie, rozumiejąc, że w trakcie robienia zdjęć nie powinnam się ruszać. Jednak mój kuzyn za wszelką cenę chciał uciec. Moja ciocia posadziła go z powrotem obok mnie i poprosiła, abym go lekko przytrzymała. Ja oczywiście nie miałam takiego wyczucia więc owinęłam moje ramie wokół jego szyi, tak że nie był w stanie się wywinąć. Byłam bardzo zadowolona, że udało mi się go przytrzymać obok siebie. Do dziś zdjęcie stoi na kominku babci. Mój kuzyn - cały czerwony, ze łzami w oczach. Ja - szczerzyłam zęby do zdjęcia. To zdjęcie za każdym razem wywołuje uśmiech na mojej twarzy.

Od zawsze pamiętałam dość dużo z mojego dzieciństwa. Jednym z najdawniejszych wspomnień jest moment gdy moja mama chciała zrobić mi i mojemu młodszemu kuzynowi zdjęcie, aby potem zrobić z tego podarunek dla babci. Pogoda była wręcz idealna. Rozłożyła więc koc na trawie i posadziła tam mnie i mojego kuzyna. Miałam tylko dwa lata, lecz pamiętam to bardzo dobrze. Siedziałam...

Ja jako jedyna byłam planowanym dzieckiem swoich rodziców.
Jestem owocem Walentynek A.D.1989 R.
Będąc ze mną w ciąży mama ponoć nie mogła obyć się bez krówek (cukierków), podczas gdy inni już nie mogli na nie patrzeć.
Może nie będę skromna, ale uważam się za najbardziej udane dziecię moich rodzicieli.

Ja jako jedyna byłam planowanym dzieckiem swoich rodziców.
Jestem owocem Walentynek A.D.1989 R.
Będąc ze mną w ciąży mama ponoć nie mogła obyć się bez krówek (cukierków), podczas gdy inni już nie mogli na nie patrzeć.
Może nie będę skromna, ale uważam się za najbardziej udane dziecię moich rodzicieli.

Moje pojawienie się na świecie nie wpłynęło wyłącznie na życie rodziców. Również i na życie mojej siostry.
Mama dwa miesiące przed urodzeniem musiała spędzić w szpitalu, a tata przez ten czas zajmował się moją trzyletnią siostrą. Poród zaczął się dość późno wieczorem. Kiedy tato został poinformowany, zerwał się podekscytowany do szpitala. W ostatniej chwili przed wyjściem porwał kamerę wideo z pierwszą lepszą kasetą.
Oczywiście było to przejmujące wydarzenie. Lekarz pozwolił tacie przeciąć pępowinę, a potem rodzice przyglądali mi się z rozczuleniem. Urodziłam się wcześniakiem, więc razem z mamą jeszcze przez jakiś czas zostałam w szpitalu. Tato przywoził do nas wszystkie babcie, wujków i oczywiście moją starszą siostrę. Nagraniom nie było końca. Uwieczniona została prawie każda chwila początków mojego życia.
Gdy w końcu nas wypuszczono, rodzice urządzili przyjęcie. Zjechała się cała rodzina. Podczas imprezy temat zszedł nagle na pierwszy poród mamy. Wtedy też tata wszystko nagrywał. Zaproponował, żebyśmy obejrzeli tamtą relację. Zaczął szukać w szafie kasety z odpowiednim nagraniem. Nie trwało to długo, z jakiegoś powodu była na samym wierzchu. Odpalił.
I rzeczywiście pojawiła się moja malutka siostra, dopiero po urodzeniu. I nagle… Obraz zniknął, a zaraz potem wyskoczyło nagranie ze mną. Rodzice byli załamani.
Tata przez nadmiar emocji, kiedy wezwali go do szpitala, nie wziął pustej kasety, ale tą z narodzin mojej siostry.
Skasowałam jej pierwsze wspomnienia. Dosłownie.

Moje pojawienie się na świecie nie wpłynęło wyłącznie na życie rodziców. Również i na życie mojej siostry.
Mama dwa miesiące przed urodzeniem musiała spędzić w szpitalu, a tata przez ten czas zajmował się moją trzyletnią siostrą. Poród zaczął się dość późno wieczorem. Kiedy tato został poinformowany, zerwał się podekscytowany do szpitala. W ostatniej chwili przed wyjściem...