Kiedy przed ważnym egzaminem wracałam autobusem do domu, nie chciałam marnować ani chwili, wyjęłam notatki i zaczęłam się uczyć prawa cywilnego. Pech chciał, że dosiadł się do mnie chłopak, typowy dresik, który bardzo intensywnie wpatrywał się w moje notatki. Nagle usłyszałam:
- No, no... Przyszła pani prawnik. - w jego głosie usłyszałam drwinę - Ile to ja już razy złamałem prawo. Jakbyśmy się kiedyś spotkali w sądzie a będziesz prokuratorem, to wiesz... Nie zadzieraj ze mną lepiej, bo może się to źle skończyć. - dodał groźnie.
Z początku nie wiedziałam co powiedzieć, byłam w szoku, ale też zdenerwował mnie swoją pewnością siebie. Pod wpływem złości oznajmiłam:
- Prokuratorem nie zostanę na pewno, ale lepiej więcej tak do mnie nie mów, bo to brzmiało jak groźba a świadków cały autobus.
Spojrzał na mnie dziwnie i się przesiadł.
Ani nie nawiązaliśmy głębszej znajomości, ani nie umilił mi podróży, jednak ową wymianę zdań pamiętam do dziś.

Kiedy przed ważnym egzaminem wracałam autobusem do domu, nie chciałam marnować ani chwili, wyjęłam notatki i zaczęłam się uczyć prawa cywilnego. Pech chciał, że dosiadł się do mnie chłopak, typowy dresik, który bardzo intensywnie wpatrywał się w moje notatki. Nagle usłyszałam:
- No, no... Przyszła pani prawnik. - w jego głosie usłyszałam drwinę - Ile to ja już razy...

Jechałam pociągiem z koleżanką. Nagle podeszła do nas grupka osób z kamerą i powiedzieli, że nagrywają życzenia urodzinowe dla kolegi i prosili też przypadkowe osoby, żeby miał miłą niespodziankę, stwierdziłam, że to świetny pomysł i że sama chciałabym taki prezent dostać. Nagrałam te życzenia i zapomniałam o sprawie. Po jakimś czasie na facebooku napisał do mnie jakiś chłopak i okazało się, że odnalazł mnie po zdjęciu owy solenizant. Popisaliśmy chwilę i szybko przekonaliśmy się, że mamy wiele wspólnego, czuliśmy jakbyśby znali się już od dawna. Niedługo potem się spotkaliśmy i tak zaczęła się najpierw dwu letnia cudowna przyjaźń, a teraz od roku jesteśmy razem<3 Czasami zastanawiam się jak moje życie byłoby teraz inne i smutne gdybym tamtego dnia nie pojechała akurat tym pociągiem.

Jechałam pociągiem z koleżanką. Nagle podeszła do nas grupka osób z kamerą i powiedzieli, że nagrywają życzenia urodzinowe dla kolegi i prosili też przypadkowe osoby, żeby miał miłą niespodziankę, stwierdziłam, że to świetny pomysł i że sama chciałabym taki prezent dostać. Nagrałam te życzenia i zapomniałam o sprawie. Po jakimś czasie na facebooku napisał do mnie jakiś...

To było w pociągu. Chociaż to właściwie nie była nieznajoma osoba. To była twarz sprzed lat. Znajoma, nieznajoma. Ona się zmieniła, ja także wydoroślałam od tamtego czasu. Niedługi przejazd sprawił, że odnalazłyśmy wspólny front śmiejąc się z dawnych głupot. Wtedy zrozumiałam, że to co znaczy dziś tak wiele, jutro może nie znaczyć zupełnie nic.

To było w pociągu. Chociaż to właściwie nie była nieznajoma osoba. To była twarz sprzed lat. Znajoma, nieznajoma. Ona się zmieniła, ja także wydoroślałam od tamtego czasu. Niedługi przejazd sprawił, że odnalazłyśmy wspólny front śmiejąc się z dawnych głupot. Wtedy zrozumiałam, że to co znaczy dziś tak wiele, jutro może nie znaczyć zupełnie nic.

Ja poznałem Tomka. Nie Pana Tomka, tylko po prostu Tomka. Bardzo oburzało go, kiedy powiedziało mu się inaczej niż po imieniu. Był mężczyzną koło trzydziestki. Zakochał się w pani, która siedziała na przeciwko niego. Ona z kolei usilnie go ignorowała, słuchając muzyki przez słuchawki. Był tym faktem zawiedziony i zasmucony. Próbował napisać do niej list na karce, którą mu dałem. Nawet próbował krzyczeć do niej. Na przemian śmiejąc się i łkając. Ta jednak była niewzruszona. Dodatkową cechą jego osobowości były trudności w mówieniu i wyjątkowo krzywy nos. Ubrany schludnie i czysto, stwarzał obraz groteskowy. Usilnie chciał zapalić papierosa, niestety nie miał zapałek, a zakaz palenia w pociągu wywoływał u niego pewne zakłopotanie. Postanowił jednak wyruszyć w podróż po przedziałach w poszukiwaniu mistycznego ognia. Cała historia byłaby zabawna, gdyby nie fakt, że wydarzyła się na prawdę. Tomek chyba nie był do końca zdrowy psychicznie i nie jestem pewien czy wiedział na pewno gdzie ten pociąg jedzie.

Ja poznałem Tomka. Nie Pana Tomka, tylko po prostu Tomka. Bardzo oburzało go, kiedy powiedziało mu się inaczej niż po imieniu. Był mężczyzną koło trzydziestki. Zakochał się w pani, która siedziała na przeciwko niego. Ona z kolei usilnie go ignorowała, słuchając muzyki przez słuchawki. Był tym faktem zawiedziony i zasmucony. Próbował napisać do niej list na karce, którą mu...

Ta podróż byłą nie tylko początkiem nowej znajomości, ale i przyjaźni. Warszawa, tramwaj linii 4 , a w nim na końcu wagonu przykucnięta szara, mała kuleczka.Kotka, dachowiec.Moja Nela.Wywieszane przeze mnie ogłoszenia o niezwykłym znalezisku w tramwaju nie przyniosły rezultatu.Moja tramwajowa Kotka jest już ze mną 3 lata, a sentyment do linii 4 trwa do dziś.

Ta podróż byłą nie tylko początkiem nowej znajomości, ale i przyjaźni. Warszawa, tramwaj linii 4 , a w nim na końcu wagonu przykucnięta szara, mała kuleczka.Kotka, dachowiec.Moja Nela.Wywieszane przeze mnie ogłoszenia o niezwykłym znalezisku w tramwaju nie przyniosły rezultatu.Moja tramwajowa Kotka jest już ze mną 3 lata, a sentyment do linii 4 trwa do dziś.

W przeszłości bardzo często podróżowałam pociągiem. Nigdy nie lubiłam pociągowych rozmów, bo przeważnie dotyczyły one kiepskich synowych albo chorób wieku starczego. Podróż pociągiem była też dla mnie ucieczką od codzienności: mogłam siedzieć, czytać i nie mieć wyrzutów sumienia, że pranie niewyprasowane, naczynia w zlewie i trawa niewykoszona. Dlatego przeważnie barykadowałam się przed niechcianymi narzekaniami za pomocą ogromnych słuchawek i jeszcze większej książki. Oczywiście, wiele osób uparcie próbowało nawiązać rozmowę. Zapamiętałam ich jako "natrętnych współpasażerów". Jednego tylko pana zapamiętałam jako "inny". Pan poprosił mnie o ściągnięcie słuchawek i zapytał, czy dobrze słyszy i czy słucham kolejnego utworu zespołu Gogol Bordello. Z niemałym zaskoczeniem - potwierdziłam. Nie spodziewałam się, że ktokolwiek w Polsce zna ten zespół - odkryłam go w czasie pobytu w USA, a w dodatku jest to bliżej niesklasyfikowany rodzaj muzyki, łączący w sobie elementy kultury ukraińskiej, rosyjskiej, etiopskiej, amerykańskiej (i różnych innych, np. wietnamskiej, kolumbijskiej, w miarę zmiany składu zespołu).Taka mieszanka wybuchowa. Okazało się, że pan jest z Kanady, ale korzenie ma polskie. Bardzo dobrze zna ten zespół i był równie zaskoczony jak ja, gdy jego uszu dobiegły te oryginalne rytmy. W całym tym zaskoczeniu spędziliśmy kilka miłych godzin na rozmowie o Polsce, Kanadzie i USA. Znajomość nie została podtrzymana, ale podróż będę bardzo miło wspominać.

W przeszłości bardzo często podróżowałam pociągiem. Nigdy nie lubiłam pociągowych rozmów, bo przeważnie dotyczyły one kiepskich synowych albo chorób wieku starczego. Podróż pociągiem była też dla mnie ucieczką od codzienności: mogłam siedzieć, czytać i nie mieć wyrzutów sumienia, że pranie niewyprasowane, naczynia w zlewie i trawa niewykoszona. Dlatego przeważnie...

Kiedyś jadąc pociągiem z Poznania do Warszawy, poznałam p. Ryszarda. Pan Ryszard od razu gdy weszłam do przedziału zapytał się czy pogadamy. Oczywiście zgodziłam się. Rozmawialiśmy całą drogę, podróż minęła mi jak 5 minut. Mój współpasażer był z 30 lat ode mnie starszy, ale o nowoczesnym świecie wiedział chyba wszystko, był bardzo oczytany, inteligentny i do tego bardzo sympatyczny. Mimo, że od pamiętnej podróży minął z rok do dziś ciepło go wspominam...

Kiedyś jadąc pociągiem z Poznania do Warszawy, poznałam p. Ryszarda. Pan Ryszard od razu gdy weszłam do przedziału zapytał się czy pogadamy. Oczywiście zgodziłam się. Rozmawialiśmy całą drogę, podróż minęła mi jak 5 minut. Mój współpasażer był z 30 lat ode mnie starszy, ale o nowoczesnym świecie wiedział chyba wszystko, był bardzo oczytany, inteligentny i do tego bardzo...

Pewnego mroźnego, zimowego dnia jechałam w, jak mi się wydawało, pustym wagonie. Siedziałam zagłębiona w lekturze nowo zakupionej książki gdy do pociągu wsiadł mężczyzna i usadowił się dokładnie na przeciwko mnie. Nie zauważyłabym go gdyby nie zagaił rozmowy. Okazało się, że jest on żołnierzem, który wrócił z misji miesiąc wcześniej i jedzie w swoje rodzinne strony zrobić niespodziankę swoim bliskim. Opowiadał mi o swoich doświadczeniach, zajmował się rannymi. Historie były mocne i zarazem fascynujące, Jak już wcześniej wspominałam był to mroźny dzień, a ja nie mając rękawiczek chowałam dłonie w rękawy swetra. Nie umknęło to uwadze mojego towarzysza, który oddał mi swoje rękawiczki. Droga minęła w ekspresowym tempie i nigdy nie zapomnę tego dnia. Byłam tak oczarowana jego opowieścią, że zapomniałam nawet zapytać o jakikolwiek kontakt. Zostały mi jednak wspomnienia i rękawiczki ;)

Pewnego mroźnego, zimowego dnia jechałam w, jak mi się wydawało, pustym wagonie. Siedziałam zagłębiona w lekturze nowo zakupionej książki gdy do pociągu wsiadł mężczyzna i usadowił się dokładnie na przeciwko mnie. Nie zauważyłabym go gdyby nie zagaił rozmowy. Okazało się, że jest on żołnierzem, który wrócił z misji miesiąc wcześniej i jedzie w swoje rodzinne strony zrobić...

Zawsze w drodze z domu na uczelnię i z powrotem czytam książkę, żeby podróż nieco szybciej zleciała. Całkiem niedawno, bo kilka miesięcy temu (czytałam "Star Wars Utracone Gwiazdy) przysiadł się do mnie naprawdę przystojny chłopak i zaczął rozmowę od pytania, czy jestem fanką "Star Wars". Od słowa do słowa okazało się, że to nie jedyny wspólny dla nas temat. Do dzisiaj wymieniamy się ciekawymi książkami, a także często wychodzimy razem, by te książki obgadać. :P

Zawsze w drodze z domu na uczelnię i z powrotem czytam książkę, żeby podróż nieco szybciej zleciała. Całkiem niedawno, bo kilka miesięcy temu (czytałam "Star Wars Utracone Gwiazdy) przysiadł się do mnie naprawdę przystojny chłopak i zaczął rozmowę od pytania, czy jestem fanką "Star Wars". Od słowa do słowa okazało się, że to nie jedyny wspólny dla nas temat. Do dzisiaj...

Pewnie! Dojeżdżam do pracy codziennie busem, więc widuję tych samych ludzi!
Codziennie spotykałam na przystanku niewysoką blondynkę, z którą jeździłyśmy razem autobusem do pracy! Dziś mamy świetny kontakt, za każdym razem gdy jedziemy to całą drogę przegadamy! A poza tym jesteśmy u siebie wzajemnie stałymi bywalcami!
Agnieszka okazała się świetną dziewczyną, a porostu któregoś dnia zapytała czy był może już nas bus, bo wie, że też jeżdżę a wyjątkowo późno wyszła z domu i czy ja długo stoję! Od tego się zaczęło, a teraz będzie świadkować na moim ślubie!

Pewnie! Dojeżdżam do pracy codziennie busem, więc widuję tych samych ludzi!
Codziennie spotykałam na przystanku niewysoką blondynkę, z którą jeździłyśmy razem autobusem do pracy! Dziś mamy świetny kontakt, za każdym razem gdy jedziemy to całą drogę przegadamy! A poza tym jesteśmy u siebie wzajemnie stałymi bywalcami!
Agnieszka okazała się świetną dziewczyną, a porostu...