Tomkowi Sawyerowi. Z jednej strony dlatego, że uwielbia przygody. Z drugiej dlatego, żeby rozumiał, jak wybory będą kształtowały jego dorosłe życie. Myślę, że byłaby to dla niego wspaniała i ciekawa lektura. A być może zapragnąłby sam zostać podróżnikiem, odkrywać nieznane terytoria, ale i prawdę o ludziach, czasami tę najmroczniejszą i najbardziej okrutną.

W zależności od tego, w którym momencie życia by te książki dostał, myślę, że mogliby czytać to razem z Huckiem z wypiekami na twarzy, gdzieś nad wodą albo w jakimś leśnym szałasie. Jeśli Huck jeszcze nie potrafiłby czytać, z całą pewnością Tom opowiadałby mu fabułę tych książek, dodatkowo je po swojemu koloryzując. A może opowieści Toma zachęciłyby Hucka do nauki? Kto wie też, czy to właśnie nie Huck towarzyszyłby Tomowi w dorosłym życiu jako nieodłączny i najbardziej nieustraszony kompan.

A to wszystko dzięki tylko tym książkom ;)

Tomkowi Sawyerowi. Z jednej strony dlatego, że uwielbia przygody. Z drugiej dlatego, żeby rozumiał, jak wybory będą kształtowały jego dorosłe życie. Myślę, że byłaby to dla niego wspaniała i ciekawa lektura. A być może zapragnąłby sam zostać podróżnikiem, odkrywać nieznane terytoria, ale i prawdę o ludziach, czasami tę najmroczniejszą i najbardziej okrutną.

W zależności...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W odpowiedzi na to pytanie na myśl przychodzi mi wiele postaci. Myślę jednak, że taki box najlepiej posłużyłby bohaterce, z którą zaprzyjaźniłam się dopiero dość niedawno. To dziewczynka, która skradła serce chyba każdego, kto miał z nią do czynienia. Mowa oczywiście o Liesel Meminger, bohaterce powieści Markusa Zusaka ,,Złodziejka książek". Jak mówi tytuł, kradzież książek dziewczynce była nieobca. Strząsaczka słów, bo tak również była nazywana, na książki patrzyła w sposób, jakiego jej zazdroszczę. Liesel potrafiła zobaczyć w słowach coś więcej niż widzi zwyczajny człowiek, czytanie było dla niej sposobem na przykrą codzienność, jaką były czasy podczas których przyszło jej żyć. Natomiast kradzież książek stanowiła swego rodzaju antidotum na bolesne wspomnienia. Dziewczynka kradła również książki ze względu na to, że właściwie niemożliwym było dla niej zdobycie ich w inny sposób. Taki box stanowiłby dla niej wymarzony prezent, oczami wyobraźni mogę zobaczyć jak czyta otrzymane książki wraz z Max'em, w ciemności piwnicy, a siedząc obok, przysłuchuje się pan Hubermann. Albo podczas nalotów, kiedy to słowa czytanych przez Liesel książek stanowiły ukojenie dla przerażonych ludzi przebywających wraz z nią w schronie. Zapewne wielu bohaterów książkowych ucieszyłby taki prezent, jednak to właśnie Liesel dostrzegłaby w nim to coś, widocznego w słowie pisanym dla bardzo nielicznych, dlatego to właśnie złodziejkę książek najchętniej obdarowałabym książkami Yanagihary.

W odpowiedzi na to pytanie na myśl przychodzi mi wiele postaci. Myślę jednak, że taki box najlepiej posłużyłby bohaterce, z którą zaprzyjaźniłam się dopiero dość niedawno. To dziewczynka, która skradła serce chyba każdego, kto miał z nią do czynienia. Mowa oczywiście o Liesel Meminger, bohaterce powieści Markusa Zusaka ,,Złodziejka książek". Jak mówi tytuł, kradzież książek...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Droga Pani Scarlett O'Hara,
Wraz z tym krótkim listem przesyłam Pani zestaw książek Hanyi Yanagihary.
Na pewno zastanawia się Pani, dlaczego nieznajoma osoba przesyła Pani taki miły, literacki podarunek.
Nie znasz mnie Scarlett, jednak ja dość dobrze znam Ciebie.
Z początku działałaś mi na nerwy, denerwowałaś swoją infantylnością, podejściem do życia i słomianą miłością. Z czasem, poznając Twoją historię, zaczęłam dostrzegać, jak silną jesteś osobą. Dałaś radę przejść przez tyle przeciwności losu, poznać wiele niepowtarzalnych ludzi, zaczęłaś rozumieć swoje błędy. Życie nie raz dało Ci w kość, a Ty z zaciśniętymi zębami dałaś radę przejść przez najgorsze wydarzenia.
Myślę, że bohaterowie książek Yanagihary mogą mieć z Tobą dużo wspólnych cech. Być może wpadli oni na pomysły i rozwiązania, które pomogły przetrwać im ciężkie chwile i znaleźć cel w życiu. Scarlett, myślę, że jesteś odpowiednią osobą dla tych książek. Zdecydowałam, że zostaniesz ich właścicielką, ponieważ głęboko wierzę, że z tych historii będziesz umiała wyciągnąć coś dla siebie.
Pozdrawiam z dalekiej, realnej przyszłości,
xoxo

Droga Pani Scarlett O'Hara,
Wraz z tym krótkim listem przesyłam Pani zestaw książek Hanyi Yanagihary.
Na pewno zastanawia się Pani, dlaczego nieznajoma osoba przesyła Pani taki miły, literacki podarunek.
Nie znasz mnie Scarlett, jednak ja dość dobrze znam Ciebie.
Z początku działałaś mi na nerwy, denerwowałaś swoją infantylnością, podejściem do życia i słomianą miłością. Z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Już jako młody chłopiec zakochałem się w nieskończonym świecie. Napływające zewsząd historie, bohaterowie ze snów zarówno Ci duzi jak i mali, codzienność w szatach niezwykłości.
W całej swojej czytelniczej karierze, poznałem wiele ciekawych osób. Jedną, która zachwyciła mnie szczególnie była Alicja, balansująca między jawą a krainą czarów.
To właśnie je podarował bym, nigdy przeze mnie nie przeczytane, powieści. Pytanie brzmi; dlaczego?
Myśl kolorowo! Przeczytaj dobrą historie! Oto jeden z powodów. Powieści wydają się ciekawe, Alicja nie stroniła od zagłębiania się w papierowe światy.
Sam lubię dostawać książki. Oczywiście, nawet dobrze znając osobę, ciężko jest trafić z dobrą książką. Ale to jest właśnie piękne. Książki, których sami nigdy byśmy sobie nie kupili, prezenty, to szansa na nowe doświadczenia, poznanie innego, czegoś co skreśliliśmy bez spróbowania.
No i jedna z najważniejszych lekcji, ciesz się małymi rzeczami! Czy to nie cudowne? Książki, używane, stare, pobrudzone... wszystkie można przekazać dalej, Alicja na pewno by się ucieszyła. Światy fikcyjne, mimo iż ładnie wyglądają na półce, mają przepiękną moc; zostają z nami na zawsze, nawet jeśli nie mamy ich fizycznie, są w naszych sercach.
"Alicja w krainie czarów:, jako chłopiec myślałem że to książka dla dziewczyn, jakże się pomyliłem. Jestem wdzięczny tytułowej bohaterce za wszystkie cuda jakich dokonała w moim życiu, chciałbym się jej chociaż w maleńki sposób odwdzięczyć.

Już jako młody chłopiec zakochałem się w nieskończonym świecie. Napływające zewsząd historie, bohaterowie ze snów zarówno Ci duzi jak i mali, codzienność w szatach niezwykłości.
W całej swojej czytelniczej karierze, poznałem wiele ciekawych osób. Jedną, która zachwyciła mnie szczególnie była Alicja, balansująca między jawą a krainą czarów.
To właśnie je podarował bym,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Oczywiście jednemu z bohaterów tych książek! Dając je zadałabym pytanie: ile sytuacji z książki godzi się z prawdą?

Oczywiście jednemu z bohaterów tych książek! Dając je zadałabym pytanie: ile sytuacji z książki godzi się z prawdą?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Podarowałabym je Elisandzie Vilabrú z "Głosów Pamano" Jaume Cabré. Książki byłyby raczej podarowane z ciekawości, czy coś mogłoby zmienić myślenie tej kobiety. Zwłaszcza wątki dotyczące granicy dobra i zła oraz altruizmu i egoizmu. Wydaje mi się, że mogłoby to raczej niczego nie zmienić w jej postrzeganiu świata, ale zawsze można spróbować. Ciekawiłoby mnie zwłaszcza to, czy zmieniłaby swoje podejście do Oriola Fontellesa, czy jednak jej zdanie byłoby nieugięte.

Podarowałabym je Elisandzie Vilabrú z "Głosów Pamano" Jaume Cabré. Książki byłyby raczej podarowane z ciekawości, czy coś mogłoby zmienić myślenie tej kobiety. Zwłaszcza wątki dotyczące granicy dobra i zła oraz altruizmu i egoizmu. Wydaje mi się, że mogłoby to raczej niczego nie zmienić w jej postrzeganiu świata, ale zawsze można spróbować. Ciekawiłoby mnie zwłaszcza to,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja odpowiedź na to pytanie jest dość nietypowa, ponieważ książki te zaproponowałabym jednemu z bohaterów „Małego życia”- Jude’owi. Chciałabym, żeby ujrzał swoje piękno oczami H. Yanagihary. Chciałabym również, żeby za sprawą myśli ,trosk i wypowiedzi swoich przyjaciół zrozumiał istotę swojego życia oraz odbudował poczucie własnej wartości.
Książki te poleciłabym również, Willowi Traynorowi, bohaterowi powieści J. Moyes – „Zanim się pojawiłeś”. W tym przypadku moim celem byłoby uświadomienie Willowi wartości jaką jest życie.
Chciałabym, żeby za sprawą Jude’a zrozumiał, że nie warto się poddawać- niezależnie od sytuacji. Należy walczyć o każdy dzień i każdą minutę życia, szczególnie wtedy gdy obok jest ktoś, dla kogo jest się sensem życia.

Moja odpowiedź na to pytanie jest dość nietypowa, ponieważ książki te zaproponowałabym jednemu z bohaterów „Małego życia”- Jude’owi. Chciałabym, żeby ujrzał swoje piękno oczami H. Yanagihary. Chciałabym również, żeby za sprawą myśli ,trosk i wypowiedzi swoich przyjaciół zrozumiał istotę swojego życia oraz odbudował poczucie własnej wartości.
Książki te poleciłabym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Podarowałabym te książki Tao z "Historii pszczół" autorstwa Mai Lunde.
Żyje ona w przyszłości, w czasach, gdy książki jednocześnie są rzadkie i niemal bezwartościowe. Ludzie muszą ręcznie zapylać kwiaty, by nie umrzeć z głodu, więc nikt nie ma czasu na "głupstwa". Jednak Tao od dziecka czuła niezwykły pociąg do książek, zdobywała je i zachłannie czytała, wyciągając wnioski i zadając sobie pytania, których nikt w tym praktycznym świecie już nie zadawał. Poznajemy ją jako dorosłą kobietę, która musiała porzucić swoje marzenia i ambicje, ale próbuje dać szanse na lepsze życie swojemu synkowi, starając się go uczyć i rozwijać jego inteligencję. Dlatego myślę, że właśnie Tao powinna otrzymać ten zestaw - bo w pełni by doceniła jego piękno, wartość i przesłanie obu książek.

Podarowałabym te książki Tao z "Historii pszczół" autorstwa Mai Lunde.
Żyje ona w przyszłości, w czasach, gdy książki jednocześnie są rzadkie i niemal bezwartościowe. Ludzie muszą ręcznie zapylać kwiaty, by nie umrzeć z głodu, więc nikt nie ma czasu na "głupstwa". Jednak Tao od dziecka czuła niezwykły pociąg do książek, zdobywała je i zachłannie czytała, wyciągając wnioski...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dałbym te książki dziewczynce z zapałkami. Nie wiem czy by je przeczytała, być może nie, w końcu czasy były inne, nie zrozumiałaby czym jest internet, szybki samochód czy telefon komórkowy. Była młoda, więc także zawiłości dorosłego życia seksualnego, tym bardziej tak luźnego jak te przedstawione w „Małym Życiu”, nie mogły jej zafascynować Dla osób z tamtych czasów książki Yanagihary to swoista fantastyka naukowa. Niemniej dałbym te książki właśnie jej. Ona, jak nikt inny w literaturze, poznała czym jest ubóstwo, a przy tym była niezwykle oddana i uczciwa. Są tacy bohaterowie, którzy urastają w naszych oczach do symboli. Dziewczynka z zapałkami jest moim symbolem dobra i smutku. Od zawsze chciałem jej pomóc, myślę że takie książki mogłaby z zyskiem sprzedać i zarobić na chleb. A jakby się nie udało, zawsze może się nimi obłożyć i utrzymać ciepło i życie. Bardzo chciałbym jej pomóc.

Dałbym te książki dziewczynce z zapałkami. Nie wiem czy by je przeczytała, być może nie, w końcu czasy były inne, nie zrozumiałaby czym jest internet, szybki samochód czy telefon komórkowy. Była młoda, więc także zawiłości dorosłego życia seksualnego, tym bardziej tak luźnego jak te przedstawione w „Małym Życiu”, nie mogły jej zafascynować Dla osób z tamtych czasów książki...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wysłałbym te książki w przeszłość, do XVIII-wiecznej Francji. To właśnie tam dzieje się akcja powiastki filozoficznej „Kubuś Fatalista i jego pan”. Jak wiemy, bohaterowie tej książki rozprawiają między sobą na szereg tematów, całość splata jednak ich wiara w fatalizm. To właśnie to poczucie, że wszystko jest zapisane i z góry wiadome, czyni życie Kubusia mało istotnym, nawet w jego oczach. Nie zmienia to faktu, że Kubuś to też mędrzec, symbol inteligencji tamtej epoki. Z jego słów można czerpać garściami i adaptować do własnego życia. Bardzo ciekawi mnie, jak zareagowałby na wizję współczesności przedstawioną w książkach Pani Yanagihary. Co myśli o losach Jude’a i innych bohaterów? Pewnie potrafiłby to skwitować jakimś zabawnym tekstem, podejść do tego z należną rezerwą. A może powiedziałby znowu
„- Moje dziecko, czemu tak krzyczysz?
- Bo chcą, abym powiedział A.
- A czemu nie chcesz powiedzieć A?
- Bo jeżeli powiem A, zaraz zechcą, abym powiedział B...”
Bo może właśnie w tym jest metoda, aby czerpać dary milczenia?

Wysłałbym te książki w przeszłość, do XVIII-wiecznej Francji. To właśnie tam dzieje się akcja powiastki filozoficznej „Kubuś Fatalista i jego pan”. Jak wiemy, bohaterowie tej książki rozprawiają między sobą na szereg tematów, całość splata jednak ich wiara w fatalizm. To właśnie to poczucie, że wszystko jest zapisane i z góry wiadome, czyni życie Kubusia mało istotnym,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej