W filmie ,, Dzień Świra'' jest taka scena, w której główny bohater siedzi w pociągu czekając na odjazd. Zza okna widzi na peronie jamnika i mówi ,,no to ja już wiem, ze on będzie siedział obok mnie''
Ja mam podobnie.Ze wszystkich możliwych opcji wiem, że ta najbardziej niefortunna może się mi przydarzyć.Wiadomo jak jest -raz na wozie raz pod wozem. Nie upatruję w tym złych, ciemnych i diabelskich mocy. By odpędzić nie fart możemy obkleić się czterolistną koniczynką, tam gdzie się da pozawieszać uśmiechnięte podkówki, a w kieszeniach nosić porcelanowe słoniki z uniesionymi trąbami, ale nie sądzę by przyniosły szałowy efekt szczęścia.

W filmie ,, Dzień Świra'' jest taka scena, w której główny bohater siedzi w pociągu czekając na odjazd. Zza okna widzi na peronie jamnika i mówi ,,no to ja już wiem, ze on będzie siedział obok mnie''
Ja mam podobnie.Ze wszystkich możliwych opcji wiem, że ta najbardziej niefortunna może się mi przydarzyć.Wiadomo jak jest -raz na wozie raz pod wozem. Nie upatruję w tym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Przeświadczenie od tym, że zostałam przeklęta w kołysce towarzyszy mi praktycznie przez całe moje życie.
Miałam wrażnie, że czegokolwiek dotknę zamienia się w chaos, a im bardziej się staram, tym bardziej oddalam się od osiągnięcia zamierzonego celu.
Dodatkowo od niepamiętnych czasów przyciągam dziwnych ludzi, którzy przyczepiają się do mnie dosłownie wszędzie. Taki osobnik przysiada się do mnie bez pytania i zaczyna mi opowiadać historię swojego życia. Podobno wzbudzam zaufanie i potrafię dobrze słuchać. Ale czy to powód aby powierzać mi swoje najskrytsze tajemnice, nie zdradziwszy mi nawet swojego imienia? Moja klątwa polega więc głównie na mimowolnym zbieraniu historii: radosnych i smutnych, standardowych i bardzo nieprawdopodobnych, tych, które wydarzyły się wiele lat temu i całkiem aktualnych. Krąża one w mojej głowie wieczorami jak wygłodniałe sępy nad padliną, nie pozwalając mi zasnąć.

Przeświadczenie od tym, że zostałam przeklęta w kołysce towarzyszy mi praktycznie przez całe moje życie.
Miałam wrażnie, że czegokolwiek dotknę zamienia się w chaos, a im bardziej się staram, tym bardziej oddalam się od osiągnięcia zamierzonego celu.
Dodatkowo od niepamiętnych czasów przyciągam dziwnych ludzi, którzy przyczepiają się do mnie dosłownie wszędzie. Taki...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

O klątwie ani ciemnych mocach nigdy bym nie pomyślała, mam naukowy punkt widzenia, ale mam pewne sfery życia, w których dręczy mnie pech. Ciąg przypadków zawsze sprowadza sytuację do tego samego końca. Sprawa dotyczy przede wszystkim znajdywania drugiej połówki, zawsze, kiedy poznam fajnego chłopaka, on: albo nie jest zainteresowany, albo woli także chłopaków, albo jest zajęty (żonaty lub ma dziewczynę, której nie dorastam do pięt). To się nigdy nie zmieni i jako, że często wychodzą z tych sytuacji przypadkowo śmieszne epizody, odgrywam niezły kabaret w tejże dziedzinie życia. A drugi aspekt, któremu towarzyszy pech, to moje studia- otrzymuję promotorów, których nie darzę sympatią, tematy, które mnie nie interesują, plan lekcji zawsze gorszy niż drugiej grupy, rocznik, który nie otrzymuje stypendium, nie jest objęty projektami, dzięki którym można napisać publikację lub pójść na staż. Także życie stawia mi wyzwania i abym do czegoś doszła, sama muszę o to powalczyć.

O klątwie ani ciemnych mocach nigdy bym nie pomyślała, mam naukowy punkt widzenia, ale mam pewne sfery życia, w których dręczy mnie pech. Ciąg przypadków zawsze sprowadza sytuację do tego samego końca. Sprawa dotyczy przede wszystkim znajdywania drugiej połówki, zawsze, kiedy poznam fajnego chłopaka, on: albo nie jest zainteresowany, albo woli także chłopaków, albo jest...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pecha to ja mam do ludzi,bo gdy myślę,że znalazłam bratnią dusze to ta ma mnie już w du...e.Czy ze mną coś nie tak,czy to ludzie są jacyś inni.

Pecha to ja mam do ludzi,bo gdy myślę,że znalazłam bratnią dusze to ta ma mnie już w du...e.Czy ze mną coś nie tak,czy to ludzie są jacyś inni.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ja mam takie wrażenie cyklicznie od kilku lat - nazwałabym to klątwą trzeciego pracownika. Razem z siostrą wykonujemy prace sezonowe w rolnictwie i zawsze, ale to zawsze na trzecią osobę dołącza do nas ktoś, kogo dla zdrowotności - naszej - wypadałoby wsadzić na kilka zdrowasiek do pieca. Najpierw trafiła nam się pani, która notorycznie spóźniała się minimum godzinę. Rok później dołączyła kobieta, której świetnie wychodziło okradanie pracodawcy. W tamtym roku miałyśmy pana z gatunku tych, którzy nic nie umieją, ale wszystko wiedzą najlepiej, a teraz pracuje z nami kobieta, która od rana do wieczora złorzeczy na wszystko: na nas, na pracodawcę, pogodę, polityków, na to że w ogóle musi pracować, że zarobki nie te, trawa za mało zielona, mężczyźni na nią nie zwracają uwagi, ząb ją boli, na nogę utyka, włosy jej wypadają, hemoroidy żyć nie dają i tak w kółko. Nie wiem za jakie grzechy ta klątwa nad nami ciąży, ale to któregoś razu się niechybnie skończy morderstwem.

Ja mam takie wrażenie cyklicznie od kilku lat - nazwałabym to klątwą trzeciego pracownika. Razem z siostrą wykonujemy prace sezonowe w rolnictwie i zawsze, ale to zawsze na trzecią osobę dołącza do nas ktoś, kogo dla zdrowotności - naszej - wypadałoby wsadzić na kilka zdrowasiek do pieca. Najpierw trafiła nam się pani, która notorycznie spóźniała się minimum godzinę. Rok...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Klątwą ciążącą nade mną jest mój własny pesymizm. Urodzona ze mnie pisarka czarnych scenariuszy. Jeśli coś ma nie wyjść, to nie wyjdzie to mi. Nie zdam testu, nie dostanę akurat tego czego szukałam w sklepie, nie dostanę się na kierunek na który chcę iść. Niezwykle uciążliwy i trudny do zwalczenia duch pesymizmu jest ze mną odkąd pamiętam. Jednak czy jest sam? Nie, ma swoich przyjaciół: Panią Brak Wiary w Siebie i Pana Niezdecydowanego, oraz wiernego towarzysza w roli maskotki Nieszczęśliwego Grosika. Cała paczka ma za zadanie bacznie obserwować, czy coś nie idzie za dobrze. Rola pierwszych trzech jest chyba dosyć jasna, przedstawię więc lepiej Nieszczęśliwego Grosika. Z reguły podniesiony grosz ma przynosić szczęście znalazcy. Ale nie mi, to by było zbyt proste. Za każdym razem gdy podniosę ten znaleziony okrągły symbol szczęścia- przynosi mi pecha. Jedynka z testu? Proszę bardzo. Nie ważne, że byłaś pewna swojej wiedzy, zaskoczą cie takie pytania na które na pewno nie odpowiesz. Spóźnienie do szkoły, zepsucie autobusu, korek na drodze? Nie ma sprawy, do usług. Każdy grosik omijam teraz szerokim łukiem. Lepiej nie budzić pecha.

Klątwą ciążącą nade mną jest mój własny pesymizm. Urodzona ze mnie pisarka czarnych scenariuszy. Jeśli coś ma nie wyjść, to nie wyjdzie to mi. Nie zdam testu, nie dostanę akurat tego czego szukałam w sklepie, nie dostanę się na kierunek na który chcę iść. Niezwykle uciążliwy i trudny do zwalczenia duch pesymizmu jest ze mną odkąd pamiętam. Jednak czy jest sam? Nie, ma...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zawsze czegoś zapomnę, kiedy się pakuję na wyjazd. Taka jest nawet moja życiowa sentencja: ZAWSZE CZEGOŚ SIĘ ZAPOMNI.

Tylko dlaczego to być musi zwykle szczotka do włosów? :(

Zawsze czegoś zapomnę, kiedy się pakuję na wyjazd. Taka jest nawet moja życiowa sentencja: ZAWSZE CZEGOŚ SIĘ ZAPOMNI.

Tylko dlaczego to być musi zwykle szczotka do włosów? :(

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

jasne!! Ciągle tak mam. Nowotwór, nagła śmierć taty, ciężka choroba chrześniaka ( też nagła)..i to po rozstaniu z chłopakiem. Czy to nie klątwa ?

jasne!! Ciągle tak mam. Nowotwór, nagła śmierć taty, ciężka choroba chrześniaka ( też nagła)..i to po rozstaniu z chłopakiem. Czy to nie klątwa ?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Klątwa? Nie wiem, czy w nie wierzę. To nie jest tak, że mówię stanowcze nie. Myślę, że lubimy po prostu swoje porażki usprawiedliwiać czynnikami od nas niezależnymi. Sama też przyjęłam na siebie kosmicznych fekaliów, ale raczej wydaje mi się, że było to spowodowane nadmiernym zaufaniem do nieodpowiednich osób. Choć do dziś dźwigam ciężar tamtych decyzji, to kogo mogę winić za to, że byłam młoda, głupia i pełna kretyńskich ideałów. Teraz traktuję to jako lekcję, że nikomu nie można w 100% zaufać, bo nawet najbliżsi mogą zawieźć. Lubię jednak myśleć, że życie rozdaje po równo i na każdą łzę przypada jeden uśmiech. Dlatego wciąż mam nadzieję, że kiedyś los się znów odmieni, niespodziewanie i zaskakująco, tak jak to ma w zwyczaju i szczęśliwe chwile wynagrodzą mi te gorsze lata. Poza tym, hej, nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Przynajmniej wiele moich poglądów się przez ten czas zweryfikowało, wiele zrozumiałam i teraz mam zupełnie inną perspektywę. Może życie przez te ciężkie chwile po prostu daje nam lekcję?

Klątwa? Nie wiem, czy w nie wierzę. To nie jest tak, że mówię stanowcze nie. Myślę, że lubimy po prostu swoje porażki usprawiedliwiać czynnikami od nas niezależnymi. Sama też przyjęłam na siebie kosmicznych fekaliów, ale raczej wydaje mi się, że było to spowodowane nadmiernym zaufaniem do nieodpowiednich osób. Choć do dziś dźwigam ciężar tamtych decyzji, to kogo mogę winić...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nie,to nie była klątwa.

Owszem, jak coś może pójść nie po mojej myśli, to pójdzie. Ale zazwyczaj przez własną głupotę.

Chyba, że uznamy wrodzone roztrzepanie za klątwę...
Liczy się?

Nie,to nie była klątwa.

Owszem, jak coś może pójść nie po mojej myśli, to pójdzie. Ale zazwyczaj przez własną głupotę.

Chyba, że uznamy wrodzone roztrzepanie za klątwę...
Liczy się?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post