Chciałabym zapomnieć o chorobie, z którą zmagałam się przez dziesięć lat. Udało mi się co prawda wyzdrowieć, ale z następstwami tego choróbska zmagam się do dziś. Niestety, przypadła ona na najlepsze lata mojej młodości i skradła wiele chwil, które mogłabym przeżyć zupełnie inaczej. Tych wszystkich straconych i niewykorzystanych szans na bycie szczęśliwszą żałuję najbardziej.

Chciałabym zapomnieć o chorobie, z którą zmagałam się przez dziesięć lat. Udało mi się co prawda wyzdrowieć, ale z następstwami tego choróbska zmagam się do dziś. Niestety, przypadła ona na najlepsze lata mojej młodości i skradła wiele chwil, które mogłabym przeżyć zupełnie inaczej. Tych wszystkich straconych i niewykorzystanych szans na bycie szczęśliwszą żałuję najbardziej.

Owszem, wymazanie pamięci jest bardzo kuszące, jako że doświadczyłam w swoim krótkim życiu już wielu nieprzyjemności i z ogromną chęcią bym o nich zapomniała, jednak czy warto? Wymazanie pamięci to łatwa droga ucieczki dla tych, którzy najwyraźniej sobie nie radzą. Choć jest ciężko trzeba walczyć, a nie się poddawać. Zapomnisz z chęcią o problemach, ale o rodzinie, przyjaciołach, latach spędzonych na nauce, które trzeba nadrabiać? Wątpię, czy ktokolwiek chce to utracić. Wymazanie pamięci jest dla mną oznaką tchórzostwa i ucieczką przed problemami, nawet bez podjęcia próby ich zwalczenia. To łatwa i zgubna droga. Lepiej zachować pamięć i żyć dalej mimo wszystkich przeciwności i cierpień. Nawet, jeśli usunie się te stare, przybędą nowe. Umysł będzie czystą kartą przez chwilę, a może zostać ona gorzej zamazana niż wcześniej. Wtedy znowu ucieknie się do tego samego sposobu? Jest w tym jakiś sens? Raczej nie.

Owszem, wymazanie pamięci jest bardzo kuszące, jako że doświadczyłam w swoim krótkim życiu już wielu nieprzyjemności i z ogromną chęcią bym o nich zapomniała, jednak czy warto? Wymazanie pamięci to łatwa droga ucieczki dla tych, którzy najwyraźniej sobie nie radzą. Choć jest ciężko trzeba walczyć, a nie się poddawać. Zapomnisz z chęcią o problemach, ale o rodzinie,...

Nie będę oryginalna patrząc na odpowiedzi poprzedników - nie chciałabym skasować sobie pamięci. Oczywiście, są książki, które najlepiej czyta się pierwszy raz, ale przecież życia mi nie starczy, żeby przeczytać wszystkie te, które już czekają w kolejce, jeśli doliczę również te, które dopiero wyjdą i te, których jeszcze nie odkryłam.

Moje doświadczenia czynią mnie tym, kim jestem teraz, akceptuję je i jestem za nie wdzięczna, choć nie wszystkie były łatwe do przeżycia...

Jedyne, co mnie frapuje w temacie wymazania pamięci to, czy gdybym przeczytała drugi pierwszy raz swoje ukochane książki, to czy one również zostałyby tymi ukochanymi?

Nie będę oryginalna patrząc na odpowiedzi poprzedników - nie chciałabym skasować sobie pamięci. Oczywiście, są książki, które najlepiej czyta się pierwszy raz, ale przecież życia mi nie starczy, żeby przeczytać wszystkie te, które już czekają w kolejce, jeśli doliczę również te, które dopiero wyjdą i te, których jeszcze nie odkryłam.

Moje doświadczenia czynią mnie tym,...

Nie poddałbym się takiemu zabiegowi.

Wszystkie wspomnienia - i te dobre i te złe - tworzą naszą historię, wypełniają nasze życia doświadczeniem. Uczymy się na błędach, więc zbieranie go pomaga nam na przyszłość podejmować decyzje, których nie będziemy żałować.

W życiu trzeba cały czas się uczyć i samemu zadbać o swoje szczęście, a nie liczyć na technologię :) Jesteśmy w końcu ludźmi, a nie robotami.

Nie poddałbym się takiemu zabiegowi.

Wszystkie wspomnienia - i te dobre i te złe - tworzą naszą historię, wypełniają nasze życia doświadczeniem. Uczymy się na błędach, więc zbieranie go pomaga nam na przyszłość podejmować decyzje, których nie będziemy żałować.

W życiu trzeba cały czas się uczyć i samemu zadbać o swoje szczęście, a nie liczyć na technologię :) Jesteśmy w...

Trochę już żyję na tym świecie, zebrałam spory bagaż wspomnień, dobrych i złych. Nie zawsze w życiu podejmowałam dobre decyzje, parę razy wpakowałam się w paskudne sytuacje i kłopoty. Kiedy wracam do tamtych chwil zastanawiam się, o czym ja wtedy myślałam i jak mogłam być taka głupia. Nie ze wszystkich swoich zachowań jestem dumna. Ale... wybaczyłam sobie przeszłość, kiedy zrozumiałam, że to ona tak naprawdę sprawia, że jestem kim jestem... Z każdego z tych doświadczeń dowiadywałam się czegoś o sobie i wyciągałam lekcję. Te chwile mnie kształtowały, nadawały szlifu mojemu charakterowi. Tak. Jestem diamentem. Ale nie takim bez skaz. Jestem diamentem z licznymi inkluzjami. Jestem galerią obrazów - scen z mojego życia. Nie mogłabym oddać żadnego z nich, bo byłabym niekompletna. Nie byłabym dłużej sobą.

Trochę już żyję na tym świecie, zebrałam spory bagaż wspomnień, dobrych i złych. Nie zawsze w życiu podejmowałam dobre decyzje, parę razy wpakowałam się w paskudne sytuacje i kłopoty. Kiedy wracam do tamtych chwil zastanawiam się, o czym ja wtedy myślałam i jak mogłam być taka głupia. Nie ze wszystkich swoich zachowań jestem dumna. Ale... wybaczyłam sobie przeszłość, kiedy...

Nie skorzystałabym...zdobytą wiedzę, umiejętności i doświadczenie zapisane w mej pamięci, wykorzystuje do tworzenia swojej przyszłości i osiągnia postawionych sobie celów. Dzięki przeszłości potrafię określić co będzie dobre dla mnie w przyszłości.
A co się tyczy moich ulubionych książek to i bez wymazania pamięci lubie do nich wracać, za każdym razem gdy do nich wracam odkrywam nowe rzeczy które sprawiają że podobaja mi się jeszcze bardziej.

Nie skorzystałabym...zdobytą wiedzę, umiejętności i doświadczenie zapisane w mej pamięci, wykorzystuje do tworzenia swojej przyszłości i osiągnia postawionych sobie celów. Dzięki przeszłości potrafię określić co będzie dobre dla mnie w przyszłości.
A co się tyczy moich ulubionych książek to i bez wymazania pamięci lubie do nich wracać, za każdym razem gdy do nich wracam...

Wcale nie pamięć tworzy z nas to kim jesteśmy. Mistrzowie zen żyjąc tu i teraz nie mają pamięci, bo przeszłość to nie tu i teraz. Jako, że zawsze chciałem być mistrzem zen i podobnie jak Audra, regularnie poddaję się zabiegom (całkiem przyjemnym) usuwania pamięci, wszystko odbywa się w pobliskim pubie. Jest w tym mały szkopuł, nie pamiętam też gdzie są moje pieniądze...

Wcale nie pamięć tworzy z nas to kim jesteśmy. Mistrzowie zen żyjąc tu i teraz nie mają pamięci, bo przeszłość to nie tu i teraz. Jako, że zawsze chciałem być mistrzem zen i podobnie jak Audra, regularnie poddaję się zabiegom (całkiem przyjemnym) usuwania pamięci, wszystko odbywa się w pobliskim pubie. Jest w tym mały szkopuł, nie pamiętam też gdzie są moje pieniądze...

Chciałabym stracić część pamięci, ale nie całą. Wymazałabym to co mi niepotrzebne, bezsensowne zdarzenia. Zastawiłabym tylko wiedzę o książkach, świecie, życiu i to co uczymy się w szkole. Miałabym wtedy więcej miejsca w pamięci na kolejne książki, informacje i wiedzę.

Chciałabym stracić część pamięci, ale nie całą. Wymazałabym to co mi niepotrzebne, bezsensowne zdarzenia. Zastawiłabym tylko wiedzę o książkach, świecie, życiu i to co uczymy się w szkole. Miałabym wtedy więcej miejsca w pamięci na kolejne książki, informacje i wiedzę.

Każdy z nas ma za sobą rzeczy, które chciałby zapomnieć. Niektórzy zmuszeni są nosić bardzo traumatyczne bagaże i zmagają się z nimi każdego dnia. Trzeba jednak pamiętać, że te wszystkie rzeczy, każde z tych najmniejszych przeżyć, a już zdecydowanie te najgorsze i najtrudniejsze, budują to, kim jesteśmy. Nasze wybory, wydarzenia, ludzie z naszego życia kreują to, kim jesteśmy. Jeśli wymażemy część swoich wspomnieć, to momentalnie przetasujemy naszą osobowość. Zmienimy siebie i nie będziemy w stanie kontrolować tego, kim się staniemy. Stając przed taką możliwością, może nam się wydawać, że właśnie tego chcemy. Zapomnieć. Tylko co jeśli to, kim się staniemy, będzie gorsze niż najczarniejsze wspomnienia?!

Każdy z nas ma za sobą rzeczy, które chciałby zapomnieć. Niektórzy zmuszeni są nosić bardzo traumatyczne bagaże i zmagają się z nimi każdego dnia. Trzeba jednak pamiętać, że te wszystkie rzeczy, każde z tych najmniejszych przeżyć, a już zdecydowanie te najgorsze i najtrudniejsze, budują to, kim jesteśmy. Nasze wybory, wydarzenia, ludzie z naszego życia kreują to, kim...

Wolałabym nie korzystać z takiego zabiegu.
Właściwie to nawet bez niego zdarza się już, że moja pamięć szwankuje i zapominam gdzie położyłam telefon, albo czy na pewno zamknęłam mieszkanie wychodząc do pracy.
To nie jest miłe uczucie nie pamiętać o czymś.
Tak samo, gdy ktoś ma wypadek i w jego wyniku traci pamięć. Staje się wtedy niepewny i zdezorientowany, jakby do tej pory jego życie było białą niezapisaną kartką. Im bardziej stara sobie przypomnieć jakieś fakty, tym bardziej czuje frustracje i zdenerwowanie przez obecną w głowie pustkę. Na szczęście nie miałam takiego doświadczenia, ale wyobrażam sobie, że musi być czymś strasznym.
Owszem, z pewnością mogłabym chcieć wymazać z pamięci wszystkie przykre sytuacje, jakieś wyrządzone krzywdy i przykrości zostawiając jedynie tylko te najprzyjemniejsze wspomnienia, ale czy wtedy byłabym tym samym człowiekiem, którym jestem teraz?
Może nie byłabym tak poobijana przez życie, ale obawiam się, że nie doceniałabym wystarczająco mocno tych lepszych chwil, gdyby właśnie nie doświadczenie tych gorszych.

A gdyby mi ktoś wymazał z pamięci moje hasło do lubimy czytać? To byłby koniec świata!
Dziękuję, za propozycję, ale wolę pamiętać wszystko!

Wolałabym nie korzystać z takiego zabiegu.
Właściwie to nawet bez niego zdarza się już, że moja pamięć szwankuje i zapominam gdzie położyłam telefon, albo czy na pewno zamknęłam mieszkanie wychodząc do pracy.
To nie jest miłe uczucie nie pamiętać o czymś.
Tak samo, gdy ktoś ma wypadek i w jego wyniku traci pamięć. Staje się wtedy niepewny i zdezorientowany, jakby do tej...