Skorzystałabym na pewno z inżynierii genetycznej jeśli chodzi o choroby genetyczne. Wiadomo również że każdy ma jakieś swoje kompleksy, nie jestem przeciwnikiem również korygowania drobnych genetycznych deformacji ciała. Jednak zmienianie genetycznie osobowości i cech nie jest już moim zdaniem humanitarne, ponieważ zatarłoby naturalność ludzi oraz ich usposobienie.

Skorzystałabym na pewno z inżynierii genetycznej jeśli chodzi o choroby genetyczne. Wiadomo również że każdy ma jakieś swoje kompleksy, nie jestem przeciwnikiem również korygowania drobnych genetycznych deformacji ciała. Jednak zmienianie genetycznie osobowości i cech nie jest już moim zdaniem humanitarne, ponieważ zatarłoby naturalność ludzi oraz ich usposobienie.

W żadnym razie. Ja już dzisiaj mam częste wrażenie, że nie jestem sobą. Oglądam w kinie „Martwe wody” bo były w Cannes, więc przecież warto, a w istocie film nie posiada żadnych wartości dla mnie, jak i pewnie dla większości ludzi na świecie. Ubieram się w piękne ubrania obklejone logami sławnych sklepów, bo tak trzeba, bo wtedy inni patrzą na mnie jak na poważną osobę. I tak na każdym kroku. Kupuję wodę, którą poleca mój ulubiony sportowiec, czytam to co sygnuje zaufany recenzent, śpię w pościeli, która reklamowana była w jakimś programie. I często zadaje sobie pytanie: ile w tym wszystkim mnie samego? Czy nie jest tak, że żyjemy jak inni chcą? Czy nie lepiej włożyć obdarte ale wygodne ciuchy, odpalić hulajnogę i jechać przez miasto śpiewając że świat jest piękny? Albo udać się nad jezioro i tam w ciszy i rozkoszy zaczytywać się w zapomnianych, zniszczonych i kupionych na bibliotecznej wyprzedaży za bezcen książkach mojego mistrza Grahama Greena? Inżynieria genetyczna to kolejne ogniwo w łańcuchu ludzkiego zatracania wartości i siebie. Uważam, że już zaszliśmy za daleko w codziennej pogoni sukcesu i potrzebna nam bardziej inżynieria samoświadomości, niż inżynieria zmian genetycznych. Ostatnie czego chce to być osobą doskonałą, bo doskonałość jest nudna i przewidywalna, a ja chcę czuć że żyję.

W żadnym razie. Ja już dzisiaj mam częste wrażenie, że nie jestem sobą. Oglądam w kinie „Martwe wody” bo były w Cannes, więc przecież warto, a w istocie film nie posiada żadnych wartości dla mnie, jak i pewnie dla większości ludzi na świecie. Ubieram się w piękne ubrania obklejone logami sławnych sklepów, bo tak trzeba, bo wtedy inni patrzą na mnie jak na poważną osobę. I...

Byłaby to napewno bardzo kusząca propozycja. Mogłabym zrobić sobie piękny nosek, większe usta a nawet powiększyć piersi. Byłabym bardzo atrakcyjna i napewno miałabym większe powodzenie. Czułambym się porostu piękna.
Ale czy napewno by mnie to zadowoliło? Moja odpowiedź to: Nie. Myślę, że nie dokońca czułambym się sobą. Brakowałoby mi mojego mało atrakcyjnego noska oraz naturalnych piersi. Poprostu, nie byłabym sobą. Byłabym "sztuczna", nie prawdziwa.
Jest taki piękny cytat, " Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu." Często ludzie patrzą tylko na piękno zewnętrzne. Na coś co przemija. Przemija to z wiekiem. Ale nie przemija to co jest w środku, to jakim jesteśmy człowiekiem.
Myślę, że trzeba się liczyć z tym, że nikt nie jest idealny. Każdy ma jakąś wadę. Każdy chciałby być idealny. Ale czy nie byłoby wtedy nudno, kiedy ludzie wyglądaliby podobnie?

Byłaby to napewno bardzo kusząca propozycja. Mogłabym zrobić sobie piękny nosek, większe usta a nawet powiększyć piersi. Byłabym bardzo atrakcyjna i napewno miałabym większe powodzenie. Czułambym się porostu piękna.
Ale czy napewno by mnie to zadowoliło? Moja odpowiedź to: Nie. Myślę, że nie dokońca czułambym się sobą. Brakowałoby mi mojego mało atrakcyjnego noska oraz...

Kuszące. W końcu mój nos, uszy i grube uda warto modyfikować. A i tak odjąć kilka cm, żeby być filigranowa jak laleczka. Ale czekaj. Nie nie chcę zmian. Przecież to nie byłabym ja. Nie chcę być idealną laleczką ;)

Kuszące. W końcu mój nos, uszy i grube uda warto modyfikować. A i tak odjąć kilka cm, żeby być filigranowa jak laleczka. Ale czekaj. Nie nie chcę zmian. Przecież to nie byłabym ja. Nie chcę być idealną laleczką ;)

Po chwili zastanowienia dochodzę do wniosku, że nie skorzystałabym z takiej okazji. Przez ponad 20 lat przyzwyczaiłam się do własnej aparycji - szkoda marnować kolejnych 20 lat na przyzwyczajanie się od nowa. A kto wie, co by z tego wyszło? ;)

Po chwili zastanowienia dochodzę do wniosku, że nie skorzystałabym z takiej okazji. Przez ponad 20 lat przyzwyczaiłam się do własnej aparycji - szkoda marnować kolejnych 20 lat na przyzwyczajanie się od nowa. A kto wie, co by z tego wyszło? ;)

A która kobieta nie chciałaby większego biustu i dłuższych nóg!! Więc czemu nie!!
Nie byłyby to radykalne zmiany, ale biust o rozmiar większy i nogi o 5 cm dłuższe chętnie bym przyjęła :)

A która kobieta nie chciałaby większego biustu i dłuższych nóg!! Więc czemu nie!!
Nie byłyby to radykalne zmiany, ale biust o rozmiar większy i nogi o 5 cm dłuższe chętnie bym przyjęła :)

Spoglądając na dzisiejszą wiedzę genetyczną oraz jej niewątpliwą ewolucję, wielu ludziom staje przed oczami wizja długowieczności. W postępie nauki doszukujemy się ratunku. Chcielibyśmy być idealni, odporni na agresję świata zewnętrznego i żyć jak najdłużej. Jednak, czy warto z tego powodu odbierać sobie indywidualność i gasić w sobie tą pierwotną "iskrę istnienia"? :) Ja, w swoim własnym imieniu, odpowiadam zdecydowane: NIE.
Żyjmy chwilą!, akceptujmy swoje wady i ograniczenia, bo to one - wbrew pozorom - pozwalają nam rosnąć, wznosić się, rozwijać! Pozwalają pokonywać przeciwności, przekraczać bariery, ukazują siłę, o jaką może nigdy byśmy samych siebie nie podejrzewali. Oczywiście, cudownie jest być zdrowym, pięknym i szczęśliwym, ale czy na pewno recepta na takie życie kryje się w manipulacjach genetycznych? Budźmy się z radością, że widzimy słońce, uśmiechajmy się do siebie na przystankach tramwajowych, od czasu do czasu ubrudźmy się czekoladą jak dzieci lub zmoknijmy na deszczu. Po prostu - bądźmy szczęśliwi!! (do tego z pewnością nie jest nam potrzebna znajomość mechanizmów inżynierii genetycznej:)

Spoglądając na dzisiejszą wiedzę genetyczną oraz jej niewątpliwą ewolucję, wielu ludziom staje przed oczami wizja długowieczności. W postępie nauki doszukujemy się ratunku. Chcielibyśmy być idealni, odporni na agresję świata zewnętrznego i żyć jak najdłużej. Jednak, czy warto z tego powodu odbierać sobie indywidualność i gasić w sobie tą pierwotną "iskrę...

Wiele razy patrząc w lustro myślę, że tutaj przydało by mi się zgubić trochę ciałka, tutaj mogłabym zmienić to, tam tamto i byłoby cudnie. Mimo wszystko jestem zadowolona z tego co widzę w lustrze, przecież to ja, niepowtarzalna, nieidealna i to jest piękne. Podobno ideały są nudne.
Gdyby ktoś zaproponował mi ingerencję w moją aparycję nie zgodziłabym się. Moja twarz jest jedyna w swoim rodzaju i nie zamierzam nic w niej zmieniać na siłę, bo wtedy nie czułabym się sobą. Skoro taką twarz dostałam to tak ma być. Co do figury czy innych niedoskonałości mogę nad nimi pracować sama i będę bardziej zadowolona z wyniku, gdy się trochę pomęczę i coś osiągnę niż gdy ktoś zrobi to za mnie za pomocą inżynierii genetycznej - to nie byłby mój sukces.

Wiele razy patrząc w lustro myślę, że tutaj przydało by mi się zgubić trochę ciałka, tutaj mogłabym zmienić to, tam tamto i byłoby cudnie. Mimo wszystko jestem zadowolona z tego co widzę w lustrze, przecież to ja, niepowtarzalna, nieidealna i to jest piękne. Podobno ideały są nudne.
Gdyby ktoś zaproponował mi ingerencję w moją aparycję nie zgodziłabym się. Moja twarz jest...

Wybór zależy od sytuacji. Teraz w większości ludzie powiedzą, że nie zgodzą się, bo nie będą robić za zwierzynę doświadczalną. Za kilka lat mogą jednak zmienić zdanie. Wszystko jest uwarunkowane od sytuacji, w której się znajdą. Jeżeli ktoś ma problem i okazuje się, że ciężko będzie z poczęciem dziecka, próbuje kilkadziesiąt razy i nic, dlaczego nie spróbować?
Dziecko to największe szczęście dla rodziców i za wszelką cenę chcą je chronić oraz chcą dla niego jak najlepiej. Jeśli okaże się, że jest szansa wykluczenia różnych chorób genetycznych występujących w rodzinie, przy okazji mogą wybrać swoje najlepsze cechy, aby dziecku żyło się najlepiej. Rodzice zawsze będą chronić swoje dziecko, nie mogą znieść, jeśli coś mu się stanie, jeżeli będzie śmiertelnie chore lub już jest. A taka ingerencja w genotyp to jedyna szansa, aby je uratować. Który rodzic nie zgodzi się na być może ostateczny ratunek dziecka, kiedy to ostatni cień szansy? Warto dla nich zaryzykować, aby zachować dziecko przy egzystencji na tym świecie, bo przecież, gdyby rodzice mogli, to swoje życie za nie by oddali.

Wybór zależy od sytuacji. Teraz w większości ludzie powiedzą, że nie zgodzą się, bo nie będą robić za zwierzynę doświadczalną. Za kilka lat mogą jednak zmienić zdanie. Wszystko jest uwarunkowane od sytuacji, w której się znajdą. Jeżeli ktoś ma problem i okazuje się, że ciężko będzie z poczęciem dziecka, próbuje kilkadziesiąt razy i nic, dlaczego nie spróbować?
Dziecko to...

Jeszcze dwa lata temu zgodziłabym się na eksperyment. Chciałabym móc np. widzieć w ciemności jak kot lub dwukrotnie zwiększyć siłę swoich mięśni, albo móc swobodnie oddychać pod wodą dzięki skrzelom. Odkąd zostałam mamą, jestem odpowiedzialna za małego człowieka i nie mogłabym narazić siebie na niebezpieczeństwo. A ten mały człowiek? Nie poddałabym go żadnym eksperymentom. Jest perfekcyjny taki, jaki jest. Nie zmieniłabym w nim nawet jednego włoska.

Jeszcze dwa lata temu zgodziłabym się na eksperyment. Chciałabym móc np. widzieć w ciemności jak kot lub dwukrotnie zwiększyć siłę swoich mięśni, albo móc swobodnie oddychać pod wodą dzięki skrzelom. Odkąd zostałam mamą, jestem odpowiedzialna za małego człowieka i nie mogłabym narazić siebie na niebezpieczeństwo. A ten mały człowiek? Nie poddałabym go żadnym eksperymentom....