Dziękuję :)

Dziękuję :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

BlackLady
ZłośnicaKatarzyna
Vianne
identityred
Dominika

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

BlackLady
ZłośnicaKatarzyna
Vianne
identityred
Dominika

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Najbardziej nieodpowiedzialne, ale i najfajniejsze w moim życiu było podróżowanie stopem po Europie i poznawanie tajemnic naszego pięknego kontynentu! Ech, jak dobrze było wsiąść w przemierzyć Europę wzdłuż i wszerz, zatrzymując się w pięknych, dużych miastach, małych miejscowościach, czy całkiem odludnych terenach. Poznawać kulturę oraz interesujących ludzi danych regionów, móc wczuć się w klimat oraz puls życia każdego europejskiego kraju… Było wiele krępujących, zabawnych oraz pouczających wpadek, jednak myślę, że człowiek najbardziej uczy się właśnie na historiach, które zapadają w pamięć!
Ech, w takcie tej podróży mogłabym być tak wieloma osobami- elegancją Włoszką, gorącą Hiszpanką, namiętną Francuzką, radosną Ukrainką, powściągliwą Brytyjką… Mogłam wczuć się w rolę mieszkańców danego kraju, poznać ich przyzwyczajenia, mentalność i oczywiście kuchnię! Mogłam też poznać te państwa także z ‘nieoficjalnej’ strony- poznać rzadko odwiedzane miejsca, dowiedzieć się jak przeżyć bez pieniędzy, czy gdzie kupić najlepszą kawę… Teraz, z perspektywy wiem, że nie było to odpowiedzialne- prawie bez pieniędzy, z mało znanymi sobie ludźmi, w obcych krajach! Czułam jednak po raz pierwszy, że żyję!

Najbardziej nieodpowiedzialne, ale i najfajniejsze w moim życiu było podróżowanie stopem po Europie i poznawanie tajemnic naszego pięknego kontynentu! Ech, jak dobrze było wsiąść w przemierzyć Europę wzdłuż i wszerz, zatrzymując się w pięknych, dużych miastach, małych miejscowościach, czy całkiem odludnych terenach. Poznawać kulturę oraz interesujących ludzi danych...

Pójście na studia na prywatną uczelnię, a nie na państwowy Uniwersytet. Żałuję do dziś, bo zapewne wyniosłabym z Uniwersytetu innej jakości wiedzę i innej wartości dyplom. Co mną kierowało? Głupota młodości !!!! Pójście na łatwiznę, chęć posiadania więcej czasu na imprezowanie. Dziś nie potrafię sobie tego wytłumaczyć - tym bardziej, że uczyłam się bardzo dobrze. A rodzice no, cóż, byli prości i cieszyli się, że jako pierwsza z rodziny idę na studia. A wybór pozostawili - mnie głupiej!

Pójście na studia na prywatną uczelnię, a nie na państwowy Uniwersytet. Żałuję do dziś, bo zapewne wyniosłabym z Uniwersytetu innej jakości wiedzę i innej wartości dyplom. Co mną kierowało? Głupota młodości !!!! Pójście na łatwiznę, chęć posiadania więcej czasu na imprezowanie. Dziś nie potrafię sobie tego wytłumaczyć - tym bardziej, że uczyłam się bardzo dobrze. A rodzice...

Moją nieodpowiedzialną decyzją było wejście z początku nie świadomie w toksyczny związek i dawanie tej osobie drugiej i trzeciej szansy.
Na początku było cudownie i pięknie jak w niebie,ale później to niebo zamieniło się w piekło.Pewna osoba niszczyła mnie po kawałku,wgniatała w błoto i pozbawiała perspektyw na życie.Dla taj osoby było ważne by wpisać się dobrą rodzinkę i pozbyć się półmilionowego długu. Był kompletnym nierobem,fleją,który spędzał przed komputerem dwadzieścia cztery godziny dziennie.Twierdząc,że to ja jestem do niczego.
Rozmawiałam z nim.Mówił,że się zmieni.Dawałam mu szansę i to nie jedną. Ale ta zmiana trwała zaledwie kilka dni i wszystko było po staremu.
Ostatnią podłą rzeczą,którą zrobił jest wstyd,który mi zrobił przed moją rodziną najbliższą i tą dalszą z gór.Robił syf,plątał się po nie swoim terenie. Robił rzeczy kompletnie nie moralne i nie etyczne. W końcu pękłam i powiedziałam co myślę na jego temat i tak zakończył się mój trzyletni związek.

Moją nieodpowiedzialną decyzją było wejście z początku nie świadomie w toksyczny związek i dawanie tej osobie drugiej i trzeciej szansy.
Na początku było cudownie i pięknie jak w niebie,ale później to niebo zamieniło się w piekło.Pewna osoba niszczyła mnie po kawałku,wgniatała w błoto i pozbawiała perspektyw na życie.Dla taj osoby było ważne by wpisać się dobrą rodzinkę i...

Nieodpowiedzialnych decyzji było kilka, ale pierwszą, która pojawiła się w głowie była myśl o tym jak mając dziesięć lat wybrałam się ze swoim dwa lata młodszym bratem na grzyby. Pojechaliśmy sobie rowerkami, które zostawiliśmy przy pierwszym napotkanym domu.  Zabawa trwała w najlepsze, grzybki wypełniały nasze koszyczki. W pewnym momencie poczuliśmy znużenie - czas wracać! Wydawałoby się to proste, z tym, że weszliśmy głęboko w las idąc sobie gdzie tylko nas nogi poniosą i niestety nie zapamiętywaliśmy drogi powrotnej. Lasów w naszej okolicy mnóstwo. Można wejść i iść nawet dobre trzydzieści kilometrów. Brat zaczął płakać, pocieszałam go, że tylko dojdziemy do drogi i dalej sobie poradzimy. Jednak to nie było takie proste. Już prawie się ciemniało, gdy w końcu wyszliśmy w miejscowości oddalonej o dwanaście km od miejsca początkowego. Ta ulga, nie do wyobrażenia. Grzybków nie donieśliśmy, później liczyło się już tylko wyjście z lasu i znalezienie się w jakimś miejscu, z którego można wrócić do domu. Nie mieliśmy telefonów. Po wyjściu z lasu poprosiliśmy o pomoc napotkane osoby i udało się – byliśmy uratowani :D:D Na długo zrezygnowałam z chodzenia na grzyby.

Nieodpowiedzialnych decyzji było kilka, ale pierwszą, która pojawiła się w głowie była myśl o tym jak mając dziesięć lat wybrałam się ze swoim dwa lata młodszym bratem na grzyby. Pojechaliśmy sobie rowerkami, które zostawiliśmy przy pierwszym napotkanym domu.  Zabawa trwała w najlepsze, grzybki wypełniały nasze koszyczki. W pewnym momencie poczuliśmy znużenie - czas...

Zakup kota norweskiego leśnego, czyli kotka o bardzo obfitym owłosieniu, wiedząc, że jestem uczulona na kocią sierść. Uczulenie nie zniknęło, tak samo, jak i miłość do kota, który już 7 lat jest ze mną:)

Zakup kota norweskiego leśnego, czyli kotka o bardzo obfitym owłosieniu, wiedząc, że jestem uczulona na kocią sierść. Uczulenie nie zniknęło, tak samo, jak i miłość do kota, który już 7 lat jest ze mną:)

Jaka była moja decyzja? Młodzieńcza? Zapewne! Głupia? Tak! Nieodpowiedzialna? Z pewnością! Czy nauczyła mnie czegoś? Mam nadzieję, że tak.
Co takiego zrobiłam? Otóż na 15 urodziny zamarzył mi się kolczyk w pępku. Takie małe, błyszczące cudeńko! Wręcz oszalałam na tym punkcie. Niestety moja mama nie rozumiała mojego zachwytu. Na jej definitywną odmowę nie wpłynęły ani moje krzyki ani krokodyle łzy. Byłam bez szans wobec jej oporu. Wymyśliłam więc sobie, że jeśli postawię ją przed faktem dokonanym nie będzie mogła nic zrobić. Jako osoba zapalczywa i porywcza postanowiłam wprowadzić w życie swój plan jak najszybciej. Poszłam do kilku salonów, ale w jednym musiałabym mieć zgodę mamy, w drugim terminy były dopiero (o zgrozo!) za miesiąc, a w trzeci był zdecydowanie nie na moje fundusze. Byłam zrozpaczona, że będę musiała pożegnać się z moim kolczykiem. Na szczęście (jak się później okazało niekoniecznie) moja koleżanka powiedziała mi, że ona sama sobie przebiła pępek i jak chce to mi też może. I tu właśnie wykazałam się największą głupotą w dziejach ludzkości. Nie dość, że się zgodziłam to jeszcze pozwoliłam, żeby odbyło się to w szkolnej łazience na długiej przerwie. Owszem koleżanka przebiła mi pępek, ale bolało tak, że nie mogłam przestać płakać i zwijałam się z bólu. Zauważyła to moja inna koleżanka i zaprowadziła do pielęgniarki. Dopiero ona zdezynfekowała mi ranę i przyłożyła zimny okład. Jedyne szczęście w całej historii jest takie, że nie wdało mi się żadne zakażenie.

Jaka była moja decyzja? Młodzieńcza? Zapewne! Głupia? Tak! Nieodpowiedzialna? Z pewnością! Czy nauczyła mnie czegoś? Mam nadzieję, że tak.
Co takiego zrobiłam? Otóż na 15 urodziny zamarzył mi się kolczyk w pępku. Takie małe, błyszczące cudeńko! Wręcz oszalałam na tym punkcie. Niestety moja mama nie rozumiała mojego zachwytu. Na jej definitywną odmowę nie wpłynęły ani moje...

Jeśli kiedykolwiek przyjdzie Wam do głowy myśl "Wow potrzebuje zmiany, więc przefarbuję się na rudy" oczyśćcie swój umysł, zapakujcie ten straszny pomysł w kopertę a potem wyślijcie to do Dubaju. Babcia zawsze powtarzała, że ze mnie śliczna blondyneczka, ale młode to i durne musiało wiedzieć lepiej i tak oto wylądowałam z głową jak marchewa. Oczywiście nie myślcie sobie, że poszłam do fryzjera o nie nie! Sama stworzyłam to dzieło sztuki najdroższą farbą...na jaką było mnie stać (a dla mnie 20 zł to już fortuna), więc efekt możecie sobie wyobrazić. Zatem rada na przyszłość, jeśli ktoś powie, że macie ładne włosy, zaufajcie mu (A jeśli ten ktoś jest płci męskiej w podobnym wieku? Wyjdź za niego!).

Jeśli kiedykolwiek przyjdzie Wam do głowy myśl "Wow potrzebuje zmiany, więc przefarbuję się na rudy" oczyśćcie swój umysł, zapakujcie ten straszny pomysł w kopertę a potem wyślijcie to do Dubaju. Babcia zawsze powtarzała, że ze mnie śliczna blondyneczka, ale młode to i durne musiało wiedzieć lepiej i tak oto wylądowałam z głową jak marchewa. Oczywiście nie myślcie sobie, że...

Najbardziej nieodpowiedzialną decyzją w moim życiu było obdarzenie uczuciem osoby która na moją miłość nie zasługiwała w żadnym stopniu. Byłam młodą naiwną 18 nastoletnią dziewczyną która chciała zmienić śwat( a w efekcie to ją samą owy świat zmienił ) . Zakochałam się w chłopaku który z ledwością ukończył szkołę podstawową, był w poprawczaku nadużywał alkoholu i wcale nic nie chciał zmienić w swoim życiu . Naiwnie wierzyłam że jest taki gdyż bardzo wiele zła w swoim życiu doświadczył. Jego rodzice czy też jedno z nich było uzależnione od akoholu a w domu była wieczna przemoc. Mimo że on mnie " olewał" ja walczyłam o ten związek. Byłam zakochana . Każdy jego dotyk czy też pocałunek wprawiał mnie w zachwyc i drzenie . Każdego jego spojrzenie działało na mnie jak narkotyk. Byłam zauroczona i nie widziałam nic poza nim. Oczywiście wywiązywałam się ze swoich obowiązków i miałam na tyle oleju w głowie by nie zaniedbywać przez niego szkoły , którą uważałam za swoją przszłość. Martwiłam się jego niepowodzeniami problemami, strasznie to przeżywałam . I wiecie co? Gdy była szansa abyśmy byli razem zostawił mnie perfidnie dla kobiety z dwójką dzieci gdyż ona miała dom a on miał gdzie mieszkać i za co żyć gdyż dostawała zasiłki :) . Następnie został ojcem jej kolejnego dziecka :). Z tego co wiem oboję nie hańbią się żadną pracą :) . A ja głupia wierzyłam że on mnie kocha że chce się zmienić chce pracować stworzyć ze mną dom . Żałosne prawda ? Miłość naprawdę potrafi oślepić i zabrać człowiekowi zdrowy rozsądek. Jestem tego najlepszym przykładem :) . Pozdrawiam

Najbardziej nieodpowiedzialną decyzją w moim życiu było obdarzenie uczuciem osoby która na moją miłość nie zasługiwała w żadnym stopniu. Byłam młodą naiwną 18 nastoletnią dziewczyną która chciała zmienić śwat( a w efekcie to ją samą owy świat zmienił ) . Zakochałam się w chłopaku który z ledwością ukończył szkołę podstawową, był w poprawczaku nadużywał alkoholu i...