Choć sama jestem z rodziny Szymczaków, to tytuł "Spacer Aleją Róż" nie bardzo pasuje do mojej familii. Lepsza nazwa to "Szczęście w codzienności". Dlaczego? Nigdy nie byliśmy bogaczami. Rodzice, dziadkowie, pradziadkowie wszystko zdobywali własną, uczciwą, czasem ciężką pracą. Nie posiadałam markowych ciuchów, nie jeździłam na wakacje za granicę, nie używałam nowoczesnego sprzętu, a mimo to czułam się zadowolona i tryskałam radością. Ponad dobra materialne ceniłam i cenię miłość rodziców, wzajemne zaufanie, wsparcie-a tego wszystkiego w moim domu nigdy nie brakowało. Uwielbiamy spędzać ze sobą czas na wspólnych spacerach, na leżakach na podwórku, na pogaduchach przy niedzielnej kawie czy na grze w bierki. Oczywiście, każdy ma też okazję pielęgnować własne zainteresowania. I jak w każdej rodzinie zdarzają się kłótnie. Jednak brak wygórowanych oczekiwań względem życia oraz umiejętność czerpania radości z pozornie zwykłych czynności i bliskości z rodziną stanowi siłę napędową mojego rodu.

Choć sama jestem z rodziny Szymczaków, to tytuł "Spacer Aleją Róż" nie bardzo pasuje do mojej familii. Lepsza nazwa to "Szczęście w codzienności". Dlaczego? Nigdy nie byliśmy bogaczami. Rodzice, dziadkowie, pradziadkowie wszystko zdobywali własną, uczciwą, czasem ciężką pracą. Nie posiadałam markowych ciuchów, nie jeździłam na wakacje za granicę, nie używałam nowoczesnego...

"Dolej mu tam!"

Moja rodzina opiera się na dwóch fundamentach: a) alkoholu b) (w)pakowaniu w najgorsze łajno, ewentualnie tego łajna wypominanie. Wróćmy do a). Nie widziałem rodzinnego spotkania, które byłoby na trzeźwo. Jako dziecko tego nie rozumiałem, ale teraz rozumiem ich doskonale. Po prostu z nimi się nie da wytrzymać na trzeźwo, trzeba się napić. A b)? Nic tak nie spaja mojej rodziny, jak robienie sobie przykrości. Stąd ten tytuł "Dolej mu tam!" - metaforycznie można by rzec, że nawet gdy stoisz po szyję w łajnie i myślisz, że twoja sytuacja jest najgorsza na świecie, wtedy przychodzi moja rodzina i ci tego łajna dolewa, tak że zaczynasz tonąć. Ci, którzy żyją są mistrzami świata w pływaniu w łajnie. Szkoda, że takie zawody się nie odbywają, bylibyśmy dla tej dyscypliny tym samym czym dla tenisa są siostry Williams. Jedno jest pewne, nie ważne czy wygralibyśmy te zawody czy nie - i tak otwieralibyśmy szampana...

"Dolej mu tam!"

Moja rodzina opiera się na dwóch fundamentach: a) alkoholu b) (w)pakowaniu w najgorsze łajno, ewentualnie tego łajna wypominanie. Wróćmy do a). Nie widziałem rodzinnego spotkania, które byłoby na trzeźwo. Jako dziecko tego nie rozumiałem, ale teraz rozumiem ich doskonale. Po prostu z nimi się nie da wytrzymać na trzeźwo, trzeba się napić. A b)? Nic tak nie...

Nasza wielopokoleniowa powieść mogłaby się nazywać „Od króla smalcu po innowatorów nowoczesnych technologii”. Na przełomie wieków XIX/XX jeden z naszych przodków zwany był „Smaltz kuhne” z racji swoich osiągnięć w hurtowym handlu mięsem. Sprowadzał półtusze bydlęce ze Stanów Zjednoczonych i reeksportował nawet do Rosji. Nasz pradziadek natomiast w okresie międzywojennym kupił dużą kamienicę i żył z wynajmu mieszkań i lokali sklepowych w tej nieruchomości, co jest kontynuowane po dzień dzisiejszy. Dziadek był radiotechnikiem i pionierem serwisowania pierwszych telewizorów, które wymagały częstych napraw. Ojciec jest wykładowcą informatyki na politechnice, o którego programie komputerowym napisał nawet „New York Times”, a przedstawiały go wszystkie kanały telewizyjne w Polsce. Brat natomiast jest konsultantem wdrożeniowym systemu SAP w dużej firmie informatycznej. O prapradziadku napisano książkę kiedy autorka znalazła plik rachunków z przełomu wieków i przeanalizowała jak wyglądało życie bogatej rodziny miejskiej na przełomie wieków. Myślę jednak, że taka książka mogłaby być ciekawsza jeśli nie skupiałaby się tylko na sprawach zawodowych ale także życiu rodzinnym i towarzyskim. Jak ludzie wspierali się wzajemnie i wspólnie świętowali przy każdej okazji. Byłoby też niestety do opisania wiele dramatów rodzinnych, które nie oszczędzały również naszej rodziny.

Nasza wielopokoleniowa powieść mogłaby się nazywać „Od króla smalcu po innowatorów nowoczesnych technologii”. Na przełomie wieków XIX/XX jeden z naszych przodków zwany był „Smaltz kuhne” z racji swoich osiągnięć w hurtowym handlu mięsem. Sprowadzał półtusze bydlęce ze Stanów Zjednoczonych i reeksportował nawet do Rosji. Nasz pradziadek natomiast w okresie międzywojennym...

"Dom kochających się wariatów."

Mój dom to mieszanka wybuchowa różnych osobowości:
Mama - perfekcyjna Pani domu. Estetka. Nadopiekuńcza i przewrażliwiona na punkcie... wszystkiego. Skromna, wrażliwa i ciepła.
Tata - pracoholik, z jednego biznesu, tworzy drugi biznes. Złota rączka. Żartowniś. Mistrz szybkich zakupów.
Ja - kipiąca głowa, pełna pomysłów. Wciąż coś tworzę lub nad czymś pracuję. Mam swoje zdanie i jestem przy tym strasznie uparta.
Środkowy brat - inteligent, umysł ścisły. Zawsze porządny, przygotowany, zorganizowany i na czas. Ma swoją dumę, zmienne nastroje i "fochy", ale przy tym dystans do siebie i poczucie humoru.
Najmłodszy brat - wypisz wymaluj = leń. Nic nigdy nie musi i nic nigdy nie robi. Zapalony gracz, maniak technologii. Flejtuch.
Kamil - ściemniacz. Nie trzyma się terminów i zawsze jest spóźniony. Często zmienia zdanie. Wulkan pozytywnej energii. Zapalony sportowiec.

"Dom kochających się wariatów."

Mój dom to mieszanka wybuchowa różnych osobowości:
Mama - perfekcyjna Pani domu. Estetka. Nadopiekuńcza i przewrażliwiona na punkcie... wszystkiego. Skromna, wrażliwa i ciepła.
Tata - pracoholik, z jednego biznesu, tworzy drugi biznes. Złota rączka. Żartowniś. Mistrz szybkich zakupów.
Ja - kipiąca głowa, pełna pomysłów. Wciąż coś tworzę lub...

Łąki kwitnące purpurą[bookLink]4426864|Łąki kwitnące purpurą[/bookLink]

Łąki kwitnące purpurą[bookLink]4426864|Łąki kwitnące purpurą[/bookLink]

 [bookCover]4426864|Łąki kwitnące purpurą[/bookCover]