Kopciuszek- założycielka ogromnej firmy sprzątającej, obecnie właścicielka 3 posiadłości ( Krynica Zdrój, Krynica Morka oraz Warszawa) 5 luksusowych limuzyn. Na liście najbogatszych ludzi Świata według magazynu Forbes zajmuje 3 miejsce.

Kopciuszek- założycielka ogromnej firmy sprzątającej, obecnie właścicielka 3 posiadłości ( Krynica Zdrój, Krynica Morka oraz Warszawa) 5 luksusowych limuzyn. Na liście najbogatszych ludzi Świata według magazynu Forbes zajmuje 3 miejsce.

Młody chłopak o ciemnej karnacji wskoczył szybko w ciemną uliczkę. Wtulony w ścianę odczekał aż banda łysych dryblasów przebiegnie obok jego kryjówki. Okrzyki głoszące hańbę wszystkich ludzi pochodzących zza Morza Czarnego niosły się po ulicy jeszcze dłuższą chwilę. „Ciekawe kiedy zaczną mnie odróżniać od tych pieprzonych islamistów” westchnął Aladyn i wyszedł z cienia budynku i pomaszerował w przeciwnym kierunku. Dzisiaj zdołał zdobyć jeden telefon, kilka kolczyków i nadgryzionego hamburgera. Z tym, że to ostatnie trofeum zostało mu wręczone przez babcię na przystanku. Cóż, jego złodziejskie ego na tym ucierpiało, jednak żołądek domagał się przyjęcia tej dobroci. Próbował właśnie gwizdnąć portfel gościowi w garniturze, kiedy zauważyli go ci ubrani na sportowo bywalcy ulic. Rzucili się za nim w pościg, i tak właśnie znalazł się w ciemnej uliczce poprzedzającej pierwsze budynki dzielnicy arabskiej Grimm City. Ogarnięty myślami o szybkiej sprzedaży zdobyczy Aladyn nagle przystanął. Urządzenie w jego kieszeni nagle zaczęło drgać. Wyjął telefon i spojrzał na wyświetlacz. „Odbierz Złodzieju” - taki napis widniał na ekranie. Chłopak przetarł oczy z niedowierzaniem. Co robić? W razie czego po prostu wytrze telefon chustką i po sprawie, jego dane i tak nie widnieją w żadnym rejestrze. Nie namyślając się dłużej nacisnął zieloną słuchawkę widoczną na ekranie. „Odebrał szefie! Aladyn tak? Gratuluję kradzieży, tylko ty dałbyś radę ukraść mi ten telefon niepostrzeżenie” - pochwalił go głos w słuchawce - „W każdym razie, jeśli już podniosłeś szczękę, przejdźmy do interesów chłopaku...”

Młody chłopak o ciemnej karnacji wskoczył szybko w ciemną uliczkę. Wtulony w ścianę odczekał aż banda łysych dryblasów przebiegnie obok jego kryjówki. Okrzyki głoszące hańbę wszystkich ludzi pochodzących zza Morza Czarnego niosły się po ulicy jeszcze dłuższą chwilę. „Ciekawe kiedy zaczną mnie odróżniać od tych pieprzonych islamistów” westchnął Aladyn i wyszedł z cienia...

Kopciuszka obudziły krzyki. Niby dzień jak codzień. Dziewczyna zarzuciła sobie po prostu kołdrę na głowę mając nadzieję na spokój. Nic z tego nie wyszło. Do pokoju wpadły Anastazja i Gryzelda.
-Wstawaj! Ktoś musi posprzątać w naszym pokoju!-wrzeszczała Gryzelda, kiedy to Anastazja grzebała w szafkach Kopciuszka. W pewnej chwili znalazła coś ciekawego.
-Z kąd masz te spodnie!? Właśnie takie mi zginęły! Gryzelda, zobacz, to złodziejka! Jeszcze raz zabierzesz coś mojego, a połamię ci ręce! Zrozumiałaś!?
-Anka... Zostaw ją. I tak ci nie odpowie.
-Pewnie. Chodźmy z tąd.
Po ich wyjściu Kopciuszkowi nie chciało się nawet płakać. Przyzwyczaiła się do warunków w domu dziecka, ale teraz chciała po prostu uciec. Przed Anastazją, Gryzeldą i ich oskarżeniami. Przed całym jej życiem.
Dziewczyna ubrała się, otworzyła okno i wyszła przez nie. Pobiegła najdalej jak mogła. Kiedy już się zmęczyła usiadła na przystanku. Zastanawiała się co zrobić ze swoim życiem. Nagle podjechał samochód,w którym siedział najprzystojniejszy chłopak jakiego kiedykolwiek widziała. Co więcej, odezwał się do niej.
-Co się stało? Mogę ci jakoś pomóc?
Nie doczekawszy się odpowiedzi zapytał:
-Może cię odwiozę?
Kopciuszek przystał na propozycję. W końcu co miała do stracenia? W samochodzie opowiedział o wszystkim. Wtedy chłopak delikatnie pocałował ją i powiedział:
-Już nikt nigdy cię nie skrzywdzi.
Dziewczyna myślała, że znalazła swojego księcia, ale on przytaknął jej wtedy szmatę do ust. W ostatnim przebłysku świadomości Kopciuszek usłyszał:
-Oprócz mnie.

Kopciuszka obudziły krzyki. Niby dzień jak codzień. Dziewczyna zarzuciła sobie po prostu kołdrę na głowę mając nadzieję na spokój. Nic z tego nie wyszło. Do pokoju wpadły Anastazja i Gryzelda.
-Wstawaj! Ktoś musi posprzątać w naszym pokoju!-wrzeszczała Gryzelda, kiedy to Anastazja grzebała w szafkach Kopciuszka. W pewnej chwili znalazła coś ciekawego.
-Z kąd masz te...

Życie Tomcia Palucha było stabilne i przewidywalne do bólu. Nasz mały bohater każdego dnia stawał się coraz bardziej obojętny na wszystko. Z takową obojętnością kazał Królowej Elfów przeczytać sobie wiadomości ze świata. I z obojętnością przyjmował każdą z nich - do czasu, gdy usłyszał, że oto "Wielki Zderzacz Hadronów w czasie testów uległ awarii i eksperyment zostaje wstrzymany do czasu naprawy". Obojętność Tomcia Palucha zamieniła się najpierw w smutek, po chwili w zadumę, by wreszcie przepoczwarzyć się w falę (tak na oko 10-centymetrową) entuzjazmu, która oblała go, nakreślając jednocześnie niewielki uśmiech na jego malutkich ustach. Niewiele myśląc, polecił Królowej Elfów wystosować e-mail do Europejskiego Ośrodka Badań Jądrowych CERN z propozycją pomocy. Początkowo sceptycznie nastawieni naukowcy z Ośrodka postanowili skorzystać. Uradowany Tomcio udał się do Genewy na grzbiecie swojego wiernego motyla (Królowa Elfów doleciała samolotem). Decyzja o współpracy okazała się strzałem w dziesiątkę. Tomcio, dzięki swojemu przenikliwemu umysłowi (jak również wzrostowi), szybko zlokalizował źródło awarii i uporał się z nią raptem w 4 tygodnie - a prognozy zakładały około 14 miesięcy wytężonych prac! Tomcio Paluch został doceniony przez naukowców z CERN i przyjęty do zespołu badawczego. Elfy przebąkują, że był on w zespole, który pierwszy zaobserwował bozon Higgsa!

Życie Tomcia Palucha było stabilne i przewidywalne do bólu. Nasz mały bohater każdego dnia stawał się coraz bardziej obojętny na wszystko. Z takową obojętnością kazał Królowej Elfów przeczytać sobie wiadomości ze świata. I z obojętnością przyjmował każdą z nich - do czasu, gdy usłyszał, że oto "Wielki Zderzacz Hadronów w czasie testów uległ awarii i eksperyment zostaje...

Śpiąca królewna została wybudzona ze snu poprzez wyciągnięcie jej drzazgi. Wiedziała, że misja jaka ją czeka, będzie kosztowała ją zdrowie, a może nawet życie. Musiała odebrać walizeczkę. Sama nie wiedziała co się w niej znajduje, ale ten, kto powierzył jej tę misję był najbardziej zaufanym z jej ludzi.
Idąc po mrocznych osiedlach nasłuchiwała odgłosu ciężkich kroków. Szukała po całym mieście, jednak niczego nie znalazła. Postanowiła poszukać gdzie indziej. Poszła do szpitala, gdzie została niemile powitana przez recepcjonistki i stwierdziła, że nawet cholerny bandzior nie chciałby tu przyjść. Poszła więc do teatru na nocne przedstawienie. Niespodziewane miejsce, a jednak trafiła! Obserwowała tajemniczego jegomościa i jego walizeczkę przez połowę seansu, kiedy zrobiono przerwę. Gdy zaczęła przyczajać się do zbliżenia do mężczyzny, poczuła ukłucie w palec i nawet nie zdążyła się odwrócić, a już spała. Wiele siedzeń było pustych, więc upadła na jedno i zaczęła chrapać. Przez kolejną połowę spektaklu wszyscy patrzyli się na kobietę z niesmakiem, a jegomość obejrzał sobie wszystko do końca, po czym poszedł dalej...

Śpiąca królewna została wybudzona ze snu poprzez wyciągnięcie jej drzazgi. Wiedziała, że misja jaka ją czeka, będzie kosztowała ją zdrowie, a może nawet życie. Musiała odebrać walizeczkę. Sama nie wiedziała co się w niej znajduje, ale ten, kto powierzył jej tę misję był najbardziej zaufanym z jej ludzi.
Idąc po mrocznych osiedlach nasłuchiwała odgłosu ciężkich kroków....

Były sobie trzy małe świnki.
Postanowiły opuścić rodziców i wzieły kredyt w banku na budowę domów. Pierwsza zbudowała dom na wsi z gałązek. Druga zbudowała dom z drewna w pobliżu. Trzecia postanowiła wybudować piękny nowoczesny dom w mieście. Niestety świnkom nie chciało się pracować.
Pierwsza świnka przestała spłacać pożyczkę w banku i któregoś dnia zapukał komornik- Wilk. Świnka nie przejęła się tym bardzo. Wprowadziła się do swojego brata.Wkrótce i tam zapukał Wilk w sprawie oddania długu. Obie musiały opuścić dom i zamieszkały w mieście u swojego brata. Willa niczym pałac Buckingham.
Niestety świnki nie spłacały i tego kredytu. Komornik Wilk i tam zapukał. Świnki niechciały opuścić jedynego już domu.
Przywiązały go do krzeszła i postanowiły opracować plan zabicia Wilka w pobliskim barze przy szklaneczce czegoś mocniejszego. Jednak udało mu się uciec. Kiedy wróciły dość porządnie pijane już czekała na nich policja.

Były sobie trzy małe świnki.
Postanowiły opuścić rodziców i wzieły kredyt w banku na budowę domów. Pierwsza zbudowała dom na wsi z gałązek. Druga zbudowała dom z drewna w pobliżu. Trzecia postanowiła wybudować piękny nowoczesny dom w mieście. Niestety świnkom nie chciało się pracować.
Pierwsza świnka przestała spłacać pożyczkę w banku i któregoś dnia zapukał komornik-...

Policja przyjechała o sekundę za późno. Rozpędzona dziewczyna właśnie wchodziła w zakręt. Nie udałoby im się jej złapać. Rozejrzeli się więc na miejscu przestępstwa. Wybita szyba do sklepu jubilerskiego, a on sam doszczętnie ogołocony ze wszystkich kosztowności. Dziewczyna jak zawsze zgarnęła całą drogocenną biżuterię. Policji nigdy nie udało się ustalić jej prawdziwej tożsamości, gdyż kobieta nie zostawiała żadnych dowodów. Jedyny ślad, który zawsze był obecny na miejscu zbrodni to napis szminką głoszący ,,ROSZPUNKA". Skubana, miała rozmach.
Długie blond włosy do podłogi? Chyba peruka i doczepy. Dajcie spokój, kto by wytrzymał taki ciężar. Roszpunka zdjęła perukę i odsłoniła swoją prawdziwą fryzurę. Ścięte na jeża czarne włosy były lekko zmierzwione. Dziewczyna szybko przeczesała je palcami i przystąpiła do zdejmowania kostiumu. Błyskawicznie rozpięła zamek długiej sukni i wrzuciła ją do prania. Nie znosiła spódnic i sukienek, znacznie bardziej wolała nosić poszarpane jeansy. Długą suknię zakładała jednak kiedy ruszała wykonać zlecenie. Wszystko dlatego, że idealnie zakrywała ona rozległe tatuaże. Po zmyciu z siebie resztek makijażu Roszpunka zasiadła przed laptopem. Odpaliła specjalne forum, przez które kontaktowała się z szefem. ,,01.07.2017" brzmiał napis, który widniał na stronie głównej. To data kolejnego zlecenia. Za parę dni pojawi się jego lokalizacja. Może to być każde miejsce na świecie, ale dziewczyna lubiła adrenalinę towarzyszącą takim niespodziankom. Taka właśnie była prawdziwa Roszpunka. A jej biały rumak? Cóż, jej motocykl rzeczywiście miał biały kolor.

Policja przyjechała o sekundę za późno. Rozpędzona dziewczyna właśnie wchodziła w zakręt. Nie udałoby im się jej złapać. Rozejrzeli się więc na miejscu przestępstwa. Wybita szyba do sklepu jubilerskiego, a on sam doszczętnie ogołocony ze wszystkich kosztowności. Dziewczyna jak zawsze zgarnęła całą drogocenną biżuterię. Policji nigdy nie udało się ustalić jej prawdziwej...

"Jaś i Małgosia"
To nie tylko dwójka miłych młodzieńców, ale szefowie mafii chlebowej!
Mafia ta działa na terenie całego kraju, przejmując kolejno piekarnie! Chcą mieć wyłączność na produkcję chleba na całym świecie!
Jak wszyscy wiedzą, Jaś i Małgosia słyną z rozrzucania chlebowych okruszków ptakom w lesie!
Dlatego, aby móc dokarmiać je hurtowo postanowili przejąć całą produkcję chleba najpierw w kraju, a może i na całym świecie.
Mafia działa prężnie, przejmując kolejne piekarnie, co skutkuje brakiem dostępności chleba! Jak zakończy się działanie mafii chlebowej? Czy uda się jej przejąć wszystkie piekarnie celem dokarmiania leśnych ptaków!

"Jaś i Małgosia"
To nie tylko dwójka miłych młodzieńców, ale szefowie mafii chlebowej!
Mafia ta działa na terenie całego kraju, przejmując kolejno piekarnie! Chcą mieć wyłączność na produkcję chleba na całym świecie!
Jak wszyscy wiedzą, Jaś i Małgosia słyną z rozrzucania chlebowych okruszków ptakom w lesie!
Dlatego, aby móc dokarmiać je hurtowo postanowili przejąć całą...

Kopciuszek po pięknym zakończeniu znudziła sie sielskim życiem z księciem. Porzucila go i zaczęła spotykać sie z Maxem najwiekszym dilerem w kraju. Mieszkali w obskurnej kamienicy otoczeni ćpunami. Kopciuszek został nazwany kotką mafiozy. Roznosiła po miescie narkotyki tzw. VIP-om. Włosy ścięla na krotko, zaczeła nosic skąpe ubrania. Jej wyzywający makijaż zakrywał przekrwione od używek oczy. Lubiła to życie, pełne adrenaliny i przygód. Nie odmawiała nigdy klientom gdy proponowali jej by spróbowała, jednakże zdarzali sie zbyt nachali lecz ona za pończochą nosiła mały rewolwer...podobno dla efektu ale i dla bezpieczeństwa. Pewnego dnia wrocila wczesniej i zobaczyła jak jej była przyjaciółka Śnieżka leży z Maxem w łóżku, bez zastanowienia wyjęła rewolwer i zabiła ich... (myślała że ich zabiła) Spakowała pieniądze oraz troche narkotyków i wyjechała. Podróżowała po całym swiecie jednakże jej przygoda zakonczyła sie w Paryżu gdzie pewien diler zabił ją z polecenia Maxa. Znaleziono ją w ciemnej uliczce z narkotykami, z śledztwa wynikło że została zabita w związku z działaniem w grupie narkotykowej nie na swoim terenie.

Kopciuszek po pięknym zakończeniu znudziła sie sielskim życiem z księciem. Porzucila go i zaczęła spotykać sie z Maxem najwiekszym dilerem w kraju. Mieszkali w obskurnej kamienicy otoczeni ćpunami. Kopciuszek został nazwany kotką mafiozy. Roznosiła po miescie narkotyki tzw. VIP-om. Włosy ścięla na krotko, zaczeła nosic skąpe ubrania. Jej wyzywający makijaż zakrywał...

"Guciu, czy masz to o co Cię prosiłam?"-zapytała stanowczym głosem Maja. "Oczywiście, że mam! Za kogo Ty mnie uważasz?! Przecież wiesz, ze znam się na tej robocie." "Spokojnie, chciałam się tylko upewnić. Pokaż co przyniosłeś." Gucio, cały czas rozglądał się na boki lub za siebie. Sprawdzając czy nikt ich nie obserwuje, powoli zbliżał się do Mai. Kiedy już znalazł się wystarczająco blisko, rzucił jej pod nogi ogromną torbę. Maja, nie kryjąc ekscytacji, szybko otworzyła ją. W momencie znieruchomiała i martwym wzrokiem wpatrywała się w zawartość, tak jakby nie mogła uwierzyć w to, co widzi. Trwało to dłuższą chwilę. Zniecierpliwiony Gucio przerwał wreszcie milczenie: "Tak jak chciałaś, calutki gram czystej amfetaminy, najlepszej jaką kiedykolwiek można było spotkać w tym kraju. Ja swoją część umowy spełniłem, teraz Twoja kolej". Maja wyrwana z zamyślenia zamknęła wartościową torbę. Przy sobie zaś miała czarną aktówkę, którą podała Guciowi. "Otwórz i sprawdź czy wszystko się zgadza". Gucio posłusznie wykonał polecenie. Nic się jednak nie zgadzało. Jego oczom ukazała się jedynie kartka z napisem "NIE MA MIEJSCA DLA DWÓCH NARKOTYKOWYCH BARONÓW". W chwili, kiedy zaczął to czytać już wiedział - ma poważne kłopoty. Zobaczył, że w jego stronę leci kilka os z wystawionymi żądłami. Nie miał szans na ucieczkę. "Chłopaki! Tylko nie róbcie mu krzywdy! Chcę go mieć żywego, inaczej nie trafimy do jego bossa." Gucio spojrzał na Maję. Ostatnią rzeczą, którą pamięta przed utratą przytomności był szyderczy uśmiech na jej twarzy. Potem poczuł ciepło z tyłu głowy i osunął się na ziemię.

"Guciu, czy masz to o co Cię prosiłam?"-zapytała stanowczym głosem Maja. "Oczywiście, że mam! Za kogo Ty mnie uważasz?! Przecież wiesz, ze znam się na tej robocie." "Spokojnie, chciałam się tylko upewnić. Pokaż co przyniosłeś." Gucio, cały czas rozglądał się na boki lub za siebie. Sprawdzając czy nikt ich nie obserwuje, powoli zbliżał się do Mai. Kiedy już znalazł się...