„Najbardziej Cię kocham kiedy jesteś w głowie
Kiedy w moich myślach ciągle jest o Tobie
Kiedy najpiękniejsze rzeczy z Tobą robię,
A Ty o tym nie wiesz, bo dopiero Ci powiem….”
[Monika Brodka]

Oj tak, co ja tam nie przeżyłam. Wzloty, upadki, uniesienia z tym jedynym… i zawsze z dobrym zakończeniem. Tym bardziej wielkim zaskoczeniem był dla mnie fakt, że Ktoś pojawił się nagle. Wielkie były Jego deklaracje „Jeszcze kiedyś będziemy się śmiać z tego, że byliśmy sami…”. Kilka chwil, na które się odważyłam, jadąc do innego miasta w ciemno. Spotkanie - kilkanaście wspólnych godzin, włóczęga po parkach, ulicach i intensywny czas w nadrabianiu chwil, których nie dane nam było być razem. Trzy dni, przeplatane codziennymi obowiązkami i czekaniem na spotkanie. Tworzenie obrządków, poznawanie siebie nawzajem. Piękny czas, który się nagle skończył. Ot po prostu, ktoś inny stanął nam na drodze, a w zasadzie stanął na Jego drodze. I tylko czasem, z nostalgią wspominam to, co się zadziało w mojej głowie. A mogło być tak pięknie…. Wtedy było, a teraz… teraz to już inna bajka i inna ‘głowa’.

„Najbardziej Cię kocham kiedy jesteś w głowie
Kiedy w moich myślach ciągle jest o Tobie
Kiedy najpiękniejsze rzeczy z Tobą robię,
A Ty o tym nie wiesz, bo dopiero Ci powiem….”
[Monika Brodka]

Oj tak, co ja tam nie przeżyłam. Wzloty, upadki, uniesienia z tym jedynym… i zawsze z dobrym zakończeniem. Tym bardziej wielkim zaskoczeniem był dla mnie fakt, że Ktoś pojawił się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Trochę jest tak, że zależy jakiego rodzaju jest to szaleństwo. Każdy związek jest szaleństwem, bo przecież odsłaniamy się całkowicie, zdejmujemy maski, pokazujemy najbardziej wrażliwe części swojej duszy, nie mając nigdy stuprocentowej pewności, co druga osoba z nimi zrobi. Stopni i wariacji owego szaleństwa jest jednak tyle, ilu jest ludzi na ziemi. Pewnego dnia zdałam sobie sprawę, że takie emocje są bardziej niebezpieczne niż orkany, które ostatnimi czasy nawiedzają Polskę. Ileż to niesamowitych przeżyć, uzależnień (psychicznych i fizycznych) i scen niczym z komedio-dramatu przyniosło mi życie. I ciągle niekiedy za nimi tęsknię, zafascynowana książkowym światem wielkich miłości. A jednak wybrałam bezpieczną przystań. Emocjonalny roller coster, jaki fundują romanse intensywne, jest o tyle niebezpieczny, że pewnego dnia możemy źle zapiąć pas, upuścić aparat fotograficzny na szyny, doprowadzić do przeciążenia elektroniki, a wtedy upadek może okazać się śmiertelny. Jazda zwykłym pociągiem przez życie niesie ze sobą ryzyko kolizji, ale jest jest ono zdecydowanie mniejsze, a ewentualny wypadek, tylko w niektórych przypadkach, będzie skutkował rozbiciem się wszystkiego.

Trochę jest tak, że zależy jakiego rodzaju jest to szaleństwo. Każdy związek jest szaleństwem, bo przecież odsłaniamy się całkowicie, zdejmujemy maski, pokazujemy najbardziej wrażliwe części swojej duszy, nie mając nigdy stuprocentowej pewności, co druga osoba z nimi zrobi. Stopni i wariacji owego szaleństwa jest jednak tyle, ilu jest ludzi na ziemi. Pewnego dnia zdałam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Największe miłosne uniesienia przeżyłam dawno temu - w przedszkolu. Tam poznałam, jak mi się wtedy wydawało, miłość mojego życia. Ładny był, miły, mądry! Chłopak idealny!
Gdy nadeszły walentynki, przygotowałam najładniejsza laurkę w klasie - od początku dobrze wiedziałam dla kogo ją robię. Sama dostałam 6 takich kartek... Ale żadna nie była od niego. Swoją walentynkę oddał innej - a przecież ona nawet nie miała zębów!
I tyle przyszło mi z miłosnych uniesień. Od tamtej pory - tylko spokój i rozsądek!

Największe miłosne uniesienia przeżyłam dawno temu - w przedszkolu. Tam poznałam, jak mi się wtedy wydawało, miłość mojego życia. Ładny był, miły, mądry! Chłopak idealny!
Gdy nadeszły walentynki, przygotowałam najładniejsza laurkę w klasie - od początku dobrze wiedziałam dla kogo ją robię. Sama dostałam 6 takich kartek... Ale żadna nie była od niego. Swoją walentynkę oddał...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Przeżyłam w życiu tak dużo niepowodzeń miłosnych, że w pewnej chwili uznałam, że widocznie odnalezienie miłości nie jest mi pisane. Postanowiłam, że nie pozwolę na to, aby ktokolwiek więcej znowu złamał mi serce. Zhardziałam, nauczyłam się bawić facetami, zwodząc ich i spotykając z nimi tylko dla rozrywki, byle nie zakochać się i nie zostać znów wzgardzoną.
Taki był mój zamiar, gdy poznałam mego obecnego ukochanego. Sama go poderwałam, zapraszając na piwo, bo uznałam, że mam akurat ochotę się z kimś „poobściskiwać”, a on wygląda całkiem atrakcyjnie, zatem do tego celu nada się w sam raz. Wieczór spędziliśmy bardzo sympatycznie, więc sądziłam, że może „wykorzystam” go sobie jeszcze parę razy, ale na tym historia się skończy. Gdy jednak umówiłam się z nim raz i drugi, sama zaczęłam być zdziwiona tym, jak dobrze czuję się w jego towarzystwie. Kiedy w końcu u niego zanocowałam, odkryłam, że spanie u jego boku zapewnia wielkie poczucie bezpieczeństwa. On sam obdarzał mnie wielką ilością uwagi, czułości i zrozumienia. Im bardziej się poznawaliśmy, tym więcej zalet w nim odkrywałam, i tym bardziej byłam zaskoczona tym, jak bardzo do siebie pasujemy. W końcu postanowiliśmy zamieszkać razem. Obawiałam się, że przebywając z nim codziennie w domu, zacznę się nim nudzić albo irytować jego nawykami i cała ta bańska pozornej szczęśliwości pryśnie. Okazało się jednak, że w otoczeniu domowym idealnie się uzupełniamy i na tym polu nie zachodzą między nami żadne konflikty.
I tak jesteśmy ze sobą do dziś, szczęśliwi, że się odnaleźliśmy, a ja codziennie z jego ust słyszę „kocham cię”.

Przeżyłam w życiu tak dużo niepowodzeń miłosnych, że w pewnej chwili uznałam, że widocznie odnalezienie miłości nie jest mi pisane. Postanowiłam, że nie pozwolę na to, aby ktokolwiek więcej znowu złamał mi serce. Zhardziałam, nauczyłam się bawić facetami, zwodząc ich i spotykając z nimi tylko dla rozrywki, byle nie zakochać się i nie zostać znów wzgardzoną.
Taki był mój...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Romanse z szaleńcami w książkach, a w prawdziwym życiu "nudne", stabilne związki. Nie bez powodu te wszystkie filmy i książki kończą się na pocałunku. Kolejnych części nie ma, bo te szaleńcze miłości kończą się razem z wakacjami. W prawdziwym życiu ważne jest zaufanie, poczucie bezpieczeństwa, szczerość.

Romanse z szaleńcami w książkach, a w prawdziwym życiu "nudne", stabilne związki. Nie bez powodu te wszystkie filmy i książki kończą się na pocałunku. Kolejnych części nie ma, bo te szaleńcze miłości kończą się razem z wakacjami. W prawdziwym życiu ważne jest zaufanie, poczucie bezpieczeństwa, szczerość.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Partnerstwo, wsparcie, zaufanie. To dla mnie ważne cechy stabilnego związku.
Świadomość tego że mogę na ukochaną osobę liczyć w każdej, nawet najtrudniejszej sytuacji, jest dla mnie ważniejsza niż krótkotrwały zachwyt, rodem z romansów.

Partnerstwo, wsparcie, zaufanie. To dla mnie ważne cechy stabilnego związku.
Świadomość tego że mogę na ukochaną osobę liczyć w każdej, nawet najtrudniejszej sytuacji, jest dla mnie ważniejsza niż krótkotrwały zachwyt, rodem z romansów.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jedno nie wyklucza drugiego. W stałym związku można również cieszyć się udanym życiem erotycznym, z mężem (partnerem) oczywiście :-) Gdy namiętność idzie w parze z głębokim uczuciem, to jest jeszcze przyjemniej. I dobrze, gdy wieloletnia para potrafi przeżyć chwile szalonych uniesień.

Jedno nie wyklucza drugiego. W stałym związku można również cieszyć się udanym życiem erotycznym, z mężem (partnerem) oczywiście :-) Gdy namiętność idzie w parze z głębokim uczuciem, to jest jeszcze przyjemniej. I dobrze, gdy wieloletnia para potrafi przeżyć chwile szalonych uniesień.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Mój obecny związek na początku był intensywny i romantyczny. Nic się wtedy nie liczyło i na nic innego i na nikogo innego niż moj ukochany nie miałam czasu. Z jednej strony było bardzo fajnie, ale z drugiej zaślepilo mnie to uczucie i nie widzialam wielu wad drugiej osoby. Był płomienny romans a potem bardzo burzliwe docieranie się. Teraz nasz związek jest dojrzalszy i spokojniejszy. Mimo, że poczatek naszej miłości był bardzo fajny i beztroski to jednak wole stabilność w jakiej teraz się znajdujemy co nie oznacza, że romantyzm gdzieś zaginął. Wręcz przeciwnie teraz to nawet kwiaty dostaje częściej niż na poczatku. Mimo, że moj partner ma wybitnie trudny charakter to nie zamieniłabym go na żadnego innego.

Mój obecny związek na początku był intensywny i romantyczny. Nic się wtedy nie liczyło i na nic innego i na nikogo innego niż moj ukochany nie miałam czasu. Z jednej strony było bardzo fajnie, ale z drugiej zaślepilo mnie to uczucie i nie widzialam wielu wad drugiej osoby. Był płomienny romans a potem bardzo burzliwe docieranie się. Teraz nasz związek jest dojrzalszy i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Związek na niewidomym poziomie - tak bym to nazwała.
Umówione spotkania do kina, do teatru. Wspólne wyjścia na siłownię. Kilka kolacji i długie rozmowy.
Spontaniczne spotkania najczęściej zakłady wyjście na plażę. Długi spacer wzdłuż brzegu, w szumie fal i krzyku mew. Ciepły piasek otulający stopy i nacierająca na nie lodowata woda. Długie rozmowy aż do zmierzchu, do ciemnej, nieraz zimnej, nocy. Wspólne zachody słońca oglądane w ciszy. Kilka wspólnie wypitych butelek whiskey. Kilka lampek wina.
Kilka czułych spojrzeń, dwuznacznych gestów. Przypadkowe muśniecie dłoni, zetknięcie ramion. Zachody słońca spędzone we wspólnych objęciach, wypełnione ciepłem naszych ciał i śmiesznie przyspieszonym biciem strwożonych serc. Kilka delikatnych muśnięć warg, czułych pocałunków, powrót do domu i gonitwa myśli. A następnego dnia od nowa. I tak błądzimy po omacku od dłuższego czasu, gdy żadne z nas nie potrafi zostać przewodnikiem.

Związek na niewidomym poziomie - tak bym to nazwała.
Umówione spotkania do kina, do teatru. Wspólne wyjścia na siłownię. Kilka kolacji i długie rozmowy.
Spontaniczne spotkania najczęściej zakłady wyjście na plażę. Długi spacer wzdłuż brzegu, w szumie fal i krzyku mew. Ciepły piasek otulający stopy i nacierająca na nie lodowata woda. Długie rozmowy aż do zmierzchu, do...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

„Przez żołądek do serca”(fragment)
Kiedy wróciłem na stancję nie udało mi się uniknąć spotkania z Dianą:
- Co się tobie stało?
Mruknąłem coś o podchmielonych wyrostkach, ale musiałem się poddać zabiegowi opatrywania ran. Diana zajęła się mną tak troskliwie, że w pewnym momencie byłem wdzięczny losowi, który doprowadził do tych ran. W jej pokoju spędziłem znacznie więcej czasu niż kiedykolwiek.
Dwa dni później przyrządzałem sobie tosty z jajkiem po żydowsku, kiedy Diana weszła do kuchni i raczej stwierdziła niż zapytała:
- To mój "były" cię pobił.
Dopiero po chwili zastanowiło mnie, że powiedziała o nim "były". Tymczasem Diana stwierdziła:
- Pyszne śniadanie.
- Jeśli spełnisz moją prośbę to cię poczęstuję - tym razem postanowiłem nie być bezinteresownym.
- A co to za prośba? - Diana była jednak ciekawa.
- Umówisz się ze mną do kina - skończyłem niepewnie.
Diana już bez pytania wzięła tosta prosto do ust.
- To może jutro? Masz wolny wieczór?
Kiwnęła tylko potakująco głową i pokazała na palcach szóstkę.
Kiedy po kinie wracaliśmy do siebie na stancję Diana otwierając drzwi przyłożyła palec do ust i wskazała mi drzwi do swego pokoju.
Wczesnym rankiem wymknąłem się stamtąd. Po godzinie z bogato doprawianym omletem po cichu wśliznąłem się do pokoju Diany i postawiłem na stoliku tuż przy jej głowie. Diana po chwili obudziła się i spoglądając na mnie z uśmiechem wdzięczności zabrała się za konsumpcję.
Po latach znajomości nadal lubię sprawiać jej drobne prezenty kulinarne, które cieszą nas obydwoje.

„Przez żołądek do serca”(fragment)
Kiedy wróciłem na stancję nie udało mi się uniknąć spotkania z Dianą:
- Co się tobie stało?
Mruknąłem coś o podchmielonych wyrostkach, ale musiałem się poddać zabiegowi opatrywania ran. Diana zajęła się mną tak troskliwie, że w pewnym momencie byłem wdzięczny losowi, który doprowadził do tych ran. W jej pokoju spędziłem znacznie więcej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej