Melodia budzika przeszywa moje uszy, a mimo to nie jestem w stanie całkowicie się obudzić. Sen jak zawsze był za krótki. Czasem chciałabym wrócić do czasów dzieciństwa, kiedy każda noc wydawała się nie mieć końca, a sen był przykrym obowiązkiem, który odrywał mnie od zabawy. Wszystkie te myśli przemykają mi przez głowę, kiedy próbuje otworzyć oczy na dobre. Ciężko mi zdecydować, czy lubię poranki; dobrze jest być wcześnie na nogach i nie marnować dnia, jednak byłoby o wiele przyjemniej, gdyby ranne wstawanie było łatwiejsze. A może to moja wina? Może trzeba było iść spać wcześniej, zamiast czytać tę książkę do późna? Może mogłabym pospać dłużej, gdybym nie spędzała tyle czasu przeglądając Instagram przy śniadaniu, albo gdybym nie używała tyle makijażu... Może, może, może... A może te wszystkie myśli były tylko częścią mojego snu zanim budzik zadzwonił raz jeszcze?

Melodia budzika przeszywa moje uszy, a mimo to nie jestem w stanie całkowicie się obudzić. Sen jak zawsze był za krótki. Czasem chciałabym wrócić do czasów dzieciństwa, kiedy każda noc wydawała się nie mieć końca, a sen był przykrym obowiązkiem, który odrywał mnie od zabawy. Wszystkie te myśli przemykają mi przez głowę, kiedy próbuje otworzyć oczy na dobre. Ciężko mi...

Budzi mnie dzwonek. Niechętnie i powoli wstaje z łóżka, po czym idę do szafy, wyciągam jakieś czyste i w miarę pasujące do siebie ubrania po czym je ubieram. Potem szybo się maluję i zaliczam poranna toaletę. A na koniec zamiast śniadania, czytam parę stron książki, to moje pożywienie. Właśnie te parę stron dodaje mi energii na resztę dnia.

Budzi mnie dzwonek. Niechętnie i powoli wstaje z łóżka, po czym idę do szafy, wyciągam jakieś czyste i w miarę pasujące do siebie ubrania po czym je ubieram. Potem szybo się maluję i zaliczam poranna toaletę. A na koniec zamiast śniadania, czytam parę stron książki, to moje pożywienie. Właśnie te parę stron dodaje mi energii na resztę dnia.

Dzwoni budzik, a ja z cichym jękiem rozpaczy szukam go na oślep prawą ręką. W końcu go dosięgam, uchylam jedno oko i włączam tryb drzemki. I tak kilka razy, tak długo jak tylko się da.
Niestety wszystko co dobre kiedyś się kończy i tym razem nie może być inaczej. Odsuwam kołdrę i powoli wstaję z mojego ukochanego łóżka. Pierwszy cel o poranku jest niezmienny: łazienka. Szybkie umycie zębów, beznadziejne próby okiełznania włosów, delikatny, niemal niewidoczny makijaż. Później powrót po najważniejsze rzeczy do pokoju, piąte z kolei sprawdzenie, czy wszystko zostało zapakowane dnia poprzedniego: klucze, portfel, butelka wody, kalendarz, coś do pisania... Potem szóste sprawdzenie zawartości z dopakowaniem śniadania.
Kiedy wskazówki na zegarze zaczynają ponaglać to znak, że czas w drogę.

Dzwoni budzik, a ja z cichym jękiem rozpaczy szukam go na oślep prawą ręką. W końcu go dosięgam, uchylam jedno oko i włączam tryb drzemki. I tak kilka razy, tak długo jak tylko się da.
Niestety wszystko co dobre kiedyś się kończy i tym razem nie może być inaczej. Odsuwam kołdrę i powoli wstaję z mojego ukochanego łóżka. Pierwszy cel o poranku jest niezmienny: łazienka....

Podnoszę jedną powiekę, za chwilę podąża za nią druga. Ręka się gimnastykuje, żeby odnaleźć telefon na stoliku niedaleko łóżka. Spoglądam na zegarek i od razu zrezygnowana go odkładam. Powtarzam sobie w głowie "jeszcze pięć minut". Po pół godzinie, kiedy ponownie wyciągam rękę po telefon i przyglądam się zegarkowi z moich ust wydobywa się jedynie kilka przekleństw + "spóźnię się". Wszystkie czynności wykonuję w biegu. W kilka minut nadrabiam całe przespane pół godziny szykowania. Dobrze, że o szykowaniu wszystkich potrzebnych rzeczy jak ubrania i spakowanie plecaka dbam dzień wcześniej. Dumna wychodzę z domu i po kilku minutach drogi dziarskim krokiem przemierzam korytarz w szkole. Potem tylko telefon od mamy "córciu, czy nie zapomniałaś o czymś?", "Niby o czym?", "zamknąć dom to już nie łaska". I wtedy czerwienię się ze złości, jednak coś mi umknęło i chwilowe zadowolenie, że wszystko rozegrałam tak jak trzeba, zniknęło.

Podnoszę jedną powiekę, za chwilę podąża za nią druga. Ręka się gimnastykuje, żeby odnaleźć telefon na stoliku niedaleko łóżka. Spoglądam na zegarek i od razu zrezygnowana go odkładam. Powtarzam sobie w głowie "jeszcze pięć minut". Po pół godzinie, kiedy ponownie wyciągam rękę po telefon i przyglądam się zegarkowi z moich ust wydobywa się jedynie kilka przekleństw +...

"Już myślałam, że dzień nie nadejdzie szybko. Dopóki nie poczułam, natarczywego mruczenia kota, i ciężar jego ciała na mojej klatce piersiowej. Choć odwracam się na bok, zwalając kota z siebie, ona nie zamierza się tak łatwo poddawać.
Słyszę jak wskakuję na półeczkę, obok mojego łóżka i zaczyna mruczyć jeszcze głośniej. Do tego jak na złość dołączył się budzik, nastawiony wczoraj przed snem w telefonie.
I tak niestety, moim snom nocy mogłam powiedzieć "Pa, pa", a powitać się z nowym porankiem, w tym moim kotem - patrzącym na mnie tryumfująco, oraz królikiem, który jak co dzień jak tylko usłyszy moje kroki, zaczyna hałasować w klatce.
I jak co dzień, to jest mój powtarzający się rytuał, ale wiecie co? Nie jest taki najgorszy. Bo... Nawet go lubię."

"Już myślałam, że dzień nie nadejdzie szybko. Dopóki nie poczułam, natarczywego mruczenia kota, i ciężar jego ciała na mojej klatce piersiowej. Choć odwracam się na bok, zwalając kota z siebie, ona nie zamierza się tak łatwo poddawać.
Słyszę jak wskakuję na półeczkę, obok mojego łóżka i zaczyna mruczyć jeszcze głośniej. Do tego jak na złość dołączył się budzik, nastawiony...

Lato Eden[bookLink]4526167|Lato Eden[/bookLink]

Lato Eden[bookLink]4526167|Lato Eden[/bookLink]

 [bookCover]4526167|Lato Eden[/bookCover]