Miałam wspaniałą pracę, która bardzo lubiłam. Kiedy pojawiło się za dużo obowiązków została zatrudniona osoba do pomocy, która okazała się perfidna i knująca intrygantka. Przez jej niekompetencje straciłam moją wymarzoną pracę bo to ona wrobiła mnie żeby zająć moje miejsce. Byłam załamana. Nagle przez przypadek dostrzegłam "Światełko w tunelu" kiedy poznałam sympatycznego lekarza na oddziale u koleżanki. Dzięki niemu dowiedziałam się że jest fajna praca, okazało się że pasuję na wolne miejsce z moim doświadczeniem idealnie. Tak więc znalazłam pracę i nie tylko...

Miałam wspaniałą pracę, która bardzo lubiłam. Kiedy pojawiło się za dużo obowiązków została zatrudniona osoba do pomocy, która okazała się perfidna i knująca intrygantka. Przez jej niekompetencje straciłam moją wymarzoną pracę bo to ona wrobiła mnie żeby zająć moje miejsce. Byłam załamana. Nagle przez przypadek dostrzegłam "Światełko w tunelu" kiedy poznałam sympatycznego...

Pamiętam jak szłam zrezygnowana do pracy, po tym jak dzień wcześniej pokłóciłam się z moim szefem i wygarnęłam mu co myślę o niesprawiedliwości panującej w naszym dziale. Byłam pewna, że dostanę wypowiedzenie lub przynajmniej naganę, a tym czasem kierownik czekał na mnie w drzwiach z uśmiechem na twarzy, bo bał się, że nie przyjdę do pracy po wczorajszej scysji a jak się okazało jestem mu niezbędna. Wtedy pomyślałam, że wszystko się między nami jeszcze ułoży. Zawodowo oczywiście ;)

Pamiętam jak szłam zrezygnowana do pracy, po tym jak dzień wcześniej pokłóciłam się z moim szefem i wygarnęłam mu co myślę o niesprawiedliwości panującej w naszym dziale. Byłam pewna, że dostanę wypowiedzenie lub przynajmniej naganę, a tym czasem kierownik czekał na mnie w drzwiach z uśmiechem na twarzy, bo bał się, że nie przyjdę do pracy po wczorajszej scysji a jak się...

Był taki czas, który bardzo zapadł mi w pamięć, kiedy to straciłam całą nadzieję, ale los do mnie się uśmiechnął.
Było to rok temu, dokładnie 5 lipca. W maju pisałam matury, najbardziej zależało mi na biologii i chemii, które pisałam na poziomie rozszerzonym. Szczególnie po napisaniu biologii wyszłam ze spuszczoną głową, czułam, że nie uzyskam wystarczającej liczby punktów na studia, na które bardzo chciałam iść. Kilka dni potem pisałam chemię, starałam się jakoś to uratować, jednak z czasem jak sprawdzałam odpowiedzi autorskie matury z biologii byłam coraz bardziej przygnębiona. Zaczynałam mieć wyrzuty sumienia, że nie przygotowałam się wystarczająco dobrze, że mogłam poświęcić temu więcej czasu. Straciłam całą nadzieję. 5 lipca po godzinie 3:00, pojawiły się wyniki. Moje ciało zaczynało drżeć, serce zabiło szybciej, drżącymi placami wstukiwałam login i hasło do platformy. Ujrzałam wyniki i..nie mogłam się nie cieszyć! Przetarłam oczy i.. a niech mnie, napisałam biologię lepiej niż myślałam! To było apogeum szczęścia, wszystko się odwróciło. I tak właśnie jestem na II roku farmacji, na której tak bardzo chciałam być. Jednak los czasami obiera inny tor.

Był taki czas, który bardzo zapadł mi w pamięć, kiedy to straciłam całą nadzieję, ale los do mnie się uśmiechnął.
Było to rok temu, dokładnie 5 lipca. W maju pisałam matury, najbardziej zależało mi na biologii i chemii, które pisałam na poziomie rozszerzonym. Szczególnie po napisaniu biologii wyszłam ze spuszczoną głową, czułam, że nie uzyskam wystarczającej liczby punktów...

Moją rodzinę można by przyrównać do kopalni pomysłów. Mamy ich 1000 na minutę i każdy z nich jest inny. Dlatego też imprezy, które organizujemy w swoim gronie nigdy nie są takie same i nikt nie może się na nich nudzić. Myślę, że umiejętność tę moglibyśmy wykorzystać przy organizacji jakiegoś niezwykłego wydarzenia, które mogłoby się odbywać na przykład na chmurce, na drzewie,czy w innym równie szalonym miejscu.

Moją rodzinę można by przyrównać do kopalni pomysłów. Mamy ich 1000 na minutę i każdy z nich jest inny. Dlatego też imprezy, które organizujemy w swoim gronie nigdy nie są takie same i nikt nie może się na nich nudzić. Myślę, że umiejętność tę moglibyśmy wykorzystać przy organizacji jakiegoś niezwykłego wydarzenia, które mogłoby się odbywać na przykład na chmurce, na...

Taka sytuacja w moim przypadku miała miejsce wielokrotnie i bardzo często się powtarza. Ostatnio miała miejsce w moje urodziny. Chciałam zorganizować imprezę dla moich bliskich i przyjaciół, ale jak na złość akurat w tym terminie większości nie pasowało. Byłam załamana, ale pogodziłam się z tą myślą. Aż tu pewnego dnia przyjaciółka zaczęła mnie dość nachalnie pytać co bym chciała dostać na urodziny. W mojej głowie pojawiło się wtedy światełko w tunelu, że może uda nam się spotkać. Nie myliłam się, moi bliscy zaplanowali dla mnie przyjęcie niespodziankę :)

Taka sytuacja w moim przypadku miała miejsce wielokrotnie i bardzo często się powtarza. Ostatnio miała miejsce w moje urodziny. Chciałam zorganizować imprezę dla moich bliskich i przyjaciół, ale jak na złość akurat w tym terminie większości nie pasowało. Byłam załamana, ale pogodziłam się z tą myślą. Aż tu pewnego dnia przyjaciółka zaczęła mnie dość nachalnie pytać co bym...

Któregoś dnia jego telefon zamilkł nagle, a kilka dni później odczytałam wiadomość e-mail. Odwaga wysokiego rangą oficera CBŚ zawierała się w kilku zdaniach:
1 czerwca 2011, godz. 22.36
„Cześć, przepraszam, że milczałem. Musiałem sobie coś przemyśleć i przemyślałem. Nie chcę Cię zwodzić, bo wiem, że między nami nic nie będzie. Po tamtej przerwie myślałem, że może jednak, bo jesteś fajną dziewczyną, ale ja nie potrafię i nie chcę się do niczego zmuszać (…). Niestety, sama szczerość również sprawia cierpienie, chciałbym tego uniknąć, ale nie wiem w jaki sposób. Przepraszam, że nie mówię Ci tego bezpośrednio, ale nie lubię takich rozmów, tak jest chyba mniej boleśnie. Jesteś dobrą dziewczyną i na pewno będziesz szczęśliwa w życiu i tego Ci życzę. Mam kilka Twoich rzeczy, uzgodnimy, to Ci je podwiozę kiedyś.
Ps. Mi też jest ciężko, ale nie chciałem dalej tego kontynuować i zwodzić nas... M.”
Jak przypuszczasz, Drogi Czytelniku? Odpisałam???
Nie!!! Nie odebrałam też tych kilku rzeczy. Zbyt ceniłam swoją wartość, aby na tak marnej treści maile odpowiadać. Myślałam jednak wtedy, że straciłam coś bezpowrotnie, ale mój los wkrótce odmienił się o 180 stopni. Dziś jestem szczęśliwie zakochana. Dowodem miłości są nie tylko diamenty na palcu serdecznym. Mężczyzna zaś jest tym, na którego czekałam. On również myślał kiedyś, iż stracił coś bezpowrotnie, ale wspólnie nasze szczęście, owo „światełko w tunelu” odnaleźliśmy.
Najbardziej pragniesz, gdy coś stracisz naprawdę, bezpowrotnie, drogi M.

Któregoś dnia jego telefon zamilkł nagle, a kilka dni później odczytałam wiadomość e-mail. Odwaga wysokiego rangą oficera CBŚ zawierała się w kilku zdaniach:
1 czerwca 2011, godz. 22.36
„Cześć, przepraszam, że milczałem. Musiałem sobie coś przemyśleć i przemyślałem. Nie chcę Cię zwodzić, bo wiem, że między nami nic nie będzie. Po tamtej przerwie myślałem, że może jednak, bo...

Zdarzyło się to, gdy pisałam pracę inżynierską. Padł mi laptop (byłam wtedy jakoś w połowie pracy), a nie miałam nigdzie kopii zapasowej. Oczywiście panika, płacz i rozpacz... Moje światełko w tunelu włączył mój facet, kiedy powiedział, że fachowiec może dać radę te dane odzyskać. Znalazłam najlepszego w mieście i udałam się do niego. I jak myślicie, co się stało? Światełka stawało się coraz bardziej nikłe, kiedy majster tłumaczył, że są marne szanse na odzyskanie danych bo <tu były jakieś fachowe nazwy>... Po odbiór laptopa szłam z ledwo iskierką w tunelu... Lecz, kiedy przywitał mnie uśmiech pana Zdzisia, światło na nowo rozbłyskało. Na szczęście udało się! Moje tygodnie pracy nie poszły na marne!

Zdarzyło się to, gdy pisałam pracę inżynierską. Padł mi laptop (byłam wtedy jakoś w połowie pracy), a nie miałam nigdzie kopii zapasowej. Oczywiście panika, płacz i rozpacz... Moje światełko w tunelu włączył mój facet, kiedy powiedział, że fachowiec może dać radę te dane odzyskać. Znalazłam najlepszego w mieście i udałam się do niego. I jak myślicie, co się stało? Światełka...

Ja to mam pecha pomyślałam, kiedy dowiedziałam się, że muszę zmienić stancję. Zaczęłam przeglądać ogłoszenia. Trafiłam na nieźle brzmiącą ofertę. Kiedy pojechałam obejrzeć nowe lokum, od razu wiedziałam, że to nie to; Otworzyłam szafę, a tam sypią się trociny, na łóżku strach siadać, a o łazience nawet nie wspomnę...Wróciłam do przeglądania ogłoszeń. Ponieważ czas naglił, zdecydowałam się na pokój u starszej pani. Z początku byłam zadowolona. Jednak po miesiącu już miałam dosyć mojej współlokatorki. Pani miała problemy z pamięcią, więc co chwilę byłam oskarżana o kradzież rzeczy, których nie mogła znaleźć. Poza tym właścicielka kontrolowała mnie na każdym kroku. Nic, tylko znów trzeba było szukać nowego miejsca. I nagle kolejny cios !-straciłam pracę. Byłam załamana...Wszystko nagle zaczynało się walić! Mimo to nie poddałam się. Od kolegi, całkiem przypadkiem, udało mi się kupić na kredyt niedrogie mieszkanie. Znalazłam też nową pracę i to bliziutko nowego lokum. To, co kiedyś wydawało mi się tragedią, tak naprawdę okazało się szansą na nową, lepszą przyszłość. Z mieszkania jestem bardzo zadowolona, a praca, którą lubię, przynosi mi sporo satysfakcji i daje możliwości dalszego rozwoju.

Ja to mam pecha pomyślałam, kiedy dowiedziałam się, że muszę zmienić stancję. Zaczęłam przeglądać ogłoszenia. Trafiłam na nieźle brzmiącą ofertę. Kiedy pojechałam obejrzeć nowe lokum, od razu wiedziałam, że to nie to; Otworzyłam szafę, a tam sypią się trociny, na łóżku strach siadać, a o łazience nawet nie wspomnę...Wróciłam do przeglądania ogłoszeń. Ponieważ czas naglił,...

Dla mnie świat się zawalił, kiedy w wieku 17 lat po raz pierwszy to mnie zostawił chłopak...
Dla mnie jako zauroczonej nastolatki był to koniec świata! Ale był to tez okres kiedy wybierałam studia i zdecydowanie to napawało mnie optymizmem i chęcią do życia! Tam poznałam wiele ciekawych osób, zmieniłam zupełnie swoje nastawienie do zauroczenia! Spotkałam również swojego ukochanego, z którym do dnia dzisiejszego tworzymy szczęśliwą parę!

Dla mnie świat się zawalił, kiedy w wieku 17 lat po raz pierwszy to mnie zostawił chłopak...
Dla mnie jako zauroczonej nastolatki był to koniec świata! Ale był to tez okres kiedy wybierałam studia i zdecydowanie to napawało mnie optymizmem i chęcią do życia! Tam poznałam wiele ciekawych osób, zmieniłam zupełnie swoje nastawienie do zauroczenia! Spotkałam również swojego...

Klasa maturalna.
Test dojrzałości w maju, a w tym teście ukochana matematyka.
W sumie najmniej przykładałam do niej starań. Wzięłam w tym czasie za dużo na siebie rozszerzeń z tego i tamtego. To był błąd. Choć z drugiej strony myślałam, że zdaje próbne to jakoś to będzie. Zdam i pójdę na wymarzone studia. Niestety. Po otrzymaniu wyników moje marzenie prysło. Nie zdałam matematyki. Nadzieja umarła.
Załamałam się. Z matematyki nigdy nie byłam orłem, ale miałam nadzieję, że podołałam wyzwaniu. Nie wiedziałam co robić. Moje marzenie zostało zniszczone przez głupi egzamin. Jak ja mam to poprawić? Co ja mam zrobić? Przecież to miały być najdłuższe wakacje, miałam pracować i korzystać z nich, a teraz? Wtedy pojawiła się moja kochana sąsiadka, która załatwiła mi zajęcia u byłego nauczyciela oraz znajoma. Wzięli mnie razem w matematyczne obroty. Zapaliło się światełko w tunelu. Teraz powinno się uda. Wyjdę z tego cało i załapie się na dodatkową rekrutację. Było ciężko. Czarno to widziałam przez większość czasu. Wychodząc z poprawki nie wiedziałam co myśleć bo zabrakło mi czasu na zrobienie 3 zadań otwartych... Bałam się, że to będzie za mało. Światełko zgasło, a ja zastanawiałam się co zrobić do kolejnej poprawki.
Wszyscy mówili, że skoro po opuszczeniu sali nic nie czułam to może zdałam. No i wiecie co? Jakaś nadzieja rozbłysła na nowo. Zdałam.

Klasa maturalna.
Test dojrzałości w maju, a w tym teście ukochana matematyka.
W sumie najmniej przykładałam do niej starań. Wzięłam w tym czasie za dużo na siebie rozszerzeń z tego i tamtego. To był błąd. Choć z drugiej strony myślałam, że zdaje próbne to jakoś to będzie. Zdam i pójdę na wymarzone studia. Niestety. Po otrzymaniu wyników moje marzenie prysło. Nie zdałam...