Pewnego Melisa sprzątając w swojej posiadłość wycierając story posąg naciska coś i ukazują się jej tajne drzwi i wchodzi do pomieszczenia szukając w papierach znajduję może przyczynę zamordowania jej rodziców i dowiaduję się że jej rodzina jest szefem groźnej mafii .
Melisa zaczyna węszyć i chociaż nikt w jej to nie wierzy ze znalazła tajny pokój dalej szuka odpowiedzi no te wszystkie pytania .

Pewnego Melisa sprzątając w swojej posiadłość wycierając story posąg naciska coś i ukazują się jej tajne drzwi i wchodzi do pomieszczenia szukając w papierach znajduję może przyczynę zamordowania jej rodziców i dowiaduję się że jej rodzina jest szefem groźnej mafii .
Melisa zaczyna węszyć i chociaż nikt w jej to nie wierzy ze znalazła tajny pokój dalej szuka odpowiedzi no...

Pewnego Melisa sprzątając w swojej posiadłość wycierając story posąg naciska coś i ukazują się jej tajne drzwi i wchodzi do pomieszczenia szukając w papierach znajduję może przyczynę zamordowania jej rodziców i dowiaduję się że jej rodzina jest szefem groźnej mafii .
Melisa zaczyna węszyć i chociaż nikt w jej to nie wierzy ze znalazła tajny pokój dalej szuka odpowiedzi no te wszystkie pytania .

Pewnego Melisa sprzątając w swojej posiadłość wycierając story posąg naciska coś i ukazują się jej tajne drzwi i wchodzi do pomieszczenia szukając w papierach znajduję może przyczynę zamordowania jej rodziców i dowiaduję się że jej rodzina jest szefem groźnej mafii .
Melisa zaczyna węszyć i chociaż nikt w jej to nie wierzy ze znalazła tajny pokój dalej szuka odpowiedzi no...

Co weekend spotykam się z traktowaniem mnie pobłażliwie i niepoważnie. Mimo iż mówię, że zrobiłam to czy tamto, spotykam się zazwyczaj z jakże irytującym retorycznym pytaniem: - Ty? Na pewno... Ukoronowaniem chwili upokorzenia jest krótki wybuch śmiechu i opuszczenie pomieszczenia w którym akurat się znajduję bym sama mogła zostać ze swoimi ułomnościami i świadomością kolejnej porażki. Bo przecież mama wie najlepiej :)

Co weekend spotykam się z traktowaniem mnie pobłażliwie i niepoważnie. Mimo iż mówię, że zrobiłam to czy tamto, spotykam się zazwyczaj z jakże irytującym retorycznym pytaniem: - Ty? Na pewno... Ukoronowaniem chwili upokorzenia jest krótki wybuch śmiechu i opuszczenie pomieszczenia w którym akurat się znajduję bym sama mogła zostać ze swoimi ułomnościami i świadomością...

Ja w sumie nigdy się z czyś takim nie spotkałam. Fakt, często dawano mi zadania, którym nie potrafiłam sprostać, ale to wina raczej tego, że wpierw poznawszy mojego starszego o rok brata, wszyscy myślą, że jestem aż tak samo inteligentna i łasa wiedzy jak on. Potem, jeśli nie sprostam ich zadaniom, dają mi takie banalnie proste i wtedy czuję się trochę dziwnie, bo takie skoki nigdy nie są fajne. Ale gdy tylko ktoś pozna mnie choć trochę lepiej, wie już na co mnie stać i nie daje mi zbyt łatwych ani też tych najtrudniejszych zadań. Raczej nikt też nie bagatelizuje mojego zdania. Niestety, jeśli mieliby wybierać między przyznaniem racji mojemu bratu a mi, to wiadomo kto by wygrał w tej potyczce, nawet gdybym to ja miała rację.

Ja w sumie nigdy się z czyś takim nie spotkałam. Fakt, często dawano mi zadania, którym nie potrafiłam sprostać, ale to wina raczej tego, że wpierw poznawszy mojego starszego o rok brata, wszyscy myślą, że jestem aż tak samo inteligentna i łasa wiedzy jak on. Potem, jeśli nie sprostam ich zadaniom, dają mi takie banalnie proste i wtedy czuję się trochę dziwnie, bo takie...

Mnie osobiście nigdy nie spotkało coś takiego. Być może dlatego, że wyglądam na osobę bardzo poważną i pewną siebie. Podzielę się jednak historią, która spotkała moją bliską szkolną koleżankę. W wieku 16/17 lat zaszła przypadkowo w ciążę ze swoim partnerem. Reakcja ludzi była oczywista i jednogłośna - nie da sobie rady, odda pod opiekę rodzicom lub odda do domu dziecka. Co mnie zaskoczyło, również nauczyciele szydzili z niej. Co się teraz dzieje z tymi dziećmi, co oni robią, to niedorzeczne, nie poradzi sobie - mówili. Dzisiaj, para ta żyje wspólnie i zajmuje się cudowną córeczką. Mało tego, dziewczyna ta ukończyła szkołę średnią ze zdaną maturą. Można? Można. Wiek jest tylko liczbą, tak więc można być dojrzałym i odpowiedzialnym człowiekiem na każdym etapie swojego życia.

Mnie osobiście nigdy nie spotkało coś takiego. Być może dlatego, że wyglądam na osobę bardzo poważną i pewną siebie. Podzielę się jednak historią, która spotkała moją bliską szkolną koleżankę. W wieku 16/17 lat zaszła przypadkowo w ciążę ze swoim partnerem. Reakcja ludzi była oczywista i jednogłośna - nie da sobie rady, odda pod opiekę rodzicom lub odda do domu dziecka. Co...

Ostatnio jak byłam na terapii to kobieta starsza ode mnie kilkanaście lat traktowała mnie właśnie pobłażliwie z tonem mentorskim. Przejawiało się to choćby tym, że zwracała się do mnie Edytko. Kiedyś spytała mnie, czy nie chciałabym mieć przyjaciela, a jej odpowiedziałam, że nie, bo ja chce mieć męża. I ten stosunek do mojej osoby trochę mnie denerwował, a ta kobieta nawet nie zdawała sobie nawet z tego sprawy.

Ostatnio jak byłam na terapii to kobieta starsza ode mnie kilkanaście lat traktowała mnie właśnie pobłażliwie z tonem mentorskim. Przejawiało się to choćby tym, że zwracała się do mnie Edytko. Kiedyś spytała mnie, czy nie chciałabym mieć przyjaciela, a jej odpowiedziałam, że nie, bo ja chce mieć męża. I ten stosunek do mojej osoby trochę mnie denerwował, a ta kobieta nawet...

W czasie poszukiwań swojej pierwszej pracy zostałam zaproszona na rozmowę kwalifikacyjną do jednej z dużych firm. Gdy zobaczyłam nastawienie "rekruterki" do mojej osoby czułam, że nic z tego nie będzie. Pani swoim zachowaniem wyraźnie dawała mi odczuć, że "jestem za młoda". Rozmowa zakończyła się stwierdzeniem "rekruterki" : "skoro nie ma Pani swojego samochodu, to znaczy, że nie umie Pani jeździć!". Po rozmowie było mi przykro, zostałam potraktowana jak dziecko, jednak po krótkim czasie doszłam do wniosku, że dobrze się stało, bo nie wyobrażam sobie współpracy z osobą, która tak traktuje innych ludzi.

W czasie poszukiwań swojej pierwszej pracy zostałam zaproszona na rozmowę kwalifikacyjną do jednej z dużych firm. Gdy zobaczyłam nastawienie "rekruterki" do mojej osoby czułam, że nic z tego nie będzie. Pani swoim zachowaniem wyraźnie dawała mi odczuć, że "jestem za młoda". Rozmowa zakończyła się stwierdzeniem "rekruterki" : "skoro nie ma Pani swojego samochodu, to znaczy,...

Takie sytuacje zdarzają się, nie ma w tym nic odkrywczego. Jesteśmy narodem,w którym jeden jest zawsze lepszy od drugiego, nawet nie bacząc na wiek. Ale sytuacja, która przydarzyła mi się kilka tygodni temu doprowadziła mnie do prawdziwej furii. W pobliżu mojego miejsca pracy pewien mężczyzna uległ wypadkowi. Oczywiście zbiegowisko ludzi, jakby do miasta przyjechał Tom Hanks. No to ja widząc, że jak człowiek leżał, tak leży, myślę zobaczę przynajmniej czy oddycha. Widać było, że ma zakrwawiony rękaw, czyli trzeba opatrzyć rany. No to przedzieram się przez tłum, podchodzę do mężczyzny, aż tu nagle czyjeś ręce łapią mnie za kurtkę i ciągną w tył. "A Ty gdzie małolato, nie znasz się, jeszcze mu jakąś krzywdę zrobisz!" I zostałam tak wypchnięta poza tłum. Szkoda tylko, że wracałam z właśnie ukończonego kursu pierwszej pomocy, z w pełni wyposażoną apteczką w torbie, a ofiara wypadku otarła się o śmierć, bo nikt jej nie pomógł do czasu przybycia karetki...

Takie sytuacje zdarzają się, nie ma w tym nic odkrywczego. Jesteśmy narodem,w którym jeden jest zawsze lepszy od drugiego, nawet nie bacząc na wiek. Ale sytuacja, która przydarzyła mi się kilka tygodni temu doprowadziła mnie do prawdziwej furii. W pobliżu mojego miejsca pracy pewien mężczyzna uległ wypadkowi. Oczywiście zbiegowisko ludzi, jakby do miasta przyjechał Tom...

Ja wyglądam zdecydowanie młodziej niż powinnam, dlatego stale spotykam się z tym, że traktują mnie jak dziecko :( dziecko, które nic nie wie, niczego nie potrafi zrobić, załatwić. Zawsze tak było i nadal nic się nie zmieniło, niezależnie od tego jak bardzo bym się starała. Nawet jeśli dotyczy to prozaicznej sytuacji to i tak jest to frustrujące, że nikt nie widzi we mnie odpowiedzialnej, inteligentnej i DOROSŁEJ osoby :(

Ja wyglądam zdecydowanie młodziej niż powinnam, dlatego stale spotykam się z tym, że traktują mnie jak dziecko :( dziecko, które nic nie wie, niczego nie potrafi zrobić, załatwić. Zawsze tak było i nadal nic się nie zmieniło, niezależnie od tego jak bardzo bym się starała. Nawet jeśli dotyczy to prozaicznej sytuacji to i tak jest to frustrujące, że nikt nie widzi we mnie...

To była moja pierwsza praca.Zaczęłam kiedy miałam 40 lat,ponieważ opiekuje się niepełnosprawna córką.Chciałam coś zrobić dla siebie,zmienić coś w życiu.Kiedy stanęłam po raz pierwszy na swoim stanowisku pracy czułam jak każdy się we mnie gapi i myśli.. Co ta staruszka tu robi?..Wiadomo,że na początku jak każdy popełniałam błędy,z biegiem czasu myślałam,że jest ok.Jednak przez przypadek dowiedziałam się,że wszystko co robię to jest nie może aż tak bardzo źle ale poprawiano moje błędy nie mówiąc mi o tym wprost.Czułam się jak odrzutek społeczeństwa ,jakbym była traktowana jak trędowata.To było nie do zniesienia.Miałam ochotę rzucić to w cholerę ale pomyślałam,że nie dam Im powodu do satysfakcji,że nie dałam rady.Zawzięłam się jak nigdy.Powiedziałam,że lepiej aby mi pokazano co robię źle,zamiast mnie traktować jak zgniłe jajko i traktować mnie delikatnie ze względu na wiek. Nikt w końcu nie rodzi się Einsteinem,zawsze jest ten pierwszy raz..

To była moja pierwsza praca.Zaczęłam kiedy miałam 40 lat,ponieważ opiekuje się niepełnosprawna córką.Chciałam coś zrobić dla siebie,zmienić coś w życiu.Kiedy stanęłam po raz pierwszy na swoim stanowisku pracy czułam jak każdy się we mnie gapi i myśli.. Co ta staruszka tu robi?..Wiadomo,że na początku jak każdy popełniałam błędy,z biegiem czasu myślałam,że jest ok.Jednak...