3°31′64″N, 95°85′43″E
Jest to dla mnie miejsce przerażające ze względu na to, że żyłam w czasach, w których pozbawiło ono życia wiele tysięcy niewinnych ludzi!
W okresie kiedy wydarzenia te miały miejsce byłam czternastoletnią dziewczynką, ale bardzo poruszyły mnie losy ludzi, którzy wyjechali na wymarzone wakacje, na które ciężko pracowali cały rok, ale nigdy już z nich nie wrócili!
Zginęły tysiące niewinnych ludzi i co gorsza wśród ofiar było tysiące dzieci, które nie zdążyły skorzystać z życia i nacieszyć się nim!
Dla mnie cała sytuacja wyjątkowo zapadła w pamięć, a miejsce w którym doszło do Tsunami w 2004 roku bardzo mnie przeraża!

3°31′64″N, 95°85′43″E
Jest to dla mnie miejsce przerażające ze względu na to, że żyłam w czasach, w których pozbawiło ono życia wiele tysięcy niewinnych ludzi!
W okresie kiedy wydarzenia te miały miejsce byłam czternastoletnią dziewczynką, ale bardzo poruszyły mnie losy ludzi, którzy wyjechali na wymarzone wakacje, na które ciężko pracowali cały rok, ale nigdy już z nich...

N 52°15'1.074
E 20°59'34.601

Moja szkolna stołówka - kto przeżył podobny horror, ten rozumie. Minęły lata, a ja nadal ma koszmary i budzę się w nocy z krzykiem.
Jestem przekonany, że Pani Wiesia była (i zapewne nadal jest) przemiłą osobą, ale ja zapamiętałem przede wszystkim jej przepełnione czułością "czego?!" i "zabiera i idzie!", że o tym (budzącym grozę wśród uczniów młodszych klas i nie tylko) pieprzyku z długaśnym włoskiem na samym środku jej brody nawet nie wspomnę...
To zimne, tamto niedogotowane, mięso tak tłuste, że nawet pies by nie tknął, a człowiek i tak musiał jeść, bo jak nie to krzyczeli, a nawet brudną szmatą potrafili się zamachnąć. Ot cały urok stołówkowego dzieciństwa w dużym (przerażającym!) skrócie.

N 52°15'1.074
E 20°59'34.601

Moja szkolna stołówka - kto przeżył podobny horror, ten rozumie. Minęły lata, a ja nadal ma koszmary i budzę się w nocy z krzykiem.
Jestem przekonany, że Pani Wiesia była (i zapewne nadal jest) przemiłą osobą, ale ja zapamiętałem przede wszystkim jej przepełnione czułością "czego?!" i "zabiera i idzie!", że o tym (budzącym grozę wśród uczniów...

41°02'N 28°58'E - Stambuł (a chodzi dokłądniej jeden park nad cieśniną Bosfor).

Zwiedzałam Stambuł kilka lat temu, gdy Turcja zdawała się bezpiecznym miejscem na mapie świata. Późnym wieczorem, w towarzystwie męża, wyrwałam się z hotelu na samodzielny spacer. Nogi same poniosły nas w okolice cieśniny Bosfor. W drodze powrotnej przechodziliśmy przez wielki park. A w tym parku koczowały setki ludzi. Widać było jak z całego miasta schodzą się mężczyźni i kobiety żeby spędzić noc na trawie, wśród parkowych krzewów. Niektórzy gotowali sobie posiłki, inni już szykowali się do snu. Mijaliśmy dwa boiska szczelnie wypełnione śpiącymi ludźmi. Bałam się. Byliśmy tam jedynymi turystami. Przez cały czas bacznie obserwowali nas wszyscy mijani ludzie. Zwłaszcza mężczyźni, których było tam najwięcej. Bałam się okropnie. Nikt nas jednak nie zaczepił. Do dziś nie wiem, czy byli to obywatele tureccy, przybyli z prowincji czy imigranci z innych krajów.

41°02'N 28°58'E - Stambuł (a chodzi dokłądniej jeden park nad cieśniną Bosfor).

Zwiedzałam Stambuł kilka lat temu, gdy Turcja zdawała się bezpiecznym miejscem na mapie świata. Późnym wieczorem, w towarzystwie męża, wyrwałam się z hotelu na samodzielny spacer. Nogi same poniosły nas w okolice cieśniny Bosfor. W drodze powrotnej przechodziliśmy przez wielki park. A w tym...

"Tu była godzina dziesiąta w ładny, późnojesienny poranek. Świeciło słońce, roztapiając resztki szronu. Jednak parę metrów stąd rozciągał się skryty pod kloszem świat wiecznego zmierzchu, świat, w którym powietrze nie nadawało się do oddychania, a czas stracił wszelkie znaczenie."

Domyślacie się, o jakim miejscu mowa? Nie będę tu przytaczał dokładnych współrzędnych tego małego miasteczka w amerykańskim stanie Maine. Bo jego mieszkańcy już raz zostali namierzeni i myślę, że było to o jeden raz za dużo.
Niech wszystkim nam wystarczy to, że owa nieszczęsna mieścina leży gdzieś na skraju nieziemskiej wyobraźni Stephena Kinga, pośród najdłuższych jego powieści, na skrzyżowaniu pisarskiego talentu Mistrza i naszej czytelniczej pasji. I właśnie z perspektywy tego skrzyżowania spójrzmy na nie raz na jakiś czas. Bo - uwierzcie mi - nikt z nas w Chester's Mill nigdy nie chciałby znaleźć się naprawdę.

"Tu była godzina dziesiąta w ładny, późnojesienny poranek. Świeciło słońce, roztapiając resztki szronu. Jednak parę metrów stąd rozciągał się skryty pod kloszem świat wiecznego zmierzchu, świat, w którym powietrze nie nadawało się do oddychania, a czas stracił wszelkie znaczenie."

Domyślacie się, o jakim miejscu mowa? Nie będę tu przytaczał dokładnych współrzędnych tego...

Szerokość geograficzna :
N 51*31'33.409
Długość geograficzna :
E 22*35'43.163

Gabinet Dentystyczny do którego chodzę...chyba każdy wie..
Duży fotel, wiertła i obietnica że nie będzie bolało a boli! i lekarz z uśmiechem psychopaty :D

Szerokość geograficzna :
N 51*31'33.409
Długość geograficzna :
E 22*35'43.163

Gabinet Dentystyczny do którego chodzę...chyba każdy wie..
Duży fotel, wiertła i obietnica że nie będzie bolało a boli! i lekarz z uśmiechem psychopaty :D

53° 23'55''N 38° 12'43''W
W tym miejscu znajdują się wielkie pola pszenicy. Bo nie ma nic bardziej przerażającego niż.............GLUTEN!

53° 23'55''N 38° 12'43''W
W tym miejscu znajdują się wielkie pola pszenicy. Bo nie ma nic bardziej przerażającego niż.............GLUTEN!

N 51.5.20.49
E 17.1.39.385

Akademik UE we Wrocławiu. Chodziliśmy kupować tam substancje psychoaktywne. Dlaczego używam czasu przeszłego? Dojrzałem i przestałem? Nie. Chodzi o klimat tego miejsca, a w połączeniu z tymi substancjami daje niezapomniane wrażenia, o których chce się zapomnieć.

Do teraz pamiętam te puste nocą korytarze, w których panuje półmrok. Tylko w oddali widać zaciemnione sylwetki studentów błąkających się w poszukiwaniu nie wiadomo czego.
Substancje sprzedawał nam typ o ksywie Bakłażan (chyba przez kształt jego głowy). Braliśmy to w tych śmierdzących kiblach, gdzie za ścianą słychać było prysznic. Zmysły się wtedy wyostrzają i nie dług można wytrzymać w kiblu. Trzeba wyjść na ten przerażający półmrok korytarza. Tekturowe ściany zdradzają każde jęknięcie, albo kolejny odcinek Twin Peaks czy Przyjaciół.
To było dziwne, nie chcę tam wracać.

N 51.5.20.49
E 17.1.39.385

Akademik UE we Wrocławiu. Chodziliśmy kupować tam substancje psychoaktywne. Dlaczego używam czasu przeszłego? Dojrzałem i przestałem? Nie. Chodzi o klimat tego miejsca, a w połączeniu z tymi substancjami daje niezapomniane wrażenia, o których chce się zapomnieć.

Do teraz pamiętam te puste nocą korytarze, w których panuje półmrok. Tylko w oddali...

- A Ty dziadku odwiedziłeś kiedyś jakieś straszne miejsce ?
- Oj tak wnusiu – to było tak straszne, że nie chce do tego wracać.
- Dziadku, no proszę… opowiedz mi…
- To było jeszcze wtedy, gdy Twój ojciec był małym chłopcem. Posłaniec przyniósł nam list. Wezwano mnie przed oblicze samego antychrysta. Chcąc nie chcąc musiałem się do niego udać.
Wejścia do piekieł strzegł stary demon– to o kierował nieszczęśników w komnaty, w których czekał na nich tylko pot, łzy i straszliwy ból. Przed główną częścią tortur trzeba było stanąć w długiej na kilkanaście metrów kolejce. Samo oglądanie rzeszy przygarbionych, zlanych potem ludzi, których ręce nerwowo drgały było wyzwaniem. Po kilku godzinach oczekiwania nadeszła moja kolej. Niewiele pamiętam z rzeczy, jakie działy się w komnacie nr 666. Szczątkowe wspomnienia z tamtych chwil do dzisiaj budzą mnie w nocy z krzykiem. Pamiętam tę twarz… Diabeł przybrał postać starszej kobiety, w okularach, z kokiem na głowie, i przesadnie czerwoną szminką na ustach. Ślepiami wystającymi spod wielkich okularów śledziła każdy mój ruch, każde zająknięcie przykuwało jej uwagę, każda kropla potu na czole dawała satysfakcję… Nie chce już o tym mówić…
- Dziadku powiedz mi jeszcze tylko gdzie to było ?
- 53°28'53.0"N 18°45'40.0"E – tam otwierają się czeluścią ognia – teraz mówią na to Urząd Skarbowy.

- A Ty dziadku odwiedziłeś kiedyś jakieś straszne miejsce ?
- Oj tak wnusiu – to było tak straszne, że nie chce do tego wracać.
- Dziadku, no proszę… opowiedz mi…
- To było jeszcze wtedy, gdy Twój ojciec był małym chłopcem. Posłaniec przyniósł nam list. Wezwano mnie przed oblicze samego antychrysta. Chcąc nie chcąc musiałem się do niego udać.
Wejścia do piekieł strzegł...

Druga gwiazda na prawo, i prosto, aż do poranka.

Co w tym miejscu strasznego? Po raz pierwszy poznałam je z filmu "Hook" w reżyserii Stevena Spielberga. I było świetne! Ale tam Piotruś był dorosły i odpowiedzialny, był nudnym wapniakiem, który z trudem przypominał sobie to, co w życiu ważne. I w końcu to odkrył, ale nie zapomniał przy tym o miłości, odpowiedzialności, przywiązaniu do bliskich sobie osób. I to mi się podobało.

Po latach przeczytałam powieść Barriego. Miejsce było bardzo podobne, równie piękne i niesamowite. Ale Piotruś! Co za okropny, samolubny, bezmyślny bachor! Brr... Jak takiego polubić? Miałam tylko ochotę nim potrząsnąć, wbić mu do łba odrobinę rozumu i odpowiedzialności. Może trochę mu współczułam, widziałam w nim dziecko bardzo skrzywdzone brakiem wychowania, nie dobrego wychowania, ale jakiegokolwiek, ofiarę obojętności dorosłych, ale to współczucie nie wystarczyło, żeby go polubić. Jego postać na zawsze zepsuła mi wizję Nibylandii.

Druga gwiazda na prawo, i prosto, aż do poranka.

Co w tym miejscu strasznego? Po raz pierwszy poznałam je z filmu "Hook" w reżyserii Stevena Spielberga. I było świetne! Ale tam Piotruś był dorosły i odpowiedzialny, był nudnym wapniakiem, który z trudem przypominał sobie to, co w życiu ważne. I w końcu to odkrył, ale nie zapomniał przy tym o miłości, odpowiedzialności,...

N 53.1.6.856
E 18.38.5.474

Archaiczna, przestarzała winda bez światła, w opuszczonym budynku po pracy...

N 53.1.6.856
E 18.38.5.474

Archaiczna, przestarzała winda bez światła, w opuszczonym budynku po pracy...