Mój każdy dzień zaczynam od sukcesu. Budzę się, a to już pewnego rodzaju sukces. Po chwili nawet udaje mi się wstać. (przy niemałej pomocy funkcji drzemki w moim budziku). Potem jest wizyta w łazience, szybkie śniadanie i wskakuję na rower by dojechać do pracy. Potem to już z górki.

Mój każdy dzień zaczynam od sukcesu. Budzę się, a to już pewnego rodzaju sukces. Po chwili nawet udaje mi się wstać. (przy niemałej pomocy funkcji drzemki w moim budziku). Potem jest wizyta w łazience, szybkie śniadanie i wskakuję na rower by dojechać do pracy. Potem to już z górki.

Otwieram oczy.
Dzisiaj będzie dobry dzień! Myślę sobie rozciągając się na łóżku.
Muszę tylko pamiętać żeby koniecznie wstać prawą nogą! Po chwili wstaję, ale z tego ogólnego zaspania mylą mi się nogi i pierwsza spod kołdry wychyla się lewa.
Spokojnie, bez nerwów. To jeszcze nie wróży katastrofy... Nie od nogi zależy mój nastrój, prawda? Pocieszam się czując, że to jednak jakiś zły znak... Zresztą jak zawsze.
Wlokę się w ślimaczym tempie do łazienki.
"ZAJĘTE!!!!" Słyszę to krótkie, ale jakże triumfalne słowo...

Czekam najpierw spokojnie...
Później już mniej spokojnie...
Na końcu walę w drzwi!
Nic nie pomaga- odpuszczam.

Dzisiaj byłby dobry dzień!
Gdybym tylko miała dwie prawe nogi, albo przynajmniej dwie łazienki.
A tak... dzień jak co dzień.

Otwieram oczy.
Dzisiaj będzie dobry dzień! Myślę sobie rozciągając się na łóżku.
Muszę tylko pamiętać żeby koniecznie wstać prawą nogą! Po chwili wstaję, ale z tego ogólnego zaspania mylą mi się nogi i pierwsza spod kołdry wychyla się lewa.
Spokojnie, bez nerwów. To jeszcze nie wróży katastrofy... Nie od nogi zależy mój nastrój, prawda? Pocieszam się czując, że to jednak...

Budzę się z uczuciem niepokoju.

Przez rolety przesączają się paski światła, pływają po wygniecionej poduszce i kołdrze, którą niemal zepchnęłam z łóżka. Narzucam na ramiona sweter i upijam kilka łyków wody ze szklanki, którą wieczorem postawiłam na parapecie.

Kiedy otwieram drzwi, słyszę znajome dźwięki. Dwie morskie świnki opierają łapki o klatkowe szczebelki, wyglądając jedzenia. Tego dnia znów są moim priorytetem. Zanim pokroję w kostkę awokado i wstawię wodę na herbatę, kroję świnkom pokaźny kawałek ogórka, dorzucam do tego cykorię, poszatkowaną paprykę i świeżo zerwane listki mięty. Siadam przed klatką i patrzę jak ucztują. Słońce migocze na ich małych główkach, a one z przejęciem chwytają kolejne smakołyki. To moje wyciszenie, mój azyl, mała medytacja.

Bałagan świata i ludzi zostawiam na potem.

Budzę się z uczuciem niepokoju.

Przez rolety przesączają się paski światła, pływają po wygniecionej poduszce i kołdrze, którą niemal zepchnęłam z łóżka. Narzucam na ramiona sweter i upijam kilka łyków wody ze szklanki, którą wieczorem postawiłam na parapecie.

Kiedy otwieram drzwi, słyszę znajome dźwięki. Dwie morskie świnki opierają łapki o klatkowe szczebelki,...

7.00 - pokazywał mój zegarek. Przeciągnęłam się i włożyłam skarpetki.Przysiadłam na skraju łóżka, zamknęłam oczy i wzięłam głęboki wdech ,,Dzisiaj będzie dobry dzień" zakodowałam te słowa w mojej głowie i niechętnie wstałam.Podeszłam do średniej wielkości okna w moim pokoju i podniosłam ciemną roletę, wpuszczając promienie słońca do pomieszczenia.Otworzyłam okno i zaciągnęłam się świeżym powietrzem.Otulił mnie delikatny podmuch wiatru.Przystanęłam na chwilę i spojrzałam na wiejski krajobraz roztaczający się tuż za moim oknem.Drzewa kołysały się delikatnie do muzyki granej przez ptaki, pola zaczynały przybierać złotą barwę.Do moich uszu dobiegł dźwięk rozmów prowadzonych przez zwierzęta.Raz na jakiś czas można było usłyszeć dźwięk przejeżdżającego samochodu.Mimo wczesnej pory na ulicach pojawiały się, co chwila to nowe osoby.Uśmiechnęłam się i zajrzałam do szafy w celu znalezienia odpowiedniego zestawu ubrań na dziś.Wraz z wybranym outfitem udałam się do łazienki,aby wykonać codzienne poranne czynności: ochlapałam twarz zimną wodą, nałożyłam krem nawilżający.Następnie odszukałam tuszu do rzęs oraz eyelainera, aby podkreślić oczy.Włożyłam przygotowaną wcześniej stylizacje i rozpuściłam niechlujnego, po nocy, warkocza. Rozczesałam włosy i puściłam je luźno na ramiona.Przywitałam się z moim pupilem, siedmioletnim pieskiem miniaturką, po czym wraz z nim podreptałam przygotować coś na śniadanie.Oparłam się o blat i odtworzyłam zakodowane słowa...

7.00 - pokazywał mój zegarek. Przeciągnęłam się i włożyłam skarpetki.Przysiadłam na skraju łóżka, zamknęłam oczy i wzięłam głęboki wdech ,,Dzisiaj będzie dobry dzień" zakodowałam te słowa w mojej głowie i niechętnie wstałam.Podeszłam do średniej wielkości okna w moim pokoju i podniosłam ciemną roletę, wpuszczając promienie słońca do pomieszczenia.Otworzyłam okno i...

" Jak zwykle o tej porze roku obudziło mnie palące słońce, z ledwo otwartymi oczyma doczłapałam się do łazienki by przemyć twarz. Mój żołądek przypomniał mi, że trzeba przygotować dwie grzanki i zabielaną mlekiem kawę. Z szafy wyciągnęłam standardowy zestaw dnia codziennego - dżinsy i koszulę. Przeżuwając kęs grzanki z miodem słyszałam w radio o kolejnym zamachu...czy kiedyś to się skończy ? Uciekający czas spowodował, że zejście z trzeciego piętra zajęło mi niespełna dziesięć sekund... ."

" Jak zwykle o tej porze roku obudziło mnie palące słońce, z ledwo otwartymi oczyma doczłapałam się do łazienki by przemyć twarz. Mój żołądek przypomniał mi, że trzeba przygotować dwie grzanki i zabielaną mlekiem kawę. Z szafy wyciągnęłam standardowy zestaw dnia codziennego - dżinsy i koszulę. Przeżuwając kęs grzanki z miodem słyszałam w radio o kolejnym zamachu...czy...

Włączam budzik i jeszcze z 30 minut próbuję rozbudzić się do życia. Codziennie.

Włączam budzik i jeszcze z 30 minut próbuję rozbudzić się do życia. Codziennie.

Budzik w telefonie jeszcze nie dzwonił, ale i tak trzymam go w ręku, żeby przypadkiem nie obudził młodego. Jak to dobrze jest umieć szybko spać. Szczęśliwie, nigdy nie mam problemu ze wstawaniem, mimo że siedzę do późna, bo tylko wtedy tak naprawdę mam wolne, więc nie mogę z tego nie korzystać. Wyślizguję się powoli, ale zanim jeszcze pójdę do łazienki to pierwsze kroki kieruję do kuchni, żeby wstawić wodę i mleko, bo starszy syn nie ruszy się z domu bez kakao. A jego oczywiście nie da się ściągnąć po dobroci. Gdzieś tam w tle barłoży się jeszcze tatuś, który podobnie jak jego pierworodny ma problem, żeby z rana otworzyć ślepia. Tak właściwie to oni obaj wyszykowaliby się w piętnaście minut, gdyby nie te medytacje nad brzegiem łóżka… Zawsze się zastanawiam jak to jest, że jeszcze nigdy nie spóźnili się na szkolny autobus, chociaż praktycznie zawsze wychodzą w ostatniej chwili. Żeby chociaż wychodzili dyskretnie, ale to jest bardzo trudne zadanie. Jedno nieostrożne trzaśnięcie drzwiami i już słyszę:
- Musia, siku… - oto maleństwo właśnie wybudzone zaczyna swój i mój kolejny dzień. Zawsze wspólnie. I każdy do siebie podobny. No , może tylko różniący się tym, co będzie na obiad.

Budzik w telefonie jeszcze nie dzwonił, ale i tak trzymam go w ręku, żeby przypadkiem nie obudził młodego. Jak to dobrze jest umieć szybko spać. Szczęśliwie, nigdy nie mam problemu ze wstawaniem, mimo że siedzę do późna, bo tylko wtedy tak naprawdę mam wolne, więc nie mogę z tego nie korzystać. Wyślizguję się powoli, ale zanim jeszcze pójdę do łazienki to pierwsze kroki...

Budzą mnie odgłosy z salonu, mama wstała i zaczyna rytuał zmuszania rodziny do wstawania. To trudny, żmudny i długi proces, więc po prostu przewracam się na drugi bok i czekam na kwestię "Zuzia, wstawaj".
Obracam się na kolejny bok i stwierdzam "Za chwilę", a mama zaczyna trudniejszą część porannych rytuałów, czyli naprzemienne proszenie i zmuszanie do pobudki mojego brata.
W trakcie ich zażartej kłótni o kolejne pięć minut, ja podnoszę się z łóżka i ruszam do kuchni...
Sześć jajek, miska, kubek, mikser, mąką...
Kawa, śmietana, talerz, tran...
Patelnia, masło, ubranie...
I tak dalej, byle dobrnąć na czas do szkoły...

Budzą mnie odgłosy z salonu, mama wstała i zaczyna rytuał zmuszania rodziny do wstawania. To trudny, żmudny i długi proces, więc po prostu przewracam się na drugi bok i czekam na kwestię "Zuzia, wstawaj".
Obracam się na kolejny bok i stwierdzam "Za chwilę", a mama zaczyna trudniejszą część porannych rytuałów, czyli naprzemienne proszenie i zmuszanie do pobudki mojego brata.
...

Zadzwonił budzik, ale wczoraj znowu siedziałam do późna, więc postanowiłam sobie pozwolić na jeszcze jedną pięciominutową drzemkę.
Pięć minut minęło bardzo szybko i niestety musiałam wstać!
Wizyta w łazience i szybki make up, a później założyłam starannie wyprasowane wczoraj wieczorem ubranie, po czym zeszłam na śniadanie, na które jak co dzień zjadłam płatki z jogurtem i bananem.
Później, jak każdego dnia, nie mając zbytnio innego wyjścia, popędziłam już spóźniona na busa, którym dojadę do pracy...

Zadzwonił budzik, ale wczoraj znowu siedziałam do późna, więc postanowiłam sobie pozwolić na jeszcze jedną pięciominutową drzemkę.
Pięć minut minęło bardzo szybko i niestety musiałam wstać!
Wizyta w łazience i szybki make up, a później założyłam starannie wyprasowane wczoraj wieczorem ubranie, po czym zeszłam na śniadanie, na które jak co dzień zjadłam płatki z jogurtem...