Moje ukochane pytanie(zadawane dwa razy w tygodniu przez pewnego wujka):
Kiedy będę się bawić na twoim weselu?

(odpowiedź brzmi: nigdy, bo nigdy Cię nie zaproszę, ale i tak, tak nie powiem)

Moje ukochane pytanie(zadawane dwa razy w tygodniu przez pewnego wujka):
Kiedy będę się bawić na twoim weselu?

(odpowiedź brzmi: nigdy, bo nigdy Cię nie zaproszę, ale i tak, tak nie powiem)

Mnie przeraża kiedy ktoś mówi: "Wszystko przemyślałem/ przemyślałam i...". Wtedy w mojej głowie tworzą sie najgorsze scenariusze i czuję ogromną presję. Wydaje mi się, że właśnie wydarzy się to co najgorsze i najtrudniejsze.

Mnie przeraża kiedy ktoś mówi: "Wszystko przemyślałem/ przemyślałam i...". Wtedy w mojej głowie tworzą sie najgorsze scenariusze i czuję ogromną presję. Wydaje mi się, że właśnie wydarzy się to co najgorsze i najtrudniejsze.

"Koniec."
Może nie jedno zdanie, ale słowo użyte w jakimkolwiek kontekście powoduje, ze zamiera mi serce. Może to być koniec czekolady, lekcji czy przyjaźni lub miłości. Koniec oznacza zmianę jednej rzeczy na coś innego. Czasami może wyjść na lepsze np. Koniec lekcji. Wtedy kończy się coś złego, a zaczyna lepszego- przerwa, wyjście do domu, czas wolny. Ale nie zawsze możemy wiedzieć, że to jest dobre. Może być jeszcze "koniec" w bardzo złym sensie. Koniec przyjaźni. Koniec miłości. Koniec życia. Jedno słowo, a ma tyle określeń, słów które można do niego dodać. Nikt chyba nie chciałby słyszeć tych gorszych. Dlatego gdy ktoś już wystarczy, że wypowie to jedno słowo, moje serce zamiera, czekając na ciąg dalszy, który będzie albo zły albo dobry.

"Koniec."
Może nie jedno zdanie, ale słowo użyte w jakimkolwiek kontekście powoduje, ze zamiera mi serce. Może to być koniec czekolady, lekcji czy przyjaźni lub miłości. Koniec oznacza zmianę jednej rzeczy na coś innego. Czasami może wyjść na lepsze np. Koniec lekcji. Wtedy kończy się coś złego, a zaczyna lepszego- przerwa, wyjście do domu, czas wolny. Ale nie zawsze...

''Nie masz mi czegoś do powiedzenia?'', '' Musimy sobie coś wyjaśnić'', '' Usiądź, musimy porozmawiać''... Podobne zwroty możemy wymieniać w nieskończoność. Jednak słuchanie ich nie jest tak straszne w porównaniu z ciszą po ich wypowiedzeniu. Milion myśli w głowie, serce bijące jak po maratonie i nadaremne próby odczytania emocji z twarzy naszego rozmówcy dopóki nie dowiemy się z jakim problemem przyjdzie nam się zmagać.

''Nie masz mi czegoś do powiedzenia?'', '' Musimy sobie coś wyjaśnić'', '' Usiądź, musimy porozmawiać''... Podobne zwroty możemy wymieniać w nieskończoność. Jednak słuchanie ich nie jest tak straszne w porównaniu z ciszą po ich wypowiedzeniu. Milion myśli w głowie, serce bijące jak po maratonie i nadaremne próby odczytania emocji z twarzy naszego rozmówcy dopóki nie dowiemy...

Jest takie pytanie, które irytuje mnie ponad wszelką miarę:

"Co znowu główka boli?"

Oczywiście, że boli po cho... choinkę w ogóle pytasz?

Jest takie pytanie, które irytuje mnie ponad wszelką miarę:

"Co znowu główka boli?"

Oczywiście, że boli po cho... choinkę w ogóle pytasz?

"Nie chcę Cię martwić, ale..." - i nagle w głowie pojawia się tysiąc powodów, co się mogło stać.

"A może jeszcze czekoladki/herbatki/ciasteczka/?" - gdy zjadłeś już obiad, ba, nawet dokładkę i deser a babcia dalej proponuje Ci jedzenie.

"Nie chcę Cię martwić, ale..." - i nagle w głowie pojawia się tysiąc powodów, co się mogło stać.

"A może jeszcze czekoladki/herbatki/ciasteczka/?" - gdy zjadłeś już obiad, ba, nawet dokładkę i deser a babcia dalej proponuje Ci jedzenie.

"Co tam u Ciebie słychać?"

Z pozoru niewinne pytanie, zadane przez sąsiadkę, czy tam dawno niewidzianego znajomego, a wywołuje we mnie stany lękowe... Bo nie wiem czy odpowiadać zgodnie z prawdą (i polską [wiecznie narzekającą] mentalnością), że nic dobrego i wymieniać co mi się w życiu nie udało i posypało... Czy kłamać w żywe oczy, że wszystko świetnie i narażać się na kolejne niewygodne pytania...

"Co tam u Ciebie słychać?"

Z pozoru niewinne pytanie, zadane przez sąsiadkę, czy tam dawno niewidzianego znajomego, a wywołuje we mnie stany lękowe... Bo nie wiem czy odpowiadać zgodnie z prawdą (i polską [wiecznie narzekającą] mentalnością), że nic dobrego i wymieniać co mi się w życiu nie udało i posypało... Czy kłamać w żywe oczy, że wszystko świetnie i narażać się na...

Gdy fajny facet obwieszcza :
"ZMIENIŁEM NUMER TELEFONU, CHCESZ MÓJ NOWY?"
Ta chwila grozy,że już więcej mogłam nie mieć z nim kontaktu :D

Gdy fajny facet obwieszcza :
"ZMIENIŁEM NUMER TELEFONU, CHCESZ MÓJ NOWY?"
Ta chwila grozy,że już więcej mogłam nie mieć z nim kontaktu :D

1. „Do zobaczenia” – za każdym razem, gdy słyszałam od kogoś to zdanie, nigdy więcej już go nie zobaczyłam. Kiedy wsiadałam do pociągu, mój były nr 1 powiedział mi to, a potem jeszcze tego samego dnia zerwał ze mną przez SMS-a.
2. „Zaufaj mi” – nikomu nie należy ufać, bo wszyscy prędzej czy później nas zawiodą. Prośba o zaufanie jest kuszącym frazesem, jednak nigdy nie wolno ulegać temu wygodnemu, dającemu złudne poczucie bezpieczeństwa zdaniu. Ufać trzeba tylko samemu sobie, a do innych podchodzić z dystansem.
3. „Musimy porozmawiać” – to zdanie zawsze oznacza kłopoty. Gdy słyszę je w pracy –wiem, że trafię na dywanik. Gdy usłyszałam je od chłopaka, w którym byłam zakochana – dowiedziałam się, że nie chce się więcej ze mną spotykać, czym złamał mi serce.
4. „Smacznego” – wielu ludzi uważa, że używając tej frazy, są uprzejmi i życzliwi. Dla mnie jednak niezmiennie brzmi to złośliwie, jakby pod spodem ukrywało się „udław się”.
5. „Nie zostawię cię” – tak samo jak w punkcie 1, powiedzenie tego zdania wiecznie zapowiada sytuację przeciwną. Wszyscy, którzy mieli mnie nie zostawiać, porzucili prędzej czy później.

1. „Do zobaczenia” – za każdym razem, gdy słyszałam od kogoś to zdanie, nigdy więcej już go nie zobaczyłam. Kiedy wsiadałam do pociągu, mój były nr 1 powiedział mi to, a potem jeszcze tego samego dnia zerwał ze mną przez SMS-a.
2. „Zaufaj mi” – nikomu nie należy ufać, bo wszyscy prędzej czy później nas zawiodą. Prośba o zaufanie jest kuszącym frazesem, jednak nigdy nie...

Ja zawsze mam chęć zapaść się pod ziemię, schować w czeluściach piekieł, uciec do sąsiedniej galaktyki, zmienić tożsamość, poddać się operacji plastycznej lub po prostu zniknąć, gdy słyszę:
"Kochanie, gdzie jest czekolada, która tu leżała ?!"

Zawsze wtedy z pełną powagi maską na twarzy, zachowuję się jak prawdziwy mężczyzna... i zrzucam winę na dzieci :D

Ja zawsze mam chęć zapaść się pod ziemię, schować w czeluściach piekieł, uciec do sąsiedniej galaktyki, zmienić tożsamość, poddać się operacji plastycznej lub po prostu zniknąć, gdy słyszę:
"Kochanie, gdzie jest czekolada, która tu leżała ?!"

Zawsze wtedy z pełną powagi maską na twarzy, zachowuję się jak prawdziwy mężczyzna... i zrzucam winę na dzieci :D