Każdy z nas marzy o poprawieniu czegoś w swoim wyglądzie, jednak to właśnie te mniejsze i większe niedoskonałości czynią nas wyjątkowymi. Dzięki tym właśnie "wadom" wyróżniamy się z tłumu, jesteśmy rozpoznawani jako my, a nie jako kolejna kopia innej osoby. Niestety ostatnie lata masowej ingerencja w poprawę urody (szczególnie pośród kobiet) doprowadziła do stworzenia małej armii "plastikowych" i nienaturalnych lalek, których wygląd zamiast zachwycać - przeraża. Mam mnóstwo niedoskonałości i kocham je wszystkie, bo dzięki nim jestem perfekcyjnie nieperfekcyjna :)

Każdy z nas marzy o poprawieniu czegoś w swoim wyglądzie, jednak to właśnie te mniejsze i większe niedoskonałości czynią nas wyjątkowymi. Dzięki tym właśnie "wadom" wyróżniamy się z tłumu, jesteśmy rozpoznawani jako my, a nie jako kolejna kopia innej osoby. Niestety ostatnie lata masowej ingerencja w poprawę urody (szczególnie pośród kobiet) doprowadziła do stworzenia małej...

Gdybym nie miała już nic do stracenia, a mogłabym dzięki temu zrobić jeszcze coś pożytecznego i przysłużyć się medycynie, to nie widzę przeciwwskazań, a jedynie wskazania. Jednak tylko wówczas, gdy gorzej by już być nie mogło, czyli byłabym nieuleczalnie chora albo ewentualnie, gdybym straciła cały majątek, pracę itd. i to byłaby jedyna droga, by zapewnić byt rodzinie, zanim się te sprawy ustabilizuje (zakładając, że za taki eksperyment otrzymałabym wynagrodzenie, bo kto wie - może jeszcze kazaliby sobie za to płacić?).

Jednak gdyby miało chodzić tylko o to, żeby poprawić swoje mniemanie o sobie (w dodatku pod wielkim znakiem zapytania, czy się to powiedzie, bo to przecież ingerencja EKSPERYMENTALNA) - nie, dziękuję. Wolę skupiać się na tym, co we mnie dobre, a temu, co złe, w miarę możliwości przeciwdziałać własnymi siłami, a nie genetycznymi. Chyba że moja aparycja zostałaby zmasakrowana na skutek jakiegoś wypadku - wówczas możliwe, że zdecydowałabym się na tak śmiały krok.
Bo znów nie miałabym nic do stracenia...

Gdybym nie miała już nic do stracenia, a mogłabym dzięki temu zrobić jeszcze coś pożytecznego i przysłużyć się medycynie, to nie widzę przeciwwskazań, a jedynie wskazania. Jednak tylko wówczas, gdy gorzej by już być nie mogło, czyli byłabym nieuleczalnie chora albo ewentualnie, gdybym straciła cały majątek, pracę itd. i to byłaby jedyna droga, by zapewnić byt rodzinie,...

Oczywiście, że tak!
Jednak jedyne co chciałabym żeby we mnie zmienili, to dali możliwość większej możliwości rozwijania samej siebie. Żeby sprawili by moje organy i ciało było bardziej odporniejsze na urazy z zewnątrz,tak bym mogła próbować coraz to bardziej niebezpiecznych rzeczy, bez obawy że coś mi się stanie oraz by wszystkie powstałe urazy szybko znikały i były praktycznie bezbolesne

Oczywiście, że tak!
Jednak jedyne co chciałabym żeby we mnie zmienili, to dali możliwość większej możliwości rozwijania samej siebie. Żeby sprawili by moje organy i ciało było bardziej odporniejsze na urazy z zewnątrz,tak bym mogła próbować coraz to bardziej niebezpiecznych rzeczy, bez obawy że coś mi się stanie oraz by wszystkie powstałe urazy szybko znikały i były...

Mnie niczego w życiu nie potrzeba. Kocham moje ciało, chociaż nie jest idealne, kocham moją twarz, bo należy do mnie i nikt nie ma takiej jak ja. Gdybym chciał coś zmienić, to mogę iść na siłownie, pobiegać, przejść się do fryzjera albo ostatecznie zrobić sobie makijaż.
Za każdym razem, kiedy spoglądam w lustro widzę moje zielone oczy, wystające kości policzkowe, okrągłe uszy i szeroki uśmiech. To mi wystarczy i wątpię, żebym kiedykolwiek chciała coś zmienić.

Mnie niczego w życiu nie potrzeba. Kocham moje ciało, chociaż nie jest idealne, kocham moją twarz, bo należy do mnie i nikt nie ma takiej jak ja. Gdybym chciał coś zmienić, to mogę iść na siłownie, pobiegać, przejść się do fryzjera albo ostatecznie zrobić sobie makijaż.
Za każdym razem, kiedy spoglądam w lustro widzę moje zielone oczy, wystające kości policzkowe, okrągłe...

To wcale nie jest niemożliwe i jeśli pozwoli nam na to prawo wyznaczone przez etykę i Kościół, to narzędziami inżynierii genetycznej można będzie ingerować przede wszystkim w naprawę genów warunkujących choroby genetyczne, cechy wyglądu, a może i nawet wiek, co sprawi, że będziemy żyć 300 lub więcej lat. Nadzieje ogromne w tym temacie budzi metoda CRISPR/Cas (Clustered Regularly-Interspaced Short Palindromic Repeats, czyli zgrupowane, regularnie rozproszone, krótkie, powtarzające się sekwencje palindromiczne), która pozwala na manipulacje genomem organizmu ( na początku odkryto ją jako mechanizm immunologiczny bakterii). Jeżeli dostałabym propozycję, by być królikiem doświadczalnym, zgodziłabym się, bo brałabym udział w wielkim przełomie i walce ze strachem przed GMO, ponieważ sama tym GMO bym była. Zgodziłabym się na wszystko z czystej, naukowej ciekawości. Podejrzewam, że najłatwiej byłoby zmienić mi kolor oczu, skóry, włosów, z pewnością także z aprobatą zareagowałabym na zmianę metabolizmu komórek mięśniowych i tłuszczowych- celem osiągnięcia sylwetki takiej jak Ewy Chodakowskiej na szybkiej drodze bez wysiłku, bez wyrzeczeń.

To wcale nie jest niemożliwe i jeśli pozwoli nam na to prawo wyznaczone przez etykę i Kościół, to narzędziami inżynierii genetycznej można będzie ingerować przede wszystkim w naprawę genów warunkujących choroby genetyczne, cechy wyglądu, a może i nawet wiek, co sprawi, że będziemy żyć 300 lub więcej lat. Nadzieje ogromne w tym temacie budzi metoda CRISPR/Cas (Clustered...

Daleko daleko w przyszłość, za górami, za lasami...
- No no, mamy chłopca.
- Jejku, on jest cudowny! Jaka szkoda, że nie stać nas na geny kategorii A.
- Nie wszystkie dzieci muszą być idealne, proszę nie myśleć w ten sposób. Jestem przekonana, że będzie z niego co najmniej człowiek kategorii C.
- Niezbyt to pocieszające, może zastanowię się nad jakimś kredytem. Jeśli chodzi o dobro dziecka, pieniądze nie grają roli. Chciałabym, aby był utalentowany muzycznie, ale zastanawiam się też nad malarstwem. Ponadto musi być przystojny i wysportowany, do tego wyróżniać się wysoką inteligencją emocjonalną. Kategoria C pozwala ma wymaksowanie jedynie dwóch cech, a ja nie jestem w stanie przewidzieć długofalowych konsekwencji podjętych dziś decyzji. Boję się, że gdy dorośnie, znienawidzi mnie...
- Proszę się nie zamartwiać Pani Lauro, narodziny dziecka powinny być szczęśliwym dniem...

Daleko daleko w przyszłość, za górami, za lasami...
- No no, mamy chłopca.
- Jejku, on jest cudowny! Jaka szkoda, że nie stać nas na geny kategorii A.
- Nie wszystkie dzieci muszą być idealne, proszę nie myśleć w ten sposób. Jestem przekonana, że będzie z niego co najmniej człowiek kategorii C.
- Niezbyt to pocieszające, może zastanowię się nad jakimś kredytem. Jeśli...

"Lepszy genotyp - lepsze życie" głoszą nagłówki gazet, przyprawiając społeczeństwo o genetyczny zawrót głowy. Wszyscy pytają mnie, czy ja także pozwolę namieszać w swoim DNA w imię nauki i rozwoju ludzkości lub tak jak większość obecnych GMO w imię połechtania własnej próżności. Moją odpowiedzią jest kategoryczne nie. Inżynieria genetyczna może doprowadzić do pojawienia się nowej, nieoczekiwanej i niebezpiecznej cechy, więc wy wszyscy, którzy daliście się odrzeć z wrodzonej niepowtarzalności i odrębności, bo z lustra nie parzy na was dziewczę jak stokrotka lub chłopiec niczym dąb, cieszcie się dopóki możecie. Nie wiadomo jakie piórka, poroża i ogonki wyrosną wam, gdy nastawicie swój zmodyfikowany materiał genetyczny na działanie czynnika mutagennego, jakim jest np. słoneczna kąpiel. Ponadto wiele zabiegów okazało się porażką już na samym wstępie. W mediach pani Zyta W., nieustannie wychwala naukowców, którzy "ponaprawiali jak pioruny" jej metabolizm, dzięki czemu schudła 43kg w jedną noc, podczas gdy przez całe swoje dotychczasowe życie, stosując różnorodne diety, regularnie tyła. Nie możemy jednak zapomnieć o przypadku młodego chłopaka, który pragnął zostać gwiazdą szkolnej drużny koszykówki, do czego niezbędny był mu odpowiedni wzrost. Niestety po zabiegu nie doszło do intensywnego wydłużania kończyn dolnych, tylko górnych, przez co nie tylko jego marzenie legło w gruzach, lecz także w sąsiedztwie został uznany za potencjalnego kleptomana, bo miał "złodziejskie łapy".

"Lepszy genotyp - lepsze życie" głoszą nagłówki gazet, przyprawiając społeczeństwo o genetyczny zawrót głowy. Wszyscy pytają mnie, czy ja także pozwolę namieszać w swoim DNA w imię nauki i rozwoju ludzkości lub tak jak większość obecnych GMO w imię połechtania własnej próżności. Moją odpowiedzią jest kategoryczne nie. Inżynieria genetyczna może doprowadzić do pojawienia się...

Jest mnóstwo drobnych rzeczy, które chciałabym w sobie zmienić. Od zbyt dużego nosa, poprzez kwadratową szczękę, aż po zdecydowanie ze grube nogi. Myślę o tym dość często, ale zaraz potem zaczynam się zastanawiać, dla kogo właściwie bym to zrobiła. Dla siebie? Cóż, może to i dość zabawne założenie, ale tak na dobrą sprawę, to zazwyczaj nawet się nie widzę, a jeśli już, to w wyjątkowo małym lustrze, w którym widać tylko mały wycinek mnie. A jeśli i tak na siebie nie patrzę, to czy na pewno potrzebuję takich zmian? Chyba nie. Dla innych? A co innym do tego, jak wyglądam? Czasem nawet lepiej być trochę brzydszym, przynajmniej ma się pewność, że ludzie, z którymi się człowiek zadaje, zignorowali wygląd, a pokochali charakter.
Wiele natomiast dałabym za to, by pozbyć się kłopotów z pamięcią. Kiedy jest się w stanie zapomnieć, jak ma się na imię, usterki w aparycji to naprawdę najmniejszy problem.

Jest mnóstwo drobnych rzeczy, które chciałabym w sobie zmienić. Od zbyt dużego nosa, poprzez kwadratową szczękę, aż po zdecydowanie ze grube nogi. Myślę o tym dość często, ale zaraz potem zaczynam się zastanawiać, dla kogo właściwie bym to zrobiła. Dla siebie? Cóż, może to i dość zabawne założenie, ale tak na dobrą sprawę, to zazwyczaj nawet się nie widzę, a jeśli już, to w...

Eksperymentalna ingerencja? Pierwsze skojarzenie – nie, eksperyment równa się królik doświadczalny, a królikom to zazwyczaj na dobre nie wychodzi. Druga myśl – a może, dalej – hmm… Nie wiem, ale w zasadzie jak? Nagle urosnę, zmienię rysy, strukturę włosa, czy może przestanę się starzeć? Chyba jednak nie, bo czy nadal będę sobą? Jestem niewysoka, więc skoro mnie nie widać to mnie zawsze słychać, za tym idzie determinacja i upór oraz zamiłowanie do rzeczy ciężkich i nietypowych, bo chce się utwierdzać w przekonaniu, że też dam radę. Mam niedoskonałości, więc buduję dystans do siebie, przecież nie będę się nimi zadręczać. Ukształtowało mnie wiele czynników, w tym również moja powierzchowność, zatem gdybym mogła poprawić wszystko, co bym chciała, czy to będę ciągle ja? A jeśli nie, to czy warto? A gdyby dzięki takiej terapii ludzie dodatkowo mogli się nie starzeć, byliby młodzi, silni i piękni, to czy nadal umieliby tworzyć rzeczy piękne i ponadczasowe? Może ten pięknie zaprojektowany człowiek okazałby się jednak brzydki?
Na koniec, idąc trochę innym tropem, dziś bywa, że dyskutując nad imieniem przyszłej pociechy dochodzi nieraz do sporów rodzinnych, a wyobraźmy sobie dyskusję nad całym projektem!
- Rudy! Kochanie oszalałaś, przecież dziadek w grobie by się przewrócił! Wiesz jak on nie znosił tego ryżego złodzieja spod trójki. – Tylko dziecko, ja cię proszę, to ma być normalny chłopczyk, szatyn, jak dziadek.
- Dziewczynka! Ciotka Adela tak prosiła, chora jest, a jak nie doczeka?

Eksperymentalna ingerencja? Pierwsze skojarzenie – nie, eksperyment równa się królik doświadczalny, a królikom to zazwyczaj na dobre nie wychodzi. Druga myśl – a może, dalej – hmm… Nie wiem, ale w zasadzie jak? Nagle urosnę, zmienię rysy, strukturę włosa, czy może przestanę się starzeć? Chyba jednak nie, bo czy nadal będę sobą? Jestem niewysoka, więc skoro mnie nie widać to...

Może nie w aparycję, bo każda potwora... wiadomo, ale gdyby tak w układ nerwowy? Czemu nie! Tak żeby nie przeżywać ekstremalnych uczuć, stanów lękowych, depresji, silnego bólu. Oczywiście wiązałoby się to również ze stratą euforii, nieskrępowanej radości, ale trzeba sobie szczerze odpowiedzieć, jak często zdarzają się takie stany? Częściej jednak w naszych smutnych jak pewne miasto czasach jednak mamy do czynienia z tymi nieprzyjemnymi sytuacjami. Brak perspektyw, bieda, wygórowane oczekiwania co do samych siebie... społeczeństwo trudniej zmienić, to może rozwiązaniem byłoby genetycznie modyfikowany układ nerwowy, który sprostałby naszym - do dupy - czasom.

Może nie w aparycję, bo każda potwora... wiadomo, ale gdyby tak w układ nerwowy? Czemu nie! Tak żeby nie przeżywać ekstremalnych uczuć, stanów lękowych, depresji, silnego bólu. Oczywiście wiązałoby się to również ze stratą euforii, nieskrępowanej radości, ale trzeba sobie szczerze odpowiedzieć, jak często zdarzają się takie stany? Częściej jednak w naszych smutnych jak...