Mogę Ci zadać pytanie ?

i już przez głowę przelatuje mi tysiąc pięćset myśli... o co chodzi...?

Mogę Ci zadać pytanie ?

i już przez głowę przelatuje mi tysiąc pięćset myśli... o co chodzi...?

1) "Myślisz, że nie wiem"
2) To dla twojego dobra"
3) Od dawna chciałem ci to powiedzieć i sądzę, że teraz nadeszła pora"
4) "Lubię cię, ale..."
5) "To trudne..."
6) "Wiesz co..."

1) "Myślisz, że nie wiem"
2) To dla twojego dobra"
3) Od dawna chciałem ci to powiedzieć i sądzę, że teraz nadeszła pora"
4) "Lubię cię, ale..."
5) "To trudne..."
6) "Wiesz co..."

1. "Córeczko, wróciłam z wywiadówki" - wtedy zawsze wiedziałam, że trzeba schować się pod kołdrą i udawać, że śpię.
2. "Chcesz znać moje zdanie" - kiedy z kimś rozmawiam i słyszę te słowa, serce bije mi jak oszalałe z niecierpliwości, bo oczywiście też osoby długo się zbierają, aby odpowiedzieć.
3. "Czy miejsce obok ciebie jest wolne" - kiedy pyta osoba, którą oczywiście interesujesz się od lat, ale nigdy cię nie zauważała.
4. Kiedy dzwoni telefon i dostrzegasz, że nie masz takiego numeru w kontaktach. Zaczynasz się denerwować myśląc, że coś się złego mogło stać lub nie wiadomo co. Okazuje się, iż słyszysz w słuchawce głos operatora twojej sieci przypominający o nowych pakietach i promocjach.

1. "Córeczko, wróciłam z wywiadówki" - wtedy zawsze wiedziałam, że trzeba schować się pod kołdrą i udawać, że śpię.
2. "Chcesz znać moje zdanie" - kiedy z kimś rozmawiam i słyszę te słowa, serce bije mi jak oszalałe z niecierpliwości, bo oczywiście też osoby długo się zbierają, aby odpowiedzieć.
3. "Czy miejsce obok ciebie jest wolne" - kiedy pyta osoba, którą oczywiście...

Najważniejsze pytanie, które zadaję moim kolegom z pracy ( i na odwrót )w okolicach 5 dnia każdego miesiąca, to ... " Wpłynęła już Tobie wypłata? "

Najważniejsze pytanie, które zadaję moim kolegom z pracy ( i na odwrót )w okolicach 5 dnia każdego miesiąca, to ... " Wpłynęła już Tobie wypłata? "

Pytanie, wzbudzające we mnie dużo emocji, to pytanie, które zadaję sobie sama niemal codziennie. To pytanie brzmi: " Co tu kurka wodna wymyślić, aby wygrać w konkursie LC".

Pytanie, wzbudzające we mnie dużo emocji, to pytanie, które zadaję sobie sama niemal codziennie. To pytanie brzmi: " Co tu kurka wodna wymyślić, aby wygrać w konkursie LC".

Nie lubię pytań typu: "no to co tam powiesz?", "co ciekawego powiesz?". Może mi się z kimś fajnie rozmawiać czy pisać, ale po takich sformułowaniach wydaje mi się, że rozmówca nudzi się, że nie potrafi sam podtrzymać rozmowy, że nie rozumie, iż w chwili ciszy nie ma niczego złego, nie trzeba przecież paplać bez sensu non stop ;)

Nie lubię pytań typu: "no to co tam powiesz?", "co ciekawego powiesz?". Może mi się z kimś fajnie rozmawiać czy pisać, ale po takich sformułowaniach wydaje mi się, że rozmówca nudzi się, że nie potrafi sam podtrzymać rozmowy, że nie rozumie, iż w chwili ciszy nie ma niczego złego, nie trzeba przecież paplać bez sensu non stop ;)

"Zastanowię się." lub "Zobaczymy." i już serce wali jak oszalałe, bo w głowie już ułożony cały plan działania od A do Z, wszystkie szczegóły zapisane co do godziny, autobusy sprawdzone, screeny mapy Google porobione i nagle ktoś wyskakuje na ostatnią chwilę z takim "Zobaczymy.", kiedy ja postarałam się jak nigdy, wypruwałam własne flaki dla tego działania i spędzałam lata na zorganizowaniu wszystkiego i dopięciu na ostatni guzik!

"Zastanowię się." lub "Zobaczymy." i już serce wali jak oszalałe, bo w głowie już ułożony cały plan działania od A do Z, wszystkie szczegóły zapisane co do godziny, autobusy sprawdzone, screeny mapy Google porobione i nagle ktoś wyskakuje na ostatnią chwilę z takim "Zobaczymy.", kiedy ja postarałam się jak nigdy, wypruwałam własne flaki dla tego działania i spędzałam lata...

Codziennie odczuwamy stres. Mniejszy bądź większy. U każdego jest skutkiem czegoś innego. Ja nalężę do osób, w których napięcie wzbudzają nawet najniewinniej wyglądające sytuacje. Np. chwila gdy na lekcji zabrzęczy mi telefon. Zaraz po tym incydencie nauczyciel pyta: "Czyj to telefon?". Następuje chwila oczekiwania na kolejne pytania. Zastanawiam się wtedy co zrobią moi koledzy, gdy nauczyciel stwierdzi, że to telefon któregoś z nich. Czy będą mnie kryć? Myślę, że tak, ale nie pozwoliłabym na to. Mimo tego, że to błacha sprawa, nie chcę, aby to któryś z nich miał karę. Na szczęście nauczyciel zwykle odpuszcza. Wydaje mi się, że wie czyj to telefon. Nic nie ukryje się na mojej twarzy, a on rozumie jak bardzo stresuje mnie pytanie "Czyj to telefon?".

Codziennie odczuwamy stres. Mniejszy bądź większy. U każdego jest skutkiem czegoś innego. Ja nalężę do osób, w których napięcie wzbudzają nawet najniewinniej wyglądające sytuacje. Np. chwila gdy na lekcji zabrzęczy mi telefon. Zaraz po tym incydencie nauczyciel pyta: "Czyj to telefon?". Następuje chwila oczekiwania na kolejne pytania. Zastanawiam się wtedy co zrobią moi...

Jest to pytanie zadawane setkom ludzi każdego dnia. Wydaje się standardowe, błahe i normalne. Jednak kiedy słyszę z ust mojego męża złowrogie słowa: ‚Czy znajdziesz dla mnie chwilkę?‘, moje serce na moment przestaje bić. Wiem, że chwilka o której wspomina, to conajmniej godzina mojego cennego czasu. Pewnie myślicie, że jestem zołzą, która nie znajdzie minuty dla swojego ślubnego, nie znacie jednak jego sekretu. Powyższe pytanie jest mi stawiane w konkretnych przypadkach np. kiedy zamierzamy kupić nowe urządzenie AGD lub meble. Mój ukochany oczekuje, że z nabożnym podziwem i fascynacją, wysłucham jego porównania poszczególnych produktów, przeanalizuję tabelkę z kosztami, której przygotowanie zajeło mu 10 godzin oraz przejrzę miliony katalogów i tysiące stron www z testami, aby zdecydować się na najlepszą jakość na rynku. Już widzę jak A. z błyskiem w oku cierpliwie tłumaczy mi, że producent X ma co prawda takie i takie zalety, ale on zadzwonił już do producenta Z i udało mu się wynegocjować mały upust w przypadku natychmiastowego zamówienia. Zostanę przytłoczona danymi, jakich w ciągu roku nie przetrwarzają serwery Microsoftu i przyparta do muru, aby podjąć decyzję w ciągu kilku minut, bo przecież rabat w wysokości 1% wartości towaru to nie żadna bagatela! Nic nie wywołuje u mnie większych dreszczy niż prespektywa takiej straty czasu. Ja kupuję szybko, spontanicznie. Może temu nasze wspólne konto tak często świeci pustkami? A może po prostu za mało zarabiamy?!

Jest to pytanie zadawane setkom ludzi każdego dnia. Wydaje się standardowe, błahe i normalne. Jednak kiedy słyszę z ust mojego męża złowrogie słowa: ‚Czy znajdziesz dla mnie chwilkę?‘, moje serce na moment przestaje bić. Wiem, że chwilka o której wspomina, to conajmniej godzina mojego cennego czasu. Pewnie myślicie, że jestem zołzą, która nie znajdzie minuty dla swojego...

KŁÓTNIA MAŁŻEŃSKA
Akt I
Scena I

MĄŻ: "Uspokój się."

ŻONA: (do siebie) W chwili, gdy słyszę te słowa, wzmocnione tonem mającym doprowadzić mnie do porządku niczym pstryczek w nos psa-urwisa, NIE JESTEM W STANIE SIĘ USPOKOIĆ. To niemożliwe, niewykonalne; jest jeszcze gorzej. Zdenerwowanie sięga zenitu i mam ochotę go rozszarpać. Zaraz nie wytrzymam.

MĄŻ: "Histeryzujesz."

ŻONA: (ponownie do siebie) Jeszcze lepsze. Próbując trzymać emocje na wodzy jak zwielokrotnione lasso - z jednej strony: złość, z drugiej: niepokój, z trzeciej: bezradność - usiłuję doprowadzić do porządku umysł. Na próżno. To słowo strąca mnie w przepaść, a niżej od niej jest już tylko...

MĄŻ: ..."Przesadzasz."

ŻONA: Nie przesadzam. To tylko Ty nie rozumiesz zawiłości moich odczuć.

(Żona ociera pot z czoła i zdaje sobie sprawę, że tę bitwę przegrała. Ale wojna jeszcze trwa.)

AKT I
scena druga
pół godziny później

MĄŻ: "Kochanie, gdzie są wszystkie moje skarpetki?"

(Cisza)

MĄŻ: "Myszko!"

(Cisza głęboka)

MĄŻ: "Przepraszam!"

KŁÓTNIA MAŁŻEŃSKA
Akt I
Scena I

MĄŻ: "Uspokój się."

ŻONA: (do siebie) W chwili, gdy słyszę te słowa, wzmocnione tonem mającym doprowadzić mnie do porządku niczym pstryczek w nos psa-urwisa, NIE JESTEM W STANIE SIĘ USPOKOIĆ. To niemożliwe, niewykonalne; jest jeszcze gorzej. Zdenerwowanie sięga zenitu i mam ochotę go rozszarpać. Zaraz nie wytrzymam.

MĄŻ: "Histeryzujesz."

...