Myślę, że gdybym musiała się ukryć przed światem użyłabym fortelu jednego z moich ulubionych bohaterów literackich, a mianowicie Hannibala Lectera. Ten, używał swojej wyobraźni aby przenieść się do konkretnego, wybranego przez siebie miejsca mimo, że sam nie mógł ruszyć się poza swoją celę. Również i ja, chcąc ukryć się przed otoczeniem udaję się do swojego pałacu zwanego wyobraźnią. Kiedy dzieje się coś złego i nie mam na to wpływu- ktoś mnie obgaduje, nie idzie mi realizacja danego planu, znajomy złośliwie wytyka błędy palcem- buduję swój pałac- z czterema basztami, z których każda jest wzięta z innego zobaczonego przeze mnie zamku. Z komnatami przypominającymi pokoje domów, które odwiedzałam w dzieciństwie i piwnicami, jak te pod Krakowem. Wznoszę swoją świadomością ogromną fortecę, która stanowi dla mnie schronienie przed złem. I zaszywam się w niej, aż do momentu, w którym wiem, że jestem bezpieczna.

Myślę, że gdybym musiała się ukryć przed światem użyłabym fortelu jednego z moich ulubionych bohaterów literackich, a mianowicie Hannibala Lectera. Ten, używał swojej wyobraźni aby przenieść się do konkretnego, wybranego przez siebie miejsca mimo, że sam nie mógł ruszyć się poza swoją celę. Również i ja, chcąc ukryć się przed otoczeniem udaję się do swojego pałacu zwanego...

W prawie każdy m miejscu na świecie żyją ludzie. Co mi więc zostało? Może Antarktyda? Nie... Nie lubię zimy. Dżungla? Tam aż zbyt ciepło. To może zwykły polski las? Kusząca propozycja. W końcu coś co znam. Potrafiłabym się tam odnaleźć. Mogłabym zbierać poziomki, jagody oraz grzyby. No właśnie, grzyby... Nie tylko ja jestem ich miłośniczką. Co będzie gdy las zaczną odwiedzać grzybiarze? Przestałby być moją samotnią. Została mi jeszcze jedna opcja. Przenieść się do świata z książek. Zamieszkałabym w Narni. Walczyłabym w jej obronie. Wiem, że dałabym radę. Kto wie... Może w tamtejszym świecie miałabym magiczną moc.

W prawie każdy m miejscu na świecie żyją ludzie. Co mi więc zostało? Może Antarktyda? Nie... Nie lubię zimy. Dżungla? Tam aż zbyt ciepło. To może zwykły polski las? Kusząca propozycja. W końcu coś co znam. Potrafiłabym się tam odnaleźć. Mogłabym zbierać poziomki, jagody oraz grzyby. No właśnie, grzyby... Nie tylko ja jestem ich miłośniczką. Co będzie gdy las zaczną...

Wiadomym jest, że pod latarnią najciemniej, więc przy obecnych możliwościach medycyny estetycznej zmieniłabym swój wizerunek (nie do poznania), zmianie uległby również mój dowód tożsamości, następnie otworzyłabym własną agencję detektywistyczną, która współpracowałaby z innymi organami ścigania. W ten sposób cały czas byłabym blisko informacji o postępach śledztwa, a kto będzie podejrzewał detektywa, który szuka podejrzanego?

Wiadomym jest, że pod latarnią najciemniej, więc przy obecnych możliwościach medycyny estetycznej zmieniłabym swój wizerunek (nie do poznania), zmianie uległby również mój dowód tożsamości, następnie otworzyłabym własną agencję detektywistyczną, która współpracowałaby z innymi organami ścigania. W ten sposób cały czas byłabym blisko informacji o postępach śledztwa, a kto...

Szukam...

Mam dość i czuję straszną potrzebę żeby się tam schronić...
Dosłownie jest to potrzeba wyższego rzędu!
Ukryję się tam przed resztą świata, by w skupieniu zadumać się na chwilę. Może nawet na chwil kilka.
Zupełnie sama w tej małej przestrzeni, ale wielkiej intymnej sytuacji.
Wszyscy będą nas omijać... twierdząc, że to śmierdząca sprawa.
Ci wszyscy będą mieć rację.
Właśnie dlatego nikt mnie tam nie znajdzie...
Choć ja, zawsze będę już tam wracać...

Znalazłam.
To moje schronienie...

Szukam...

Mam dość i czuję straszną potrzebę żeby się tam schronić...
Dosłownie jest to potrzeba wyższego rzędu!
Ukryję się tam przed resztą świata, by w skupieniu zadumać się na chwilę. Może nawet na chwil kilka.
Zupełnie sama w tej małej przestrzeni, ale wielkiej intymnej sytuacji.
Wszyscy będą nas omijać... twierdząc, że to śmierdząca sprawa.
Ci wszyscy będą mieć...

Ściółka leśna skrzypi pod moimi butami. Bezkresny las, który jest jak ocean - bez końca. Gdzieś w górach, czy w amazońskiej dżungli. Gdzie człowiek nie przetarł szlaków... Tam znajduje się ja. Seryjny morderca. Lasy tropikalnej puszczy są nie do zdobycia dla zwykłego człowieka i nieuchwytne, jak mój intelekt. A może góry? Mała chatka czy dzikie plemię tubylców? Obie opcje są dobre. Decyduj od Ciebie zależy ludzkie życie. Musisz mnie znaleźć zanim zapadnie zmrok. Zegar cyka.

Ściółka leśna skrzypi pod moimi butami. Bezkresny las, który jest jak ocean - bez końca. Gdzieś w górach, czy w amazońskiej dżungli. Gdzie człowiek nie przetarł szlaków... Tam znajduje się ja. Seryjny morderca. Lasy tropikalnej puszczy są nie do zdobycia dla zwykłego człowieka i nieuchwytne, jak mój intelekt. A może góry? Mała chatka czy dzikie plemię tubylców? Obie opcje...

Wybrałabym las. Może jakaś opuszczona stara chata? A jeśli nie to nawet szałas. Miejsce, w które ludzie raczej nie chodzą, z dala od miasta, z dala od cywilizacji. Kto przeszukałby wszystkie lasy w Polsce, żeby mnie znaleźć? Myślę, że nikt nawet nie wpadłby na taki pomysł. Ciężko byłoby przeżyć? Brak jedzenia, wody? A co powiecie na powrót do korzeni? Kiedyś ludzie jedli zwierzynę i żyli. Myślę, że człowiek jest w stanie przystosować się do każdych warunków, jeśli zmusza go do tego sytuacja. Swoją drogą, tak odciąć się od wszystkich i zamieszkać w lesie... marzenie, byle tylko mieć cotygodniową dostawę książek! ;)

Wybrałabym las. Może jakaś opuszczona stara chata? A jeśli nie to nawet szałas. Miejsce, w które ludzie raczej nie chodzą, z dala od miasta, z dala od cywilizacji. Kto przeszukałby wszystkie lasy w Polsce, żeby mnie znaleźć? Myślę, że nikt nawet nie wpadłby na taki pomysł. Ciężko byłoby przeżyć? Brak jedzenia, wody? A co powiecie na powrót do korzeni? Kiedyś ludzie jedli...

Najchętniej ukryłbym się w biurze rachunkowym. Większości z nas biuro rachunkowe kojarzy się z czymś nudnym, żmudną oraz powtarzalną pracą, kto więc chciałby mnie szukać w takim niepozornym miejscu?. A dla tych, co sądzą, że to niezbyt dobre miejsce na krajówkę, to pragnę nadmienić, że moja siostra pracuje w biurze rachunkowych, w którym pracuje 30 osób! , więc ukrycie się pośród tylu ludzi to nie najgorszy pomysł.

Najchętniej ukryłbym się w biurze rachunkowym. Większości z nas biuro rachunkowe kojarzy się z czymś nudnym, żmudną oraz powtarzalną pracą, kto więc chciałby mnie szukać w takim niepozornym miejscu?. A dla tych, co sądzą, że to niezbyt dobre miejsce na krajówkę, to pragnę nadmienić, że moja siostra pracuje w biurze rachunkowych, w którym pracuje 30 osób! , więc ukrycie się...

Myślę, że dobrą kryjówką byłby cyrk albo wesołe miasteczko. To miejsca pełne atrakcji, gdzie jest dużo ludzi, więc wmieszanie się w tłum byłoby łatwizną.
W dawnych czasach cyrk i wesołe miasteczka były miejscami, gdzie spotkać można było wiele indywidualności, ludzi pasją, a także ludzi pokrzywdzonych, zranionych przez innych i los. Mam tu na myśli, słynne w dawnych czasach plakaty reklamujące takie miejsca np.: kobieta z brodą, wilkołak. Dziś już wiemy, że Ci ludzie po prostu byli chorzy.
Myślę, że te miejsca zwłaszcza kiedyś byłoby świetną kryjówką dla osób pragnących się ukryć przed światem. Mogłabym zostać na przykład treserką lwów lub przebrać się za klauna. Jestem przekonana, że trudno byłoby znaleźć lub ze mną zadzierać, zwłaszcza gdybym tresowała duże kotki.

Myślę, że dobrą kryjówką byłby cyrk albo wesołe miasteczko. To miejsca pełne atrakcji, gdzie jest dużo ludzi, więc wmieszanie się w tłum byłoby łatwizną.
W dawnych czasach cyrk i wesołe miasteczka były miejscami, gdzie spotkać można było wiele indywidualności, ludzi pasją, a także ludzi pokrzywdzonych, zranionych przez innych i los. Mam tu na myśli, słynne w dawnych czasach...

Ukryłabym się na jakiejś małej wsi, z dala od wszystkiego. Takiej, w której jest tylko jeden sklep i kilka domów na krzyż, a do najbliższego komisariatu długa droga. Żadnych nagrań z kamer-bo żadnych kamer nie ma, świat prawie nie wie, że istnieje taka miejscowość... Kto by mnie tam szukał..? Albo raczej-jakim cudem by mnie tam znalazł..? Wystarczy nie wyjeżdżać stamtąd do czasu, aż sprawa ucichnie.

Ukryłabym się na jakiejś małej wsi, z dala od wszystkiego. Takiej, w której jest tylko jeden sklep i kilka domów na krzyż, a do najbliższego komisariatu długa droga. Żadnych nagrań z kamer-bo żadnych kamer nie ma, świat prawie nie wie, że istnieje taka miejscowość... Kto by mnie tam szukał..? Albo raczej-jakim cudem by mnie tam znalazł..? Wystarczy nie wyjeżdżać stamtąd do...

Poddałabym się sztucznej hibernacji i spokojnie przeczekała zagrożenie. Wtajemniczona osoba na bieżąco śledziłaby informacje, czy jestem jeszcze poszukiwana. Jeżeli rywal by się poddał, tajemniczy współtowarzysz przywróciłby mnie do życia.

Poddałabym się sztucznej hibernacji i spokojnie przeczekała zagrożenie. Wtajemniczona osoba na bieżąco śledziłaby informacje, czy jestem jeszcze poszukiwana. Jeżeli rywal by się poddał, tajemniczy współtowarzysz przywróciłby mnie do życia.