Pierwszy wyjazd na wakacje tylko w swoim towarzystwie. Potrzebowałam przemyśleć pewne sprawy. Kierunek- jeden z nadmorskich ośrodków. Zakwaterowanie, pierwszy posiłek w jadalni, poznawanie okolicy. Więcej tu Niemców niż Polaków-pomyślałam. Przy posiłku większość siedziała przy stolikach w towarzystwie rodzin. A ja sama, bez męża, dzieci, bo ich nie posiadałam. Zrobiło mi się trochę smutno...Wieczór integracyjny i grill dla gości ośrodka. Podchodzę do obsługującego mężczyzny. Co dla pani? słyszę ciepły głos i czuję na sobie przenikliwy wzrok. A co by pan polecił? wyrywa mi się z gardła. Siebie samego-pada zaskakująca odpowiedź. Spojrzałam w jego oczy i już wiedziałam, że między nami zaiskrzyło. I to był początek krótkiego, ale bardzo gorącego romansu z barmanem. Niezapomniane momenty, wspólne chwile pełne interesujących rozmów, jak byśmy znali się już kilka lat, romantyczne spacery brzegiem morza...Nie myślała o tym, że on jest młodszy o dziesięć lat i z zupełnie innego zakątka Polski. W tamtym momencie czułam się szczęśliwa, piękna, doceniona, adorowana...Niestety, nadszedł koniec turnusu, chwila pożegnania. Szkoda, że to co piękne mija tak szybko. I mimo, że nasze rendez-vous trwało kilka dni i rozstanie bolało, to bez wahania cofnęłabym się w czasie, aby przeżyć te chwile raz jeszcze.

Pierwszy wyjazd na wakacje tylko w swoim towarzystwie. Potrzebowałam przemyśleć pewne sprawy. Kierunek- jeden z nadmorskich ośrodków. Zakwaterowanie, pierwszy posiłek w jadalni, poznawanie okolicy. Więcej tu Niemców niż Polaków-pomyślałam. Przy posiłku większość siedziała przy stolikach w towarzystwie rodzin. A ja sama, bez męża, dzieci, bo ich nie posiadałam. Zrobiło mi...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja przeżyłam kilkadziesiąt romansów w swoim życiu. A może kilkaset? W sumie to już nie pamiętam... Zaczyna się niewinnie. Jak zawsze - spojrzenie posłane ukradkiem znad monitora, usta wygiete w delikatny uśmiech, gęsia skórka na rękach po deliktanym muśnięciu ramoin... Wszytsko to rozgrzewa do czerwoności i rozdmuchuje balon w piersi, który drży lekko, jakby miał zaraz pęknąć jeśli nie znajdzie ujścia dla powietrza. Później spotkanie, splatanie dłoni i zbliżanie ust, rozmowa, śmiech, czarownie uśmiechem i wirowanie w rytmie nocy w zaparowanym samochodzie lub lekko dusznej sypialni. Tak jest u mnie. Niezmiennie od blisko dziesięciu lat. Cenię sobie to szaleństwo, uniesienie i dreszcz podniecenia jaki twoarzyszy mi w ramoinach mojego męża. Bo romans, taki płomienny i enigmatyczny, można przezywać nawet w stałym związku.Codziennie.

Ja przeżyłam kilkadziesiąt romansów w swoim życiu. A może kilkaset? W sumie to już nie pamiętam... Zaczyna się niewinnie. Jak zawsze - spojrzenie posłane ukradkiem znad monitora, usta wygiete w delikatny uśmiech, gęsia skórka na rękach po deliktanym muśnięciu ramoin... Wszytsko to rozgrzewa do czerwoności i rozdmuchuje balon w piersi, który drży lekko, jakby miał zaraz...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Na miłość nigdy nie jest za późno, na samotność zawsze jest za wcześnie. Z miłością jest tak, że można ją wyrażać w niezliczonej ilości emocji. Każdy z nas przeżywa ją i pokazuje na inny sposób. Oczywiście, że na samym początku jest dużo intensywności, beztroskiej radości, uniesienia i wyczekiwania na każde, chociaż najkrótsze spotkanie. Wtedy jesteśmy na etapie zakochania i czerpmy z tego okresu, bo jest bardzo ważnym fundamentem dalszej wspólnej drogi. Z czasem może już nie jest tak intensywnie, ale uczucia są głębsze, nabierają większej mocy, stają się stabilne. My musimy starać się w tej naszej stabilnej miłości podtrzymywać emocje, które towarzyszyły nam na samym początku. To prawda, że nie będą takie same, ale to wcale nie oznacza nic złego. Jest po prostu inaczej. Miłość to ciężka robota, którą musimy wykonywać przez całe życie. Daje dużo radości, ale bywa też utrapieniem. Trzeba znajdować w sobie siłę, żeby ją utrzymać.

Na miłość nigdy nie jest za późno, na samotność zawsze jest za wcześnie. Z miłością jest tak, że można ją wyrażać w niezliczonej ilości emocji. Każdy z nas przeżywa ją i pokazuje na inny sposób. Oczywiście, że na samym początku jest dużo intensywności, beztroskiej radości, uniesienia i wyczekiwania na każde, chociaż najkrótsze spotkanie. Wtedy jesteśmy na etapie zakochania...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie przeżyłam w swoim życiu takiego filmowego romansu, chociaż mój związek nie jest też monotomny. Czasami oglądając filmy zazdroszcze głównym bohaterkom ich miłosnych przygód, niespodzianek i prezentów jakie sprawiają im adoratorzy. Mój mężczyzna stąpa po ziemi twardo i nie daje ponieść się emocjom.

Nie przeżyłam w swoim życiu takiego filmowego romansu, chociaż mój związek nie jest też monotomny. Czasami oglądając filmy zazdroszcze głównym bohaterkom ich miłosnych przygód, niespodzianek i prezentów jakie sprawiają im adoratorzy. Mój mężczyzna stąpa po ziemi twardo i nie daje ponieść się emocjom.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Prawdziwa miłość zaczyna się jak w filmie. Wspólnie spędzony czas rozciągnięty do maksimum,spacer i pierwszy pocałunek w strugach deszczu, niedokończone rozmowy, śmiech i zniecierpliwienie towarzyszące do następnego spotkania. Każdy gest ma znaczenie, przypadkowy dotyk parzy, a pocałunek powoduje, że czekasz na czułość, którą się odurzasz. Jak przypomnę sobie taki początek mojego zwiazku, to tęsknię za tymi czasami, ale w żadnym przypadku nie chciałabym wrócić do tamtego czasu. Filmowa miłość trwa krótko, a prawdziwa całe życie. Miłość, którą obecnie przeżywam, to sens mojego życia. Miłość to wsparcie jakie otrzymuję każdego dnia, przy każdej przeciwności losu. Fanfary minęły, pozostało wszystko inne, co potrzebne jest do szczęścia, czyli uśmiech przy zwykłej zupie domowej, przypadkowe klepnięcie w pośladek, dowcip rzucony mimochodem, zabawa wspólna z dziećmi oraz zwykły spacer bez trzymania za rękę, ale podążając w tym samym kierunku. Tak, przeżyłam miłość jak z filmu i nadal ją przeżywam, bo zawsze po literach na koniec, zaczyna się normalne życie...

Prawdziwa miłość zaczyna się jak w filmie. Wspólnie spędzony czas rozciągnięty do maksimum,spacer i pierwszy pocałunek w strugach deszczu, niedokończone rozmowy, śmiech i zniecierpliwienie towarzyszące do następnego spotkania. Każdy gest ma znaczenie, przypadkowy dotyk parzy, a pocałunek powoduje, że czekasz na czułość, którą się odurzasz. Jak przypomnę sobie taki początek...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Myślę że na początku każego związku jest historia jakby z bajki. U jednych trwa dłużej u innych krócej. Zawsze twardo stąpałam po ziemi i nigdy nie przerysowałam żadnego związku ani relacji damsko-męskich. Nie jestem typem romantyka ale cenie kwiaty, kolacje. Rzeczy całkiem podrzędne.

Myślę że na początku każego związku jest historia jakby z bajki. U jednych trwa dłużej u innych krócej. Zawsze twardo stąpałam po ziemi i nigdy nie przerysowałam żadnego związku ani relacji damsko-męskich. Nie jestem typem romantyka ale cenie kwiaty, kolacje. Rzeczy całkiem podrzędne.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Moim filmowym romansem była nastoletnia wakacyjna miłość. Poznałam chłopaka za granicą podczas imprezy na plaży. Mimo bariery językowej dogadaliśmy się bez problemu. W takim wieku od razu myśli się, że to ten jedyny. I tak też uważałam. Spotykaliśmy się aż do odlotu samolotu. Spacery po plaży, spotkania w restauracjach, bardzo romantycznie, obiecująco. Jednak dzieliło nas 900km. Bardzo długo utrzymywaliśmy kontakt na portalach, jednak nie oszukujmy się, po czasie zdałam sobie sprawę, że ta relacja nie ma przyszłości. Nie ma czego żałować, było to coś całkiem odbiegającego od relacji, które miałam później, tamto zauroczenie było wyjątkowe i bajkowe.

Moim filmowym romansem była nastoletnia wakacyjna miłość. Poznałam chłopaka za granicą podczas imprezy na plaży. Mimo bariery językowej dogadaliśmy się bez problemu. W takim wieku od razu myśli się, że to ten jedyny. I tak też uważałam. Spotykaliśmy się aż do odlotu samolotu. Spacery po plaży, spotkania w restauracjach, bardzo romantycznie, obiecująco. Jednak dzieliło nas...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Poznałam Roberta na studniówce, na której był z moją najlepszą przyjaciółką. Był szalonym i mega seksownym oraz błyskotliwym facetem. Gdy podczas przerwy w szalonej zabawie patrzyłam jak z moją przyjaciółką wywija na parkiecie pomyślałam, że to musi być mega interesujący gość, co zresztą potwierdził później podczas rozmów przy stoliku. Drugi raz spotkałam go koło roku później, zupełnie przypadkiem gdzieś na mieście. Od razu mnie oczarował. Wymieniliśmy się numerami i umówiliśmy na kawę. Przez blisko trzy miesiące spotykaliśmy się „na kawę”. Wielokrotnie przesiadywaliśmy godzinami w jego mieszkaniu i rozmawialiśmy o wszystkim i o niczym. Stał się moim najlepszym przyjacielem. Wiedział o mnie chyba więcej, niż moje przyjaciółki. Kiedy w końcu zakończyłam mocno nieudany związek i przyszłam do Roberta na kolejną sesję, już po kilkunastu minutach wiedziałam, że tym razem nie skończy się na niezobowiązującej kawie. Tak rozpoczął się mój płomienny romans i filmowa romantyczna miłość. Robert zawsze wiedział co powiedzieć, jak pocieszyć gdy było mi źle i jak uspokoić w kilka minut, gdy byłam wściekłam. Był moją kotwicą. Nasze szalone, pełne przygód wspólne życie skończyło się co prawda dwa lata później, a nasze drogi na zawsze się rozeszły, ale nigdy nie zapomnę wszystkiego co razem przeżyliśmy. To była najprawdziwsza miłość. Taka, która zdarza się tylko raz w życiu. Mimo upływu lat, zdarza mi się czasem wracać we wspomnieniach do tego okresu życia i z uśmiechem na twarzy wspominać przepiękną pierwszą miłość, którą dane mi było przeżyć.

Ps. Nie mówcie nic mojemu mężowi ;)

Poznałam Roberta na studniówce, na której był z moją najlepszą przyjaciółką. Był szalonym i mega seksownym oraz błyskotliwym facetem. Gdy podczas przerwy w szalonej zabawie patrzyłam jak z moją przyjaciółką wywija na parkiecie pomyślałam, że to musi być mega interesujący gość, co zresztą potwierdził później podczas rozmów przy stoliku. Drugi raz spotkałam go koło roku...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja miłość narodziła się z wieloletniej przyjaźni, więc siłą rzeczy nie było wielkiego Łał, zakochałam się!
Przyjaźniliśmy się od wielu lat, niejednokrotnie bywaliśmy razem na imprezach, weselach, czy nawet studniówce. Ta przyjaźń nie wiedzieć kiedy przerodziła się w miłość.
Nie było wielkich szaleństw, ale uczucie jest bardzo głębokie i intensywne! Szaleństwa zaczęły się kiedy zaczęliśmy być razem! Bo przecież szaleć można też we dwójkę! Wiele wzajemnych niespodzianek, drobnych, zaskakujących wypadów i szalonych pomysłów! To dopiero jest cieszenie się i korzystanie z miłości! Kiedy wstajesz rano, a obok czeka śniadanie przygotowane przez ukochanego wraz z ubraniem, które wybrał i mówi: Tutaj masz idealny strój na dziś, zjadaj śniadanie i porywam Cię na mały wypad! Okazuje się, że przygotował dzień w wesołym miasteczku, albo romantyczny dzień w Krakowie, czy weekendowy wyjazd w góry! Często zdarzają się nam takie historie i to dosłownie w dwie strony! Szaleć można kiedy jest się z kimś kogo się kocha! Wcale nie trzeba się wyszaleć, zanim się z kimś zwiążemy! Należy tylko umieć się wspólnie bawić, to i dyskoteki są świetną rozrywką, bo wierzcie, że para idąc na dyskotekę nie musi wracać stamtąd pokłócona :)

Moja miłość narodziła się z wieloletniej przyjaźni, więc siłą rzeczy nie było wielkiego Łał, zakochałam się!
Przyjaźniliśmy się od wielu lat, niejednokrotnie bywaliśmy razem na imprezach, weselach, czy nawet studniówce. Ta przyjaźń nie wiedzieć kiedy przerodziła się w miłość.
Nie było wielkich szaleństw, ale uczucie jest bardzo głębokie i intensywne! Szaleństwa zaczęły...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Przeżycie romansu rodem z powieści nie jest dla mnie w żaden sposób interesujące. Dlaczego? Niezwykłe uniesienia przeplatane z dramatycznym obrotem spraw, przeważnie doprawione licznymi niedomówieniami, licznymi pomyłkami, czasami nawet zdradami... Dla mnie prawdziwa, a co za tym idzie namiętna miłość, to zwykła, prosta relacja dwojga ludzi, którzy są ze sobą szczerzy, którzy swoje szczęście przekładają nad szczęście swojej połówki. Czyli właśnie taka miłość, jaka łączy mnie z moim ukochanym mężem...

Przeżycie romansu rodem z powieści nie jest dla mnie w żaden sposób interesujące. Dlaczego? Niezwykłe uniesienia przeplatane z dramatycznym obrotem spraw, przeważnie doprawione licznymi niedomówieniami, licznymi pomyłkami, czasami nawet zdradami... Dla mnie prawdziwa, a co za tym idzie namiętna miłość, to zwykła, prosta relacja dwojga ludzi, którzy są ze sobą szczerzy,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej