Poznałam taką kobietę w gimnazjum. Pani od chemii. Zawsze doceniałam to, co dla nas robiła, ilość wiedzy, którą nam przekazywała. Czasami zastanawiałam się, po co to wszystko, jak i tak nie będę chemikiem. Po latach wiem, że robiła to z czystej pasji, chciała nam pokazać, że nauka nie musi być nudna, ale wymaga skupienia i systematyczności. Niemal na każdej lekcji robiła doświadczenia, gdy o czymś opowiadała, działała na wiele zmysłów. Kojarzę ją z kantorkiem, w którym unosił się zapach wszystkich specyfików, które tam trzymała. Nie było nudno. Patrzeliśmy jak zaklęci, gdy pokazywała nam zależności między substancjami. Wcale nie trzeba odnosić światowej kariery, aby stać się inspirującą naukowczynią. Wystarczy mieć do tego serce. Niewątpliwie mojej nauczycielce tego serca nie brakowało.

Poznałam taką kobietę w gimnazjum. Pani od chemii. Zawsze doceniałam to, co dla nas robiła, ilość wiedzy, którą nam przekazywała. Czasami zastanawiałam się, po co to wszystko, jak i tak nie będę chemikiem. Po latach wiem, że robiła to z czystej pasji, chciała nam pokazać, że nauka nie musi być nudna, ale wymaga skupienia i systematyczności. Niemal na każdej lekcji robiła...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pytanie konkursowe tak naprawdę jest wielopłaszczyznowe. Co oznacza "zarażanie pasją"? Co oznacza "naukowczyni"? Czy zarażać pasją może tylko naukowczyni w ścisłym tego słowa znaczeniu (czyli ktoś, kto faktycznie zajmuje się nauką, a nie tylko uczy w szkole)? Czy żeby być naukowcem potrzebne jest do tego formalne wykształcenie i bycie zatrudnionym w uczelni wyższej lub innym ośrodku prowadzącym oficjalnie badania naukowe? Czy, żeby spełnić warunki udzielenia odpowiedzi na pytanie konkursowe, zarażać pasją może tylko taka osoba? Co w końcu oznacza, że "znamy" tę osobę?

Znamy na pewno sporo nazwisk. Najbardziej sztandarowym jest chyba Marii Skłodowskiej-Curie. Czy jednak te nazwiska mogą nas inspirować bardziej niż jakakolwiek inna ikona sukcesu?

A co, jeśli nauka i naukowość nie tkwią wcale w skomplikowanym sprzęcie laboratoryjnym, ale są pewnym stanem umysłu, gotowym na zadawanie pytań, dociekanie obiektywnej prawdy, eksperymentowanie, podjęcie ryzyka fiaska i pokorę? Czy nie inspirują nas bardziej sekretne rozmowy w blasku gwiazd, nad kawą/herbatą, przy okazji wspólnych wypadów na wydarzenia łączące się z pewnymi zainteresowaniami? I nie musi tu wcale chodzić o spektakularne wyniki.

Myślę, że zainteresowania nauką rodzą się w ciszy czyjegoś pokoju. Myślę, że osoba, o którą pytacie, jest tak naprawdę zlepkiem wielu kobiet na świecie. Zarówno tych, prowadzących badania w placówkach naukowych, jak i tych najbardziej szarych, eksperymentujących dla własnej satysfakcji i zabawy, poszukujących odpowiedzi na pytania bez względu na brak fachowego sprzętu.
Bo tak naprawdę każda z nas jest w stanie dołożyć cegiełkę do zainspirowania kogoś innego - i to jest w tym wszystkim dla mnie właśnie najbardziej inspirujące i piękne.

Pytanie konkursowe tak naprawdę jest wielopłaszczyznowe. Co oznacza "zarażanie pasją"? Co oznacza "naukowczyni"? Czy zarażać pasją może tylko naukowczyni w ścisłym tego słowa znaczeniu (czyli ktoś, kto faktycznie zajmuje się nauką, a nie tylko uczy w szkole)? Czy żeby być naukowcem potrzebne jest do tego formalne wykształcenie i bycie zatrudnionym w uczelni wyższej lub...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moją największą inspiracją jest doktor Anna Chrapusta. Jestem na studiach medycznych i nadal waham się nad wyborem dalszej ścieżki kariery. Ostatnie informacje dotyczące lekarzy nie są zbyt optymistyczne i duża część moich znajomych chce wyjechać z kraju. A doktor Chrapusta pokazuje, że w Polsce także można, na światowym poziomie. Wystarczy determinacja i ciężka praca. Nawet jeśli nie wybiorę specjalizacji zabiegowej, to upór i pasja tej lekarki będą dla mnie przykładem na resztę życia zawodowego.

Moją największą inspiracją jest doktor Anna Chrapusta. Jestem na studiach medycznych i nadal waham się nad wyborem dalszej ścieżki kariery. Ostatnie informacje dotyczące lekarzy nie są zbyt optymistyczne i duża część moich znajomych chce wyjechać z kraju. A doktor Chrapusta pokazuje, że w Polsce także można, na światowym poziomie. Wystarczy determinacja i ciężka praca....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kobietą, która niewątpliwie zasługiwała na miano inspirującej naukowczyni, była pani Irenka - nauczycielka chemii oraz fizyki w liceum, w niewielkim miasteczku na Pomorzu. Potrafiła w taki sposób prowadzić lekcje, że nawet zagorzali fanatycy rozwiązywania krzyżówek pod stolikiem słuchali jej z uwagą. Zachęcała nas do przeprowadzania licznych eksperymentów zarówno na lekcjach, jak i we własnych domach. Często zabierała nas w plener, by lepiej zaprezentować prawa fizyki. W dalszym ciągu mam przed oczami, jak energicznie gestykulowała, omawiając dane zagadnienia. Była niezwykle ciepłą i życzliwą osobą. Nie wyglądała jak typowa nauczycielka. Pani Irenka miała swój styl - luźne, kwieciste sukienki, do tego kamizelki z długim rękawem i bardzo dużo bransoletek, a także krótkie, postrzępione włosy. Chyba nikt do końca nie wiedział, jakiego były koloru. Pani Irenka żartowała, że głowa to jej prywatne laboratorium, gdzie może eksperymentować do woli. Była nie tylko dobrą nauczycielką, ale przede wszystkim przyzwoitym człowiekiem. Traktowała uczniów w sposób podmiotowy. Szanowała ich, a także liczyła się z ich zdaniem. Uważam, że takie cechy też wiele o niej mówiły. Dzięki jej niezwykłym lekcjom dwie moje koleżanki studiują obecnie chemię. I mimo że pani Irenki nie ma już z nami(zginęła, razem z pięcioma innymi uczniami naszej szkoły w czasie powrotu z wycieczki), zawsze będę jej wdzięczna. Nauczyła nas, że w życiu nie liczą się pieniądze, pozycja czy władza, liczy się drugi człowiek i to, w jaki sposób się do niego odnosimy. Pisząc te słowa, uświadomiłam sobie, że być może dlatego właśnie wybrałam pedagogikę. Pani Irenka inspirowała mnie i w przyszłości chcę uczyć młode umysły, jak być dobrym i szlachetnym człowiekiem.

Kobietą, która niewątpliwie zasługiwała na miano inspirującej naukowczyni, była pani Irenka - nauczycielka chemii oraz fizyki w liceum, w niewielkim miasteczku na Pomorzu. Potrafiła w taki sposób prowadzić lekcje, że nawet zagorzali fanatycy rozwiązywania krzyżówek pod stolikiem słuchali jej z uwagą. Zachęcała nas do przeprowadzania licznych eksperymentów zarówno na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Spotkałyśmy się z Agą po raz pierwszy, kiedy przyjechała ze swoim mężem na mój uniwersytet, na którym niegdyś sama studiowała. Byłam wówczas na drugim roku doktoratu. Już wtedy oboje bardzo mi zaimponowali swoją naukową otwartością, fascynacją, którą zarażali wszystkich naokoło. Nie bali się wyjechać za granicę, sami, nie znając języka, od razu po studiach. Myślałam – nigdy nie zdecydowałabym się na taki krok! Ale powtarzali, że nie ma większej satysfakcji niż kolejna publikacja. I to jaka! W czasopismach, o których na moim uniwerku się marzy! Chwilę rozmawialiśmy i od razu namawiali mnie abym wyjechała, spróbowała czegoś innego. Mówili – otwórz się, zobaczysz, że może być inaczej, lepiej, a my Ci pomożemy. Kilka tygodni później dostałam stypendium, pół roku w Hiszpanii, z nimi! Na początku więcej strachu niż radości… Godziny spędzone w laboratorium, gdzie często nie szło jak trzeba. I nie raz mówiłam, ze nie dam rady, bo jestem za słaba. Aga nigdy nie pozwalała mi tak mówić. Wystarczyło, że usiadła na minutę i spojrzała pod mikroskop, kilka słów i wiedziałam co i jak. Z czasem miałam coraz więcej pewności siebie, nie czułam się gorsza, jako najmłodsza w grupie i jako Polka, bo było nas troje. Udało się mi w końcu uzyskać wymarzony doktorat. Aga dzwoniąc z gratulacjami powiedziała, że za chwile publikują Jej pracę w Science! Czy można mieć większą inspirację?!

Spotkałyśmy się z Agą po raz pierwszy, kiedy przyjechała ze swoim mężem na mój uniwersytet, na którym niegdyś sama studiowała. Byłam wówczas na drugim roku doktoratu. Już wtedy oboje bardzo mi zaimponowali swoją naukową otwartością, fascynacją, którą zarażali wszystkich naokoło. Nie bali się wyjechać za granicę, sami, nie znając języka, od razu po studiach. Myślałam – nigdy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja nauczycielka biologi z liceum zdecydowanie zarażała swoją pasją. Oprócz pracy z liceum, wykładała również na uniwersytecie trzeciego wieku. Miała olbrzymią wiedzę i umiała ją przekazywać. Na lekcjach i w domach robiliśmy masę doświadczeń, a dzięki jej pozytywnemu podejściu i niesamowitej energii jaką wkładała w nauczanie nie było w klasie nikogo, kto by nie lubił jej przedmiotu. Świetna kobieta, niesamowicie inspirująca. 1/3 mojej klasy udała się na studia na biologię. To się nazywa charyzma! Teraz już niestety rzadko spotyka się takich ludzi.

Moja nauczycielka biologi z liceum zdecydowanie zarażała swoją pasją. Oprócz pracy z liceum, wykładała również na uniwersytecie trzeciego wieku. Miała olbrzymią wiedzę i umiała ją przekazywać. Na lekcjach i w domach robiliśmy masę doświadczeń, a dzięki jej pozytywnemu podejściu i niesamowitej energii jaką wkładała w nauczanie nie było w klasie nikogo, kto by nie lubił jej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Znam osobiście taką panią. Miałam okazję uczyć się u niej przez 7 lat swojego życia. I to dzięki niej biologia przestała być dla mnie czarną magią i tylko przyrodą. Pani Ilona otworzyła moje oczy, pokazała świat od bakterii po każdą kość w ciele człowieka.
Ona kocha to co robi. Kocha uczyć dzieci i kocha biologię. Ma podejście do każdego typu ucznia i naprawdę zaraża tą swoją biologiczną miłością. Dzięki temu, że odchodziła od podręcznikowych schematów każdy mógł się uczyć na swój sposób, a jeśli czegoś nie rozumiał to tłumaczyła bardzo dokładnie i szukała sposobu by zrozumiał.
Jeżeli ktoś nas inspiruje, zachęca, wspiera i pomaga podnieść się po upadku to nauka u jego boku będzie samą przyjemnością.

Znam osobiście taką panią. Miałam okazję uczyć się u niej przez 7 lat swojego życia. I to dzięki niej biologia przestała być dla mnie czarną magią i tylko przyrodą. Pani Ilona otworzyła moje oczy, pokazała świat od bakterii po każdą kość w ciele człowieka.
Ona kocha to co robi. Kocha uczyć dzieci i kocha biologię. Ma podejście do każdego typu ucznia i naprawdę zaraża tą...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nauki biologiczne nie są mi obce. Od dziecka zafascynowana małymi organizmami, zbierałam i preparowałam motylki. Później na 7 urodziny dostałam ogromny atlas owadów, przepełniony łacińskimi nazwami. Chciałam poznać wszystkie, mimo że dopiero co nauczyłam się czytać. Dorastając nie zmieniłam planów a lada moment czeka mnie matura i mam nadzieję wymarzony kierunek- entomologia. Myślę że nie byłabym tak uparta i nie brnęłabym tak w tym kierunku gdyby nie moja o 4 lata starsza siostra. Od zawsze była najlepszą uczennica, przez 6 lat pobierała stypendium, doskonale zdała maturę a teraz jest najlepsza na uczelni. Może to nie jest jeszcze naukowiec, ale doskonały materiał na niego który całe swoje życie poświęca temu co kocha. Ja obserwując ją jako dziecko, zawsze chciałam mieć taką wiedzę jak ona, by nauka sprawiała mi tyle przyjemności. Myślę, że moja siostra ma już na karku duszyczkę która dzięki niej odnalazła swoje powołanie.

Nauki biologiczne nie są mi obce. Od dziecka zafascynowana małymi organizmami, zbierałam i preparowałam motylki. Później na 7 urodziny dostałam ogromny atlas owadów, przepełniony łacińskimi nazwami. Chciałam poznać wszystkie, mimo że dopiero co nauczyłam się czytać. Dorastając nie zmieniłam planów a lada moment czeka mnie matura i mam nadzieję wymarzony kierunek-...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

moja przyjaciółka. Kiedy nasza paczka była zajęta chodzeniem na imprezy i zakupy ona... konstruowała. Wtedy jeszcze nie wiedzieliśmy co kryje się za tym słowem. Dzisiaj to jedna z najlepszych w swoim fachu kobiet zajmujących się konstruowaniem elementów składających się na luksusowe samochody. Nikt z nas nie wierzył, że taka pasja przerodzi się w jej sposób na życie. Dziś wszyscy ją podziwiamy.

moja przyjaciółka. Kiedy nasza paczka była zajęta chodzeniem na imprezy i zakupy ona... konstruowała. Wtedy jeszcze nie wiedzieliśmy co kryje się za tym słowem. Dzisiaj to jedna z najlepszych w swoim fachu kobiet zajmujących się konstruowaniem elementów składających się na luksusowe samochody. Nikt z nas nie wierzył, że taka pasja przerodzi się w jej sposób na życie. Dziś...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nikt inny jak moja wykładowczyni na studiach leśnych. Kobieta ta podobnie jak Hope Jahren zajmuje się badaniem nasion i ogólnie botaniką. Nie jest wielka w tym że to umie, lecz w tym że umie się dzielić swoja wiedzą w taki łatwy sposób i z miła chęcią to robi. Wie co znaczy praca z ludźmi i oddaje się temu w 100%. To ona zaszczepiła mi wiedzę i zainteresowanie do botaniki. Miałem problem w swoim życiu a ona pomogła mi go zniwelować poprzez naukę. Będę jej wdzięczny do końca życia i nigdy nie opuszczę jej wykładów.

Nikt inny jak moja wykładowczyni na studiach leśnych. Kobieta ta podobnie jak Hope Jahren zajmuje się badaniem nasion i ogólnie botaniką. Nie jest wielka w tym że to umie, lecz w tym że umie się dzielić swoja wiedzą w taki łatwy sposób i z miła chęcią to robi. Wie co znaczy praca z ludźmi i oddaje się temu w 100%. To ona zaszczepiła mi wiedzę i zainteresowanie do botaniki....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej