Był zwykły dzień, zwykłe popołudnie, kiedy nagle trzeba było dwuletniej mnie zmienić pampersa. Niestety rodzice postanowili uwiecznić tę jakże chwytającą za serce chwilę na długotrwałym kawałku papieru - zdjęciu. Teraz, kiedy przeglądamy rodzinne albumy, nie ma takiej sytuacji, że to zdjęcie pozostałoby bez komentarzy i głośnych, serdecznych śmiechów. Wszystko to, dzięki moim rodzicom. Jak tu ich nie kochać za takie wspomnienia?

Był zwykły dzień, zwykłe popołudnie, kiedy nagle trzeba było dwuletniej mnie zmienić pampersa. Niestety rodzice postanowili uwiecznić tę jakże chwytającą za serce chwilę na długotrwałym kawałku papieru - zdjęciu. Teraz, kiedy przeglądamy rodzinne albumy, nie ma takiej sytuacji, że to zdjęcie pozostałoby bez komentarzy i głośnych, serdecznych śmiechów. Wszystko to, dzięki...

Jakieś 10 lat temu należałam do pewnej grupy tanecznej...
Z tej racji, że wszystkie byłyśmy małe, przebierałyśmy się za sceną. Kiedy już byłyśmy gotowe, nasza pani powiedziała, że zaraz zaczynamy. Ostatnie poprawki, zapowiedź i już wiemy, że mamy wyjść. Zdenerwowane, stremowane i na miękkich nogach poszłyśmy na scenę. Rozbrzmiały pierwsze tony muzyki, więc zaczęłyśmy nasz układ. Tańczyłyśmy już około minuty, ale w pewnym momencie zobaczyłam rodziców i siostrę, którzy robili mi zdjęcie, zapatrzyłam się. W tej samej chwili odbyła się zmiana ruchu, dziewczyny szybko obróciły się, a ja stałam jeszcze zadowolona z rękoma skierowanymi ku górze przez dobrych kilka sekund...
Po tańcu pani trochę się zdenerwowała. Mówiła, że to było zauważalne, że mamy się skupić i nie popełniać błędów.
Nie lubię tej fotografii, gdyż bardzo wyraźnie udokumentowany jest mój błąd, a to mimo tylu lat, wprawia mnie w niemałe skrępowanie

Jakieś 10 lat temu należałam do pewnej grupy tanecznej...
Z tej racji, że wszystkie byłyśmy małe, przebierałyśmy się za sceną. Kiedy już byłyśmy gotowe, nasza pani powiedziała, że zaraz zaczynamy. Ostatnie poprawki, zapowiedź i już wiemy, że mamy wyjść. Zdenerwowane, stremowane i na miękkich nogach poszłyśmy na scenę. Rozbrzmiały pierwsze tony muzyki, więc zaczęłyśmy nasz...

Moje zdjęcie nie jest jakieś bardzo żenujące. Na co dzień jestem grzeczna, ułożona,miła, spokojna, cicha, nieśmiała, mam bardzo dobre oceny, zawsze ćwiczę na wf, staram się nie opuszczać lekcji itd. Jednak poza szkołą gram w piłkę nożną, zdarza mi się przeklinać (tylko czasami), a zwłaszcza na meczach, pije alkohol. Na meczach często ponoszą mnie emocje, co nie zdarza mi się w szkole czy innych okolicznościach. Często na meczach przeklinam i krzyczę. Jak to na meczach bywa, robią zdjęcia. I zrobili zdjecię mi, bramkarzowi, który akurat kopie z kolanka z premedytacją dziewczynę z przeciwnej drużyny w dupę. Sędza powinien dać mi żółta kartkę. Przeciwna drużyna ma teraz dowód, że sędza źle sędziował. Do dziś moja drużyna się z tego śmieje i ze zdjęcia też. :(

Moje zdjęcie nie jest jakieś bardzo żenujące. Na co dzień jestem grzeczna, ułożona,miła, spokojna, cicha, nieśmiała, mam bardzo dobre oceny, zawsze ćwiczę na wf, staram się nie opuszczać lekcji itd. Jednak poza szkołą gram w piłkę nożną, zdarza mi się przeklinać (tylko czasami), a zwłaszcza na meczach, pije alkohol. Na meczach często ponoszą mnie emocje, co nie zdarza mi...

Pierwsza Komunia Św.
Najważniejszy moment całej uroczystości kiedy to ksiądz kładzie Ciało Chrystusa na mych ustach... Tak miało być... Niestety wyszło tak, że na zdjęciu widnieję ja z wywalonym jęzorem na pół brody.
Zdjęcie oczywiście mam schowane głęboko.

Pierwsza Komunia Św.
Najważniejszy moment całej uroczystości kiedy to ksiądz kładzie Ciało Chrystusa na mych ustach... Tak miało być... Niestety wyszło tak, że na zdjęciu widnieję ja z wywalonym jęzorem na pół brody.
Zdjęcie oczywiście mam schowane głęboko.

Podczas wycieczki nocowaliśmy w jednym z hosteli w Krakowie. Wieczorem w czasie wolnym z nudów zaczęłam przeglądać znajdujące się w świetlicy foldery. I nagle szok! Kogo widzę na zdjęciu ? Siebie! Stoję sobie przy szwedzkim stole i nakładam różne smakołyki na śniadanie. Zdjęcie musiało być zrobione rok wcześniej podczas pobytu w nadmorskim ośrodku. Nie byłam tego świadoma i trochę poczułam się nieswojo. Należało chyba zapytać o zgodę na upubliczniania mojego wizerunku...Poza tym nie każdy musi wiedzieć, gdzie spędzałam wakacje.

Podczas wycieczki nocowaliśmy w jednym z hosteli w Krakowie. Wieczorem w czasie wolnym z nudów zaczęłam przeglądać znajdujące się w świetlicy foldery. I nagle szok! Kogo widzę na zdjęciu ? Siebie! Stoję sobie przy szwedzkim stole i nakładam różne smakołyki na śniadanie. Zdjęcie musiało być zrobione rok wcześniej podczas pobytu w nadmorskim ośrodku. Nie byłam tego świadoma i...

przewertowałam stare albumy, oj niezłe perełki tam znalazłam. mam zdjęcie zrobione w łóżku w czasie kiedy byłam chora , włosy tłuste w nieładzie, piżama, blada twarz i podkrążone oczy... niefajny moment na zdjęcie ale nie wstydzę się go. niestety trafiłam na takie które żałuję że zostało zrobione, żałuję że na nim jestem. zdjęcie grupowe mojej klasy, ze studniówki. wszyscy pięknie elegancko ubrani, dziewczyny umalowane, co może być nie tak w zdjęciu młodych uśmiechniętych ludzi. ano moje udo... moje nagie udo. sukienka zakupiona była do kostek ale krawcowa nie zrozumiała mnie dobrze i wyszło trochę za krótko... ja odrobinę przykucnęłam. właściwie nie odsłoniłam wiele, jest całkiem apetycznie :P jednak jakoś tak nie bardzo to zdjęcie lubię, nie wspominam go dobrze, może reakcja klasy mnie do niego uprzedziła. no cóż ono jest ale staram się by w mojej pamięci nie było. och no przekomicznie to wszystko się złożyło, moja poza sukienka i wypięta pupa :D

przewertowałam stare albumy, oj niezłe perełki tam znalazłam. mam zdjęcie zrobione w łóżku w czasie kiedy byłam chora , włosy tłuste w nieładzie, piżama, blada twarz i podkrążone oczy... niefajny moment na zdjęcie ale nie wstydzę się go. niestety trafiłam na takie które żałuję że zostało zrobione, żałuję że na nim jestem. zdjęcie grupowe mojej klasy, ze studniówki. wszyscy...

Najbardziej żenujące... och bardziej się nie da... Zapewniam. Kiedy byliśmy dziećmi świat podwórkowy był pełen zabawy. Szczególnie kiedy kończyły się wakacje dzieciakom wcale nie chciało się siedzieć w domu po lekcjach, nawet wtedy, gdy na dworze było już chłodno i dął silny wiatr. No i właśnie w takie popołudnie razem z koleżankami bawiłyśmy się w najlepsze. Poubierane w znoszone ciuszki, kurtki ,,robocze" z przekrzywionymi czapkami, ubłoconymi kolanami. Właściwie można powiedzieć szczęśliwy obrazek cóż w nim takiego żenującego? Otóż wspomniany wiatr wyszczypał policzki( czyniąc z nas ,,rumiane jabłuszka") i uwolnił z naszych małych nosków nieopanowany potok gęstych, żółto- zielonych baboczków. Tak oto zostałysmy miss podwórka lat 90-tych... Dowód jednak bedzie po wieki spoczywał głęboko na dnie szafy. Zapewniam.

Najbardziej żenujące... och bardziej się nie da... Zapewniam. Kiedy byliśmy dziećmi świat podwórkowy był pełen zabawy. Szczególnie kiedy kończyły się wakacje dzieciakom wcale nie chciało się siedzieć w domu po lekcjach, nawet wtedy, gdy na dworze było już chłodno i dął silny wiatr. No i właśnie w takie popołudnie razem z koleżankami bawiłyśmy się w najlepsze. Poubierane w...

Jak dobrze, że w czasach mojego dzieciństwa jeszcze nikomu nie śniło się o Facebooku! Dzięki temu mogę w rodzinnym albumie, gdzieś między stawianiem pierwszych kroków a „myślicielem na nocniku”, ukryć to jedno zdjęcie, które jest na swój sposób jednocześnie zabawne i żenujące. Siedzę sobie na nim w kuchni ubrana w kolorową piżamkę, a w rączce trzymam... butelkę po wódce. Tata-żartowniś usadził mnie tak, a potem zrobił mi zdjęcie, jednocześnie uwieczniając moją szeroko uśmiechniętą buzię. Na szczęście nie było to nic proroczego - obecnie raczej stronię od alkoholu - jednak na zdjęciu wyglądam jak mała pijaczka!

Jak dobrze, że w czasach mojego dzieciństwa jeszcze nikomu nie śniło się o Facebooku! Dzięki temu mogę w rodzinnym albumie, gdzieś między stawianiem pierwszych kroków a „myślicielem na nocniku”, ukryć to jedno zdjęcie, które jest na swój sposób jednocześnie zabawne i żenujące. Siedzę sobie na nim w kuchni ubrana w kolorową piżamkę, a w rączce trzymam... butelkę po wódce....

Jest mnóstwo zdjęć, których istnienie jest zwykłą porażką. Problem pojawia się wtedy, gdy twoja najgorsza decyzja zajmuje ważne miejsce w cudzym albumie pełnym wspomnień. Rodzinna uroczystość, odświętne stroje, opłacony fotograf i jeden za szeroki kadr. Z jednej strony nie ma się czym przejmować, bo na fotografii nie widać nawet, że to właśnie wtedy podawał ci pierścionek, który zaczął mu ciążyć. Nie zdjęłam swojego do końca imprezy, więc nikt nie zauważył cichego końca. Gdyby nie fakt zastąpienia nowszym modelem, można by jeszcze poudawać. Chociaż to byłoby raczej łudzenie się, jak płacz nad rozlanym mlekiem.
Niby wszyscy wiedzieli, że do siebie nie pasujemy, a jednak szliśmy w zaparte, aż uwierzyli i wtedy księżniczka została sama w opowieści, a książę odjechał z inną, zmieniając bajkę w koszmar.

Jest mnóstwo zdjęć, których istnienie jest zwykłą porażką. Problem pojawia się wtedy, gdy twoja najgorsza decyzja zajmuje ważne miejsce w cudzym albumie pełnym wspomnień. Rodzinna uroczystość, odświętne stroje, opłacony fotograf i jeden za szeroki kadr. Z jednej strony nie ma się czym przejmować, bo na fotografii nie widać nawet, że to właśnie wtedy podawał ci pierścionek,...

Największą fotografią może być ujęcie w idealnym czasie momentu, gdy jesteś na eleganckiej kolacji i nagle wredny mały kuzyn kopie cię w siniak, który nabawiłaś się dzień wcześniej. Wyraz mojej twarzy był bezcenny, ale to nic w porównaniu z rozmową która była później...

Największą fotografią może być ujęcie w idealnym czasie momentu, gdy jesteś na eleganckiej kolacji i nagle wredny mały kuzyn kopie cię w siniak, który nabawiłaś się dzień wcześniej. Wyraz mojej twarzy był bezcenny, ale to nic w porównaniu z rozmową która była później...