Dzień dobry, czy zostali wyłonieni laureaci?

Dzień dobry, czy zostali wyłonieni laureaci?

Niezależnie od tego gdzie wyprzedzałam "Jasiek" zawsze jechał ze mną!
Teraz oczywiście gdy gdzieś wybieram już go nie zabieram
A gdzie "się"? Wybierać to można sukienkę w sklepie, ale jeśli chodzi o wyjście, wyjazd, to trzeba wybierać się dokądś.
Ze względu, że jest ze mną od zawsze, to towarzyszył mi zawsze w chwilach radosnych

I oczywiście przecinki, nie jeden czy dwa, ale dużo...

Były lepsze prace, oj, były...

(Tak, wciąż czytam i pilnuję, to, że rzadko się odzywam, świadczy o znacząco wyższym poziomie oceniania niż w czasach, kiedy zaczynałam się czepiać, ale, jak widać na tym przykładzie, wpadki wciąż się zdarzają.)

Niezależnie od tego gdzie wyprzedzałam "Jasiek" zawsze jechał ze mną!
Teraz oczywiście gdy gdzieś wybieram już go nie zabieram
A gdzie "się"? Wybierać to można sukienkę w sklepie, ale jeśli chodzi o wyjście, wyjazd, to trzeba wybierać się dokądś.
Ze względu, że jest ze mną od zawsze, to towarzyszył mi zawsze w chwilach radosnych

I oczywiście przecinki, nie jeden czy dwa,...

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

meguno
Gosiaczek
monadia
DenseRain
Vuala

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

meguno
Gosiaczek
monadia
DenseRain
Vuala

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Moje stare pamiętniki przypominają mi wiele radosnych chwil jakie przeżyłam jako dziecko. Przeglądając je a także zdjęcia powklejane na niektóre strony chuje się jakbym znów miała 6/7 lat i chodziła z moim kochanym dziadkiem do cyrku i jeździła z nim na wycieczki odkrywała na nowo otaczający nas świat dobrze się razem bawiąc. Wyruszając na niezliczone poszukiwania ukrytych skarbów zakopanych przez moje starsze rodzeństwo. Podczas ich przeglądania znów czuje się beztroskim szkrabem dla , którego wszystko było nowe barwne kolorowe. Mimo , że w tych pamiętnikach jest niewiele treści jest 100% serca i może nie dziecięcej naiwności ale radości z życia do którego nie potrzeba zbyt wiele , o czym ludzie zapominają już w dorosłym życiu

Moje stare pamiętniki przypominają mi wiele radosnych chwil jakie przeżyłam jako dziecko. Przeglądając je a także zdjęcia powklejane na niektóre strony chuje się jakbym znów miała 6/7 lat i chodziła z moim kochanym dziadkiem do cyrku i jeździła z nim na wycieczki odkrywała na nowo otaczający nas świat dobrze się razem bawiąc. Wyruszając na niezliczone poszukiwania ukrytych...

Ktoś, kiedyś powiedział, że złych wspomnień nie trzeba zabierać ze sobą, bo i tak za nami podążą. O radosnych natomiast często zapominamy. Ciekawa rzecz. Od nieprzyjemnych chcemy się odgrodzić, ale nie możemy, o dobrych chcemy pamiętać jednak zawodzimy. Cóż za ironia. Nieprawdaż? Dlatego zbieramy pamiątki, które przyczyniły się do przyjemnego wydarzenia. Przy wyprowadzkach przewozimy kartony pełne dziwnych rzeczy. Po co? Żeby pamiętać. Codziennie leżą na swoich miejscach i najczęściej zbierają kurz. Nie jestem sentymentalna i nie posiadam swojego osobistego "łącznika". Dziwne? Niekoniecznie. Nie zbieram pamiątek. Jeśli chcę sobie przypomnieć wychodzę na dwór i pozwalam myślom płynąć. Nie hamuję niczego. Pozwalam, aby wspomnienia wynurzały się powoli z zakamarków mojego umysłu. Więc jednak kłamałam mówiąc, że nie nie mam "łącznika". Jest nim każda blizna na moim ciele, każde zadrapanie, każda zmarszczka. Nie zbieram rzeczy, tylko uczucia. Moje wspomnienia zawsze są ze mną, bo są częścią mnie.

Ktoś, kiedyś powiedział, że złych wspomnień nie trzeba zabierać ze sobą, bo i tak za nami podążą. O radosnych natomiast często zapominamy. Ciekawa rzecz. Od nieprzyjemnych chcemy się odgrodzić, ale nie możemy, o dobrych chcemy pamiętać jednak zawodzimy. Cóż za ironia. Nieprawdaż? Dlatego zbieramy pamiątki, które przyczyniły się do przyjemnego wydarzenia. Przy wyprowadzkach...

Przeszłość. To słowo oznaczające bezkres równie wielki jak przyszłość. Jednak nad przeszłością mamy przewagę, gdyż wiemy, jak wyglądała, a nie możemy mieć pewności, co nam przyniesie przyszłość.

Chętnie powracam do minionych chwil. Lubię, gdy nachodzą mnie wspomnienia - zarówno te wesołe, jak i smutne, choć po latach, wszystkie wydają się mieć same dobre strony. Niełatwo jest jednak powrócić do przeszłości od tak. Mi pomagają książki.

W każdej przeczytanej przeze mnie książce, pozostaje ślad z przeszłości. Czytając te same słowa po raz wtóry, przypominam sobie, w jakich okolicznościach widziałam je poprzednio. Czy sięgnęłam po tę książkę, by przegonić smutki? Czy niecierpliwiłam się wtedy na myśl o rodzinnych świętach? Czy to po prostu był dłużący się dzień? To mogę odkryć przemierzając ponownie dobrze mi znany, książkowy świat.

Niektórzy się dziwią, czemu mam taki sentyment do książek. Nadal mam jeszcze parę lektur ze wczesnego dzieciństwa. Nie potrafią zrozumieć,że jest to mój łącznik z przeszłością. Dlatego sformułowanie : "Kto czyta książki, żyje podwójnie" ma dla mnie inne znaczenie. Czytając książki, mogę przeżyć po raz drugi to, co już się wydarzyło.

Przeszłość. To słowo oznaczające bezkres równie wielki jak przyszłość. Jednak nad przeszłością mamy przewagę, gdyż wiemy, jak wyglądała, a nie możemy mieć pewności, co nam przyniesie przyszłość.

Chętnie powracam do minionych chwil. Lubię, gdy nachodzą mnie wspomnienia - zarówno te wesołe, jak i smutne, choć po latach, wszystkie wydają się mieć same dobre strony. Niełatwo...

Moim łącznikiem z przeszłością są listy moich dziadków. Oboje niestety nie żyją, dziadka nigdy nie poznałam, babcia zmarła kilka lat temu, ale te listy sprawiają, że mam wrażenie dotykania ich osobowości, zawieszonych w czasie. Nie są to listy miłosne, ale całkiem zwyczajne, ludzkie, małżeńskie. Między najstarszym, a ostatnim jest dwadzieścia lat różnicy - i co mnie niezmiennie zachwyca, to fakt, jak wiele zdań w listach mojego dziadka zaczyna się od "kochanie moje najmilsze". I im dłuższy staż małżeństwa, tym częściej pojawia się ten zwrot. Dziadek często wyjeżdżał w delegacje, dlatego listów jest dużo. I między zupełnie zwyczajnymi relacjami z życia codziennego, pytaniami, jakie części garderoby przywieźć, raportami, co udało mu się kupić, znajdują się najpiękniejsze słowa miłości, jakie kiedykolwiek widziałam.

Moim łącznikiem z przeszłością są listy moich dziadków. Oboje niestety nie żyją, dziadka nigdy nie poznałam, babcia zmarła kilka lat temu, ale te listy sprawiają, że mam wrażenie dotykania ich osobowości, zawieszonych w czasie. Nie są to listy miłosne, ale całkiem zwyczajne, ludzkie, małżeńskie. Między najstarszym, a ostatnim jest dwadzieścia lat różnicy - i co mnie...

Moim łącznikiem teraźniejszości z pezeszłością jest łańcuszek z serduszkiem który dostałam od babci. Dzięki niemu cały czas o niej pamiętam i przypominam sobie wspólnie spędzone chwile, długie godziny rozmów i niesamowite opowieści babci.

Moim łącznikiem teraźniejszości z pezeszłością jest łańcuszek z serduszkiem który dostałam od babci. Dzięki niemu cały czas o niej pamiętam i przypominam sobie wspólnie spędzone chwile, długie godziny rozmów i niesamowite opowieści babci.

Był letni, choć chłodny wieczór. Jak prawie każdego dnia o tej porze siedział z książką w dłoniach. Ona zaś, wychodziła właśnie z kąpieli i zmierzała prosto ku szefie z ubraniami. Ponieważ długo jej nie otwierała, kierowany ciekawością dyskretnie zerkał znad otwartej książki. Wyjęła kamizelkę. Wełniany bezrękawnik w kilku odcieniach brązu sprawił, że oczami wrócił do książki, ale nie widział w niej już liter. Oczy, skryte teraz za mgłą wspomnień widziały teraz jego ukochaną mamę, która jeszcze kilka lat często nosiła właśnie tę kamizelkę. Poczuł jak po policzku spływa mu łza. "Wzruszająca lektura." odparł, gdy zapytała go czemu płacze.

Był letni, choć chłodny wieczór. Jak prawie każdego dnia o tej porze siedział z książką w dłoniach. Ona zaś, wychodziła właśnie z kąpieli i zmierzała prosto ku szefie z ubraniami. Ponieważ długo jej nie otwierała, kierowany ciekawością dyskretnie zerkał znad otwartej książki. Wyjęła kamizelkę. Wełniany bezrękawnik w kilku odcieniach brązu sprawił, że oczami wrócił do...

W moim przypadku taką rzeczą jest mój pierwszy aparat, na który bardzo długo zbierałam, kupiłam go jeszcze w podstawówce. Towarzyszył mi praktycznie codziennie. Uwiecznił tysiące pięknych chwil, przetrwał wiele i zdaża się, że towarzyszy mi również teraz.

W moim przypadku taką rzeczą jest mój pierwszy aparat, na który bardzo długo zbierałam, kupiłam go jeszcze w podstawówce. Towarzyszył mi praktycznie codziennie. Uwiecznił tysiące pięknych chwil, przetrwał wiele i zdaża się, że towarzyszy mi również teraz.