Mnie najbardziej przeraża moja siostra, która czasem ze śmiertelnie poważną miną mówi do mnie "Mam niedyskretne pytanie". Zawsze, ale to zawsze wywołuje to u mnie gęsią skórkę, bo wyobrażam sobie, że zapyta mnie o coś intymnego albo spróbuje wyciągnąć ze mnie coś, o czym nie mam ochoty rozmawiać. A najlepsze w tym jest, że zazwyczaj to "niedyskretne pytanie" okazuje się dotyczyć np. jakichś kwestii związanych z komputerem albo czegoś równie błahego. A mimo to zawsze się na to łapię :-)

Mnie najbardziej przeraża moja siostra, która czasem ze śmiertelnie poważną miną mówi do mnie "Mam niedyskretne pytanie". Zawsze, ale to zawsze wywołuje to u mnie gęsią skórkę, bo wyobrażam sobie, że zapyta mnie o coś intymnego albo spróbuje wyciągnąć ze mnie coś, o czym nie mam ochoty rozmawiać. A najlepsze w tym jest, że zazwyczaj to "niedyskretne pytanie" okazuje...

Ciemno wszędzie, głucho wszędzie. Odchodzę od okna z rozpalonymi oczami i falującą piersią, niemalże czując jak rozedrgany mięsień sercowy obija się o moje żebra, coby wyrwać się z kościanej klatki i z powrotem sprowadzić mnie na dobrą drogę, której obecnie przeciwstawia się mój moralnie upośledzony umysł. Rolety – zasunięte. Lampka – zgaszona. Kolejny punkt z precyzyjnie sformułowanej listy w głowie można odhaczyć. Zaczynam denerwować się, że zdradzi mnie mój oddech, ale udaje mi się uspokoić, kiedy wreszcie zasiadam za biurkiem.
Otwieram panel sterowania komputera i ustawiam minimalną wartość jasności ekranu. Słuchawki zdążyłam podłączyć już wcześniej, ale upewniam się, czy kabel odchodzi od odpowiedniego wejścia. Sprawdzone. Synchronizacja zegara. Jeszcze tylko ostatni punkt, ostatni krok w stronę drzwi…
Czyjś głos jak brzytwa przecina nocną ciszę, powodując, że włosy stają mi dęba, a każda komórka mojego ciała krzyczy, by wyrazić absolutną niemoc wobec poczucia ostatecznej porażki, upadku misternie skonstruowanego planu.
Ty śpisz? – lekko zaspana matka przeciera oczy, jednocześnie próbując stłumić przeciągłe ziewnięcie. Nie mogę nic mówić. Dopiero po chwili, nieco głośniejszy ton finalnie obala dyktaturę mojej katatonii: Chyba nie zarywasz znowu nocki na…
Myję zęby, przytulam mamę, idę spać. Ciemno wszędzie, głucho wszędzie.

Ciemno wszędzie, głucho wszędzie. Odchodzę od okna z rozpalonymi oczami i falującą piersią, niemalże czując jak rozedrgany mięsień sercowy obija się o moje żebra, coby wyrwać się z kościanej klatki i z powrotem sprowadzić mnie na dobrą drogę, której obecnie przeciwstawia się mój moralnie upośledzony umysł. Rolety – zasunięte. Lampka – zgaszona. Kolejny punkt z precyzyjnie...

„Nie obraź się, ale czy mogę zadać ci osobiste pytanie?” Osobiste? Czyli jakie? O co chce zapytać? Zgodzić się, a może lepiej nie? W sumie to jestem ciekawa, o co chce zapytać! Tego typu myśli kłębią się w mojej głowie tak długo, że pada następne zdanie.
„Jeśli nie chcesz, nie musimy o tym teraz rozmawiać.” Przeraża mnie to zdanie, ponieważ niby nie muszę odpowiadać, ale wiem, że rozmówca już coś wie i to mnie bardzo niepokoi. On coś wie, tylko co to jest?!

„Nie obraź się, ale czy mogę zadać ci osobiste pytanie?” Osobiste? Czyli jakie? O co chce zapytać? Zgodzić się, a może lepiej nie? W sumie to jestem ciekawa, o co chce zapytać! Tego typu myśli kłębią się w mojej głowie tak długo, że pada następne zdanie.
„Jeśli nie chcesz, nie musimy o tym teraz rozmawiać.” Przeraża mnie to zdanie, ponieważ niby nie muszę odpowiadać, ale...

"Zaplanowałem coś specjalnego na naszą rocznicę. Pamiętaj, by wziąć wolne w pracy."

Kiedy?
...na rocznicę?
Taaa...

Kurde blaszka, może mam jeszcze jakiś dziennik z 2007?! Albo wiem -
archiwum bloga! Przecież prowadziłam bloga... :D

"Zaplanowałem coś specjalnego na naszą rocznicę. Pamiętaj, by wziąć wolne w pracy."

Kiedy?
...na rocznicę?
Taaa...

Kurde blaszka, może mam jeszcze jakiś dziennik z 2007?! Albo wiem -
archiwum bloga! Przecież prowadziłam bloga... :D

Mam taką koleżankę, która jak dzwoni i mówi "dłużej niż 15 minut ci nie zajmę" to trzeba wygospodarować sobie najbliższą godzinę. To jest u niej normalne. Jednak ściska człowieka od środka kiedy dzwoni i pyta "jesteś w domu? Masz chwilkę? Bo bym była u ciebie za 10 min". Nie podaje konkretnego powodu i mówi o tonem nie tyle nie wyrażającym emocji, co nijakim (z takim katastroficznym wydźwiękiem). Rozmowa tego typu trwa max 5 min, co już daje do myślenia. Martwisz się, bo nie wiesz w jakim stanie ją zastaniesz. Nie wiesz, czy wyciągać chusteczki czy od razu wódkę. Ona oczywiście przyjeżdża z 30-sto minutowym spóźnieniem (więc już w ogóle wrzodów można dostać). A jak się pojawi to mówi wesoło "tak sobie przyjechałam", a mnie już rozrywa!

Mam taką koleżankę, która jak dzwoni i mówi "dłużej niż 15 minut ci nie zajmę" to trzeba wygospodarować sobie najbliższą godzinę. To jest u niej normalne. Jednak ściska człowieka od środka kiedy dzwoni i pyta "jesteś w domu? Masz chwilkę? Bo bym była u ciebie za 10 min". Nie podaje konkretnego powodu i mówi o tonem nie tyle nie wyrażającym emocji, co nijakim (z takim...

Zdań które mnie stresują/denerwują jest naprawdę dużo, a nawet kilka zależne jest od tego kto je wypowiada.
"nie obraź się, ale muszę Ci coś powiedzieć..."bez różnicy przez kogo, ale wtedy w mojej głowie przelatuję milion rzeczy co chcę mi powiedzieć to, że coś źle zrobiłam. Albo powiedzieć coś o wyglądzie.
Również stres może dopaść i czuje ciarki kiedy słyszę wyniki egzaminu będą (podana data), albo mam już Twoje wyniki. A zależy mi na jak najlepszym wyniku, bo przez to ważą się losy mojej przyszłości.

Ale chyba najbardziej stresuje mnie pytanie Jak tam?(Co u Ciebie słychać?) Mam z tego powodu ciarki najczęściej u babci. Nie wiem czy pyta tak od nie chcenia, by po prostu "zabić" czas czy jednak się naprawdę interesuje, wtedy nogi mam jak z waty. O tyle szczęścia wtedy często siedzę, ale nie wiem co zrobić z rękoma, aby nie zauważyła przypadkiem, że się stresuję. A jednocześnie w głowie mam odpowiedź. Tylko ciężko przechodzi ona przez gardło, bo jednak wybrałam kłamstwo i muszę to mówić z uśmiechem na ustach. Stres jest totalny kiedy patrzy mi w oczy, a ja staram się opanować.

Zdań które mnie stresują/denerwują jest naprawdę dużo, a nawet kilka zależne jest od tego kto je wypowiada.
"nie obraź się, ale muszę Ci coś powiedzieć..."bez różnicy przez kogo, ale wtedy w mojej głowie przelatuję milion rzeczy co chcę mi powiedzieć to, że coś źle zrobiłam. Albo powiedzieć coś o wyglądzie.
Również stres może dopaść i czuje ciarki kiedy słyszę wyniki...

"Coś Ci powiem, ale obiecaj, że nie będziesz się złościć". No, serio? Jak można to obiecać nie wiedząc o co chodzi? Ale zazwyczaj dla świętego spokoju obiecujemy, nawet jeśli to nie jest szczera obietnica. W końcu jeśli nas coś wkurzy, to nie będziemy tego ukrywać.

Albo:
"Zjadłaś ostatni kawałek karpatki?!". Ja? Gdzież bym śmiała. Ale jak to ostatni? To znaczy, że już nie ma tego przecudownego deseru? Kto tyle zjadł? Czemu tak szybko zniknęło? Niemożliwe! Zbrodnia! Ktoś ukradł! Sherlock potrzebny od zaraz! Musi rozwiązać zagadkę zaginionej karpatki!

"Coś Ci powiem, ale obiecaj, że nie będziesz się złościć". No, serio? Jak można to obiecać nie wiedząc o co chodzi? Ale zazwyczaj dla świętego spokoju obiecujemy, nawet jeśli to nie jest szczera obietnica. W końcu jeśli nas coś wkurzy, to nie będziemy tego ukrywać.

Albo:
"Zjadłaś ostatni kawałek karpatki?!". Ja? Gdzież bym śmiała. Ale jak to ostatni? To znaczy, że już nie...

Każdy człowiek myśli, że w internecie jest całkowicie anonimowy. "Nie mam Facebooka, nie udostępniam mojego prawdziwego nazwiska w internecie, nigdy nie przesłałem żadnego swojego zdjęcia nikomu". Pewność stuprocentowa, wszyscy Cię znają pod pseudonimem wymyślonym tylko przez Ciebie, który w żaden sposób nie definiuje Twojej osoby. Np. abc1234, no bo co taka nazwa o Tobie mówi? I nagle pewnego dnia ktoś wysyła Ci wiadomość mailową lub na LubimyCzytać. "Dzień dobry, pani/panie [Twoje nazwisko]". Skąd on wie? Odpisujesz "Musiałeś mnie z kimś pomylić", a on odpisuje "Ciebie? Takich ludzi się nie da pomylić, nie po czynach jakich się dokonało. Mogę nawet przyjechać do [nazwa Twojego miesta], aby się upewnić, że się nie pomyliłem". Zna nazwisko i adres zamieszkania. I jakiś czyn, którego nie pochwala. "Zgłoszę nękanie internetowe, zostaw mnie w spokoju" odpisujesz, jednak on kontratakuje "Policja nie powinna wspierać kryminalisty, Twoja siostra [imię siostry]/brat [imię brata]/przyjaciel [imię przyjaciel] wie o tym najlepiej". Skąd może znać problemy siostry/brata/przyjaciela z prawem? Ale to wszystko to tylko początek, zanim zacznie wymieniać fakty o Tobie, o jakich nawet sam nie miałeś pojęcia. "Kim jesteś?" pytasz. "Przyjdź do salonu, to się przekonasz. Na przyszłość zamykaj drzwi". Myślę, że nieprzyjemny dreszcz to za mało powiedziane, co bym poczuł w tym momencie.

Każdy człowiek myśli, że w internecie jest całkowicie anonimowy. "Nie mam Facebooka, nie udostępniam mojego prawdziwego nazwiska w internecie, nigdy nie przesłałem żadnego swojego zdjęcia nikomu". Pewność stuprocentowa, wszyscy Cię znają pod pseudonimem wymyślonym tylko przez Ciebie, który w żaden sposób nie definiuje Twojej osoby. Np. abc1234, no bo co taka nazwa o Tobie...

Moi rodzice znaleźli u mnie w pokoju rysunki przedstawiające sceny erotyczne. Koszmar, masakra. Szlabanu nie było, ale nie wiem dlaczego, bo mi się należało.

Moi rodzice znaleźli u mnie w pokoju rysunki przedstawiające sceny erotyczne. Koszmar, masakra. Szlabanu nie było, ale nie wiem dlaczego, bo mi się należało.

Najczęstsze słowa , które słyszę i które przyprawiają mnie w dreszcze , które przechodzą mi po całym ciele brzmią "Musimy porozmawiać" , "na zawsze" , "jesteś dla mnie najważniejsza , nic się w życiu nie liczy tylko TY".
Czemu akurat "Musimy porozmawiać"? według mnie te słowa brzmią bardzo dostanie. Człowiek boi się co ma zamiar powiedzieć druga osoba , boi się że coś złego zrobiła , że będzie to nasza wina. Drugie stwierdzenie to "na zawsze" , nienawidzę tych słów. Według mnie nie ma osoby , które będzie z nami na "na zawsze" , na dobre i na złe. Różne są sytuacje , poglądy , przyzwyczajenia , ludzie , nie każdy zawsze będzie taki sam , a mówienie tych słów daje nam taką obietnicę na przyszłość , którą niestety nikt nie jest w 100% pewny. Trzecim cytatem , którym się tutaj posłużyłam jest "Jesteś dla mnie najważniejsza , nic się w życiu nie liczy tylko TY" . Powinniśmy się zastanowić czy aby na pewno? w końcu każdy ma rodzinę , przyjaciół , nie można też stawiać osoby ukochanej na pierwszej , kluczowej pozycji. Bo co się stanie gdy ją/jego utracimy? . Zostanie tylko żałość , płacz i smutek. Dlatego każdy z Nas powinien zastanowić się nad swoimi czynami , gestami , słowa które kieruje do drugiego człowieka.

Najczęstsze słowa , które słyszę i które przyprawiają mnie w dreszcze , które przechodzą mi po całym ciele brzmią "Musimy porozmawiać" , "na zawsze" , "jesteś dla mnie najważniejsza , nic się w życiu nie liczy tylko TY".
Czemu akurat "Musimy porozmawiać"? według mnie te słowa brzmią bardzo dostanie. Człowiek boi się co ma zamiar powiedzieć druga osoba , boi się że coś...