Nigdy nie byłam na bieżąco z plotkami. Nie interesuje mnie zbytnio kto, z kim i dlaczego. Nie wiem, z kim aktualnie umawia się Taylor Swift, ani co tam słychać w życiu Kardashianek. Nie mam pojęcia, na czym stanęło ze związkiem Brangeliny i mimo uszu puszczam relacje, że aktorka X zdradziła muzyka Y z modelem Z. Ogólnie mało ciekawią mnie problemy wielkiego świata gwiazd.

O wiele bardziej interesują mnie ploteczki ze świata poprawnej polszczyzny. Ale i tu mam niemały problem! Nie mogę zapamiętać, czy NA jest w końcu razem z PEWNO. I jak tam wygląda jej romans z PRZECIWKO? Nie mniej problemu mam z relacją W i OGÓLE. Nic dziwnego, skoro czasem spotyka się ich razem, a czasem osobno. Szczególną zagwozdką jest dla mnie trójkącik miłosny pomiędzy NIE, MNIEJ i JEDNAK! To dopiero romans idealny na pierwszą stronę gazet! JEDNAK zawsze trzyma fason, stojąc na uboczu, ale jego partnerki wciąż odgrywają jakieś dramy, raz trzymając się za ręce, a raz bocząc się na siebie i stojąc jak najdalej od siebie.

I jak tu się połapać? Nie pozostaje nic innego, jak na bieżąco sprawdzać zasady poprawnej polszczyzny i po raz kolejny starać się zapamiętać te wszystkie relacje występujące między słowami. Może kiedyś w końcu mi się uda.

Nigdy nie byłam na bieżąco z plotkami. Nie interesuje mnie zbytnio kto, z kim i dlaczego. Nie wiem, z kim aktualnie umawia się Taylor Swift, ani co tam słychać w życiu Kardashianek. Nie mam pojęcia, na czym stanęło ze związkiem Brangeliny i mimo uszu puszczam relacje, że aktorka X zdradziła muzyka Y z modelem Z. Ogólnie mało ciekawią mnie problemy wielkiego świata gwiazd.

...

Od kiedy pamiętam, zawsze fascynował mnie świat słów i tworzonych z nich języków, a na pierwszym miejscu Języka Ojczystego. Języka tak pełnego-gdy słuchanego i mówionego- szumów, szelestu, drżeń, twardości okraszonej przez miękkość, gdy pisanego-prawdziwego galimatiasu odmian, reguł, wyjątków. Owe meandry językowe przyswajałam z mniejszym lub większym wysiłkiem na wiele sposobów: od Rodziców, dzięki pasji czytania, podczas lekcji w szkole, z własnej ciekawości....a tak wiele niuansów czeka wciąż na odkrycie! Trudnością największą,jak dla mnie, jest znalezienie złotego środka pomiędzy chęcią wyrażenia siebie,własnych myśli, a szybkim, zrozumiałym przekazem konkretnej informacji w czasach, gdy staje się priorytetem właśnie samo „podaj dalej”, a nie forma przekazu. Oparcie się pokusie, by „co” nie zastąpiło „jak”.Dbanie o to,by zubożenie mojego języka poprzez lekceważenie (lub, o zgrozo,nieznajomość) interpunkcji, gramatyki, ortografii, składni nie wpłynęło źle na mojego Synka, dla którego to, jak mówię i jak piszę jest wzorcem teraz i mam nadzieję także na przyszłość.

Od kiedy pamiętam, zawsze fascynował mnie świat słów i tworzonych z nich języków, a na pierwszym miejscu Języka Ojczystego. Języka tak pełnego-gdy słuchanego i mówionego- szumów, szelestu, drżeń, twardości okraszonej przez miękkość, gdy pisanego-prawdziwego galimatiasu odmian, reguł, wyjątków. Owe meandry językowe przyswajałam z mniejszym lub większym wysiłkiem na wiele...

Język polski nigdy nie sprawiał mi większych problemów. Zawsze osiągałem wysokie miejsca w konkursach ortograficznych. Ale był, a może jest nadal pewien mankament. Problemy sprawiała mi poprawna wypowiedź niektórych słów. Jednym z tych słów było "wziąć", które niegdyś wymawiałem "wziąść". Dzięki mojej nauczycielce polskiego, która wskazywała nam na najczęstsze błędy w wymowie.Jestem wdzięczny tej kobiecie, albowiem to ona po części sprawiła, że moja polszczyzna stała się bardziej "czysta". Teraz to ja zwracam znajomym uwagę na błędy, jakie popełniają w wymowie. Ludzie teraz stawiają bardziej na naukę obcych języków, niż swojego ojczystego. Jednakże może dzięki temu zrozumieją, że bez dobrej znajomości swojego języka nigdy nie będzie się dobrze rozumiało obcych języków.

Język polski nigdy nie sprawiał mi większych problemów. Zawsze osiągałem wysokie miejsca w konkursach ortograficznych. Ale był, a może jest nadal pewien mankament. Problemy sprawiała mi poprawna wypowiedź niektórych słów. Jednym z tych słów było "wziąć", które niegdyś wymawiałem "wziąść". Dzięki mojej nauczycielce polskiego, która wskazywała nam na najczęstsze błędy w...

Język polski zawsze mnie fascynował i staram się go poznać jak najlepiej. Kiedy nie wiem jak coś napisać to w miarę możliwości staram się to najpierw sprawdzić. Profesor Bańko jest w tym przypadku jak miód na moje serce! Jednakże teraz, kiedy zaczęłam się zastanawiać nad aspektem dotyczącym popełniania błędów to doszłam do wniosku, że w przeszłości największy problem miałam ze składnią. Jeśli wciąż robię to niepoprawnie, to niestety nie jestem tego świadoma. Chyba czas, aby dokładniej zgłębić ten temat!

Język polski zawsze mnie fascynował i staram się go poznać jak najlepiej. Kiedy nie wiem jak coś napisać to w miarę możliwości staram się to najpierw sprawdzić. Profesor Bańko jest w tym przypadku jak miód na moje serce! Jednakże teraz, kiedy zaczęłam się zastanawiać nad aspektem dotyczącym popełniania błędów to doszłam do wniosku, że w przeszłości największy problem miałam...

Jaki ja mam problem? Zwyczajnie nie znam wszystkich starodawnych słów, które dzisiaj już nie są w obiegu i czasem kiedy rozmawiam ze starszą osobą, która użyje właśnie takiego słowa, którego ja znaczenia nie znam to zależy na kogo trafię, ale bywa, że głupio mi się przyznać i stoję wtedy jak słup i tylko się uśmiecham udając, że wszystko rozumiem. Cały czas staram się poznawać dawniej używane słowa, ale mimo to cały czas zdarzają mi się takie sytuacje.

Jaki ja mam problem? Zwyczajnie nie znam wszystkich starodawnych słów, które dzisiaj już nie są w obiegu i czasem kiedy rozmawiam ze starszą osobą, która użyje właśnie takiego słowa, którego ja znaczenia nie znam to zależy na kogo trafię, ale bywa, że głupio mi się przyznać i stoję wtedy jak słup i tylko się uśmiecham udając, że wszystko rozumiem. Cały czas staram się...

Wydaję mi się, że moim największym problemem nie jest ortografia ( mimo że czasem zastanawiam się nad niektórymi wyrazami i tym jak powinnam je napisać, aby były one poprawne), ale interpunkcja. Często muszę się zastanawiać gdzie powinnam wstawić przecinek, średnik, itd. I pomimo tego, że znam podstawowe zasady i wiem, że kropkę daje się na końcu zdania, przecinek po "że", to tak jak mówię niekiedy czuję się tym wszystkim pzerażona (a właściwie ilością zasad i wyjątków) albo nieco skołowana ;) Poza tym nigdy nie wiem, czy mówi się pomarańcz czy pomarańcza :) ;)

Wydaję mi się, że moim największym problemem nie jest ortografia ( mimo że czasem zastanawiam się nad niektórymi wyrazami i tym jak powinnam je napisać, aby były one poprawne), ale interpunkcja. Często muszę się zastanawiać gdzie powinnam wstawić przecinek, średnik, itd. I pomimo tego, że znam podstawowe zasady i wiem, że kropkę daje się na końcu zdania, przecinek po...

Wydaję mi się, że moim największym problemem nie jest ortografia ( mimo że czasem zastanawiam się nad niektórymi wyrazami i tym jak powinnam je napisać, aby były one poprawne), ale interpunkcja. Często muszę się zastanawiać gdzie powinnam wstawić przecinek, średnik, itd. I pomimo tego, że znam podstawowe zasady i wiem, że kropkę daje się na końcu zdania, przecinek po "że", to tak jak mówię niekiedy czuję się tym wszystkim pzerażona (a właściwie ilością zasad i wyjątków) albo nieco skołowana ;) Poza tym nigdy nie wiem, czy mówi się pomarańcz czy pomarańcza :) ;)

Wydaję mi się, że moim największym problemem nie jest ortografia ( mimo że czasem zastanawiam się nad niektórymi wyrazami i tym jak powinnam je napisać, aby były one poprawne), ale interpunkcja. Często muszę się zastanawiać gdzie powinnam wstawić przecinek, średnik, itd. I pomimo tego, że znam podstawowe zasady i wiem, że kropkę daje się na końcu zdania, przecinek po...

Pamiętam dawne szkolne czasy, kiedy to nauka języka polskiego była obowiązkiem. Ortografia, części mowy, części zdania, odmiana przez przypadki – nic nie sprawiało mi problemu. Jednakże były to czasy odległe – nie było telefonów komórkowych, internetowych memów, a jedynym komputerem w domu było Commodore.
Z wiekiem i zwiększonym dostępem do technologii zacząłem mieć problemy z ortografią i zdarza mi się zapominać słowa. Z drugiej zaś strony telewizja, również przyczyniła się do pogorszenia znajomości językowych. Prostota przepełniona błędami językowymi występujące w dialogach serialu komediowego spopularyzowały błędny styl również i w moim „języku polskim”.
Wychodzę z założenia, że nasz język jest trudny, ale i piękny. Jednakże rozwój technologii popularyzuje uproszczenia, skrótowce, co jednocześnie niszczy piękno języka – nie tylko polskiego.

Pamiętam dawne szkolne czasy, kiedy to nauka języka polskiego była obowiązkiem. Ortografia, części mowy, części zdania, odmiana przez przypadki – nic nie sprawiało mi problemu. Jednakże były to czasy odległe – nie było telefonów komórkowych, internetowych memów, a jedynym komputerem w domu było Commodore.
Z wiekiem i zwiększonym dostępem do technologii zacząłem mieć...

Ciężka sprawa. Ogólnie nie mam poczucia, ze mam ogromne problemy z poprawną polszczyzną, ale jednak - nikt nie jest ideałem. Poza przecinkomanią, która skłania mnie ku temu, żeby przecinków dawać więcej niż ustawa przewiduje, tak w razie czego, jakbym jakiś przegapiła, to jest kilka słów, które zwykle sprawiają mi trudność.

Dotychczas moim największym utrapieniem było wybrnięcie z odmianą słów: chłopaki i chłopacy. Niegdyś polonistka wyłożyła nam, że jedna z tych form jest niepoprawna i jakoś tak sobie to wbiłam w głowę, że aż zapomniałam, która z nich jest tą dobrą. Ciągle więc na wszystkich moich kolegów, którzy osiągnęli już ponad dwudziestoletni staż na tym świecie, mówiłam chłopcy. Aż do momentu, kiedy uznałam, że mamy XXI wiek i (hurra!) przecież mogę użyć google :D Teraz wiem, że obie formy są poprawne, aczkolwiek z różną odmianą! I jestem szczęśliwszym człowiekiem!

Ciężka sprawa. Ogólnie nie mam poczucia, ze mam ogromne problemy z poprawną polszczyzną, ale jednak - nikt nie jest ideałem. Poza przecinkomanią, która skłania mnie ku temu, żeby przecinków dawać więcej niż ustawa przewiduje, tak w razie czego, jakbym jakiś przegapiła, to jest kilka słów, które zwykle sprawiają mi trudność.

Dotychczas moim największym utrapieniem było...