Świetna wiadomość. Dziękuję i gratuluję pozostałym.

Świetna wiadomość. Dziękuję i gratuluję pozostałym.

Bardzo się cieszę z wygranej i gratuluje pozostałym laureatom :)

Bardzo się cieszę z wygranej i gratuluje pozostałym laureatom :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

anteeekg
Zaczytana
aksyd
Aleksander
Wojciech

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

anteeekg
Zaczytana
aksyd
Aleksander
Wojciech

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

No, stało się… Dwa dni na tym świecie już jestem odkąd mój piesek mnie porzucił... Leżysz sobie, tak jak ja, to i perspektywę masz niezłą… Ci ludzie są doprawdy dziwni. O co im w ogóle chodzi z tymi papierkami? Szarpią się o nie, krzyczą, szaleństwo… I nagle ten jeden wyciąga nóż, dźga tego drugiego. Nie widzę, gdzie dokładnie dostał, bo te cholerne muchy nie dają mi spokoju, przyczepiły się, wstręciuchy obrzydliwe! A sio! Nie słuchają, zero szacunku... Ten z nożem mówi coś, cofa się, jakby przez chwilę żałował tego, co zrobił. Nachyla się nad tym krwawiącym i… Aua! Nadepnął mnie, cham jeden! Co? I jeszcze narzeka, zamiast przeprosić! Wyciąga chusteczkę i szoruje but, po czym ucieka, klnąc jeszcze w moją stronę. Ludzie… Podły i prostacki gatunek, rzygać się chce, mdli mnie na sam ich widok…
***********************************************
O! Już ranek, szkoda, że te muszyska nie ustępują, dosłownie na głowę wejdą! Zimna noc za mną, trochę zesztywniałem. Jakieś niebieskie auta ze światełkami nadjechały. Może coś usłyszę, chociaż to brzęczenie tak przeszkadza…
- Wiemy, kto to zrobił? Jacyś świadkowie?
To pyta ten z trzema gwiazdkami, chyba tu dowodzi.
- Mamy jednego gościa, który upił się i spał w pobliżu, można zapytać…
To odezwał się ten z jednym paskiem na mundurze.
- Tamtego menela?
Pokazał z irytacją na jakiegoś faceta pod murem.
- Tak...
- Gówno nam powie!
Ha! Muchy, wybaczcie! Rozmowa z władzami mi się szykuje! Liczą na mnie!

No, stało się… Dwa dni na tym świecie już jestem odkąd mój piesek mnie porzucił... Leżysz sobie, tak jak ja, to i perspektywę masz niezłą… Ci ludzie są doprawdy dziwni. O co im w ogóle chodzi z tymi papierkami? Szarpią się o nie, krzyczą, szaleństwo… I nagle ten jeden wyciąga nóż, dźga tego drugiego. Nie widzę, gdzie dokładnie dostał, bo te cholerne muchy nie dają mi...

Zbliżał się grudzień, wiedziałem że to już ostatnie dni mojego istnienia. Było mi trochę przykro, choć nie do końca wiedziałem co to znaczy. Pani ostatnio użyła tego zwrotu jak rozmawiała że swoim mężem, wyglądała wtedy inaczej niż zwykle, była smutna i nie podobna do siebie. Czuć było atmosferę napięcia między nimi. Przez cały rok obserwowałem jak zmienia się ich relacja. W maju, po ich wspólnym wypadzie do kina podziwiałem to jak czule ze sobą rozmawiali. To że można oddać komuś swoje myśli, uczucia, ciepło wydało mi się wtedy najpiękniejszą a zarazem najbardziej osobliwą rzeczą w moim krótkim życiu.Kilka tygodni temu zaczęło się między nimi zmieniać. Ich rozmowy stały się bardziej oschłe, a pani podejrzewała męża o zdradę. Nieprzespane noce ją wykończały, wiedziałem że bardzo go kochała.On jednak zapewniał ją, że nigdy by jej nie zdradził.Wierzyła mu i widać było że jej bardzo zależy. Poznałem ich w chwili wystrzału fajerwerk i niekiedy byłem świadkiem takich chwil w ich życiu. Byłem ich naściennym kalendarzem, byłem z nimi w pięknych i smutnych trudnych chwilach. Niesamowicie było oglądać co działo się w ich życiu. Były takie chwile kiedy chciałem zareagować i dać im znać,bardzo chciałem powiedzieć pani o zdradzie męża.

Zbliżał się grudzień, wiedziałem że to już ostatnie dni mojego istnienia. Było mi trochę przykro, choć nie do końca wiedziałem co to znaczy. Pani ostatnio użyła tego zwrotu jak rozmawiała że swoim mężem, wyglądała wtedy inaczej niż zwykle, była smutna i nie podobna do siebie. Czuć było atmosferę napięcia między nimi. Przez cały rok obserwowałem jak zmienia się ich relacja....

Obudziłam się ze snu. Latem sen bywał bardzo długi, więc moją ulubioną porą zawsze była zima. Jasne, dobrze jest odpocząć, ale chcę wiedzieć, co dzieje się w domu.
Mateusz oklapł na łóżko. Wrócił skądś z ciężkim plecakiem.
– Mamoooo?
– Przyjdź do mnie, jeśli masz mi coś do powiedzenia.
– Mamo, ale te książki są ciężkie! – chłopiec wychylił się za drzwi. – Co ja mam z nimi zrobić? Gdzie je położyć?
Zadrżałam z radości. Na szczęście Mateusz, odwrócony tyłem, nie mógł tego zauważyć. Książki. Najpiękniejsze słowo, jakie znam. Czytając je, mogłam żyć wieloma życiami, nie tylko życiem rodziny Kowalskich.
– Masz to od dziadka? – Pani Anna pochyliła się nad kolorowym dziecięcym plecakiem. – „W pustyni i w puszczy”... Czytałam to w twoim wieku, to była moja lektura w podstawówce. O, to też pamiętam, chyba było ich więcej...
Dostrzegłam prostokątny kształt a na okładce duży napis „Tytus, Romek i A'Tomek”. Już nie mogłam się doczekać lektury.
– Uporządkuj to i połóż na regale, chyba, że już dziś zaczniesz coś czytać. – Pani Kowalska podeszła do łóżka. – Mógłbyś tę lampę przetrzeć, patrz, ile kurzu się na niej zbiera. – Ujrzałam zbliżającą się do mnie rękę i poczułam łaskotanie. – Mam szare palce! Musisz tu posprzątać.

Obudziłam się ze snu. Latem sen bywał bardzo długi, więc moją ulubioną porą zawsze była zima. Jasne, dobrze jest odpocząć, ale chcę wiedzieć, co dzieje się w domu.
Mateusz oklapł na łóżko. Wrócił skądś z ciężkim plecakiem.
– Mamoooo?
– Przyjdź do mnie, jeśli masz mi coś do powiedzenia.
– Mamo, ale te książki są ciężkie! – chłopiec wychylił się za drzwi. – Co ja mam z nimi...

Nie! To zdecydowana przesada, otóż to. Doprawdy, to ja, swym wdziękiem ozdabiam...Ja! Bezsprzecznie ja! A ta pierdoła... Ten, ten idiota, ba, debil na, na pełen etat, ten, ten!!!
A przecież byłam tak piękna...Nie! Nadal jestem, nie dam sobie wmówić! Zdobiłam całą sobą. Całą! Całą jego gruchota, tego, tego! To ja! Ja, ze mnie się śmiały koleżanki, ze mnie kpiły, podczepione, wiesz do czego!!!!? Do ferrari, porsche! A ja? Ja ty i twój rzęch-jedna sukienka, łachman! Ot, cały nasz związek. Idioto! Jeszcze się rozbiłeś! Jak ja, w czym teraz będę... Jak nawet nie stać cię na porządne dla mnie ubranie czyli porządny wóz. Nadal zdobisz mnie tym rozbitym w dodatku dziadem! Zdobisz...cóż za głupie słowo!

A ja, ja nie mogę cię nawet zostawić. Tylko żyć! Trwać w tym toksycznym związku, gdzie nawet po kraksie nie kupisz mi lakieru na suknię, na...przecież twój "samochód". Czy ty mnie w ogóle słuchasz?!!!

Jestem tablicą rejestracyjną. Jestem w jakimś łachmanie, bo mój własny...nie jest w stanie zapewnić mi godziwego życia, nie dostrzega mnie, zapomniał!

Nie! To zdecydowana przesada, otóż to. Doprawdy, to ja, swym wdziękiem ozdabiam...Ja! Bezsprzecznie ja! A ta pierdoła... Ten, ten idiota, ba, debil na, na pełen etat, ten, ten!!!
A przecież byłam tak piękna...Nie! Nadal jestem, nie dam sobie wmówić! Zdobiłam całą sobą. Całą! Całą jego gruchota, tego, tego! To ja! Ja, ze mnie się śmiały koleżanki, ze mnie kpiły, podczepione,...

Naduszał mnie tak perfidnie, że myślałem że zwymiotuję. i to jeszcze na brzuchu, w okolicach wątroby. Jak można tak traktować biletomat?! Wrr...
Jak już wreszcie wyplułem ten ulgowy na czterdzieści minut (nie wiem dokąd oni tak jeżdżą w niedzielę! w domu siedzieć z żoną!) i sobie poszedł, zauważyłem parę przechodzącą przez pasy. A że stoję na poznańskich Garbarach, to sobie obserwuję, bo tam zawsze dużo się dzieje ziomeczki moje.
Jak ten zwyrol może tak traktować kobietę?! Drzeć się na nią przy wszystkich przechodniach?! A ona daje się tak traktować. Daj mu w mordę i uciekaj dziewczyno - pomyślałem. Dzisiejsze kobiety nie znają swojej wartości. Będzie siedzieć z gnojem który upokarza ją publicznie tylko po to żeby nie być sama. Ehh... Moja lalunia z Łazarza to ma szczęście że mnie ma. <3

Naduszał mnie tak perfidnie, że myślałem że zwymiotuję. i to jeszcze na brzuchu, w okolicach wątroby. Jak można tak traktować biletomat?! Wrr...
Jak już wreszcie wyplułem ten ulgowy na czterdzieści minut (nie wiem dokąd oni tak jeżdżą w niedzielę! w domu siedzieć z żoną!) i sobie poszedł, zauważyłem parę przechodzącą przez pasy. A że stoję na poznańskich Garbarach, to...

Wszystko stało się jasne. W jednej chwili ostatnie wydarzenia ułożyły się w całość, wiedziałem już wszystko, choć przyznam, że leżąc samotnie w ciemnym bagażniku samochodowym, raczej nie zdążę skorzystać z tej wiedzy. Zapewne niedługo silne uderzenie młotem zakończy mój żywot.., ale po kolei. Wieczorami rzadko ktokolwiek mnie odwiedza mimo, że sklep w którym pracuję otwarty jest całą dobę. Przedwczoraj jednak, jakoś po 22 podszedł młody, rozejrzał się nerwowo, a następnie utkwił wzrok na wyłaniających na zewnątrz dwóch sylwetkach. Policjanci, nie wyglądało to na zwyczajny patrol, szli w moim kierunku pewnym krokiem, uważnie się rozglądając, ale chyba jeszcze nic nie dostrzegli. Mężczyzna wrzucił monetę, jakąś dziwną, błyszczącą, na pewno nie jednozłotową, a tylko takie rozpoznaję, następnie kolejną i jeszcze jedną. Co on robi? Za takie nominały nie wydaję gum do żucia, monet też nie zwracam, jestem prostym automatem. Chwilę potem odszedł wprost w kierunku policjantów. Ci zatrzymali go, dokładnie przeszukali...miałem wrażenie z zawartości jego portfela, bardziej interesowały ich pieniądze, niż dokumenty.
Dziś z kolei ten sam mężczyzna ubrany w strój obsługi sklepu, jak gdyby nigdy nic wyniósł mnie i wpakował prosto do samochodu. Mówią, że najciemniej zawsze pod latarnią, cóż, coś w tym jest, te monety są na pewno sporo warte, może są ze złota, może po prostu bardzo stare... Trzeba przyznać, że ukrycie ich w starym, niepozornym automacie było dobrym pomysłem.

Wszystko stało się jasne. W jednej chwili ostatnie wydarzenia ułożyły się w całość, wiedziałem już wszystko, choć przyznam, że leżąc samotnie w ciemnym bagażniku samochodowym, raczej nie zdążę skorzystać z tej wiedzy. Zapewne niedługo silne uderzenie młotem zakończy mój żywot.., ale po kolei. Wieczorami rzadko ktokolwiek mnie odwiedza mimo, że sklep w którym pracuję...

Miałam najpiękniejsze życie na świecie w porównaniu do mojej licznej rodziny, która była traktowana gorzej niż śmieci.
Obudzili mnie tego dnia całkiem wcześnie, bo już o piątej nad ranem i wysłali do roboty. Zostałam przydzielona pod opiekę młodemu chłopakowi, chyba licealiście w takim śmiesznym czerwonym kaszkiecie. Razem ze mną było kilkaset innych. Połowę z nas po prostu wyrzucił do najbliższego kubła na śmieci.
Staliśmy na rogu ulic, gdzie wymijają się tłumy przechodniów spieszących do pracy, szkoły, wszędzie. Była już siódma. Nasz szef pozbywał się nas po kolei w oszałamiającym tempie. Spoglądałam z przerażeniem jak ludzie szarpią, drą, mną, gniotą na moich oczach rodzinę. Jeden przygruby małolat bawiący się zapałkami, które pewno podkradł ojcu, żeby zrobić hecę w szkole, podpalił jedną z nas i skacząc wymachwiwał dookoła jak jakąś pochodnią. Wszyscy skazani na zagładę, niemal jak holokaust.
Przyszła kolej na mnie. Wziął mnie do rąk brunet z wypchaną torbą odbijającą się o biodra, pędzący w stronę przejścia dla pieszych. W mgnieniu oka znalazłam się na sali wykładowej uniwersytetu. To był student. Wyjął ołówek i napisał na mojej tylnej stronie "Dzięki za pomoc z nauką, może kawa po egzaminie?"
To było dwadzieścia lat temu, a teraz spędzam godną emeryturę w pudełku pełnym pamiątek. Dziewczyna się wtedy zgodziła, mają dwójkę dzieci i co jakiś czas wyjmują mnie z tego pudełka i opowiadają, że ich miłość rozpoczęła się od zwykłej ulotki z ofertą kredytu gotówkowego.

Miałam najpiękniejsze życie na świecie w porównaniu do mojej licznej rodziny, która była traktowana gorzej niż śmieci.
Obudzili mnie tego dnia całkiem wcześnie, bo już o piątej nad ranem i wysłali do roboty. Zostałam przydzielona pod opiekę młodemu chłopakowi, chyba licealiście w takim śmiesznym czerwonym kaszkiecie. Razem ze mną było kilkaset innych. Połowę z nas po prostu...