Swoje pięć minut w kryminale powinna dostać sekretarka lub księgowa. Sekretarka, to osoba, która wie niemal wszystko o swoim szefie o raz co dzieje się w firmie. Mając swoje biurko przed drzwiami gabinetu szefa często słyszy prowadzone przez niego rozmowy.Pewnego dnia może usłyszeć podejrzanie brzmiącą rozmowę telefoniczną, a gdy z kilka dni jego żona ulegnie poważnemu wypadkowi zacznie coś podejrzewać. Księgowa jest natomiast osobą, która zna doskonale sytuację finansową firmy, wie do kodo i od kogo trafiają pieniądze. Gdy firma popada w tarapaty i grozi jej bankructwo, a wszystko przez nowo powstałą i prężnie działającą firmę obok. Gdy nagle szef nowej firmy gnie w tajemniczy sposób zaczyna podejrzewać, kto stał za wypadkiem.

Swoje pięć minut w kryminale powinna dostać sekretarka lub księgowa. Sekretarka, to osoba, która wie niemal wszystko o swoim szefie o raz co dzieje się w firmie. Mając swoje biurko przed drzwiami gabinetu szefa często słyszy prowadzone przez niego rozmowy.Pewnego dnia może usłyszeć podejrzanie brzmiącą rozmowę telefoniczną, a gdy z kilka dni jego żona ulegnie poważnemu...

Moim zdaniem idealnym materiałem na bohaterkę kryminału byłaby kucharka z przedszkolnej stołówki. Ta pulchna pani po pięćdziesiątce, która choruje na cukrzycę i nie potrafi bez zadyszki wdrapać się na pierwsze piętro bloku wcale nie musi darzyć dzieci niezwykłą sympatią. Może właśnie jest wręcz przeciwnie... Te roześmiane, pulchne buzie, z których najczęściej słyszy "Fuu! Ta zupa jest okropna" albo "Moja mama nigdy nie robi takich wstrętnych naleśników" doprowadzają ją do szału. Aż tu nagle wychowankowie przedszkola zaczynają chorować i umierać, jeden po drugim. W miasteczku wybucha panika. Ludzie oskarżają się na wzajem. Nikt, nikomu nie ufa. Jednak mało kto podejrzewa kucharkę... Ile dzieci zginie, nim ktoś dotrze prawdy?

Moim zdaniem idealnym materiałem na bohaterkę kryminału byłaby kucharka z przedszkolnej stołówki. Ta pulchna pani po pięćdziesiątce, która choruje na cukrzycę i nie potrafi bez zadyszki wdrapać się na pierwsze piętro bloku wcale nie musi darzyć dzieci niezwykłą sympatią. Może właśnie jest wręcz przeciwnie... Te roześmiane, pulchne buzie, z których najczęściej słyszy...

Sądzę, że bardzo ciekawy kryminał mógłby powstać, gdy jednym z głównych bohaterów byłby instruktor boksu. Przyszło mi to na myśl, bo sama uprawiam ten sport i bez przeszkód widziałabym w moich trenerach postaci z powieści. Łysy, barczysty mężczyzna, uprawiający pięściarstwo, mający za sobą przeszłość zawodnika, mógłby być pozytywnym bohaterem, który nieświadomie hoduje pod swymi skrzydłami groźną przestępczynię, a potem przyczynia się do jej ujęcia. W finałowej scenie książki mogliby nawet stoczyć ze sobą widowiskową walkę, w której pokonałby morderczynię. Dodałabym do tego nawet wątek miłosny między nimi, po skończonej lekturze pozostawiający czytelnika w niepewności, czy zła bohaterka tylko wykorzystywała pana instruktora, czy też faktycznie coś do niego czuła. Taki kryminał z pewnością przypadły do gustu nie tylko fanom mrocznych klimatów, ale też sportów walki :D

Sądzę, że bardzo ciekawy kryminał mógłby powstać, gdy jednym z głównych bohaterów byłby instruktor boksu. Przyszło mi to na myśl, bo sama uprawiam ten sport i bez przeszkód widziałabym w moich trenerach postaci z powieści. Łysy, barczysty mężczyzna, uprawiający pięściarstwo, mający za sobą przeszłość zawodnika, mógłby być pozytywnym bohaterem, który nieświadomie hoduje pod...

Kryminalista? Niech będzie barista! Wiele okazji ma by do kawy dodać i trochę trucizny, zabawy. A kto podejrzewać będzie, że delektując swe podniebienie - otrze się o śmierć, zobaczy cienie!

Kryminalista? Niech będzie barista! Wiele okazji ma by do kawy dodać i trochę trucizny, zabawy. A kto podejrzewać będzie, że delektując swe podniebienie - otrze się o śmierć, zobaczy cienie!

Myślę, że idealnym kandydatem na bohatera kryminału byłby przewodnik.. tacy ludzie znają doakonale miasto i miejsca po których oprowadzają turystów, poza tym znają mnóstwo interesujących historii.. taka osoba nadawałaby się zarówno na "tropiciela" jak i na czarny charakter w kryminale. Hmmm tego chyba jeszcze nie było :)

Myślę, że idealnym kandydatem na bohatera kryminału byłby przewodnik.. tacy ludzie znają doakonale miasto i miejsca po których oprowadzają turystów, poza tym znają mnóstwo interesujących historii.. taka osoba nadawałaby się zarówno na "tropiciela" jak i na czarny charakter w kryminale. Hmmm tego chyba jeszcze nie było :)

Taksówkarz-wożąc różne osoby bystry i inteligentny kierowca może się sporo dowiedzieć. Jeżeli kierowca posiada umiejętności w zakresie empatii, jest otwarty, budzi szacunek może sprawić, że pasażer zdradzi -czasem nieświadomie -sekrety, ważne szczegóły, czasem drobne detale, które przyczynią się do rozwiązania niejednej zagadki kryminalnej. Doskonale tez sprawdzi się w roli detektywa, bo stojąca pod czyimś domem albo przemierzająca ulice taksówka nie wzbudzi podejrzeń.

Taksówkarz-wożąc różne osoby bystry i inteligentny kierowca może się sporo dowiedzieć. Jeżeli kierowca posiada umiejętności w zakresie empatii, jest otwarty, budzi szacunek może sprawić, że pasażer zdradzi -czasem nieświadomie -sekrety, ważne szczegóły, czasem drobne detale, które przyczynią się do rozwiązania niejednej zagadki kryminalnej. Doskonale tez sprawdzi się w roli...

- Dzień dobry Panie Janku – Dzedzejowa przyjaźnie powitała piekarza otwierającego piekarnię.
- Dzień dobry Pani! – Jan uśmiechnął się przyjaźnie pod wąsem – Znowu reumatyzm nie pozwala spać?
- A nie pozwala, nie pozwana – złapała się sugestywnie za kolano – muszę trochę rozchodzić.
- A to zapraszam na świeże bułeczki ale dopiero tak za dwie godziny.
Dzedzejowej aż oczy się zaświeciły.
- A przyjdę na pewno, na te pikantne w szczególności, czego Pan tam dodaje, że takie ciemne i pyszne?
- A mieszankę przypraw i specjalny składnik. – Jan po łożył palec na ustach – ale cii… Jak się ludzie dowiedzą, sami będą piekli a ja splajtuje.
Oboje roześmiali się serdecznie i pożegnali.
Jan otwierał po kolei zamki od drzwi wejściowych, od drzwi na zaplecze, następnie odsunął szafkę z blachami i odsłonił zamkniętą również na klucz klapę w podłodze. Przez chwilę nasłuchiwał czy na pewno nikogo nie ma i otworzył klapę. Pod nią znajdowały się schody prowadzące do piwnicy. Jan zszedł ostrożnie do pomieszczenia wyłożonymi od podłogi do sufitu białymi kafelkami.
Na środku pomieszczenia wisiało, powieszone za skrępowane nogi na haku ciało kobiety. Ręce dyndały do dołu nad garem przeznaczonym kiedyś do gotowania bielizny. Na nadgarstkach widoczne były nacięcia a od nich biegnące do gara zaschnięte już ścieżki krwi.
Jan zajrzał do prawie pełnego naczynia z zadowoleniem.
- No i mamy mój sekretny składnik.

- Dzień dobry Panie Janku – Dzedzejowa przyjaźnie powitała piekarza otwierającego piekarnię.
- Dzień dobry Pani! – Jan uśmiechnął się przyjaźnie pod wąsem – Znowu reumatyzm nie pozwala spać?
- A nie pozwala, nie pozwana – złapała się sugestywnie za kolano – muszę trochę rozchodzić.
- A to zapraszam na świeże bułeczki ale dopiero tak za dwie godziny.
Dzedzejowej aż oczy się...

Moim zdaniem powinien być to kucharz. Wątek kucharza dodającego do dań substancje szkodzące ludziom, byłby bardzo mroczny.

Moim zdaniem powinien być to kucharz. Wątek kucharza dodającego do dań substancje szkodzące ludziom, byłby bardzo mroczny.

Pracownik telefonu zaufania. Dotrzymuje tajemnic, a co najważniejsze nie widzi cię, możesz zwierzyć mu się z najciemniejszych sekretów, a potem rozłączyć się, to zupełnie jakbyś zniknął. Może jesteś tu, może tam, mniejsza, bo dobrze wiesz, gdzie jest on i że nie będzie cię gonił. Zostanie po tobie tylko kilka słów i głuchy sygnał, kiedy odłożysz słuchawkę.
(...)
Dwa razy w tygodniu odbierał telefon od faceta, który był już na granicy, "na bank depresja", tyle zdążył wywnioskować już po pierwszej rozmowie, po każdej kolejnej czuł, że choroba się pogłębiała. Kazał mówić do siebie czarny. Kiedy dzwonił jak zwykle mówił "to ja, czarny", ale kiedy usłyszał w słuchawce głos inny, niż ten, który należał do Adama rozłączał się. Później, kiedy dzwonił czarny ludzie od razu wiedzieli do kogo przełączać rozmowę.
Pewnego wtorku czarny długo nie dzwonił, zazwyczaj robił to o stałych porach, teraz spóźniał się już ponad 2 godziny. Adam zaczynał się martwić, uczucie pogłębiło się, kiedy ten w końcu zadzwonił i upewniwszy się, że rozmawia ze swoim ulubieńcem wysapał do słuchawki "wiesz, zabiłem dziś człowieka, i jutro znowu to zrobię". Rozłączył się, a Adam czuł się jakby ktoś przywalił mu w głowę.
Nazajutrz czarny znowu zadzwonił, wycedził "tamta była dorosła, ta miała tylko 5 lat", tym razem rozmowie przysłuchiwali się policjanci z wydziału kryminalnego. Adam stał się częścią załogi, czy tego chciał, czy nie, tylko jemu ufał czarny, i tylko on może pomóc śledczym go dorwać.

Pracownik telefonu zaufania. Dotrzymuje tajemnic, a co najważniejsze nie widzi cię, możesz zwierzyć mu się z najciemniejszych sekretów, a potem rozłączyć się, to zupełnie jakbyś zniknął. Może jesteś tu, może tam, mniejsza, bo dobrze wiesz, gdzie jest on i że nie będzie cię gonił. Zostanie po tobie tylko kilka słów i głuchy sygnał, kiedy odłożysz słuchawkę.
(...)
Dwa razy w...

Idealnym zawodem dla powieści kryminalnej wydaje mi się LOKAJ lub POKOJÓWKA, pracujący w posiadłości jakiejś bardzo bogatej rodziny, gdzie na zorganizowane z rozmachem przyjęcie zjechało mnóstwo gości i gdzie właśnie popełniono morderstwo. Taki ktoś mógłby praktycznie niezauważalnie przemykać pomiędzy domownikami, gośćmi, a służbą i wyłapywać strzępki podsłuchanych rozmów, a potem poskładać w całość wszystkie elementy układanki i odkryć prawdę o morderstwie.

Idealnym zawodem dla powieści kryminalnej wydaje mi się LOKAJ lub POKOJÓWKA, pracujący w posiadłości jakiejś bardzo bogatej rodziny, gdzie na zorganizowane z rozmachem przyjęcie zjechało mnóstwo gości i gdzie właśnie popełniono morderstwo. Taki ktoś mógłby praktycznie niezauważalnie przemykać pomiędzy domownikami, gośćmi, a służbą i wyłapywać strzępki podsłuchanych rozmów,...