„Jeżeli to czytasz, coś poszło nie tak.
Myślałem, że mieliśmy wszystko obcykane. Trzech braci, każdy zajmował się inną częścią biznesu, no, rodzinny interes. Nasz najmłodszy braciszek zajmował się hodowlą (ta słoma to tylko przykrywka, jak myślicie czemu miała zielony kolor?), a mój drugi brat zajmował się stolarką. Chcę przez to powiedzieć, że robił skrzynie, skrzyneczki, pudełeczka, do których pakowaliśmy towar. Wszystko szło jak po maśle, głównie dlatego, że ja – mła – pełniłem najważniejszą funkcję. Lans, blans siedziałem w ceglanej posiadłości i pilnowałem żeby interes się kręcił. Może nie była to operacja na największą skalę, ale pracowaliśmy na naszą reputację. Widzicie, moim znakiem firmowym było pozostawianie moich wrogów z jabłkiem w buzi. Żeby raz na zawsze pozbyć się stereotypu, że to prosiaczek leży wypchany na stole!
Wypchany to mógłbym być co najwyżej forsą. Szkoda, że nie możesz mi dać znać jak to się potoczyło, jaki był mój koniec.
W każdym razie. Trzymaj się, Brzydkie Kaczątko, bo tylko Tobie możemy ufać w tym brudnym mieście. Do listu dołączam plan całej operacji, myślę, że jak trochę przytyjesz to nasi podwładni się nie skapną… ale będziesz musiał zatrudnić jakichś swoich braci żeby to wszystko pykło.
Tylko pamiętaj. Ten list i nasz biznes nie może nigdy trafić w łapy tego przebrzydłego Złego Wilka! To by była katastrofa, kapeć i wszystko na marne.

Pozdrawiam
Świnka Murarz”

Słońce już zachodziło, kiedy Wilk kończył czytać list. Zdusił w sobie cichy chichot i rzucił cygaro za siebie… prosto na leżącego z jabłkiem w ryjku prosiaczka…

„Jeżeli to czytasz, coś poszło nie tak.
Myślałem, że mieliśmy wszystko obcykane. Trzech braci, każdy zajmował się inną częścią biznesu, no, rodzinny interes. Nasz najmłodszy braciszek zajmował się hodowlą (ta słoma to tylko przykrywka, jak myślicie czemu miała zielony kolor?), a mój drugi brat zajmował się stolarką. Chcę przez to powiedzieć, że robił skrzynie, skrzyneczki,...

Puchatek zgasił papierosa podeszwą czarnego jak smoła glana i zerknął na drugą stronę spowitej mgłą ulicy. Jego wspólnik, ubrany w pasiasty prochowiec koloru lila róż, kręcił z niezadowoleniem głową, dając tym samym znak posłańcowi Sowy, że dzisiejszy przegląd towaru nie wypadł korzystnie.
- Przeklęte ptaszysko – mruknął pod nosem Puchatek i ruszył niespiesznym krokiem w stronę furgonetki wyładowanej po brzegi ceramicznymi garnuszkami.
- Szanowny panie Puchatku – wyjąkał posłaniec gdy tylko ujrzał zbliżającą się postać tęgiego misia i rozbieganym wzrokiem struchlałego zająca obrzucił wszystkie oblepione gęstym cieniem zakamarki uliczki.
- Króliku. - Prosiaczek rzucił rozbawione spojrzenie Puchatkowi, wsadził sobie w grube wargi skręta i wydmuchał szarawy dym wprost w roztrzęsionego marchewkojada. - Jak zapewne pamiętasz, w zeszłym tygodniu jasno określiliśmy, że jeżeli sytuacja z trefnym towarem powtórzy się, utniemy wszelkie interesy z Mądrą Głową. Nie rozumiem zatem, dlaczego, do stu uli, po raz kolejny usiłujecie wcisnąć nam to ścierwo?
- Ja nie wiedziałem! Ja przysięgam, nie miałem pojęcia! – zaskamlał Królik i otarł perlisty pot z czoła.
Puchatek westchnął przeciągle, wyjął spod czerwonego kubraka srebrzystą łyżeczkę, zrzucił z pierwszego lepszego dzbanka pokrywkę i zanurzył sztuciec w gęstym, złotawym płynie, po czym wsadził go sobie do buzi, nie bacząc na rozchlapujący się dookoła miód.
- Wielokwiatowy – zawyrokował Puchatek, a Królik załkał bezgłośnie w cichą noc. - Dobrze pamiętam, że zamawiałem siedemset litrów spadziowego mój kochany, b e z u c h y Króliku...

Puchatek zgasił papierosa podeszwą czarnego jak smoła glana i zerknął na drugą stronę spowitej mgłą ulicy. Jego wspólnik, ubrany w pasiasty prochowiec koloru lila róż, kręcił z niezadowoleniem głową, dając tym samym znak posłańcowi Sowy, że dzisiejszy przegląd towaru nie wypadł korzystnie.
- Przeklęte ptaszysko – mruknął pod nosem Puchatek i ruszył niespiesznym krokiem w...

Co stało się z Kopciuszkiem po zamążpójściu za księcia?
Ich szczęście nie trwało długo, ponieważ książę okazał się kobieciarzem i oszustem. W kilka dni po ślubie, spakował manatki i uciekł z jedną z służących, zostawiając jednak Kopciuszkowi znaczną sumkę na koncie. Ona zaś przeniosła się do Radomia i rzuciła w wir romansów, które opisywała w pewnej poczytnej gazecie, w kolumnie pod tytułem ‘Seks w małym mieście’. W każdej wolnej chwili jeździła do Warszawy, aby kupić kolejną parę butów MANFREDA DE BLACHNIKA, znanego holenderksiego projektanta. Ponieważ imię Kopciuszk nie pasowało do jej nowego życia, przyjęła pseudomin artystyczny Kryśka Bratszek. To nazwisko nosiło wielu znanych Radomian. Oprócz pieniędzy na zbyt drogie buty, Kopciuszek wydawał również niemałe sumy na psychologa. Było to w tamtych czasach niezwykle modne i żadna szanująca się dzienikarka w Radomiu nie mogła żyć bez cotygodniowych wizyt na lekarskiej kozetce. Psycholog stwierdził już na pierwszym spotkaniu, że obsesja na punkcie obuwia Kopciuszka, została spowodowana przez Dobrą Wróżkę, która poleciła jej zgubić pantofelek. Okazuje się, że nieprzepana noc, która nastąpiła po tym wstrząsającym wydarzeniu, kiedy Kopciuszk nie wiedział, czy odzyska panotofelek, czy też nie, doprowadziła biedną dziewczynę do traumy. Kopciuszek pozwała matkę chrzestną i za zdobyte odszkodowanie kupiła własny sklep z obuwiem. Do dziś można ją spotkać w Radomiu!

Co stało się z Kopciuszkiem po zamążpójściu za księcia?
Ich szczęście nie trwało długo, ponieważ książę okazał się kobieciarzem i oszustem. W kilka dni po ślubie, spakował manatki i uciekł z jedną z służących, zostawiając jednak Kopciuszkowi znaczną sumkę na koncie. Ona zaś przeniosła się do Radomia i rzuciła w wir romansów, które opisywała w pewnej poczytnej gazecie, w...

Zakapturzona postać ukrywała się za rogiem budynku, obserwując wracającą z pracy młodą kobietę. Owa, niespełna dwudziestodwu letnia, była modelka od dawna znajdowała się w centrum zainteresowań porywacza. Zakapturzony łotr od dawna o niej myślał. Jego niepohamowany pociąg seksualny nakłaniał go do porwania i uwięzienia tej dziewczyny. Pragnął jej nagości, zmysłowości i spoconego ciała. Dziewczyna wyszła właśnie ze sklepu. Za chwilę przejdzie przez pobliski park, aby skrócić sobie drogę do domu. Porywacz właśnie wtedy zaplanował porwanie. Uśpi swoją ofiarę przy pomocy chemicznego środka, po czym pod osłoną nocy zaciągnie ją do zaparkowanego po drugiej stronie parku busa.
Blondynka przeszła na drugą stronę ulicy wchodząc do parku. Niczego się nie spodziewając szkła wpatrzona w ekran telefonu komórkowego sprawdzając liczbę „lajków” pod swoim nowym zdjęciem. Słyszała, że ktoś za nią idzie jednak jak to zwykle wygląda jedni idą szybciej, drudzy wolniej więc podświadomie była przekonana, że za chwilę wyprzedzi ją jakaś śpiesząca się osoba. Mężczyzna będąc tuż za nią wyciągnął flakon ze spryskiwaczem i już miał uśpić swoją ofiarę, gdy nagle, nie wiadomo skąd został powalony na ziemię. Zza krzaków zaczęli się zbiegać kolejni policjanci, było ich kilkudziesięciu. Po chwili zza pobliskiego dębu wyszedł komisarz Ali-Baba przedstawiając zatrzymanemu jego prawa. Kolejne przestępstwo zostało udaremnione przez Komisarza Ali-Babę i jego 40-stu policjantów.

Zakapturzona postać ukrywała się za rogiem budynku, obserwując wracającą z pracy młodą kobietę. Owa, niespełna dwudziestodwu letnia, była modelka od dawna znajdowała się w centrum zainteresowań porywacza. Zakapturzony łotr od dawna o niej myślał. Jego niepohamowany pociąg seksualny nakłaniał go do porwania i uwięzienia tej dziewczyny. Pragnął jej nagości, zmysłowości i...

Drobna, niepozorna blondynka rozejrzała się przed przeskoczeniem przez płot. Była przygotowana na wypadek pojawienia się psów, ale wyglądało na to, że właściciele zabrali je ze sobą. Ostrożnie podeszła do drzwi i rozkręciła panel z klawiaturą. Nie znała hasła, ale program znajdujący się na jej laptopie poradził sobie z jego złamaniem w pół minuty. Kamery skierowane na drzwi wejściowe zostały dawno wyłączone przy pomocy wirusa wprowadzonego do systemu komputerowego centrum ochrony.
Zl0t0wl0s@ (a przynajmniej taką nazwę nosił użytkownik laptopa) wkroczyła do domu sławnego aktora. Jerzy Kowalewski, jedna z gwiazd popularnego serialu Z jak Zazdrość, przyjeżdżał do nadmorskiej willi w przerwach pomiędzy kręceniem nowych odcinków. W tej chwili był w Warszawie, a jego luksusowy dom stał pusty. Dziewczyna wyjęła z torby aparat fotograficzny i poczęła fotografować wnętrze. Z przestronnego salonu przeszła do nowoczesnej kuchni i poczęstowała się ciastkami wyjętymi z szafki. Po zrobieniu zdjęć na parterze może zdrzemnąć się w jednej z sypialni na piętrze.

Drobna, niepozorna blondynka rozejrzała się przed przeskoczeniem przez płot. Była przygotowana na wypadek pojawienia się psów, ale wyglądało na to, że właściciele zabrali je ze sobą. Ostrożnie podeszła do drzwi i rozkręciła panel z klawiaturą. Nie znała hasła, ale program znajdujący się na jej laptopie poradził sobie z jego złamaniem w pół minuty. Kamery skierowane na drzwi...

Cześć, jestem Muminek i chciałem ujawnić prawdę o naszym klanie, ponieważ denerwują mnie ciągłe plotki krążące na nasz temat. Ludzie zrobili z nas maskotki i słodkie nibyhipopotamki, choć tak naprawdę niewiele mamy z tym wspólnego.
Otóż jesteśmy stworkami, które powstały wskutek mutacji genetycznych i tajnych badań NASA. Naszych stwórców zabiliśmy i uciekliśmy do Nowej Zelandii, by zaszyć się tutaj i budować swoje imperium.
Niestety przebywaliśmy dość długo w towarzystwie ludzi i przez to nie jesteśmy specjalnie odporni na ludzkie nałogi. Mamy swojego miejscowego dilera - Paszczaka, który zna się na ziołach jak mało kto i potrafi dostarczyć nam najlepszy towar. To właśnie po nim latamy po chmurkach czy widzimy bukę. Naprawdę wrażenia niesamowite!
Co najlepsze nie żyjemy sami. Mała mi to niechciane dziecko pewnego zgyźliwego polityka, włóczykij z kolei to outsider, który kiedyś powiedział, że nas widział i świat uznał go za wariata. Cóż, wiadomo, że lepiej żeby zamieszkał z nami, niż siedział bezczynnie całe życie w czterech ścianach bez klamek. Ryjek powstał z kolei w wyniku mutacji myszy z kangurem, niestety wynik nie okazał się zadowalający. Mamy tu jeszcze bobka, nie chcecie wiedzieć jak powstał i czemu odziedzicza swoją nazwę... Zdradzę tylko, że wtedy naukowcy obchodzili jakiś jubileusz, podobno lało się morze alkoholu i wymyślili konkurs na najbardziej absurdalny wytwór...
Tak więc, nie wmawiajcie swoim biednym dzieciom, że jesteśmy jak jakieś troskliwe misie i dajcie nam żyć po swojemu. Tworzymy niezłą ekipę, a w planach mamy podbicie waszej marnej cywilizacji. Bójcie się, do zobaczenia!

Cześć, jestem Muminek i chciałem ujawnić prawdę o naszym klanie, ponieważ denerwują mnie ciągłe plotki krążące na nasz temat. Ludzie zrobili z nas maskotki i słodkie nibyhipopotamki, choć tak naprawdę niewiele mamy z tym wspólnego.
Otóż jesteśmy stworkami, które powstały wskutek mutacji genetycznych i tajnych badań NASA. Naszych stwórców zabiliśmy i uciekliśmy do Nowej...

Janek był na głodzie już od kilku godzin... Krążył między alejkami w poszukiwaniu "lekarstwa"... I w końcu znalazł! Poznał go z daleka! Jego dealer charakterystycznie utykał - zamiast prawej nogi miał drewnianą protezę. Podbiegł do niego i natychmiast zażądał towaru. Jednak nie uzyskał takiej odpowiedzi, jakiej oczekiwał.
- Wydaje mi się, że jesteś winny za dwie ostatnie transakcje... Zapłać, a dostaniesz działkę.
- Zapłaciłem twojemu parobkowi! Nie zamierzam płacić po raz kolejny!
- Próbujesz mnie wywieźć w pole?
- Daj mi tę cholerną działkę! A z pretensjami udaj się do Jiminiego!
- Wydaje mi się, że kłamiesz... A wiesz, że nie lubię kłamców...
W tym momencie Janka złapało dwóch goryli.
- Z takimi jak ty można zrobić tylko jedno, aby się nauczyli...
Pinokio wyjął z plecaka błyszczący sekator.
- Pora nieco odświeżyć moją kolekcję nosów!

Janek był na głodzie już od kilku godzin... Krążył między alejkami w poszukiwaniu "lekarstwa"... I w końcu znalazł! Poznał go z daleka! Jego dealer charakterystycznie utykał - zamiast prawej nogi miał drewnianą protezę. Podbiegł do niego i natychmiast zażądał towaru. Jednak nie uzyskał takiej odpowiedzi, jakiej oczekiwał.
- Wydaje mi się, że jesteś winny za dwie ostatnie...

Kojarzycie gang Królewny Śnieżki? A co jeśli wam powiem, że nie są jedynym gangiem w okolicy? Była raz sobie dziewczyna, która miała siedmiu braci. Szybko związali się z przestępczością i zanim dziewczyna się urodziła, rodzice postanowili odciąć wszelkie kontakty z synami. Siedmiu braci uciekło daleko do innego miasta, a dziewczyna dorastała w przekonaniu, że jest jedynaczką. Jako nieodrodna siostra swoich braci, równie szybko jak oni zaczęła sprawiać kłopoty. Na łożu śmierci matka wyjawiła jej prawdę o braciach, więc dziewczyna podjęła wędrówkę, by ich odnaleźć. Szukała ich dwa lata, a kiedy w końcu znalazła, rządzili już na dzielni, zbierając haracz od miejscowych kupców. Dziewczyna została poddana próbie milczenia, którą odbywała siedem lat, by bracia zdobyli do niej zaufanie. Siedem lat minęło, bohaterka znowu zaczęła mówić a wtedy okazało się, że jest ulepiona z jeszcze twardszej gliny niż jej bracia. I tak po dziś dzień w ósemkę rządzą na dzielnicy, wymuszając pieniądze za ochronę, robiąc przysługi w zamian oczekując przyjaźni i odwdzięczenia się w przyszłości, nie zapominając o lojalnych przyjaciołach, którym włos z głowy spaść nie może. A Królewna Śnieżka? Po Wielkiej Wojnie Gangów trzymają sztamę, zgodnie nie wtrącając się do nie swoich biznesów.

Kojarzycie gang Królewny Śnieżki? A co jeśli wam powiem, że nie są jedynym gangiem w okolicy? Była raz sobie dziewczyna, która miała siedmiu braci. Szybko związali się z przestępczością i zanim dziewczyna się urodziła, rodzice postanowili odciąć wszelkie kontakty z synami. Siedmiu braci uciekło daleko do innego miasta, a dziewczyna dorastała w przekonaniu, że jest...

Dziewczynka z zapałkami nie znała litości. Nigdy nie pozwalała sobie w kaszę dmuchać. Nie bez powodu mówili na nią "Siara". Musiała pokazywać kto rządzi tym miastem. Dlatego też, kiedy Jaś i Małgosia spóźniali się z zapłatą, nie wysłała im listu z prośbą o uregulowanie długu, tylko odwiedziła ich osobiście.
- Widzę, że poradziliście sobie już z Babą Jagą - Siara zmierzyła Jasia i Małgosię gniewnym wzrokiem.
Odpowiedzieli jej stłumionym przez opaski na ustach krzykiem. Wywróciła oczami i ruchem ręki kazała Kotu w Butach ich rozwiązać. Kot uwolnił ich z więzów i wyciągnął z kieszeni zapałkę. Brzydkie Kaczątko poszło w jego ślady. Rodzeństwo jeszcze bardziej się przeraziło.
- Mamy was na oku, więc nie róbcie żadnych głupstw - powiedziało Brzydkie Kaczątko.
- Zakupiliście u mnie sześć pudełek zapałek. Termin zapłaty minął dwa dni temu, więc dług wzrósł. Myślicie, że możecie mnie tak robić w konia? - krzyknęła Siara.
Podeszła do Jasia i Małgosi. Wyciągnęła zapałkę i ją podpaliła.
- A teraz powiecie mi gdzie trzymacie swoje oszczędności albo zrównam wasz cukrowy domek z ziemią!
Rodzeństwo ze strachem wskazało na piec w kącie. Kot w Butach podszedł do pieca i wyciągnął zza niego małą szkatułkę. Otworzył ją, po czym pokazał zawartość swojej szefowej.
- To powinno uregulować wasz dług - uśmiechnęła się Siara. - Nigdy więcej mnie nie oszukujcie, bo następnym razem obudzicie się z zapałkami wetkniętymi nie tam gdzie trzeba.
Cała trójka wyszła ze słodkiego domku, zostawiając Jasia i Małgosię samych w tą ciemną noc. Pognali do miasta dalej łupić i uczyć dłużników, że z nimi się nie zadziera.

Dziewczynka z zapałkami nie znała litości. Nigdy nie pozwalała sobie w kaszę dmuchać. Nie bez powodu mówili na nią "Siara". Musiała pokazywać kto rządzi tym miastem. Dlatego też, kiedy Jaś i Małgosia spóźniali się z zapłatą, nie wysłała im listu z prośbą o uregulowanie długu, tylko odwiedziła ich osobiście.
- Widzę, że poradziliście sobie już z Babą Jagą - Siara zmierzyła...

Alicja nadal na wolności! Policja bezradna! Królik znów w drodze na ważne spotkanie! Czy królowa będzie zeznawać?
Alicja odłożyła gazety, z których pochodziły te rażące oczy nagłówki. Nie mogła się dekoncentrować, dzisiaj ma dokonać transakcji, która ją ustawi do końca życia. Koniec ze sprzedawaniem cukierków i ciasteczek o różnych właściwościach pod nosem królowej. Ha! Królowa, czy ta stara karta naprawdę chcę ją zdradzić? A nawet jeśli to przecież nie ma pojęcie, gdzie Alicja się ukrywa.
Do pokoju wpadł królik.
- Nie mam czasu i ty te go nie masz - krzyknął po czym wybiegł.
Królik miał rację, już czas.
Alicja zabrała plecak wypełniony po brzegi słodyczami z krainy czarów i wyszła.
Miała spotkać się z klientem niedaleko stąd na najciemniejszej uliczce. Poszła tam i nie musiała długo czekać.
- Witaj Krzysiu.
Chłopiec podniósł głowę na te słowa.
- Świetnie - schował rękę za kamizelką. - Alicjo, jesteś aresztowana.
W ręce chłopaka pojawił się pistolet, ale nie mógł wiedzieć, że Alicja zaplanowała sobie drogę ucieczki, zawsze to robiła. Szybko wyciągnęła z kieszonki w sukience dwie buteleczki: jedna to granat dymny, druga eliksir zmniejszający.
Zbiegła z miejsca zdarzeń razem ze swoimi cukierkami nieuchwytna jak zawsze.

Alicja nadal na wolności! Policja bezradna! Królik znów w drodze na ważne spotkanie! Czy królowa będzie zeznawać?
Alicja odłożyła gazety, z których pochodziły te rażące oczy nagłówki. Nie mogła się dekoncentrować, dzisiaj ma dokonać transakcji, która ją ustawi do końca życia. Koniec ze sprzedawaniem cukierków i ciasteczek o różnych właściwościach pod nosem królowej. Ha!...