Szanowne czarownice i czarodzieje! Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Patryk
Cyjanek
Mika
StellaMatutina
radiska

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Szanowne czarownice i czarodzieje! Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Patryk
Cyjanek
Mika
StellaMatutina
radiska

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Mimo darów jakie nam przypadły,nie odgrywamy bohaterów,wiedziemy normalne życie i staramy się je sobie ułatwiać.
Tata widzi przyszłość która wydarzy się za 3 minuty.Wiele razy uratowało go to z opresji,szczególnie w relacjach z mamą,np. kiedyś ulotnił się z domu przed jej wybuchem spowodowanym pismem informującym o niezałapaniu się na 500+.
Mama z kolei kieruje się w życiu sercem, a w jej przypadku wszystko w co je zaangażuje jest stokroć większe od pierwotnego zamierzenia.W tamtym miesiącu kilka nocy szyła sobie upragnioną skrojoną jej wyobraźnią sukienkę , dla której odpowiednika nie znalazła w żadnym ze sklepów.Piątej Nocy kiedy doszyła ostatni guzik,zasnęła przy biurku a kiedy się obudziła wkoło niej leżało 100 innych sukienek.Niestety nie dla wszystkich jest tak kolorowo,zwłaszcza dla taty,któremu bardzo często sypią się z talerza strumienie pierogów czy innych jego ulubionych potraw którym nie potrafi się oprzeć a później miesiącami stara się przekonać wszystkich w koło że przeszedł na dietę.
Mój brat może przybrać postać każdej rzeczy martwej za sprawą jedynie jednej myśli i mikroułamka sekundy oraz zatrzymać czas na dwa mrugnięcia oka przed oraz po transformacji. Ostatnio on i jego drużyna hokejowa przywieźli złote medale z mistrzostw Świata.Trochę się nabijałam że od bycia krążkiem będzie jeszcze bardziej postrzelony.
Mi przypadł dar zapisywania w głowie najlepszych sytuacji czy obrazów z najśmieszniejszych zdarzeń które później mogę sobie odtworzyć podczas snu.Szkoda tylko że przy zapisywaniu muszę się tak rzucać w oczy.Polega ono bowiem na mrugnięciu na przemian lewym i prawym okiem z potrójnym powtórzeniem zabiegu. Kiedy np dostałam piątkę ze sprawdzianu z matematyki i pragnęłam jeszcze tej samej Nocy rozpływać się w sennym wspomnieniu tej pamiętnej chwili,nauczyciel z poirytowanym spojrzeniem i ustami wykrzywionymi delikatną mieszaniną przerażenia i zdumienia wysłał mnie do szkolnego pedagoga oraz na wszelki wypadek do higienistki.
No cóż, nawet takich darów są plusy i minusy...

Mimo darów jakie nam przypadły,nie odgrywamy bohaterów,wiedziemy normalne życie i staramy się je sobie ułatwiać.
Tata widzi przyszłość która wydarzy się za 3 minuty.Wiele razy uratowało go to z opresji,szczególnie w relacjach z mamą,np. kiedyś ulotnił się z domu przed jej wybuchem spowodowanym pismem informującym o niezałapaniu się na 500+.
Mama z kolei kieruje się w życiu...

Wyobraź sobie, że mieszkasz w domu pełnym magicznych przedmiotów znajdujących się dosłownie w każdym miejscu. Zioła w kuchni, kryształowe kule w salonie, dziwne płyny w łazience. Sigile narysowane wszędzie, nawet na ścianach i ewokacyjny krąg na podłodze...
Pozornie wydaje się to niesamowicie ekscytujące. Rodzina zajmująca się magią, niezwykły dom, to takie niesamowite. Ma to swoje plusy, niewątpliwie. Ale wierzcie mi, bywa również irytujące. Na przykłąd gdy idziesz do łazienki i potykasz się o rozsypaną sól. Gdy wieczorem nie możesz się uczyć w ciszy, bo z sąsiedniego pokoju dobiegają głośne inkantacje i chóralne zaśpiewy. Nieustannie organizowane seanse spirytystyczne i ludzie zaglądający do twojego pokoju również denerwują. A najgorsze są noce, gdy nie można spokojnie zasnąć, bo temperatura spadła poniżej zera.
Tak to jest, gdy wywodzisz się z rodu czarownic i osób obdarzonych zdolnościami parapsychicznymi. Cała rodzina mamy od wieków przekazuje tradycję czarostwa z pokolenia na pokolenie. Zarówno babcia, jak i mama są utalentowanymi spirytystkami i potrafią przepowiadać przyszłość. Astrologia, numerologia, tarot... codzienność. Tata siedzi w magii ceremonialnej i ciągle przychodzą do niego jego przyjaciele z pewnego znanego europejskiego stowarzyszenia okultystycznego. Pierwszy raz byłam świadkiem pewnego ich obrzędu, gdy miałam 5 lat. Nie powiem, wpłynęło to poważnie na moją psychikę...
Siostrzyczka właśnie siedzi i tworzy psiballa.
Wesoła rodzinka, nie ma co.

Wyobraź sobie, że mieszkasz w domu pełnym magicznych przedmiotów znajdujących się dosłownie w każdym miejscu. Zioła w kuchni, kryształowe kule w salonie, dziwne płyny w łazience. Sigile narysowane wszędzie, nawet na ścianach i ewokacyjny krąg na podłodze...
Pozornie wydaje się to niesamowicie ekscytujące. Rodzina zajmująca się magią, niezwykły dom, to takie niesamowite. Ma...

Zawsze uważałam, że moja rodzina to taki odpowiednik Addamsów. Weźmy na przykład moją babcię – ot, typowa czarownica. Wszystkie warzywa i zioła hoduje sama, nie stosując przy tym żadnych pestycydów, a jedynie własnej produkcji naturalne eliksiry i wszystko pięknie rośnie. Babcia jak mało kto zna się na przyrządzaniu naparów i rozmaitych leczniczych nalewek „na wszystko”. Jak na prawdziwą wiedźmę przystało mieszka z nietoperzem, który nocami lata sobie po całym domu. Babcia słynie także z częstowania gości robaczywymi cukierkami, ciastami z zapleśniałymi owocami czy też zupą, w której często pływają jakieś larwy i owady.
Kolejnym ciekawym przypadkiem jest moja ciotka. Z jej elegancją i melancholijnym spojrzeniem przypomina wampirzycę. Do tego specjalizuje się w hipnozie. Według relacji babci już w dzieciństwie hipnotyzowała swym spojrzeniem uciążliwe muchy, które znalazłszy się w zasięgu jej dłoni, bezwolnie dawały się złapać. Ciotka wyciągała dłoń i nieśpiesznie zaciskała ją wokół muchy siedzącej na stole, aż do zupełnego jej uwięzienia i zgniecenia.
Z kolei mój tato to medium. Już jako nastolatek wywoływał z kolegami z internatu duchy, które potem towarzyszyły mu przez kolejne lata nauki, dając o sobie znać między innymi stukaniem drzwiczkami od szafek i robieniem innych drobnych psikusów. Poza tym który normalny ojciec z taką pasją opowiada sześcioletniemu dziecku o czyśćcu, piekle i zaświatach? Pomijając już fakt, że na dziesiąte urodziny podarował mi wahadełko.

Zawsze uważałam, że moja rodzina to taki odpowiednik Addamsów. Weźmy na przykład moją babcię – ot, typowa czarownica. Wszystkie warzywa i zioła hoduje sama, nie stosując przy tym żadnych pestycydów, a jedynie własnej produkcji naturalne eliksiry i wszystko pięknie rośnie. Babcia jak mało kto zna się na przyrządzaniu naparów i rozmaitych leczniczych nalewek „na wszystko”....

Bardzo często gdy byłam mała z siostrą i kuzynką wyobrażałyśmy sobie, że mamy magiczne moce.
Ja miałam moc zatrzymywania czasu i taką moc teraz też bym posiadała,gdyż często się spóźniam lub nie mogę wyrobić się na określony termin.
Moja siostra miałaby moc wody, ponieważ mogłaby uratować wiele zwierząt bez dostępu do wody.Często powtarza jak lubi zwierzęta i jak by im pomogła.
Mama może bez problemu chodzić pomiędzy pomieszczeniami bez używania drzwi, ponieważ przechodzi przez ściany. Bardzo często była taka sytuacja,że mama znajdywała się w pokoju a ja nie słyszałam jak wchodziła do niego.
Tata ma moc cofania się w czasie, ponieważ często wspomina różne wydarzenia, które miały miejsce w przeszłości.
Kuzynka nie ma pełniej mocy ponieważ pochodzi z pół magicznej rodziny,ale może przenosić obiekty za pomocą umysłu przy pomocy telekinezy.
Wujek może się teleportować, gdyż od zawsze lubił podróżować, dzięki umiejętności może w krótkim czasie znaleźć się w dowolnym miejscu na ziemi.
Ciocia nie ma żadnej mocy ponieważ pochodzi z niemagicznej rodziny.

Bardzo często gdy byłam mała z siostrą i kuzynką wyobrażałyśmy sobie, że mamy magiczne moce.
Ja miałam moc zatrzymywania czasu i taką moc teraz też bym posiadała,gdyż często się spóźniam lub nie mogę wyrobić się na określony termin.
Moja siostra miałaby moc wody, ponieważ mogłaby uratować wiele zwierząt bez dostępu do wody.Często powtarza jak lubi zwierzęta i jak by im...

Od czego by zacząć?Więc tak moja rodzina od zawsze była w dziwny sposób wyjątkowa.
Ja od zawsze czułam się inna i też taka jestem, dopiero teraz zdaje sobie z tego sprawę.Mam wrażenie jak bym była obdarzona darem uzdrawiania i wyciszania ludzi.Czesto ludzie mówią mi, że jestem dla nich oazą spokoju. Że przy mnie czują się po prostu dobrze.Nieraz zdarzało się,że miałam sny prorocze.Nie wiem od czego to zależy,ale niektóre rzeczy po prostu czuję ,a one się dzieją. Jednakże nie wszyscy ludzie to dostrzegają.
Moja mama jest medium.Co oznacza że odczuwa obecność duchów. Albo nawet je dostrzega w rzeczywistości,czyli tak jak widzi innych ludzi to tak samo widzi duchy.
Mój tata mógłby mieć moc naprawiania wszystkiego w jedną sekundę.I mieć nieskończoną cierpliwość do wszystkiego zwłaszcza do małych rzeczy.
Moje siostry miałyby móc szybkości i iluzji. Mogłyby być w dziesięciu miejscach równocześnie i jeszcze mieć wszystko ogarnięte (w namyśle lekcje).
Mój dziadek mógłby mieć moc siły. Przydałaby mu się bo jest coraz starszy a nie młodszy.
Od zawsze byliśmy inni.Ludzie często nas unikali i jesteśmy samotnikami,ale mamy siebie,wspieramy się i pomagamy sobie.Razem jesteśmy drużyna nie do pokonania.

Od czego by zacząć?Więc tak moja rodzina od zawsze była w dziwny sposób wyjątkowa.
Ja od zawsze czułam się inna i też taka jestem, dopiero teraz zdaje sobie z tego sprawę.Mam wrażenie jak bym była obdarzona darem uzdrawiania i wyciszania ludzi.Czesto ludzie mówią mi, że jestem dla nich oazą spokoju. Że przy mnie czują się po prostu dobrze.Nieraz zdarzało się,że miałam sny...

Ja- wiedźma z gildii wiedźm wyższego wtajemniczenia, naczelna szamanka rodu, sąsiadów i całej gminy,działająca w obszarze substancji aktywnych i psychoaktywnych o tajemniczo i magicznie łacińsko brzmiących nazwach. Przebieg autentyczny jednej z ostatnich wizyt nieszczęśnika cierpiącego na nadmierną popędliwość tam gdzie nawet król chadza piechotą:
-Pani Kalino, ratunku mój ostatni- pędzi mnie co i chwila!
- Panie nieszczęsny mam ja lek na Twoje nieszczęście. Lek to tajemniczy i łacińsko zwany loperamidum- bierz od tej chwili dwie dawki naraz i jedną po każdym przepędzeniu. Tylko pamiętaj nieszczęśniku, co by więcej jak pięć dawek nim słońce zajdzie nie brać! Pamiętaj, bo Twoja ulga w nową zgubę się przemieni!
-Będę pamiętał! Będę pamiętał!
Za 2 dni...
- Pani Kalino kochana ten lek coś mnie Pani dała...
-Co?! Mówże czyś wziął więcej jak pięć dawek?!
-Pani Kalino...
-Ha! Zatem wziąłeś?!
-Wziąłem! Wybacz, że nie usłuchał!... I teraz od dwóch dni jak, żem się zaparł tak wcale nie idzie!... Ratuj!


Małżonek mój- prąd ma w palcach dłoni i śrubokręt w pięcie. Samym wzrokiem tylko naprawia wizję i fonię maszyn elektrycznych , a żeby z pralki zrobić kosiarkę potrzebuję dwa dni robocze w swojej ciemni (zwanej przez mugoli garażem) . Miernik napięcia ma w nosie ukryty. Co baterię powącha to już wie czy sprawna! Dobry sąsiad dla wszystkich kto ma co zepsute.


Syn nasz krnąbrny i mocy swej nadużywa- przemieszcza się jak błyskawica często i w dwóch miejscach na raz się zjawia. Szkło rozpęka na odległość (Mamo ja tylko przeszedłem obok tej szyby!) i podróże świadomości uprawia ciało swe zostawiając na lekcji matematyki duchem wędruję do świata gry swej ulubionej czy smoczej bajki.

Ot, rodzina nasza szamańska i wiedźmińska we wsi między zwykłymi żyje co by pozory stwarzać, ale kto bystrzej patrzy i ten i dostrzeże...

Ja- wiedźma z gildii wiedźm wyższego wtajemniczenia, naczelna szamanka rodu, sąsiadów i całej gminy,działająca w obszarze substancji aktywnych i psychoaktywnych o tajemniczo i magicznie łacińsko brzmiących nazwach. Przebieg autentyczny jednej z ostatnich wizyt nieszczęśnika cierpiącego na nadmierną popędliwość tam gdzie nawet król chadza piechotą:
-Pani Kalino, ratunku mój...

Ja jako masochistyczny romantyk pragnący szczęścia innych, potrafiłabym oczyszczać ludzką miłość ze strachu, egoizmu i fałszu. Czasami dzieje się tak, że mimo iż ktoś kogoś bardzo kocha obawia się wzięcia odpowiedzialności za uczucie, albo wydaje mu się, że miłość już minęła, odpuszcza wieloletni związek na rzecz kłamliwych zauroczeń. Nie sprawiałabym, że ktoś kogoś pokocha,ja leczyłabym skrzywdzoną miłość i pomagała jej wyzdrowieć. Swoją mocą umiałabym dodawać odwagi, umożliwiała zrozumienie partnera, usuwałabym wszelkie złe myśli i pozostawiała samą prawdę, głębokie uczucie i chęć walki o ukochaną osobę. Ile par byłoby szczęśliwszych!

Mama jako ta uwielbiająca modę potrafiłaby wydobyć piękno z każdego człowieka, zarówno te zewnętrzne jak i wewnętrzne. Umiałaby także zmieniać pewne cechy wyglądu, np. pomóc komuś schudnąć lub zmieniać nos czy brzuch bez operacji plastycznych. Dodawałaby ludziom pewności siebie.

Tata jako ten kochający wszystkie zwierzęta potrafiłby z nimi rozmawiać, wpływać na nie i uzyskiwać od nich cenne informacje.

Babcia jako ta która boi się latania samolotami,potrafiłaby przenosić osoby w określone miejsce na świecie i przywoływać je bez ich zgody na zawołanie, z czego sama najchętniej bym korzystała mając ukochanego bardzo daleko.

U dziadka można by było odnaleźć szansę naprawienia błędów z przeszłości, gdyż lubi on wspominać.

Ja jako masochistyczny romantyk pragnący szczęścia innych, potrafiłabym oczyszczać ludzką miłość ze strachu, egoizmu i fałszu. Czasami dzieje się tak, że mimo iż ktoś kogoś bardzo kocha obawia się wzięcia odpowiedzialności za uczucie, albo wydaje mu się, że miłość już minęła, odpuszcza wieloletni związek na rzecz kłamliwych zauroczeń. Nie sprawiałabym, że ktoś kogoś...

Za siedmioma blokami, między malowniczymi wysypiskami śmieci i stadem morderczo głodnych gołębi, nieopodal pełzającej rzeki pomyj mieszkała sobie na trzecim piętrze rodzina czarodziejów. Byli tak uzdolnieni, że nie potrafili zapanować nad odruchową lewitacją, dlatego musieli założyć sobie siatkę na balkonie. Mieli specyficzny gust, nosząc peleryny, szerokie spodnie (za paski których wkładali różdżki) i wiązane na milion sznurówek buty (siedmiomilowe). Jako jedyni na osiedlu nie posiadali auta – za to parkowali swoje miotły w gałęziach rozrosłego kasztanowca. Każdy z nich miał jakąś wyjątkową zdolność. Ich syn posiadał umiejętność wytwarzania Internetu. Ojciec o wąsach wyłapujących fale radiowe, był obdarzony rzadkim wstrętem do pieniędzy, więc rodzinnie klepali biedę. Matka potrafiła wydobywać z siebie ultradźwiękowe fale, zmuszając tym nieznośne bachory do wykonywania jej rozkazów (wygodnie została nauczycielką), a ja – ja potrafię prześwietlać wzrokiem ściany i układy kostne.
Łączyła ich jednak jedna wspólna cecha, zawarta w ich godłach wiszące w salonie i w ubikacji. Byli strażnikami magicznych kotów o kilku ogonach (którymi mogły jednocześnie trzymać kubki i zamiatać kurze), o obsydianowych pazurach i ogłuszającym mruczeniu. Koty te były wielce tajemnicze i nieskłonne do zwierzeń, więc nikt nie wiedział, jaką rolę miały pełnić. Były tak puszyste, że stracilibyście czucie w ręce po głaskaniu! Wydawało się, że to zwykłe dachowce.
Wciąż czekamy, aż zdradzą nam swoją misję.

Za siedmioma blokami, między malowniczymi wysypiskami śmieci i stadem morderczo głodnych gołębi, nieopodal pełzającej rzeki pomyj mieszkała sobie na trzecim piętrze rodzina czarodziejów. Byli tak uzdolnieni, że nie potrafili zapanować nad odruchową lewitacją, dlatego musieli założyć sobie siatkę na balkonie. Mieli specyficzny gust, nosząc peleryny, szerokie spodnie (za...

Mój tato zdecydowanie miałby moc manipulowania czasem i przestrzenią. Tak to już z nim jest, że gdy wychodzi do sklepu, by „za pięć minut” wrócić, a znika na trzy godziny. Dodatkowo nasze mieszkanie nie jest duże, więc ciężko zgubić członka rodziny. Ale chyba jednak nie! Raz tata siedzi na fotelu, a w następnej chwili przepadł jak kamień w wodę. Tylko tato z powodzeniem umiałby wykorzystać dar zmieniania „pięciu minut” w prawdziwe pięć minut, a także przeskakiwania z pokoju do pokoju bez ruszania się z miejsca.
Mama już teraz ma wspaniałą moc spajania naszej rodziny, dlatego sądzę, że jako członkini magicznego rodu potrafiłaby wpływać na domowników. W głowie brata pojawiłaby się wiedza niezbędna do szkoły i zniknąłby mój wisielczy humor.
Młodszy brat powinien umieć rozmawiać z ludźmi. Bez problemów potrafiłby przekonać każdego do swojej racji, sprawić, że nauczyciele nie zrobią kartkówki i wpiszą do dziennika bardzo dobrą ocenę. Sprawiałby, że każde kłamstewko zmieniłoby się w prawdę.
Ja jako osoba dość przewrażliwiona na punkcie innych, mogłabym czytać w myślach lub rozpoznawać emocje. Zawsze wiedziałabym, kiedy ludzie źle się odnoszą w stosunku do mnie.

Mój tato zdecydowanie miałby moc manipulowania czasem i przestrzenią. Tak to już z nim jest, że gdy wychodzi do sklepu, by „za pięć minut” wrócić, a znika na trzy godziny. Dodatkowo nasze mieszkanie nie jest duże, więc ciężko zgubić członka rodziny. Ale chyba jednak nie! Raz tata siedzi na fotelu, a w następnej chwili przepadł jak kamień w wodę. Tylko tato z powodzeniem...