Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Uleczkaa38
ksiazkanawsi
Andrzej
Mońcia_POCZYTAJKA
Flusz

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Uleczkaa38
ksiazkanawsi
Andrzej
Mońcia_POCZYTAJKA
Flusz

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

"Jak mogłaś to zrobić?" często wypowiadane także z nakreśleniem osoby "Jak mogłaś mi to zrobić?"
Pytanie to sprawia, że czuję się jak najgorszy przestępca, który czeka na egzekucję (nawet jeżeli w większości przypadków, nie mam pojęcia o co chodzi). Rozmówca otwarcie gra na moich emocjach i w większości przypadków ujawnia się w nim głęboko ukryty Chopin.
Jednak najlepsze są te sytuacje, w których finalnie okazuje się, że nic złego nie zrobiłam i mamy do czynienia ze zwykłą pomyłką.
Zdecydowanie kocham takie sytuacje...

"Jak mogłaś to zrobić?" często wypowiadane także z nakreśleniem osoby "Jak mogłaś mi to zrobić?"
Pytanie to sprawia, że czuję się jak najgorszy przestępca, który czeka na egzekucję (nawet jeżeli w większości przypadków, nie mam pojęcia o co chodzi). Rozmówca otwarcie gra na moich emocjach i w większości przypadków ujawnia się w nim głęboko ukryty Chopin.
Jednak najlepsze są...

„Cokolwiek się stanie, będziesz silna, prawda?”

W tym samym momencie, w którym usłyszałam to pytanie od swojego chłopaka, wiedziałam, że wspomniane „cokolwiek” najpewniej już się wydarzyło, właśnie się dzieje, a w najlepszym razie niedługo się stanie. Przez moją głowę przeleciały w mgnieniu oka setki czarnych myśli typu: „chce ze mną zerwać”, „jest nieuleczalnie chory” etc. Podświadomie czułam, że powinnam od razu przygotować się na najgorsze, bo takie pytanie jest preludium niepomyślnych wieści. Tym bardziej, że dobrą chwilę poświęcił przedtem na gorące zapewnienia o tym, jak to bardzo mnie kocha. W jednej chwili wyobraziłam sobie, jak mój misternie zbudowany świat zmienia się w ruinę i zastanawiałam się, czy będę jeszcze w ogóle w stanie kiedykolwiek go odbudować. Stanowczo nie miałam ochoty się dowiedzieć, co mój chłopak ma mi do powiedzenia, zatykałam sobie uszy, ale nic to nie dało. Po koszmarnym pytaniu nastąpił koszmarny ciąg dalszy. Następnym razem słysząc podobne słowa, od razu wezmę nogi za pas i ucieknę, gdzie pieprz rośnie.

„Cokolwiek się stanie, będziesz silna, prawda?”

W tym samym momencie, w którym usłyszałam to pytanie od swojego chłopaka, wiedziałam, że wspomniane „cokolwiek” najpewniej już się wydarzyło, właśnie się dzieje, a w najlepszym razie niedługo się stanie. Przez moją głowę przeleciały w mgnieniu oka setki czarnych myśli typu: „chce ze mną zerwać”, „jest nieuleczalnie chory”...

W latach szkolnych o drżenie serca przyprawiało mnie zdanie, a "Teraz do odpowiedzi poproszę..." i gdy padało moje nazwisko, mało nie dostawałam zawału, zwłaszcza na biologii. Były do jedyne zajęcia, na których wszyscy przed rozpoczęciem lekcji stali pod drzwiami z zeszytami. Gdy już biologica zamykała dziennik i przechodziła do tematu na sali zawsze słychać było ulgę. Teraz, gdy jestem dorosła, gdy nie mogę czegoś powiedzieć wprost, a nie potrafię ukryć, że coś jest nie tak, zawsze boję się, że padnie pytanie: "Czy jest coś, o czym chciałabyś mi powiedzieć"? lub "Musimy porozmawiać na poważnie". Te słowa nigdy nie prorokują niczego dobrego. Wtedy już wiem, że nie czeka mnie miła pogawędka i nawet, gdybym nie wiem jak robiła dobrą minę do złej gry, zawsze prawda wyjdzie na jaw. Również boję się zdania: "Tylko widzisz, teraz za bardzo nie mam możliwości", szczególnie, gdy na czymś bardzo mi zależy. To jedno zdanie podcięło mi kiedyś skrzydła, bo już wiedziałam, że nie mam szans na pomoc i moje plany nie wejdą w życie. Moja energia spadła, a przygnębienie rosło...

W latach szkolnych o drżenie serca przyprawiało mnie zdanie, a "Teraz do odpowiedzi poproszę..." i gdy padało moje nazwisko, mało nie dostawałam zawału, zwłaszcza na biologii. Były do jedyne zajęcia, na których wszyscy przed rozpoczęciem lekcji stali pod drzwiami z zeszytami. Gdy już biologica zamykała dziennik i przechodziła do tematu na sali zawsze słychać było ulgę....

Jutro trzeba wcześnie wstać. - nienawidzę tego zdania(jak również mój brat i ojciec, a wypowiadającą je jest zwykle moja mama, która jedyna w domu nie ma przyjemności w leżeniu pod kołdrą do 12 w południe(a przyjemności tej nie potrafi sobie odmówić nawet nasz pies)).

Jutro trzeba wcześnie wstać. - nienawidzę tego zdania(jak również mój brat i ojciec, a wypowiadającą je jest zwykle moja mama, która jedyna w domu nie ma przyjemności w leżeniu pod kołdrą do 12 w południe(a przyjemności tej nie potrafi sobie odmówić nawet nasz pies)).

W pracy na naradzie - "Do jednej z osób miałem bezgraniczne zaufanie, ale dowiedziałem się, że..." Serce bije jak oszalałe, o kogo chodzi? O co mu chodzi? Na pewno kogoś zwolnią, Boże a może to ja?

U lekarza - "Na pierwszy rzut oko wszystko jest dobrze, ale tutaj mnie coś niepokoi..." Przed oczyma robi się ciemno, brakuje tchu, co jest nie tak? A może to rak, albo inne śmiertelne choróbsko?

W pracy na naradzie - "Do jednej z osób miałem bezgraniczne zaufanie, ale dowiedziałem się, że..." Serce bije jak oszalałe, o kogo chodzi? O co mu chodzi? Na pewno kogoś zwolnią, Boże a może to ja?

U lekarza - "Na pierwszy rzut oko wszystko jest dobrze, ale tutaj mnie coś niepokoi..." Przed oczyma robi się ciemno, brakuje tchu, co jest nie tak? A może to rak, albo inne...

Pytania "Masz w końcu kogoś?" bądź " Kiedy w końcu przyprowadzisz chłopaka/dziewczynę?" mrożą krew w żyłach i dosłownie odbierają mowę. No bo masz trzydziechę na karku, niezbyt ładną mordkę i zero widoków na to, że twój stan cywilny w najbliższym czasie się zmieni. I co w takiej sytuacji powiedzieć? W dodatku gdy pytanie pada na forum rodzinnym i dwadzieścia par oczu intensywnie ci się przyglądają?

Pytania "Masz w końcu kogoś?" bądź " Kiedy w końcu przyprowadzisz chłopaka/dziewczynę?" mrożą krew w żyłach i dosłownie odbierają mowę. No bo masz trzydziechę na karku, niezbyt ładną mordkę i zero widoków na to, że twój stan cywilny w najbliższym czasie się zmieni. I co w takiej sytuacji powiedzieć? W dodatku gdy pytanie pada na forum rodzinnym i dwadzieścia par oczu...

Dla mnie najmroczniejszym jest pytanie:

Dlaczego oceniasz się negatywnie pomimo tego,że nie powinnaś tak myśleć o sobie?

Owszem to pytanie wywołuje u mnie strach, gdyż wówczas nie wiem co mam odpowiedzieć w upływie 20 sekund na odpowiedź.
Niby jest to własna samokrytyka, a potrafi wywołać we mnie negatywne emocje.
Najlepiej było by nie odpowiadać na to pytanie, ale jednak należy udzielić stosownej wypowiedzi.

Dla mnie najmroczniejszym jest pytanie:

Dlaczego oceniasz się negatywnie pomimo tego,że nie powinnaś tak myśleć o sobie?

Owszem to pytanie wywołuje u mnie strach, gdyż wówczas nie wiem co mam odpowiedzieć w upływie 20 sekund na odpowiedź.
Niby jest to własna samokrytyka, a potrafi wywołać we mnie negatywne emocje.
Najlepiej było by nie odpowiadać na to pytanie, ale...