Może jestem dziwna ale u mnie przyjaciele zawsze byli przeciwieństwami. Nie wybierzemy się razem do kina bo jedno z nas będzie się nudzić, nie posłuchamy muzyki bo jedno z nas zatka uszy. Nawet hobby zupełnie inne. Np moja najlepsza koleżanka nie lubi czytać, ja czytam nałogowo, ona słucha popu a ja metalu, ona woli pełne ludi miejsca ja zacisze parku. Mimo to poznałyśmy się w pierwszej klasie i ta przyjaźń przetrwała do teraz gdy każda z nas zakłada rodzinę. Zawsze było o czym pogadać, nigdy się nie pokłóciłyśmy. Czasem inność to ciekawe urozmaicenie. Ta koleżanka nie jest też jedynym przykładem. W liceum czy na studiach również zadawałam się z przeciwieństwami. Chociaż miałam już jaśniej określane zainteresowania niż jako dziecko i mogłam zadawać się z rówieśnikami o podobnych poglądach i gustach to jednak wolałam różnorodność. Myślę, że to jest dobre nie lubisz kogoś za to jaki gatunek filmu wybierze ale za to jaki jest. Taka przyjaźń może wiele przetrwać.

Może jestem dziwna ale u mnie przyjaciele zawsze byli przeciwieństwami. Nie wybierzemy się razem do kina bo jedno z nas będzie się nudzić, nie posłuchamy muzyki bo jedno z nas zatka uszy. Nawet hobby zupełnie inne. Np moja najlepsza koleżanka nie lubi czytać, ja czytam nałogowo, ona słucha popu a ja metalu, ona woli pełne ludi miejsca ja zacisze parku. Mimo to poznałyśmy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mnie z moją najlepszą koleżanką z czasów podstawówki i gimnazjum połączyła miłość do filmu "Władca Pierścieni", z taką różnicą, że ja byłam zafascynowana Frodem a ona...Pippinem! Byłyśmy hobbicim squadem. Naszym ulubionym zajęciem było pisanie karteczek ze scenariuszami: my grałyśmy za swoich bohaterów i tak tworzyłyśmy śmieszne historie ze świata WP. Raz ja coś pisałam jako Frodo, raz ona jako Pippin. Do tej pory mam niektóre z nich, gdyby umieścić je w jakimś tomiku byłaby to niezła komedia 18+ :D Najgorzej było gdy jedna z takich karteczek dostała się w ręce chłopaków...źle przeczytawszy kwestie koleżanki dokuczali jej, że zakochała się po uszy w...PAPKINIE tj. Romanie Polańskim z "Zemsty". Akurat byliśmy świeżo po kinowym seansie więc jej się oberwało Papkinem. A ja śmiałam się do rozpuku, że ktokolwiek śmiał wpaść na pomysł, że mogła zakochać się w Romku :) Co to były za czasy! Po szkole każda leciała do kiosku przeglądać nowe Bravo i Popcorn, czy przypadkiem nie było chociażby najmniejszej notatki o Władcy. Nigdy nie wyrzucę swojego segregatora z wycinkami. Minęło 15 lat a ja nadal kocham te filmy, a Tolkiena przeczytałam każdą książkę wydaną na polski rynek.

Mnie z moją najlepszą koleżanką z czasów podstawówki i gimnazjum połączyła miłość do filmu "Władca Pierścieni", z taką różnicą, że ja byłam zafascynowana Frodem a ona...Pippinem! Byłyśmy hobbicim squadem. Naszym ulubionym zajęciem było pisanie karteczek ze scenariuszami: my grałyśmy za swoich bohaterów i tak tworzyłyśmy śmieszne historie ze świata WP. Raz ja coś pisałam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moją przyjaciółkę poznałam na zajęciach dodatkowych w Uczniowskim Klubie Sportowym. Chodziła do niższej klasy, ale wspólne treningi i wyjazdy na zgrupowania czy zawody, sprawiły, że bardzo się polubiłyśmy, wzajemnie wspierałyśmy i przyjaźnimy do dziś, mimo skończenia szkoły 15 lat temu :)

Moją przyjaciółkę poznałam na zajęciach dodatkowych w Uczniowskim Klubie Sportowym. Chodziła do niższej klasy, ale wspólne treningi i wyjazdy na zgrupowania czy zawody, sprawiły, że bardzo się polubiłyśmy, wzajemnie wspierałyśmy i przyjaźnimy do dziś, mimo skończenia szkoły 15 lat temu :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Kiedy znalazłem się w liceum nagle odkryłem, że wszyscy wielbią jakąś nową muzykę. Musiałem się dostosować i udało mi się to znakomicie. Początkowo wielbiłem ciężkiego rocka. Z czasem gusta wysubtelniały i zindywidualizowały się. Nie wszyscy lubiliśmy to samo, ale zawsze można było znaleźć kogoś kto lubił taki zespół jak my.
Z jednym kolegą miałem wspólne zainteresowanie elektroniką i przedmiotami ścisłymi. Konkurowaliśmy budując różne elektroniczne urządzenia, a także próbując sił w olimpiadach przedmiotowych. Z innymi mieliśmy też lekturę tych samych czasopism.
Nie pamiętam czy ktoś tak jak ja wielbił literaturę science-fiction.
Chyba największą niespodzianką było kiedy po latach zgadałem się z dziewczyną, że tak jak ja kocha rocka. Musiałem jej puszczać moją „Ciemną stronę księżyca”. To było miłe zaskoczenie znaleźć u dziewczyny chłopięce zainteresowania. Dlatego wkrótce zostaliśmy parą na całe życie.

Kiedy znalazłem się w liceum nagle odkryłem, że wszyscy wielbią jakąś nową muzykę. Musiałem się dostosować i udało mi się to znakomicie. Początkowo wielbiłem ciężkiego rocka. Z czasem gusta wysubtelniały i zindywidualizowały się. Nie wszyscy lubiliśmy to samo, ale zawsze można było znaleźć kogoś kto lubił taki zespół jak my.
Z jednym kolegą miałem wspólne zainteresowanie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Matma ;D. CO?! JAK?! Ale, że matematyka?
Tak.
W czasach liceum poznałam swoją najlepszą przyjaciółkę. Połączyła nas wspólna ławka na rozszerzonej matematyce ;).
Potem "dla zabawy" zaczęłyśmy się wspólnie uczyć całek, macierzy i innych matematycznych czarów, które z reguły czyhają na studentów politechniki.
A my? My bawiłyśmy się w najlepsze i odnalazłyśmy siebie czymś, czego ludzie z reguły nienawidzą ;)

Matma ;D. CO?! JAK?! Ale, że matematyka?
Tak.
W czasach liceum poznałam swoją najlepszą przyjaciółkę. Połączyła nas wspólna ławka na rozszerzonej matematyce ;).
Potem "dla zabawy" zaczęłyśmy się wspólnie uczyć całek, macierzy i innych matematycznych czarów, które z reguły czyhają na studentów politechniki.
A my? My bawiłyśmy się w najlepsze i odnalazłyśmy siebie czymś,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W czasie kiedy ja poznawałam swoich przyjaciół nie miałam Internetu ani kablówki. Moja przyjaźń narodziła się z,miłości do jazdy na rowerze, do wycieczek rowerowych i do zwierząt (głównie tych domowych). 💙💙💙 Tęsknie za tamtymi latami. Mnóstwo czasu spędzało się na podwórku. Bez muzyki i telewizji 😛

W czasie kiedy ja poznawałam swoich przyjaciół nie miałam Internetu ani kablówki. Moja przyjaźń narodziła się z,miłości do jazdy na rowerze, do wycieczek rowerowych i do zwierząt (głównie tych domowych). 💙💙💙 Tęsknie za tamtymi latami. Mnóstwo czasu spędzało się na podwórku. Bez muzyki i telewizji 😛

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Wielka przyjaźń może zacząć się zupełnie przypadkiem. Często okazuje się, że ktoś po prostu słucha tej samej muzyki co my, czyta te same książki lub ogląda te same filmy bądź seriale. Jednak czasem może być kompletnie odwrotnie – przyjaciel zapoznaje nas z zupełnie nowymi rzeczami i odkrywa ciekawostki z nieznanego dla nas dotąd świata.
Na początku szkoły podstawowej narodziła się przyjaźń wynikająca z braku potrzeby bycia w ciągłym centrum uwagi. Tak najzwyczajniej w świecie dwie dziewczynki wolące być bardziej na uboczu i nie próbujące się nikomu przypodobać, zaczęły ze sobą rozmawiać i odkryły... że przez cały czas mieszkały w tym samym bloku!
W późniejszym okresie jednak to książki sprawiły, że poznałam wielu ciekawych ludzi, a z jedną sobą nawet się zaprzyjaźniłam. Mówiąc o ulubionej książce, można zacząć pełną emocji rozmowę o jej bohaterach, wydarzeniach i adaptacjach filmowych, a zwłaszcza gdy okaże się, że nasz rozmówca również jest w niej zakochany.
Z kolei jeszcze późniejszy okres życia doprowadził mnie do momentu, w którym piękna przyjaźń narodziła się z ciekawości do wcześniej niepoznanego gatunku muzyki i długich rozmów oraz wielu pytań na ten temat. Dzięki muzyce właśnie, wytworzyła się między nami silna więź, która nie ulega rozerwaniu nawet podczas najgorszych sprzeczek.
Można powiedzieć, że jest wiele rzeczy, które łączą ludzi na całe życie, ale do moich ulubionych rozmów należą te o książkach.

Wielka przyjaźń może zacząć się zupełnie przypadkiem. Często okazuje się, że ktoś po prostu słucha tej samej muzyki co my, czyta te same książki lub ogląda te same filmy bądź seriale. Jednak czasem może być kompletnie odwrotnie – przyjaciel zapoznaje nas z zupełnie nowymi rzeczami i odkrywa ciekawostki z nieznanego dla nas dotąd świata.
Na początku szkoły podstawowej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moją najlepszą przyjaciółkę i mnie połączyły wspólne podróże do biblioteki. Na początku przyjaciółka nie darzyła mnie największą sympatią, jednak z czasem zaczęła dostrzegać, że posiadamy te same zainteresowania, a także mamy podobne zdanie na większość tematów. Do teraz uważam, że w poprzednim życiu musiałyśmy być bliźniaczkami lub najzwyczajniej w świecie posiadamy zdolności telepatyczne! Podczas trasy, którą pokonywałyśmy przynajmniej co drugi dzień, zdążyłyśmy poznać się wystarczająco, aby stwierdzić, że oto znalazła się ONA, prawdziwa przyjaciółka na dobre i złe.

Moją najlepszą przyjaciółkę i mnie połączyły wspólne podróże do biblioteki. Na początku przyjaciółka nie darzyła mnie największą sympatią, jednak z czasem zaczęła dostrzegać, że posiadamy te same zainteresowania, a także mamy podobne zdanie na większość tematów. Do teraz uważam, że w poprzednim życiu musiałyśmy być bliźniaczkami lub najzwyczajniej w świecie posiadamy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ostatnio przeczytałam, że w tym miesiącu minęło 10 lat od wyemitowania pierwszego odcinka „Plotkary”. Pierwszy raz w życiu poczułam się tak staro… bo chociaż dopiero niedawno „strzeliła” mi dwójka z przodu to „Plotkara” kojarzy mi się z beztroskim dzieciństwem, spędzonym przed telewizorem z koleżankami. Jeszcze zanim poznałyśmy tajniki oglądania filmów w Internecie czekałyśmy z Zuzią i Martynką co piątek o 17 na nowy odcinek amerykańskiego serialu. No i przyznajcie się dziewczyny, która też tego nie robiła! To był hit absolutny, serial o którym gadały wszystkie nastolatki!

- Widziałaś jaką Blair miała piękną sukienkę w ostatnim odcinku?
- Obłęd! I te szpilki!
- A Serena znowu wróciła do Dana! To prawdziwa miłość!
- Nieprawna, Dan powinien być z Vanessą, a Serena z Natem!

No niech któraś zaprzeczy, że nie prowadziła takich rozmów na szkolnych korytarzach! Takie pogaduchy bardzo zbliżały do siebie. Wszystkie dziewczynki chciały być albo jak Serena albo jak Blair. Ja oczywiście chciałam być piękną blond Sereną, podobnie jak Martynka. Zuzia wolała ekscentryczną Blair. I chociaż dzisiaj żadna z nas nie przypomina bohaterek ulubionego serialu nadal utrzymujemy kontakt, teraz będziemy musiały uczcić „dziesięciolecie” naszej przyjaźni… Dzięki „Plotkarze” mamy chociaż skonkretyzowaną datę.

XOXO, Gossip Girl

Ostatnio przeczytałam, że w tym miesiącu minęło 10 lat od wyemitowania pierwszego odcinka „Plotkary”. Pierwszy raz w życiu poczułam się tak staro… bo chociaż dopiero niedawno „strzeliła” mi dwójka z przodu to „Plotkara” kojarzy mi się z beztroskim dzieciństwem, spędzonym przed telewizorem z koleżankami. Jeszcze zanim poznałyśmy tajniki oglądania filmów w Internecie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej