W ogólniaku należałam do najlepszych uczennic. Zawsze przygotowana, odpowiedzialna, prawdomówna. W czwartej klasie nauczycielka biologii zrobiła znienacka kartkówkę. Pierwszy raz nie przygotowałam się do lekcji. Na sprawdzianie nie umiałam odpowiedzieć na żadne z pięciu pytań. Było mi tak bardzo wstyd, że nie oddałam tego sprawdzianu. W domu przemyślałam to, co zrobiłam i postanowiłam honorowo przyznać się, zamiast wpierać nauczycielce, że moją kartkówkę zgubiła. Jakież było moje zdziwienie, kiedy na lekcji pani odczytała nam oceny ze sprawdzianu. Dostałam piątkę! Tylko moja mama znała prawdę ze sprawdzianem, nikomu o tym nie powiedziałam. Nauczycielce nigdy nie przyznałam się, bo i ona okazała się nieuczciwa, gdyż na pewno tych sprawdzianów nie sprawdziła, a oceny wpisała według tzw. opinii o uczniu.

W ogólniaku należałam do najlepszych uczennic. Zawsze przygotowana, odpowiedzialna, prawdomówna. W czwartej klasie nauczycielka biologii zrobiła znienacka kartkówkę. Pierwszy raz nie przygotowałam się do lekcji. Na sprawdzianie nie umiałam odpowiedzieć na żadne z pięciu pytań. Było mi tak bardzo wstyd, że nie oddałam tego sprawdzianu. W domu przemyślałam to, co zrobiłam i...

Nigdy nie miałam takiej sytuacji, ale wiem, że jeśli by się taka pojawiła to wybrałabym ambicję, dlatego, że człowiek musi przede wszystkim myśleć o sobie. Nikt inny nie będzie robił rzeczy, które będą dobre dla nas, a nie dla nich. Żaden człowiek nie jest na tyle dobry, żeby przede wszystkim myśleć o innych (nie mówię tu o rodzinie, tylko o zupełnie obcych osobach). Staram się postępować zgodnie z moją moralnością, jednak w stosunku do ludzi nie jest to łatwe. Cóż... Takie jest moje zdanie.

Nigdy nie miałam takiej sytuacji, ale wiem, że jeśli by się taka pojawiła to wybrałabym ambicję, dlatego, że człowiek musi przede wszystkim myśleć o sobie. Nikt inny nie będzie robił rzeczy, które będą dobre dla nas, a nie dla nich. Żaden człowiek nie jest na tyle dobry, żeby przede wszystkim myśleć o innych (nie mówię tu o rodzinie, tylko o zupełnie obcych osobach). Staram...

Watykan. Kaplica Sykstyńska. Konklawe. Kościelni dygnitarze. I rywalizacja o wielką władzę, lub też służbę, zależy od poglądów elekta. Jednak Watykan jest daleko a konklawe względnie rzadko ponadto nie każdy z nas jest dziekanem kolegium. Czy to oznacza, że w naszym życiu codziennym nie dochodzi do podobnych rozterek? Nic podobnego. Życie każdego z nas usłane jest przeróżnymi dylematami moralnymi.
Pracownik socjalny często w swojej pracy spotyka się z sytuacjami, których interpretacja jest niejasna. Jedną z klientek pomocy społecznej była kobieta z małym dzieckiem, której mąż zmarła wczesną jesienią. Kobieta została sama, ponieważ jej siostra od kilku lat mieszkała z rodziną za granicą. Sytuacja naszej bohaterki była o tyle trudna, że jej dochody pozwalały na przydzielenia minimalnego zasiłku, ale nie pozwalały na odłożenie jakiejkolwiek kwoty, wszystko pochłaniały wydatki bieżące.
Pojawiła się okazja wyjazdu do siostry, jednak konieczne było wygospodarowanie pewnej sumy pieniędzy na bilety. Kobieta zwierzyła się z tych problemów podczas jednej z rozmów. Umiejętne rozliczenie dochodu klientki pozwoliło na przyznanie zasiłku celowego na zakup opału na zimę.
Oczywiście pieniądze te nigdy nie trafiły do składu opału a kobieta więcej nie pojawiła się w ośrodku. Dotarła tylko kartka z życzeniami świątecznymi i wyrazami bezgranicznej wdzięczność.
Życie każdego z nas jest pełne dylematów moralnych, które warunkują nasze postępowanie. Nawet jeśli nie jesteśmy na konklawe.

Watykan. Kaplica Sykstyńska. Konklawe. Kościelni dygnitarze. I rywalizacja o wielką władzę, lub też służbę, zależy od poglądów elekta. Jednak Watykan jest daleko a konklawe względnie rzadko ponadto nie każdy z nas jest dziekanem kolegium. Czy to oznacza, że w naszym życiu codziennym nie dochodzi do podobnych rozterek? Nic podobnego. Życie każdego z nas usłane jest...

Nigdy nie stanęłam przed takim wyborem, ponieważ w życiu kieruję się zasadą, żeby dążyć do swoich celów, ale nigdy nie po trupach. Kiedy mogę osiągnąć cel w sposób niezgodny z moją moralnością... i tak znajdę bardziej moralną ścieżkę, ponieważ uważam, że da się wszystko. Mogę jednocześnie osiągnąć swój cel i nie rezygnować z bycia dobrym człowiekiem, zawsze! :)

Nigdy nie stanęłam przed takim wyborem, ponieważ w życiu kieruję się zasadą, żeby dążyć do swoich celów, ale nigdy nie po trupach. Kiedy mogę osiągnąć cel w sposób niezgodny z moją moralnością... i tak znajdę bardziej moralną ścieżkę, ponieważ uważam, że da się wszystko. Mogę jednocześnie osiągnąć swój cel i nie rezygnować z bycia dobrym człowiekiem, zawsze! :)

to może się wydać sprawa błahą , a tekst trywialny ale tak własnie wyglada dorastanie. o tak , taki dylemat spotkał mnie w czasie młodości durnej i chmurnej. Znajomi moich kuzynów wybierali się nocną porą na jabłka. Nie swoje, a wiadomo takie smakują bardziej. Do tego by je zdobyć należało się trochę pogimnastykować przeskakując przez ogrodzenie. nie bardzo chciałam to robić. niby tylko jabłka i to te które leżały pod drzewem jako opad. Prostszym rozwiązaniem wydawało mi się pójście do właściciela i poproszenie o kilka. Uległam namowom i ambicji...Jabłka nie smakowały zupełnie. Ale ciesze się że ten dylemat spotkał mnie w dość błahej sprawie bo teraz już potrafię dokonać słusznego wyboru. od tamtej pory nie daję się zwieźć złudnym profitom ulegania ambicji.niebo gwiaździste nade mną , prawo moralne we mnie. jedyna ambicją pozostało słuchanie zawsze siebie i moralne postępowanie.

to może się wydać sprawa błahą , a tekst trywialny ale tak własnie wyglada dorastanie. o tak , taki dylemat spotkał mnie w czasie młodości durnej i chmurnej. Znajomi moich kuzynów wybierali się nocną porą na jabłka. Nie swoje, a wiadomo takie smakują bardziej. Do tego by je zdobyć należało się trochę pogimnastykować przeskakując przez ogrodzenie. nie bardzo chciałam to...

Nie. Moralność... Powinniśmy zastanowić się czy w tych czasach moralność ma jakąkolwiek wartość. Jasne gadka o tym jacy to jesteśmy hojni, bo wrzuciliśmy jakiemuś bezdomnemu piątkę do puszki jest fajna. Ale obserwując ludzi wokół mnie zastanawiam się czy najlepszym wyjściem nie byłoby wyzbycie się moralności, a najlepiej całego sumienia i żyć tak jak te hieny. Po trupach do celu i jeszcze dalej. Niestety znieczulica mnie nie dopadła, bo nie potrafię zdobyć się na ambicję kosztem moralności. To byłoby po prostu obrzydliwe.

Nie. Moralność... Powinniśmy zastanowić się czy w tych czasach moralność ma jakąkolwiek wartość. Jasne gadka o tym jacy to jesteśmy hojni, bo wrzuciliśmy jakiemuś bezdomnemu piątkę do puszki jest fajna. Ale obserwując ludzi wokół mnie zastanawiam się czy najlepszym wyjściem nie byłoby wyzbycie się moralności, a najlepiej całego sumienia i żyć tak jak te hieny. Po trupach do...

Jako pracownica banku codziennie stawałam przed takimi dylematami. Z jednej strony tabelki wykresy, plany do wykonania i dodatkowe pieniądze a z drugiej ludzie- zwykli ludzie, klienci, których zdążyłam polubić i poznać ich dylematy, rozterki, plany i radości. Codziennie musiałam dokonywać wyboru- wcisnąć starszej pani kartę kredytową z której ona nie będzie korzystać a będzie za nią musiała płacić ale z drugiej strony wykonać swój plan dzienny- zrobić mały krok w drodze do wykonania planu kwartalnego i otrzymania premii. Dorzucić do kredytu „obowiązkowe” ubezpieczenie, które wcale nie jest obowiązkowe… przecież klient o tym nie wie, a ja będę miała dodatkowe pieniądze do pensji, no i… nie będę się musiała tłumaczyć przełożonym… Takich dylematów mogłabym tu wymieniać wiele, ale przecież nie o to chodzi. Chodzi o to, żeby żyć zgodnie ze swoim sumieniem i tak, żeby nikt później przez nas nie cierpiał… Wierzę, że karma do nas wraca, a ja nie chciałabym kiedyś na swojej drodze spotkać kogoś nieuczciwego, kto dla swoich niezdrowych ambicji wykorzysta moją niewiedzę czy nieuwagę…Zmęczyło mnie codzienne zadawanie sobie pytania „mieć czy być?”... Może dlatego właśnie nie pracuje już w banku...

Jako pracownica banku codziennie stawałam przed takimi dylematami. Z jednej strony tabelki wykresy, plany do wykonania i dodatkowe pieniądze a z drugiej ludzie- zwykli ludzie, klienci, których zdążyłam polubić i poznać ich dylematy, rozterki, plany i radości. Codziennie musiałam dokonywać wyboru- wcisnąć starszej pani kartę kredytową z której ona nie będzie korzystać a...

Miałam przyjaciela Szymona, którego mogłabym ze spokojem nazwać kumplem (w moim systemie wartości kumpel stoi znacznie wyżej od przyjaciela).
On znalazł sobie dziewczynę, którą znałam wcześniej, a której naprawdę nienawidziłam, o czym on bardzo dobrze wiedział. Ale był szczęśliwy, więc siedziałam cicho.
Kiedyś, jadąc autobusem, słyszałam rozmowę właśnie tej dziewczyny z jej przyjaciółką. Powiedziała wtedy mniej więcej coś takiego :
- Jeszcze pochodzę z Szymonem tydzień, a potem zamienię się z tobą na Mateusza.
Byłam w szoku. Ona go tak perfidnie oszukiwała, a on był tak szczęśliwy. Nie powiedziałam mu nic, chciałam zobaczyć jak rozwinie się sytuacja.
Są ze sobą już rok. Nie wiem, czy mam się cieszyć, czy płakać, bo ona nie zerwała z nim tylko dlatego, że jej przyjaciółka postanowiła być dalej z Mateuszem.
Tak bardzo chciałam mu powiedzieć, żeby zobaczył, że ja jestem lepsza od jego dziewczyny.
Jednak milczałam i milczę dalej, są razem, Szymon jest szczęśliwy, więc tylko to się liczy.

Miałam przyjaciela Szymona, którego mogłabym ze spokojem nazwać kumplem (w moim systemie wartości kumpel stoi znacznie wyżej od przyjaciela).
On znalazł sobie dziewczynę, którą znałam wcześniej, a której naprawdę nienawidziłam, o czym on bardzo dobrze wiedział. Ale był szczęśliwy, więc siedziałam cicho.
Kiedyś, jadąc autobusem, słyszałam rozmowę właśnie tej dziewczyny z...

Na szczęście nigdy nie stanąłem przed wyborem między moralnością a ambicjami. I mam nadzieję, że nigdy nie będę musiał dokonywać takiego wyboru. Jestem ambitny, ale w dążeniu do celu nie rozpycham się łokciami, często odpuszczam. Mam ambicje i dobrze, że je mam, one nie uciekną, a smród po nieuczciwym zachowaniu będzie się ciągnął latami... Ufam, że jeśli jednak będę musiał kiedyś dokonać takiego wyboru, to nie zaślepią mnie ambicje i wybiorę właściwie...

Na szczęście nigdy nie stanąłem przed wyborem między moralnością a ambicjami. I mam nadzieję, że nigdy nie będę musiał dokonywać takiego wyboru. Jestem ambitny, ale w dążeniu do celu nie rozpycham się łokciami, często odpuszczam. Mam ambicje i dobrze, że je mam, one nie uciekną, a smród po nieuczciwym zachowaniu będzie się ciągnął latami... Ufam, że jeśli jednak będę musiał...