Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

doughnut
Nola
Wizzi
Black300
mmizi

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

doughnut
Nola
Wizzi
Black300
mmizi

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Zapowiadało się wspaniale... Już był przygotowany i nie mógł się doczekać... Wiedział, co z nią zrobi... Marzył o tym, wiedział, jak wielką da mu to satysfakcję... Usiadł, odprężył się i zaczął... Najpierw jego palce delikatnie smagały ją, później robił to już bardziej łapczywie, wiedział, że jest dobry, że to się wszystkim podoba...
I nagle, nie zauważył kiedy, ona nadeszła... To była ta cholerna północ... Konkurs na Lubimy Czytać trwał tylko do północy, jej nadejście go zaskoczyło, myślał, że ma jeszcze czas... Nie miał... Rzucił w kąt rozpieszczaną jeszcze przed momentem klawiaturę... Kolejna wygrana w konkursie przepadła, wszystko to przez wizytę północy. Była cicha i bezwzględna oraz jak zawsze w takich momentach nieproszona...

Zapowiadało się wspaniale... Już był przygotowany i nie mógł się doczekać... Wiedział, co z nią zrobi... Marzył o tym, wiedział, jak wielką da mu to satysfakcję... Usiadł, odprężył się i zaczął... Najpierw jego palce delikatnie smagały ją, później robił to już bardziej łapczywie, wiedział, że jest dobry, że to się wszystkim podoba...
I nagle, nie zauważył kiedy, ona...

Nagłe pukanie do drzwi poderwało mnie na nogi. Szalejący za oknem orkan Ksawery sprawiał, że nawet najbardziej niewinne dźwięki przypominały te z najgorszych koszmarów. Niepewnie podeszłam do drzwi, siłując się w myślach z własnym strachem. Za drzwiami mógł się znaleźć każdy. Od mordercy, po strudzonego wędrowca. I myśląc właśnie o tym ostatnim, przełamałam strach i otworzyłam drzwi.
Półmrok sprawił, że go nie rozpoznałam. Oceniłam wysoką, chudą, męską sylwetkę, zastanawiając się, czy powinnam uciekać, czy może jednak zostać.
-Cześć- powiedział przybysz.
I to właśnie jego głos pozwolił mi go rozpoznać. Michał. Mój ex. Chłopak, którego obiecałam sobie nigdy więcej w życiu nie spotkać. Stał właśnie na progu moich drzwi, moknąc i wyglądając żałośnie.
Nie odpowiedziałam, czekając na wyjaśnienia. Nie zamierzałam wpuszczać go do środka, czując dzięki temu przewagę.
-Wybacz, że tak bez zapowiedzi, ale mój samochód się zepsuł, telefon padł, no i jeszcze ta pogoda. Mogę wejść?
Przed oczami przemknęły mi wszystkie chwile, gdy przez niego płakałam.
Co mogłam zrobić?
Po prostu zamknęłam drzwi.

Nagłe pukanie do drzwi poderwało mnie na nogi. Szalejący za oknem orkan Ksawery sprawiał, że nawet najbardziej niewinne dźwięki przypominały te z najgorszych koszmarów. Niepewnie podeszłam do drzwi, siłując się w myślach z własnym strachem. Za drzwiami mógł się znaleźć każdy. Od mordercy, po strudzonego wędrowca. I myśląc właśnie o tym ostatnim, przełamałam strach i...

Biegł tak szybko na ile pozwalały mu siły. Łapał nierównomierne i łapczywe hausty powietrza, które spowodowały ostre kłucie pod żebrami. Las stawał się coraz gęstszy i ciemniejszy, przez co potykał się o wystające korzenie drzew. Raz po raz raniły go gałęzie łamiące się pod siłą nacisku. Te padające na twarz cięły jak brzytwa. Nagle tracąc równowagę poczuł grząskie podłoże, a nogi zapadały się głębiej. Chaotyczne ruchy przyspieszały pogrążanie się w bagnie. To musiał być koniec. Krzyczał: "Nie ucieknę od tego!"
...
Od dłuższego czasu nie potrafił przespać spokojnie nocy. Gdy wstał musiał uspokoić oddech i otrzeć mokrą twarz. Przeczuwał coś złego. Koszmary ukazywały się prawie codziennie. Nie miał odwagi zapalić światła, ani wyjść z kryjówki. Nikt nie mógł go zobaczyć. Poczuł się nieco bezpieczniej po kilku dniach. Wieczorem wyszedł zapalić papierosa. Gdy trzęsącymi rękoma próbował podpalić zapałkę, usłyszał znajomy głos:
- Witaj przyjacielu! Czyżbyś o mnie zapomniał? Szto? - Znajomy rosyjski akcent zawibrował mu w głowie. Pudełko wypadło mu z rąk, a zapałki rozsypały się pod jego nogami.
- Ja nie panimaju... Nie mogę uwierzyć, żebyś mógł zapomnieć o starych zobowiązaniach. Przyjaciół nie zostawia się w biedzie, znasz to? Znaju? Sabaka! - Gniew był coraz wyraźniejszy, cedził słowa z wyraźną agresją.
Nie był w stanie odpowiedzieć. Nim zrobił krok do ucieczki, zdążył sobie tylko przypomnieć słowa: " Nie ucieknę od tego". Pułapka. Nastała cisza i nic nie czuł.

Biegł tak szybko na ile pozwalały mu siły. Łapał nierównomierne i łapczywe hausty powietrza, które spowodowały ostre kłucie pod żebrami. Las stawał się coraz gęstszy i ciemniejszy, przez co potykał się o wystające korzenie drzew. Raz po raz raniły go gałęzie łamiące się pod siłą nacisku. Te padające na twarz cięły jak brzytwa. Nagle tracąc równowagę poczuł grząskie podłoże,...

Pewnej pięknej soboty dostaliśmy telefon, że już za parę godzin … zwali nam się na głowę cała czteroosobowa rodzina plus pies. Byli już od świtu w drodze włassnym samochodem z Niemiec łącznie pewnie z czternaście godzin autostradą. Wpadliśmy w panikę, bo wypadało podjąć ich sutą obiadokolacją, a sklepu już pozamykane i w naszej lodówce pustki. Okazało się, że ostatnią deską ratunku były puszki z gotowymi obiadkami dla naszego rocznego Piorusia.
Kiedy przybyli już nasi goście i nakarmiliśmy ich okazało się, że musimy cieszyć się samą ich wizytą kryjąc rozczarowanie brakiem jakichkolwiek prezentów. Trzeba było ich zrozumieć, bo jechali do babci, której stan nagle się pogorszył i spodziewali się, że to będzie już ich ostatnie spotkanie. Nie mieli ani czasu ani głowy by pomyśleć o towarzyskich zobowiązaniach.
Zastanawialiśmy co by było jakbyśmy to my sprawili im taką niespodziankę. Chociaż żyli w Niemczech na warunkach znacznie lepszych od naszych to byli bardzo wstrzemięźliwi w zapraszaniu nas do siebie. Mimo, że wizyty szczegółowo uzgadnialiśmy i zawozilismy drogie jak na nasze możłiwości prezenty to potrafili nam trochę mimowolnie demonstrować, że im przeszkadzamy. Ale tak to już jest z rodziną, zwłaszcza zapatrzoną we własny trzos i wygody.

Pewnej pięknej soboty dostaliśmy telefon, że już za parę godzin … zwali nam się na głowę cała czteroosobowa rodzina plus pies. Byli już od świtu w drodze włassnym samochodem z Niemiec łącznie pewnie z czternaście godzin autostradą. Wpadliśmy w panikę, bo wypadało podjąć ich sutą obiadokolacją, a sklepu już pozamykane i w naszej lodówce pustki. Okazało się, że ostatnią deską...

Siedziałam w salonie, oglądając dziennik. Młoda reporterka podnieconym głosem opowiadała o masakrycznym odkryciu. Mężczyzna, spacerując z psem, odnalazł w parku rozczłonkowane ciało młodej kobiety. Biegli ustalają jej dane. To kolejny taki przypadek, w tym miesiącu. Policja ostrzega o wychodzeniu z domu po zmierzchu. Uśmiechnęłam się pod nosem, wiedząc, że dorwałam ją po południu w jej własnym mieszkaniu.
Zza ściany zaczęły dochodzić nieznośne hałasy. Zdenerwowana podgłośniłam telewizor, klnąc pod nosem na sąsiadów. Następny reportaż był bardzo nieciekawy, dlatego zaczęłam zasypiać. Obudziło mnie donośne walenie w drzwi. Szybko zerwałam się na nogi. Pobiegłam do przedpokoju i pociągnęłam za klamkę. W progu ukazał się on. Był bardzo przystojny, a na jego twarzy nie dostrzegłam śladu bólu, czy cierpienia.
- To nie możliwe - wyszeptałam pod nosem.
Byłam przekonana, że uwięziłam go w piwnicy wiele miesięcy temu. Planowałam niedługo podrzucić gdzieś jego ciało, a przynajmniej to co z niego zostało. Tymczasem stał przede mną. Długo patrzył w moją twarz nieobcnymi oczami, a następnie zrobił krok, wyciągając za pleców długi nóż. Wydałam z siebie cichy jęk, upadając bezwładnie na podłogę. Zamknęłam oczy, czekając na pierwszy cios.

Siedziałam w salonie, oglądając dziennik. Młoda reporterka podnieconym głosem opowiadała o masakrycznym odkryciu. Mężczyzna, spacerując z psem, odnalazł w parku rozczłonkowane ciało młodej kobiety. Biegli ustalają jej dane. To kolejny taki przypadek, w tym miesiącu. Policja ostrzega o wychodzeniu z domu po zmierzchu. Uśmiechnęłam się pod nosem, wiedząc, że dorwałam ją po...

To będzie zupełnie inna historia. Gość był bardzo chciany, ale był dla mnie totalnym zaskoczeniem. Nigdy w życiu nikt mnie tak nie zaskoczył. Dwie kreski na teście ciążowym i ogromna radość. Standardowa pierwsza wizyta u lekarza, który w trakcie badania rzuca dla żartu "zobaczymy, czy ktoś jeszcze się tam nie chowa" i jego zaskoczona mina! Podobno, gdy wyszłam z gabinetu, mąż powiedział, że mam minę jakbym właśnie obrabowała bank.
I teraz leżą ze mną na kanapie moje dwa małe Skarby, a ja piszę ten post już od 30 minut.

To będzie zupełnie inna historia. Gość był bardzo chciany, ale był dla mnie totalnym zaskoczeniem. Nigdy w życiu nikt mnie tak nie zaskoczył. Dwie kreski na teście ciążowym i ogromna radość. Standardowa pierwsza wizyta u lekarza, który w trakcie badania rzuca dla żartu "zobaczymy, czy ktoś jeszcze się tam nie chowa" i jego zaskoczona mina! Podobno, gdy wyszłam z gabinetu,...

Gdy miałam 16 lat przeżyłam swoją pierwszą miłość. Myślałam, że wszystko będzie pięknie i kolorowo a my będziemy ze sobą do końca życia i będziemy szczęśliwi z małą gromadką dzieci. I było pięknie. Planowaliśmy wyjechać na studia do tego samego miasta, później razem zamieszkać. Ale wszystko się zmieniło. Ojciec mojej wielkiej miłości dostał pracę o której marzył w dużej firmie poza granicami Polski. Całą rodziną postanowili z nim wyjechać. Czułam się wtedy jakby zawalił się mój świat. Obiecaliśmy sobie, że pomimo kilometrów nasza miłość przetrwa. Codziennie do siebie dzwoniliśmy, pisaliśmy, jednak z czasem każde z nas zaczęło się bardziej zajmować swoim życiem i kontakt był co raz rzadszy aż w końcu przestaliśmy do siebie dzwonić w ogóle. Poszłam na studia, tam poznałam nowego chłopaka. Po kilku latach znajomości wzięliśmy ślub. Gdy pewnego weekendu przyjechałam do rodzinnego domu zastałam w nim oprócz moich rodziców moją dawną miłość. Przyjechał na kilka dni na pogrzeb babci i postanowił mnie odwiedzić. Gdy go zobaczyłam nogi się pode mną ugięły, znów powróciło do mnie to uczucie, które do niego czułam ale ze zdwojoną siłą. W jego oczach widziałam, że poczuł to samo co ja....

Gdy miałam 16 lat przeżyłam swoją pierwszą miłość. Myślałam, że wszystko będzie pięknie i kolorowo a my będziemy ze sobą do końca życia i będziemy szczęśliwi z małą gromadką dzieci. I było pięknie. Planowaliśmy wyjechać na studia do tego samego miasta, później razem zamieszkać. Ale wszystko się zmieniło. Ojciec mojej wielkiej miłości dostał pracę o której marzył w dużej...

Kiedy przyszła pierwszy raz sądziłam, że umarłam albo jestem opętana. Trzymała mnie za rękę, patrzyła na mnie i krzyczała na mnie. Bardzo się jej bałam. Nie mogłam się ruszyć, byłam jak sparaliżowana. Kiedy odeszła zapaliłam światło i siedziałam na łóżku. Nie wiedziałam czy to sen czy może lepiej wezwać egzorcystę. Poczytałam o tym, zrozumiałam, że nie jestem jedyna. Następny raz byłam przygotowana. Pojawiła się znowu, pani zmora nocna. Tym razem ją pobiłam, dosłownie. Ona ciągnęła za kołdrę, a ja biłam ją pięściami. Innym razem wyciągnęła mnie z łóżka i latałyśmy razem po pokoju. Innym razem próbowała usiąść mi na plecach. Chyba zniechęciła się, bo od kiedy zaczęłam ją szarpać, tłuc pięściami i krzyczeć na nią pojawiała się coraz rzadziej i rzadziej. Teraz nie ma jej wcale. Papa moja zmoro nocna, nie wracaj nigdy.

Kiedy przyszła pierwszy raz sądziłam, że umarłam albo jestem opętana. Trzymała mnie za rękę, patrzyła na mnie i krzyczała na mnie. Bardzo się jej bałam. Nie mogłam się ruszyć, byłam jak sparaliżowana. Kiedy odeszła zapaliłam światło i siedziałam na łóżku. Nie wiedziałam czy to sen czy może lepiej wezwać egzorcystę. Poczytałam o tym, zrozumiałam, że nie jestem jedyna....

Przyszedł tak niespodziewanie i brutalnie rozszarpał mój spokój. Już przy pierwszym spojrzeniu widziałam,że będą kłopoty. Drżałam na samą myśl dlaczego zjawił się tak nagle i dlaczego przyszedł akurat do mnie. Nie zrobiłam nic złego- a przynajmniej nic w tym momencie nie przychodziło mi do głowy- nic za co trzeba byłoby mnie karać. Nie wiedziałam jeszcze patrząc na niego po raz pierwszy,że zmusi mnie do wspomnień sprzed prawie dwóch lat, że każe z pieczołowitością kronikarza przypominać sobie każdy szczegół z tamtego spotkania...

List polecony z Komendy Miejskiej Policji. Jego nagłe nadejście było dla mnie nieprzyjemnym zaskoczeniem. Okazało się jednak,ze nie jestem o nic oskarżona a jedynie wzywana na świadka w sprawie łapówkarskiego lekarza, któremu miałam nieprzyjemności złożyć wizytę dwa lata wstecz. Musiałam sobie ten zamierzchły czas przypomnieć i bardzo szczegółowo opowiedzieć- najpierw na komisariacie,a później w sądzie. Nikomu takich "wizyt" nie życzę- mimo,że nie jesteś o nic oskarżony czujesz się jakiś taki... niepewny.

Przyszedł tak niespodziewanie i brutalnie rozszarpał mój spokój. Już przy pierwszym spojrzeniu widziałam,że będą kłopoty. Drżałam na samą myśl dlaczego zjawił się tak nagle i dlaczego przyszedł akurat do mnie. Nie zrobiłam nic złego- a przynajmniej nic w tym momencie nie przychodziło mi do głowy- nic za co trzeba byłoby mnie karać. Nie wiedziałam jeszcze patrząc na niego...