Czy ktoś może otrzymał już wygraną? :)

Czy ktoś może otrzymał już wygraną? :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

savine
Baszta
koala
kasia90010
leonard

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

savine
Baszta
koala
kasia90010
leonard

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Nie często wracając pustym busem z korepetycji mamy szansę na przygodę. Ja jednak jestem tą szczęściarą. Pamiętam, że był to maj. W busie ciepło brak żywej duszy. Oprócz kierowcy i mnie oczywiście. Jeszcze tylko dwa przystanki i byłabym bezpiecznie na swojej stacji. Jednak do busa wsiadł tajemniczy blondyn w długich włosach, czarnych aletrnatywnych ciuchach i postawą która niektórych by odstraszyła. Odwróciłam wzrok i zanim zorientowałam on siedział tuż koło mnie pomimo, że miał do wyboru 25 innych miejsc.
"-Cześć, jestem X. Poznajmy się, prześledziłem twój profil na fb. Podobno jesteś straightem?"
Tak, to była chwila grozy. Obcy chłopak,z dziwnymi ubraniami, znający mój profil na portalu społecznościowym. Inne pewnie by uciekły. Jednak nie ja. Jakby nigdy nic odpowiadałam na jego pytania, zadawając swoje. Później przerodziło to w spotkania i nawet przyjaźń. Był odważny i szczery. Zaowocowało to świetną znajomością. Także chłopcy! Podrywanie na stalkera opłaca.

Nie często wracając pustym busem z korepetycji mamy szansę na przygodę. Ja jednak jestem tą szczęściarą. Pamiętam, że był to maj. W busie ciepło brak żywej duszy. Oprócz kierowcy i mnie oczywiście. Jeszcze tylko dwa przystanki i byłabym bezpiecznie na swojej stacji. Jednak do busa wsiadł tajemniczy blondyn w długich włosach, czarnych aletrnatywnych ciuchach i postawą która...

Od jakiegoś czasu pracuję w domu spokojnej starości. Zazwyczaj pod dachem ośrodka gościmy kobiety. Ale zdarza się, że do grona cudownych staruszków dołączają mężczyźni. W ośrodku obowiązuje strój służbowy - marna koszulka w mało twarzowym filetowym kolorku. Jednak pewnego dnia, na uroczystość przyszłam do ośrodka w ekskluzywnym wydaniu - sukienka przed kolanko, szpilki i subtelny make-up. Na co jeden z ciekawszych męskich "elementów" na mój widok stanął jak wryty. Dosłownie. Potem... wydukał, z lekkim wahaniem: "O Boże, czy ja mogę się Pani oświadczyć?" Wszystko pięknie, ładnie i kolorowo, ale ten Pan ma 91 lat, chorobę Alzheimera, a ja jestem młodą mężatką. Podryw zdecydowanie nie podbił mojego serduszka, a jedynie rozbawił i wprawił w zakłopotanie... bo jak tu odmówić miłemu staruszkowi i to... bez pierścionka? :(

Od jakiegoś czasu pracuję w domu spokojnej starości. Zazwyczaj pod dachem ośrodka gościmy kobiety. Ale zdarza się, że do grona cudownych staruszków dołączają mężczyźni. W ośrodku obowiązuje strój służbowy - marna koszulka w mało twarzowym filetowym kolorku. Jednak pewnego dnia, na uroczystość przyszłam do ośrodka w ekskluzywnym wydaniu - sukienka przed kolanko, szpilki i...

Najbardziej nieduolny podryw był w wykonaniu mojego obecnego męża. Poznałam go na pewnej imprezie przez kuzyna. Na tej imnrezie oprócz powiedzenia mi swojego imienia nie odezwał się do mnie ani słowem. Kolejnego dnia jednak zadzwonił kuzyn że razem przyjadą. Na koniec spotkania obecny mąż wyjechał do mnie z tekstem że ma samochód i chętnie by mnie nim zabierał gdzie bym tylko chciała. W tym momencie się zagotowałam, powiedziałam, że też mam samochód, mam prawo jazdy, a jego samochód nie robi na mnie wrażenia i na kluczyki nie lecę. Do tej pory czasami się jeszcze z niego śmieję jak to próbował złapać mnie na samochód.

Najbardziej nieduolny podryw był w wykonaniu mojego obecnego męża. Poznałam go na pewnej imprezie przez kuzyna. Na tej imnrezie oprócz powiedzenia mi swojego imienia nie odezwał się do mnie ani słowem. Kolejnego dnia jednak zadzwonił kuzyn że razem przyjadą. Na koniec spotkania obecny mąż wyjechał do mnie z tekstem że ma samochód i chętnie by mnie nim zabierał gdzie bym...

Spędzałam ze znajomą przyjemny wieczór w knajpce i zostałyśmy tam namierzone przez niezbyt ciekawego osobnika. Uprzykrzał się nam w nieznośny sposób i próbował nas przekonać, że jest genialnym wirtuozem poetyckiego flirtu. Powitał nas słowami: "Miłe Panie, będzie piękne cycobranie", a potem zwrócił się do mojej przyjaciółki i rzekł: "Piękna Ty jesteś, ale masz wielki zadek, chyba jesz za dużo czekoladek". Na to moja towarzyszka - już nieźle wkurzona - krzyknęła na cały głos: "A idź już sobie do diabła, brzydszy jesteś od psiego g...!" Wszyscy zaczęli się śmiać, a facet tak zdębiał, że aż mu piwo wypadło z ręki :)

Spędzałam ze znajomą przyjemny wieczór w knajpce i zostałyśmy tam namierzone przez niezbyt ciekawego osobnika. Uprzykrzał się nam w nieznośny sposób i próbował nas przekonać, że jest genialnym wirtuozem poetyckiego flirtu. Powitał nas słowami: "Miłe Panie, będzie piękne cycobranie", a potem zwrócił się do mojej przyjaciółki i rzekł: "Piękna Ty jesteś, ale masz wielki zadek,...

Parę lat temu byłam młodą studentką, zaczynającą dopiero swoje życie w wielkim mieście. Łatwo nie było- pochodzę z małej wsi, dlatego odnalezienie się w gąszczu tramwajów, autobusów, miliona budynków było dla mnie nie lada wyzwaniem. Pewnego dnia wracałam z uczelni ok. 21.00 i oczywiście zgubiłam się. Weszłam do podziemnego przejścia w celu znalezienia mojego przystanku i wtedy podszedł do mnie pewien chłopak. Był wysoki i ubrany w długi czarny płaszcz, miał ciemne włosy i oczy, przez co wyglądał jak postać z mrocznego kryminału. Bez żadnego przywitania zaczął mówić o tym, że szedł za mną już od jakiegoś czasu, bo nigdy nie widział tak fantastycznych włosów (tu zaczął wymieniać nieskończoną liczbę ich przymiotów: piękne, długie, lśniące, migoczące itd.). Na początku było mi nawet miło, jednak po chwili stawało się to co najmniej dziwaczne. Zaczęłam się trochę denerwować, a apogeum tego zdenerwowania nastąpiło, kiedy owy chłopak wyciągnął dłoń w stronę moich włosów i zaczął je głaskać. Wyminęłam go wtedy i szybko zaczęłam biec, słysząc za sobą jeszcze wykrzyczane zaproszenia na kawę, gorącą czekoladę, pytania o moje imię, uczelnię… Dla mnie był to zdecydowanie nieudany podryw, choć chłopak nie miał pewnie złych zamiarów- myślę, że wiele osób nie lubi, kiedy jego przestrzeń osobista jest przekraczana przez nowo poznane osoby. Często jednak ludzie o tym zapominają i zaczynają znajomość od intymnych gestów, które lepiej zostawić na kolejny etap poznawania siebie nawzajem!

Parę lat temu byłam młodą studentką, zaczynającą dopiero swoje życie w wielkim mieście. Łatwo nie było- pochodzę z małej wsi, dlatego odnalezienie się w gąszczu tramwajów, autobusów, miliona budynków było dla mnie nie lada wyzwaniem. Pewnego dnia wracałam z uczelni ok. 21.00 i oczywiście zgubiłam się. Weszłam do podziemnego przejścia w celu znalezienia mojego przystanku i...

Przypominam sobie trzy sytuacje, w których ktoś chciał mnie poderwać w sposób nieudany, oto ich klasyfikacja
Sposób pierwszy: nowsza wersja podrywu na "która jest godzina?". Nazwałam go podrywem "na seminarium".
Podszedł do mnie jakiś chłopak na korytarzu mojej uczelni i zapytał: "Chodzisz na seminarium do (tu podał jakieś nazwisko, ale nie pamiętam czyje)?". Byłam lekko zdziwiona, w końcu na seminarium chodzi maksymalnie dziesięć osób z danego kierunku, więc się wszystkie zna. Podryw nieudany, bo powiedziałam mu, że mnie chyba z kimś pomylił.

Sposób drugi: na ulotkę
Chłopak rozdający mi ulotki uśmiechnął się i zapytał: "Ślicznie wyglądasz, pójdziesz ze mną na kawę?"
Ja, niestety, byłam całkowicie rozkojarzona i uśmiechnięta po zdanym na piątkę egzaminie, więc zorientowałam się, że ktoś mnie o coś zapytał, po kilkunastu metrach. Szkoda, może to była miłość mojego życia.

Sposób trzeci: internetowy, namolny
On: Podobasz mi się. Chciałabyś wpaść do mnie na miłe wieczorne spotkanie?  
Ja: Dobrze, ale w neutralnym miejscu
On: Dobra
Ustalamy czas i miejsce. On kilka razy chce mój numer telefonu.
W trakcie spotkania okazało się, że wygląda zupełnie inaczej niż na zdjęciu, a po dwóch godzinach chodzenia po parku, on dalej proponował mi „miłe wieczorne spotkanie” ewentualnie „herbatkę u niego”. Uciekłam pod pretekstem nauki do kolokwium.

Przypominam sobie trzy sytuacje, w których ktoś chciał mnie poderwać w sposób nieudany, oto ich klasyfikacja
Sposób pierwszy: nowsza wersja podrywu na "która jest godzina?". Nazwałam go podrywem "na seminarium".
Podszedł do mnie jakiś chłopak na korytarzu mojej uczelni i zapytał: "Chodzisz na seminarium do (tu podał jakieś nazwisko, ale nie pamiętam czyje)?". Byłam lekko...

- Buuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu!!!!!!
- Co Ty wyprawiasz?
- Poderwać Cię chciałem!
- A co podobam Ci się?
- Niee... z krzesła chciałem Cię poderwać. Jest tylko jedno, a chciałem sobie usiąść, bo bolą mnie nogi.
- Spadaj, mnie też.

Tak wygląda najmniej udany podryw...

- Buuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu!!!!!!
- Co Ty wyprawiasz?
- Poderwać Cię chciałem!
- A co podobam Ci się?
- Niee... z krzesła chciałem Cię poderwać. Jest tylko jedno, a chciałem sobie usiąść, bo bolą mnie nogi.
- Spadaj, mnie też.

Tak wygląda najmniej udany podryw...

Sytuacja miała miejsce kilka miesięcy temu. Chodziłyśmy z koleżanką po kampusie i w pewnym momencie mijali nas chłopcy, z których jeden był bardzo podobny do mojego bliskiego znajomego. Powiedziałam "cześć", on odpowiedział, jednak okazało się, że nie był to ten znajomy. No nic. Poszłyśmy dalej.
Po godzinie natknęłyśmy się na tych samych chłopców. Jeden zapytał, do którego wcześniej mówiłam. Odpowiedziałam, że się pomyliłam. Spytali, co studiujemy. Odpowiedziałam, że informatykę.
I teraz moment kulminacyjny!
Ten bardziej gadatliwy zapytał "Linux czy Windows". "Windows" - odpowiedziałam niepewnie. Skończyło się na tym, że przez następne pół godziny chłopak porównywał oba systemy. Potem powiedziałyśmy, że musimy się zbierać, a on zapytał o mój numer. Nie dałam, chyba był dla mnie za mądry. :D

Sytuacja miała miejsce kilka miesięcy temu. Chodziłyśmy z koleżanką po kampusie i w pewnym momencie mijali nas chłopcy, z których jeden był bardzo podobny do mojego bliskiego znajomego. Powiedziałam "cześć", on odpowiedział, jednak okazało się, że nie był to ten znajomy. No nic. Poszłyśmy dalej.
Po godzinie natknęłyśmy się na tych samych chłopców. Jeden zapytał, do którego...