Jestem nieśmiała. Bardzo. Mówię zbyt szybko. I to moje francuskie"r". Od czasów dziecinstwa się tego wstydzilam. Jestem typem introwertyka i najlepiej czuję się w towarzystwie ksiązek. To w realu. W internecie mogę być bardziej przebojowa,bo jestem anonimowa. Nikt mnie nie zna,więc nawet jeżeli się zbłaźnie,nikt mnie nie wyśmieje.Internet zdecydowanie pozwala choć na chwię zmienić twarz. Przynajmniej mnie.

Jestem nieśmiała. Bardzo. Mówię zbyt szybko. I to moje francuskie"r". Od czasów dziecinstwa się tego wstydzilam. Jestem typem introwertyka i najlepiej czuję się w towarzystwie ksiązek. To w realu. W internecie mogę być bardziej przebojowa,bo jestem anonimowa. Nikt mnie nie zna,więc nawet jeżeli się zbłaźnie,nikt mnie nie wyśmieje.Internet zdecydowanie pozwala choć na chwię...

Może zacznę od tego, kim jestem ja, bo- wbrew pozorom, nie jestem sobą. Albo inaczej- moje „bycie sobą” polega właśnie na tym, żeby nie być sobą. Skomplikowane? Domyślam się, ale dam z siebie wszystko, żeby to wyjaśnić.
Otóż, każdy mój dzień, zaczyna się od wyborów odpowiednich masek. Dwulicowość? W żadnym wypadku! Te maski nie są ani złe, ani zrobione z osobowości kogoś innego. One są w pełni zrobione ze mnie. Z mojego charakteru, światopoglądu i emocji. Niby z jednej matki, a jednak każda inna... Nie wiem jak ja to robię, to chyba taka moja osobista dziwaczność, ale dzisiaj mogę być Matką Teresą, a jutro samym Hitlerem. No... Może skrajny przykład, ale lubię skrajności.
Na pytanie: czy zastanawiałaś się nad zmianą tożsamości? odpowiem więc: Tak! Tak, bo to właśnie bycie kimś innym, czyni mnie sobą.

Może zacznę od tego, kim jestem ja, bo- wbrew pozorom, nie jestem sobą. Albo inaczej- moje „bycie sobą” polega właśnie na tym, żeby nie być sobą. Skomplikowane? Domyślam się, ale dam z siebie wszystko, żeby to wyjaśnić.
Otóż, każdy mój dzień, zaczyna się od wyborów odpowiednich masek. Dwulicowość? W żadnym wypadku! Te maski nie są ani złe, ani zrobione z osobowości kogoś...

Szanuję i doceniam twórczość Remigiusza Mroza, mam nawet ulubioną bohaterkę z jego powieści, z którą poniekąd się identyfikuję, ale po przeczytaniu pytania konkursowego przyszła mi do głowy zupełnie inna literatura, mianowicie "Tożsamość" Milana Kundery, którą przeczytałam trzykrotnie na różnych etapach życia i na każdym znaczyła dla mnie co innego...

Na dziś - nie chciałabym być nikim innym, cenię siebie, wyleczyłam większość kompleksów, więc całkowicie na życie z nikim bym się nie zamieniła. Za to staram się pracować nad udoskonaleniem swojej tożsamości - głównie pochłaniając dużo książek ;)

Szanuję i doceniam twórczość Remigiusza Mroza, mam nawet ulubioną bohaterkę z jego powieści, z którą poniekąd się identyfikuję, ale po przeczytaniu pytania konkursowego przyszła mi do głowy zupełnie inna literatura, mianowicie "Tożsamość" Milana Kundery, którą przeczytałam trzykrotnie na różnych etapach życia i na każdym znaczyła dla mnie co innego...

Na dziś - nie...

Internet bardzo ułatwia bycie kimś innym. Albo może raczej bycie prawdziwym sobą. Wielokrotnie byłam w sytuacji kiedy bałam się wyrazić swoją opinią lub zainteresowaniami w gronie znajomych wiedząc, że nie spotkam się ze zrozumieniem. W internecie pod pseudonimem mogę bez obaw podzielić się swoimi przemyśleniami. Jedni się ze mną zgadzają inni nie ale dzięki anonimowości czuje się bezpiecznie. Może kiedyś będę miała więcej odwagi ale na razie jest to dla mnie idealny sposób na uwolnienie od dawna skrywanych emocji.

Internet bardzo ułatwia bycie kimś innym. Albo może raczej bycie prawdziwym sobą. Wielokrotnie byłam w sytuacji kiedy bałam się wyrazić swoją opinią lub zainteresowaniami w gronie znajomych wiedząc, że nie spotkam się ze zrozumieniem. W internecie pod pseudonimem mogę bez obaw podzielić się swoimi przemyśleniami. Jedni się ze mną zgadzają inni nie ale dzięki anonimowości...

DeNito jest kimś kto potrafi opisywać rzeczywistość, w której go tak naprawdę nie ma, bo odbiera ja z boku. Siedzi, przypatruje się i słucha.

DeNito jest kimś kto potrafi opisywać rzeczywistość, w której go tak naprawdę nie ma, bo odbiera ja z boku. Siedzi, przypatruje się i słucha.

Zastanawiałem się niejeden raz, czy gdybym np. pisał komentarze pod pseudonimem, to czy zmieniłby się również mój sposób postrzegania otaczającego mnie świata? Jakby na to nie patrząc przyjąłbym, przecież, na jakiś czas inną tożsamość. Czy z doktora Jekyll-a zmieniłbym się w pana Hyde-a? A może byłoby na odwrót…?

Zastanawiałem się niejeden raz, czy gdybym np. pisał komentarze pod pseudonimem, to czy zmieniłby się również mój sposób postrzegania otaczającego mnie świata? Jakby na to nie patrząc przyjąłbym, przecież, na jakiś czas inną tożsamość. Czy z doktora Jekyll-a zmieniłbym się w pana Hyde-a? A może byłoby na odwrót…?

Kiedyś chciałam zmienić tożsamość i za drzwiami swojego domu być kimś zupełnie innym. Myślałam, że dzięki temu mogłabym toczyć ciekawsze życie niż do tej pory.
Jednak po latach już nie biorę tego pod uwagę i nawet w to nie wierzę. Internet? Nawet w nim nie udaję innej osoby. Już się pogodziłam z tym, że nie każdy jest idealny i że nawet ci z pozoru idealni ludzie z idealnym życiem mają swoje problemy i wady. Nie czuję potrzeby ukrywania tego kim jestem bo akceptuję siebie - swój wygląd, charakter, wady i zalety. Z biegiem czasu nauczyłam się także do przyznawania się do swoich słabości i błędów.
Nie ważne kogo chcemy udawać. I tak w jakimś stopniu pozostajemy sobą.

Kiedyś chciałam zmienić tożsamość i za drzwiami swojego domu być kimś zupełnie innym. Myślałam, że dzięki temu mogłabym toczyć ciekawsze życie niż do tej pory.
Jednak po latach już nie biorę tego pod uwagę i nawet w to nie wierzę. Internet? Nawet w nim nie udaję innej osoby. Już się pogodziłam z tym, że nie każdy jest idealny i że nawet ci z pozoru idealni ludzie z idealnym...

Udawać kogoś innego? Ale po co? Nikomu nie przynosi to korzyści a jeszcze można na tym wiele stracić. Nie da się udawać całe życie. A co jeśli ktoś polubi lub pokocha wymyśloną wersję nas samych?
Jaki sens ma udawanie w Internecie? Jaką mamy pewność, że rozpoczęta tam znajomość nie przerodzi się w coś poważniejszego? I co dalej? Brnąć w kłamstwa?
A może z innej strony - Czy sami chcielibyśmy być tak oszukani i zaangażowani uczuciowo z osobą, która nie istnieje?
Trudno stwierdzić, co popycha nas do udawania kogoś innego. Wstyd, brak samoakceptacji... Zamiast jednak tracić energię na wymyślanie innej wersji siebie, wykorzystajmy ją by realnie zmienić się na lepsze.

Udawać kogoś innego? Ale po co? Nikomu nie przynosi to korzyści a jeszcze można na tym wiele stracić. Nie da się udawać całe życie. A co jeśli ktoś polubi lub pokocha wymyśloną wersję nas samych?
Jaki sens ma udawanie w Internecie? Jaką mamy pewność, że rozpoczęta tam znajomość nie przerodzi się w coś poważniejszego? I co dalej? Brnąć w kłamstwa?
A może z innej strony -...

Każdy człowiek posiada swoją własną, niepowtarzalną tożsamość, od której nigdy nie da rady uciec, nie zważając na trudy jakich byłby gotów się podjąć. Obecnie pędzący świat, ciągnący za sobą niezliczone wydarzenia, których skutki są różnorakie, zasiewa ziarenko kompleksów i zmęczenia nami samymi. Zaczynamy łapać się na rozmyślaniach jakby to byłoby stać się kimś innym, choćby na chwilę, by zrzucić z siebie balast codzienności. Zakładamy fałszywe profile na portalach społecznościowych, udajemy ekspertów podczas dyskusji na forach, wymyślamy nicki, inaczej opisujemy swój wygląd. Dlaczego? Próbujemy udawać kogoś kim nie jesteśmy, aby wmówić sobie, że nasze życie inaczej wygląda? Czemu nie pogodzimy się z faktem, że już zawsze pozostaniemy sobą i musimy dzielić się naszymi barwnymi osobowościami, zamiast ukrywać je w zalążkach umysłu? Prędzej czy później zaczniemy odczuwać dyskomfort, ponieważ życie, poglądy, opinie, którymi się dzielimy nie są nasze. Prawdziwe „ja” zacznie wrzeszczeć wewnątrz nas w walce o wolność. Osobiście nigdy nie odczułam potrzeby kreowania drugiej, fałszywej siebie, ponieważ jestem unikalna jak każdy z nas i nieważne jak bardzo jestem czasem zmęczona życiem, nie chcę zakładać zakłamanej maski, która przylgnie do mojej twarzy, nie pozwalając się już nigdy ściągnąć.

Każdy człowiek posiada swoją własną, niepowtarzalną tożsamość, od której nigdy nie da rady uciec, nie zważając na trudy jakich byłby gotów się podjąć. Obecnie pędzący świat, ciągnący za sobą niezliczone wydarzenia, których skutki są różnorakie, zasiewa ziarenko kompleksów i zmęczenia nami samymi. Zaczynamy łapać się na rozmyślaniach jakby to byłoby stać się kimś innym,...