Wychodzę z założenia, że tylko winny się tłumaczy. Jeśli ktoś rozpowiada na mój temat głupoty to wiem, że człowiek ten ma nudne życie, a rozpowiadanie głupot urozmaica mu je. Wiele razy słyszałam cuda na swój temat, jednak jeśli miałabym się każdą taką historią przejmować i interweniować to już dawno wylądowałabym w psychiatryku. Pozostaje tylko śmiech, bo cóż innego? Ludzie, którzy mnie znają, wiedzą które historie na mój temat są prawdziwe czy nie. Wiedzą jakim jestem człowiekiem i to mi wystarczy. Czyste sumienie to również bardzo istotna sprawa. Ja wiem jaka jest prawda, a ludzie niech gadają. Zawsze to robili, robią i będą robić.

Wychodzę z założenia, że tylko winny się tłumaczy. Jeśli ktoś rozpowiada na mój temat głupoty to wiem, że człowiek ten ma nudne życie, a rozpowiadanie głupot urozmaica mu je. Wiele razy słyszałam cuda na swój temat, jednak jeśli miałabym się każdą taką historią przejmować i interweniować to już dawno wylądowałabym w psychiatryku. Pozostaje tylko śmiech, bo cóż innego?...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W takiej sytuacji najgorzej jest krzyczeć o sprawiedliwość, tłumaczyć się czy usprawiedliwiać. Ponieważ ludzie są żądni sensacji. Poza tym, jest takie powiedzenie w języku polskim, które jest równie popularne, co bezsensowne w dosłownym rozumieniu - "winny się tłumaczy". Niby tylko porzekadło, a niestety zaskakująco wiele osób traktuje to jako prawdę absolutną.
Co pomogło w moim przypadku?
Uśmiech. Powściągliwy, nie wyrażający radości, tylko... No właśnie. I tu zaczyna się cała sztuczka.
Tajemniczy uśmiech najskuteczniej zbija z pantałyku. Ludzie zaczynają się zastanawiać, zadawać sobie pytania. Pewność siebie znika. Satysfakcja również, bo nie wiedzą czy przypadkiem nie stali się powodem tego dziwnego uśmiechu. Czy się nie wygłupili.
Może nie masz nic na swoją obronę, a może w kącikach ust czai się pobłażanie? Może jest to uśmiech rezygnacji, a może sytuacja jest tak absurdalna, że cię bawi?
I w końcu zadają sobie pytanie - może się mylą? Może uwierzyli w coś, co nie było prawdą?
Dlatego wycofują się. Ludzie nie lubią nieznanego, nie lubią czuć, że tracą kontrolę nad sytuacją. Nie lubią myśli, że być może popełnili błąd.

W takiej sytuacji najgorzej jest krzyczeć o sprawiedliwość, tłumaczyć się czy usprawiedliwiać. Ponieważ ludzie są żądni sensacji. Poza tym, jest takie powiedzenie w języku polskim, które jest równie popularne, co bezsensowne w dosłownym rozumieniu - "winny się tłumaczy". Niby tylko porzekadło, a niestety zaskakująco wiele osób traktuje to jako prawdę absolutną.
Co pomogło w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wyznaję zasadę, że nie należy wierzyć w plotki, w związku z tym, jeśli z jakichś względów potrzebuję takie czy inne zasłyszane pomówienia zweryfikować, robię to na własną rękę, aby samodzielnie dowiedzieć się, jaka jest prawda.
Z tego też powodu takiego zachowania oczekuję od innych – jeśli ktoś usłyszy daną plotkę na mój temat i bez braku jakichkolwiek dowodów przyjmie ją za pewnik, zamiast obiektywnie się zdystansować i samemu postarać się dotrzeć do faktów, jest w moich oczach skreślony.
Moje rygorystyczne podejście do tej kwestii nie przyniosło mi popularności w szkole średniej, kiedy to plotki na mój temat krążyły w całej szkole i często na korytarzu byłam wytykana palcami i wyśmiewana, nigdy jednak nie zrobiłam nic, aby tym pomówieniom zaprzeczyć czy w jakikolwiek sposób okazać, że się nimi przejmuję, ani że je nawet wokół siebie zauważam. Jestem osobą zbyt dumną na to, by zabiegać o względy innych, a już szczególnie tych, którzy na to nie zasługują, w związku z tym, mimo wszechobecnej antypatii do mojej osoby, chodziłam zawsze z wysoko uniesioną głową, gardząc wszystkimi, którzy bezmyślnie powtarzali zasłyszane o mnie plotki, nigdy nie zastanowiwszy się, czy jakkolwiek odpowiadają one prawdzie – ostatecznie po co fatygować się i dementować pomówienia na swój temat, byle tylko zyskać aprobatę otoczenia, skoro owe otoczenie kieruje się jedynie pustymi hasłami niczym stado bezmyślnego bydła.

Wyznaję zasadę, że nie należy wierzyć w plotki, w związku z tym, jeśli z jakichś względów potrzebuję takie czy inne zasłyszane pomówienia zweryfikować, robię to na własną rękę, aby samodzielnie dowiedzieć się, jaka jest prawda.
Z tego też powodu takiego zachowania oczekuję od innych – jeśli ktoś usłyszy daną plotkę na mój temat i bez braku jakichkolwiek dowodów przyjmie ją...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bardzo czesto bylam wplatywana w jakies intrygi oczywiscie bez mojej wiedzy i przyzwolenia. Moze dlatego, że jestem spokojna, opanowana i niekonfliktowa osoba? Ten, kto knul intryge, dobrze wiedzial, że co by nie powiedzial i tak nic z tym nie zrobie bo po prostu nie mam tego w naturze. Lubie miec swiety spokoj. Pewnego jednak dnia miarka sie przebrala, za duzo nieprawdziwych historii na moj temat slyszalam i to ciagle od tej samej, jednej osoby. Postanowilam zareagowac, podeszlam do tej osoby i wygarnelam jej oczywiscie spokojnie, nie tracac nerwow. Powiedzialam tez, że ostatni raz jestem taka mila, nastepnym razem nie bedzie takiej cudownej atmosfery przekazu. Wierzcie mi lub nie, ale wszystko sie zmienilo... Nie bylo juz oszczerstw, obelg i niestworzonych historii na moj temat! Bylam z siebie dumna, że tak zareagowalam. Pomoglo! I juz nic nie zakloca mojego spokoju! :)

Bardzo czesto bylam wplatywana w jakies intrygi oczywiscie bez mojej wiedzy i przyzwolenia. Moze dlatego, że jestem spokojna, opanowana i niekonfliktowa osoba? Ten, kto knul intryge, dobrze wiedzial, że co by nie powiedzial i tak nic z tym nie zrobie bo po prostu nie mam tego w naturze. Lubie miec swiety spokoj. Pewnego jednak dnia miarka sie przebrala, za duzo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Z dziennika pomówionej

…mówili o mnie wiele. Dziś, znów, ponownie. Tak bez końca. Wiele zdań padło, choć nikt nie zasiał choć jednego ziarenka prawdy.

Mogłam krzyczeć. Wykrzykiwać prawdę za każde ich słowo, by zagłuszyć wydźwięk kłamstwa… Sama tracę pewność czy aby oni nie mają racji. Czy to może oni nie posiadają wiedzy o mnie tak rozległej jak ocean w którym pływają najróżniejsze fakty i mity utkane niczym sieć rybacka. Cały mój obraz układa się w fale. Sztorm.

Głupieję o tych wszystkich słów. Od określeń, epitetów, opisów. Mówią o mnie tak wiele i nie potrafię im zakazać. Powinni przestać mówić o mnie i zacząć mówić o sobie, tylko… co? Co mogą myśleć o sobie, skoro łatwiej jest myśleć o mnie?

To ja jestem tematem. Głównym tematem ich życia. Nie zareaguję. Jak mieli by żyć, gdybym zakazała im mówić o mnie pod groźbą kary? Niech mówią. Niech oddychają.

Przynajmniej czują, że żyją.

Z dziennika pomówionej

…mówili o mnie wiele. Dziś, znów, ponownie. Tak bez końca. Wiele zdań padło, choć nikt nie zasiał choć jednego ziarenka prawdy.

Mogłam krzyczeć. Wykrzykiwać prawdę za każde ich słowo, by zagłuszyć wydźwięk kłamstwa… Sama tracę pewność czy aby oni nie mają racji. Czy to może oni nie posiadają wiedzy o mnie tak rozległej jak ocean w którym pływają...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Uważam, że w takiej sprawie nie należy milczeć. Szybko powinniśmy zgłosić się do opiekuna, wychowawcy lub kogoś dorosłego. Jeśli natomiast my widzimy, gdy ktoś plotkuje na kogoś temat, należy uświadomić tą osobę, że robi źle. Nie powinniśmy ignorować żadnych spraw, nawet jeśli wydają nam się błahe i mało wiarygodne. Przecież poczujemy się o wiele lepiej, gdy komuś pomożemy, niż gdy sprawimy, że na twarzy tej osoby pociekną łzy. Jeśli to nie pomaga, należy stanąć twarzą w twarz z nieprzyjaznym obywatelem. Może rozmowa z nim i sprzeciwienie się mu coś da? Na pewno nie należy przejmować się oszczerstwami i pomówieniami. Często osoby, które nas obgadują zazdroszczą nam np. nowej komórki lub wspaniałych relacji z rodziną. Może u tych osób w domu nikt nie ma dla nich czasu? Nie należy jednak w czasie tej rozmowy obrażać i wyzywać sprawce. Powinniśmy spokojnie i uprzejmie wysłuchać co on ma nam do powiedzenia na swoją obronę. Czasami zwyczajna rozmowa powoduje, że godzimy się, a pomówienia na nasz temat znikają.

Uważam, że w takiej sprawie nie należy milczeć. Szybko powinniśmy zgłosić się do opiekuna, wychowawcy lub kogoś dorosłego. Jeśli natomiast my widzimy, gdy ktoś plotkuje na kogoś temat, należy uświadomić tą osobę, że robi źle. Nie powinniśmy ignorować żadnych spraw, nawet jeśli wydają nam się błahe i mało wiarygodne. Przecież poczujemy się o wiele lepiej, gdy komuś pomożemy,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moim zdaniem najlepiej jest to ignorować i sam zawsze tak robię. Oczywiście ludzie, którzy mnie bardzo dobrze znają wiedzą jaka jest prawda i nie pozwalają sobie mącić w głowie. Natomiast ludzie spekulujący czy to prawda czy nie oddają się pomówieniu i rozszerzają plotkę. Walcząc o własne imię bądź czyjeś chcemy narzucić, że ktoś kłamie co powoduje,że nasze starania muszą się znacznie zwiększyć.Natomiast jeżeli spojrzymy na to z drugiej strony odnośnie pokazywania czynów bądź mówienia o dobrych czynach innych osób to wtedy ludzie się zainteresują,ponieważ są dowody a nie spekulacje. Jeżeli na mnie spadają pomówienia to zachowuję się tak jak zawsze czyli pomagam ludziom, staram się być dobrym człowiekiem. Pomówienia są robione po to,żeby wyprowadzić człowieka z równowagi i go sprowokować, dlatego najlepiej się tym nie przejmować i być sobą, ponieważ ludzie patrząc na nas i nas poznając wyrobią sobie opinie i takie pomówienie trafi tylko do nielicznych ludzi, którzy uwielbiają sensację i tak właśnie wygląda obrana mojego dobrego imienia.

Moim zdaniem najlepiej jest to ignorować i sam zawsze tak robię. Oczywiście ludzie, którzy mnie bardzo dobrze znają wiedzą jaka jest prawda i nie pozwalają sobie mącić w głowie. Natomiast ludzie spekulujący czy to prawda czy nie oddają się pomówieniu i rozszerzają plotkę. Walcząc o własne imię bądź czyjeś chcemy narzucić, że ktoś kłamie co powoduje,że nasze starania muszą...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ludzie są różni, wśród nich możemy spotkać takich, którzy z zawiści lub innych pobudek puszczają w obieg plotkę, która- zgodnie z odwiecznym prawem- przekazywana z ust do ust, przybiera postać absurdu. Drugi rodzaj osób, które potrafią zaszkodzić słowem, to kalkulujący na zimno, jakimi oszczerstwami zranią najbardziej, uderzając w słabe punkty. Już jakiś czas temu nauczyłam się, by nie mówić o rzeczach dla mnie bolesnych w towarzystwie, którego nie jestem pewna. Jeżeli natomiast chodzi o zwykłą plotkę, wszystko zależy czy jest to coś, co zaboli mnie lub moich bliskich- w takim wypadku interweniuję. Kiedy zmuszona jestem zareagować, przede wszystkim krok po kroku, bywa że uciekając się do niezbyt czystych zagrywek, staram się dotrzeć do osoby, od której plotka wyszła. Kiedy nadchodzi czas na słowną konfrontancję, jestem już uzbrojona w kontrargumenty- każdy ma coś za uszami. Konfrontacja zostaje przeprowadzona przy dwóch, a nawet jednej osobie z odpowiednio "długim językiem"- osoba od której wyszła plotka zawsze tłumaczy się, że chodziło jej o coś zupełnie innego. Wtedy ja wyciągam swoje "trzy grosze" dodając, odarta z naiwności, że "pamiętam jak ty...". Towarzysząca plotkara łapie trop, pamiętając że umiałam wybronić się z sytuacji. Plotka krąży dalej- ale już nie o mnie. Oczywiście to nie jest złoty środek, czasami trzeba dać z siebie więcej...

Ludzie są różni, wśród nich możemy spotkać takich, którzy z zawiści lub innych pobudek puszczają w obieg plotkę, która- zgodnie z odwiecznym prawem- przekazywana z ust do ust, przybiera postać absurdu. Drugi rodzaj osób, które potrafią zaszkodzić słowem, to kalkulujący na zimno, jakimi oszczerstwami zranią najbardziej, uderzając w słabe punkty. Już jakiś czas temu nauczyłam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Plotkami nie należy zaprzątać sobie głowy, bo szkoda czasu, zdrowia i energii, którą można spożytkować na coś bardziej pożytecznego. A poza tym należy nadal robić swoje, jak śpiewał Wojciech Młynarski. Staram się być jak lustro - jeśli ktoś obrzuci mnie błotem, po mnie to po prostu spływa. Owszem, trochę mnie pobrudzi, ale nie pozostawi trwałego śladu, który szybko z siebie zmywam.

Plotkami nie należy zaprzątać sobie głowy, bo szkoda czasu, zdrowia i energii, którą można spożytkować na coś bardziej pożytecznego. A poza tym należy nadal robić swoje, jak śpiewał Wojciech Młynarski. Staram się być jak lustro - jeśli ktoś obrzuci mnie błotem, po mnie to po prostu spływa. Owszem, trochę mnie pobrudzi, ale nie pozostawi trwałego śladu, który szybko z siebie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Duma i honor od zawsze są wartościami pożądanymi. W średniowieczu za utratę tych cech płaciło się nawet śmiercią w pojedynku. W krajach Afryki za dobre imię trzeba zapłacić dosłownie, na przykład gdy córka ucieknie od męża, jej ojciec płaci mu odszkodowanie. Ale w naszym świecie nie jest to takie łatwe. Każdy człowiek ma prawo do własnej opinii i rzadko kiedy mamy na nią bezpośredni wpływ.
W przedszkolu rozwiązanie było proste. Kiedy obraził mnie kolega, skarżyłam się rodzicom i oni załatwiali sprawę. Wtedy to działało, wszyscy wiedzieli, że nie wolno mi dokuczać, bo „mam plecy na dzielni”. Ale czym człowiek starszy, tym metody na tego rodzaju problemy są mniej oczywiste.
Moja rada: przede wszystkim trzymać się swojego zdania i nie przejmować aż tak opiniami innych. Przecież najważniejsze, co sami o sobie myślimy. Nie wolno udawać, ani dostosowywać się do reszty, bo w ten sposób krzywdzi się i siebie, i innych. Jeśli prawda jest po twojej stronie, to naprawdę nie ma się czym przejmować. Bo tylko osoby, które dostrzegą tę prawdę, są czegoś warci.
Zdarzają się i sytuacje, gdy niestety pomówienia na twój temat są słuszne. A wtedy musisz się trochę wysilić. Wtedy najlepszym sposobem jest wzięcie sobie do serca motta: „Co było, to było”. Nie ma co żyć przeszłością. Zrób po prostu coś nowego, co pogrzebie wcześniejsze grzeszki. Każdy ma w końcu prawo do błędu, a najważniejsze, żeby umieć się po tym podnieść i udowodnić, że to jednak dobro i uczciwość są twoją najmocniejszą stroną.

Duma i honor od zawsze są wartościami pożądanymi. W średniowieczu za utratę tych cech płaciło się nawet śmiercią w pojedynku. W krajach Afryki za dobre imię trzeba zapłacić dosłownie, na przykład gdy córka ucieknie od męża, jej ojciec płaci mu odszkodowanie. Ale w naszym świecie nie jest to takie łatwe. Każdy człowiek ma prawo do własnej opinii i rzadko kiedy mamy na nią...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej