dziękuję! ten tytuł znajdował się na mojej liście " do kupienia" :)

dziękuję! ten tytuł znajdował się na mojej liście " do kupienia" :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

BartłomiejNieBartosz
diff86
KalaPola
wentula
Tina

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

BartłomiejNieBartosz
diff86
KalaPola
wentula
Tina

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Myślę, że związki poliamoryczne muszą być bardzo głośne ;) Już w duecie nie trudno o kłótnie, skomplikowane pertraktacje w dochodzeniu do kompromisu, a i niekiedy bezsensowne pretensje, gdy zmęczenie bierze górę i ma się wszystkiego dość. W trójkę musi być jeszcze trudnej. Ale jeśli ludzie są w stanie się dogadać, a pojemne serce nie jest zmuszone wybierać między mężczyzną a przyjaciółką, to czemu nie? Pomijając kwestie ustalania obowiązków, zazdrości i wyklęcia przez zgorszone społeczeństwo ;), jest to bardzo ciekawe rozwiązanie. Jak tak sobie myślę, że obiadem nie musiałabym się przejmować każdego dnia i kolejka w sprzątaniu łazienki dosięgałaby mnie znacznie rzadziej, to uśmiech mam od ucha do ucha :) I więcej miłości wokół, dodatkowa para rąk do kiziania po plecach ;) Uważam, że takie związek wcale nie jest głupim pomysłem :)

Myślę, że związki poliamoryczne muszą być bardzo głośne ;) Już w duecie nie trudno o kłótnie, skomplikowane pertraktacje w dochodzeniu do kompromisu, a i niekiedy bezsensowne pretensje, gdy zmęczenie bierze górę i ma się wszystkiego dość. W trójkę musi być jeszcze trudnej. Ale jeśli ludzie są w stanie się dogadać, a pojemne serce nie jest zmuszone wybierać między mężczyzną...

Żyjemy obecnie w czasach tak wyzutych z moralności, wartości i zasad, że istnienie takowych związków za czterema ścianami polskich domów, w ogóle by mnie nie zdziwiło. Jestem zdecydowaną przeciwniczką takowych dewiacji a już w szczególności, kiedy w takich związkach pojawiają się dzieci. Dziecko powinno wychowywać się w tradycyjnej rodzinie opartej na dwojgu rodzicach – matce i ojcu. Jak może prawidłowo rozwijać się psychika dziecka, system wartości i postrzeganie związków ludzi, jeśli tata ma np.: dwie "żony" i to takie, które nawzajem się akceptują i tolerują taki stan rzeczy? Może jestem staroświecka i nie idę z duchem czasu, ale dla mnie to są dewiacje, których nie praktykują normalni ludzie.

Żyjemy obecnie w czasach tak wyzutych z moralności, wartości i zasad, że istnienie takowych związków za czterema ścianami polskich domów, w ogóle by mnie nie zdziwiło. Jestem zdecydowaną przeciwniczką takowych dewiacji a już w szczególności, kiedy w takich związkach pojawiają się dzieci. Dziecko powinno wychowywać się w tradycyjnej rodzinie opartej na dwojgu rodzicach –...

Myślę, że związki poliamoryczne są po prostu trudne. Bardzo ciężko jest patrzeć na drugą osobę, którą kocha się nad życie i wiedzieć, że istnieje w jej sercu miejsce dla jeszcze jednej miłości. Niełatwo jest dzielić łóżko nie z jedną, a dwiema osobami. Trudno jest zaufać tak samo mocno wielu osobom, dzielić z nimi radości dnia codziennego, zapamiętać dwie lub więcej ważnych dat- rocznic, imienin, urodzin, pierwszych czułych słówek i pierwszych pocałunków. Trudno też zmienić swoje zachowanie lub znosić pewne wady nie u jednej, a u wielu postaci. A najtrudniej jest pohamować swoją zazdrość i pozwolić swojej drugiej połówce na nie bycie połówką- a jedną trzecią czy ćwiartką. Uważam, że decyzja o wstąpieniu w związek z więcej niż jedną osobą musi być podjęta po głębokim namyśle i ze świadomością wielu problemów z jakimi boryka się związek poliamorficzny, a które mimo wszystko nie występują w przypadku związku dwóch osób.

Myślę, że związki poliamoryczne są po prostu trudne. Bardzo ciężko jest patrzeć na drugą osobę, którą kocha się nad życie i wiedzieć, że istnieje w jej sercu miejsce dla jeszcze jednej miłości. Niełatwo jest dzielić łóżko nie z jedną, a dwiema osobami. Trudno jest zaufać tak samo mocno wielu osobom, dzielić z nimi radości dnia codziennego, zapamiętać dwie lub więcej ważnych...

Jeśli można kochać więcej, niż raz w życiu, to dlaczego by też nie można przeżywać tych miłości nie po kolei, ale na raz, w tym samym momencie?

Słyszałam wcześniej o poliamorii, ale zainteresowanie tematem było bardzo powierzchowne z mojej strony, stąd pewnie i wyobrażenia żywcem wyjęte z serialu Wspaniałe Stulecie, czy zwierzeń typu "byłam jedną z żon mormona" - zawsze kojarzyłam to z opresją typową dla jakiejś egzotycznej, "niecywilizowanej" kultury obcej, z przymusem i przemocą, z krzywdą.

Nie robiłam tego do tej pory, nie czytałam wypowiedzi konkursowych innych osób dopóki sama nie wypowiedziałam się na zadany temat, ale tym razem z ciekawości przejrzałam pobieżnie teksty i okazało się, że bardzo mi to wszystko coś przypomina: scenę opisaną w książce Anny Fryczkowskiej, kiedy bohaterka zamieszcza w sieci wątek o swojej nietypowej sytuacji i w odpowiedzi otrzymuje stek wyzwisk, krytyki i potępienia. Tutaj może nie jest aż tak ostro, ale wypowiedzi w rodzaju "jestem tolerancyjna, ale", czy "nie należę do osób, które wchodzą komuś w życie z butami, ale" nie są wcale tolerancyjne, ani nawet neutralne.

Prócz tego jest jeszcze niewiedza łamane przez ignorancja, bo poliamoria to nie jest np. pokątny trójkącik z kochanką w tle, "tą trzecią" itp. Nie ganię, sama tak myślałam (plus mormoni ;) a i kiedy już zaczęłam czytać książkę, to najpierw drażniło mnie bardzo np. to, że tacy ci bohaterowie praktyczni, wygodni - jak jedno z drugim nie do końca do siebie pasuje, a drugie z trzecim też utyka, to razem we trójkę jakoś dają radę, wypełniają wzajemnie luki "układu", uzupełniają się, nie rozpada się toto. Ale jednocześnie jakieś to takie... funkcjonalne, jak zmywarka do naczyń, pożyteczne, jak pralka - zupełnie jakby opisywano tzw. tradycyjny podział ról w małżeństwie. Gdzie tu miłość, namiętność? Albo: ten facet, to im potrzebny jak piąte koło u wozu...

Zastanawiałam się, czy ta książka jest w ogóle wiarygodna?
Ale im dalej ją czytam, tym więcej mam przemyśleń i refleksji, o sobie, o ludziach, o życiu, ważnych dla mnie przemyśleń, a mniej się zżymam i "nie pojmuję jak można". Książka, jej bohaterowie ze swoimi problemami, z pewnością zostanie we mnie na dłużej. I myślę sobie, że to dobrze, że tylu ludzi, TAK myślących, wzięło udział w tym konkursie, bo kilku wygra książkę, przeczyta i też pomyśli :) Odetchnie głęboko i "innym" da pooddychać.

Jeśli można kochać więcej, niż raz w życiu, to dlaczego by też nie można przeżywać tych miłości nie po kolei, ale na raz, w tym samym momencie?

Słyszałam wcześniej o poliamorii, ale zainteresowanie tematem było bardzo powierzchowne z mojej strony, stąd pewnie i wyobrażenia żywcem wyjęte z serialu Wspaniałe Stulecie, czy zwierzeń typu "byłam jedną z żon mormona" - zawsze...

Związki poliamoryczne? Jestem na nie! Związek opiera się na miłości, zaufaniu, pragnieniu szczęścia drugiej osoby i zapewnienia jej bezpieczeństwa... Osoba mająca dwóch partnerów nie jest dla żadnego z nich dobrą partią. W tego typu trójkącikach łatwo rodzi się zazdrość - jeden z partnerów byłby zazdrosny o drugiego - o jedno spojrzenie więcej czy o jedną dłużej spędzoną z nim minutę. Związek opiera się także na dawaniu siebie, a w sytuacji posiadania dwóch partnerów nie zawsze jest się w stanie być z każdym z nich, gdy tego potrzebują.

Związki poliamoryczne? Jestem na nie! Związek opiera się na miłości, zaufaniu, pragnieniu szczęścia drugiej osoby i zapewnienia jej bezpieczeństwa... Osoba mająca dwóch partnerów nie jest dla żadnego z nich dobrą partią. W tego typu trójkącikach łatwo rodzi się zazdrość - jeden z partnerów byłby zazdrosny o drugiego - o jedno spojrzenie więcej czy o jedną dłużej spędzoną z...

Więcej partnerów=równa się więcej teściów(żeby nie mówić teściowych;))
Więc odpowiedź brzmi: nie!

Więcej partnerów=równa się więcej teściów(żeby nie mówić teściowych;))
Więc odpowiedź brzmi: nie!

Pamiętam, kiedy byłam młodsza i widziałam w telewizji film "Och, Karol" z 1985. To wydawało się takie inne i zakazane. Tak bardzo interesujące i niecodzienne. Choć główny bohater sam się przekonał, że z wieloma kobietami wcale łatwo nie jest.
Ciężko mi zrozumieć takie podejście do życia, z perspektywy kobiety oczywiście. Dzielenie się nie tylko mężem, ale również życiem. I jednocześnie ujmowanie sobie. Bo skoro mąż musi mieć pod ręką drugą kobietę, która jest zapewne moim przeciwieństwem, to jak wiele mnie musi brakować?
Patrząc na sprawę z jeszcze innej strony — mam wrażenie, że w dzisiejszych czasach coraz trudniej jest budować silne relacje partnerskie. Mamy tak wiele rozwodów. Skoro tak trudno jest stworzyć relację pomiędzy dwojgiem ludzi, to gdzie tam jeszcze miejsce na kogoś innego i kolejną relację?
Chociaż niedługo pewnie będą same wirtualne związki, więc poligamia nie będzie nikomu robić wtedy różnicy.

Pamiętam, kiedy byłam młodsza i widziałam w telewizji film "Och, Karol" z 1985. To wydawało się takie inne i zakazane. Tak bardzo interesujące i niecodzienne. Choć główny bohater sam się przekonał, że z wieloma kobietami wcale łatwo nie jest.
Ciężko mi zrozumieć takie podejście do życia, z perspektywy kobiety oczywiście. Dzielenie się nie tylko mężem, ale również życiem. I...