"Bądź mym powietrzem"

Niewielka miejscowość. Ona - Polka z dziada pradziada, która rozpoczęła studia w stolicy. On - student z jej uczelni; miły, sympatyczny i... czarnoskóry. Wbrew pozorom to jego rodzice nie chcą, by ich syn spotykał się "z tą Polką".

Jednak miłość to miłość i młodzi i tak spotykają się, zakochują w sobie coraz bardziej, planują wspólną przyszłość. Jednak los prócz czepialskich rodziców podkłada im kolejną kłodę pod nogi - mianowicie chorobę... Rak piersi. I zaczyna się - chemioterapia, płaczę, wypadanie włosów. Na szczęście duża szansa na przeżycie.

Ona jednak podupada psychicznie i to on podnosi ją na duchu, stara się odwrócić jej myśli od choroby, wspiera. Nie, to nie bajka, jego rodzice jeszcze bardziej zaczynają na niego naciskać. On jednak się nie poddaje i chcę żeby ona wyszła za niego za mąż. Cichy, skromny ślub w gronie przyjaciół.

I happy end, ponieważ ona wraca do zdrowia. Musi brać leki i regularnie się badać, jednak mimo to wie, że on jest przy niej. I będzie.

"Bądź mym powietrzem"

Niewielka miejscowość. Ona - Polka z dziada pradziada, która rozpoczęła studia w stolicy. On - student z jej uczelni; miły, sympatyczny i... czarnoskóry. Wbrew pozorom to jego rodzice nie chcą, by ich syn spotykał się "z tą Polką".

Jednak miłość to miłość i młodzi i tak spotykają się, zakochują w sobie coraz bardziej, planują wspólną przyszłość....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Podległy" lub "Uległy".

Młoda dziewczyna poznaje 4 lata starszego od siebie chłopaka. Oboje mają swoje pasje, w które "wciągają" siebie nawzajem. Wszystko wydaje się być niemal idealne, ale do czasu...

Dziewczyna była skromna i miała swój styl, co podobało się chłopakowi, jednak nie podobało jego mamie. I tu zaczął się problem. Wyczuwała, że coś jest nie tak, ale on zaprzeczał. Z czasem to, co zbudowali, zaczęło się burzyć, a jedyną osobą, która chciała to ratować była ona.

Przychodząc do jego domu była traktowana jak ściana i to dosłownie: nie opowiadano jej na "Dzień dobry", mówiono obok niej...

I tak samotnie spędziła Święta Bożego Narodzenia. Rozstali się. Dokładnie tydzień wcześniej...

"Podległy" lub "Uległy".

Młoda dziewczyna poznaje 4 lata starszego od siebie chłopaka. Oboje mają swoje pasje, w które "wciągają" siebie nawzajem. Wszystko wydaje się być niemal idealne, ale do czasu...

Dziewczyna była skromna i miała swój styl, co podobało się chłopakowi, jednak nie podobało jego mamie. I tu zaczął się problem. Wyczuwała, że coś jest nie tak, ale on...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Zawsze będziemy razem"
W pewnym niewielkim miasteczku żyła sobie dziewczyna, którą nie interesowały żadne typowe kobiece zajęcia. Była bardziej chłopięca i wolała bawić się od małego z kolegami w różne męskie zabawy. Była przez nich postrzegana jako dobry kolega, ale nie dziewczyna, z którą mogliby się umówić. Była kompletnym przeciwieństwem swojej siostry bliźniaczki, która zawsze miała idealną figurę i nienaganne maniery panny z dobrego domu. Uganiali się za nią wszyscy chłopcy w okolicy, w tym koledzy Mileny. Tylko jeden chłopak nie chciał się umówić z Natalią - Paweł, najlepszy przyjaciel Mileny, z którym znała się od czasów piaskownicy. Kiedy został zaproszony na osiemnaste urodziny Mileny, a dziewczyna została zmuszona, aby chociaż ten jeden założyć sukienkę, chłopak całkowicie zamarł. Nigdy nie przypuszczał, że jego "koleżka" będzie wyglądać tak kobieco i zmysłowo. Od tej pory starał się o względy Mileny, co nie podobało się Natalii, której ten chłopak wpadł w oko. Była gotowa sięgnąć po ostateczne środki, aby zakończyć związek swojej siostry i Pawła. Nie obchodziło ją, że Milena jest z nim szczęśliwa. Obietnica zakochanych "zawsze będziemy razem" mogła się nie spełnić, przez wiele intryg Natalii. Pomimo tego, w najmniej oczekiwanym momencie i przypadkowym spotkaniu po 20 latach Paweł wraz z Mileną odnowili swoją znajomość. Choć ciężko im było wybaczyć sobie rzekome "zdrady" pogodzili się, gdyż miłość pokona wszystkie przeszkody.
Historię opowiedziała mi babcia.

"Zawsze będziemy razem"
W pewnym niewielkim miasteczku żyła sobie dziewczyna, którą nie interesowały żadne typowe kobiece zajęcia. Była bardziej chłopięca i wolała bawić się od małego z kolegami w różne męskie zabawy. Była przez nich postrzegana jako dobry kolega, ale nie dziewczyna, z którą mogliby się umówić. Była kompletnym przeciwieństwem swojej siostry bliźniaczki,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

„Nie w porę”

To, co dzieje się między moim kumplem a mną. Od kilku lat ciągnie nas do siebie, ale jakoś nie żadne nie robi pierwszego kroku. Zdarzyło się nam kilka razy pocałować, ale to podczas imprezy, potem znikałam, unikając tematu. Zawsze, gdy podejmuję decyzję, że pora na coś więcej między nami, to albo długo się nie widzimy, albo kręci się koło niego inna dziewczyna. Gdy on zbierze się w sobie – ja właśnie się spotykam z kimś... Napisał mi nawet kiedyś SMS'a, że mądrzej by było, gdybym zerwała z chłopakiem, bo on nie jest dla mnie. To my jesteśmy dla siebie. Tylko, że stchórzyłam, odpisałam, że w związku mam poczucie stabilności. Gdy doszłam do wniosku, iż miał rację, jakiś czas później – faktycznie rozstałam się z chłopakiem, tylko mój przyjaciel już z kimś randkował, a ja usunęłam się w cień. Chyba nigdy nie będziemy gotowi na krok dalej w naszej relacji – teraz on jest sam i zaproponował spotkanie, a ja... Planuję ślub z innym. Nadal nie jestem pewna, czy idę dobrą drogą, jednak mam idiotyczne wrażenie, że nigdy nie uda mi się zgrać z przyjacielem, a narzeczony jest dla mnie bardzo ważny, kocham go, choć w stabilny sposób, nie jak mojego przyjaciela.

„Nie w porę”

To, co dzieje się między moim kumplem a mną. Od kilku lat ciągnie nas do siebie, ale jakoś nie żadne nie robi pierwszego kroku. Zdarzyło się nam kilka razy pocałować, ale to podczas imprezy, potem znikałam, unikając tematu. Zawsze, gdy podejmuję decyzję, że pora na coś więcej między nami, to albo długo się nie widzimy, albo kręci się koło niego inna...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Zdemaskowani" Wielka szkolna miłość, która niestety rozchodzi się po świecie on zostaje w mieście rodzinnym ona zmuszona przez rodziców wyjeżdża, robi zawrotną karierę. Po kilkunastu latach dziewczyna niechętnie przyjeżdża w rodzinne strony, bo podświadomie boi się spotkać jego i tak też przypadkiem się staje ich spojrzenia krzyżują się wracają wspomnienia. Oboje mimo że mają partnerów nawiązują gorący romans, który niedługo zostaje wykryty przez jego ojca.

"Zdemaskowani" Wielka szkolna miłość, która niestety rozchodzi się po świecie on zostaje w mieście rodzinnym ona zmuszona przez rodziców wyjeżdża, robi zawrotną karierę. Po kilkunastu latach dziewczyna niechętnie przyjeżdża w rodzinne strony, bo podświadomie boi się spotkać jego i tak też przypadkiem się staje ich spojrzenia krzyżują się wracają wspomnienia. Oboje mimo że...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Baletnice"
Jako mała dziewczynka, byłam oczkiem w głowie rodziców i jedyną córką z dwojgiem starszych braci. Mama chciała ze mnie stworzyć księżniczkę, a takowa musi umieć tańczyć prawda? Chodziłam na balet przez 7 lat i przez ten cały czas za partnera miałam znajomego mi z przedszkola, później podstawówki, chłopaka. On i ja byliśmy rozmiarami najmniejsi w grupie, więc nasza nauczycielka stworzyła z nas parę. Byliśmy świetni, zachwycaliśmy wszystkich. Ale okazało się, że byliśmy aż za dobrzy. Był starszy, ja byłam za mała, on został zabrany do szkoły baletowej w innym kraju! Musiałam zmienić partnera, ale to już nie było to samo. Jakiś czas później przeżyłam wypadek- potrącił mnie samochód. Chociaż przeżyłam, zostało mi zabrane coś ważniejsze- moja pasja. Szkody były za duże i od tamtego czasu nie wolno mi tańczyć, przynajmniej nie zawodowo.
Kilka lat po tym był pogrzeb naszej nauczycielki. Starsza kobieta, ale kochaliśmy ją, wychowała większość z nas. Pojawiłam się ja i ku memu zaskoczeniu, mój dawny partner. Wyrósł, zmienił się, ale był moją pierwszą miłością. I nawet po 7 latach, dalej jestem w nim zakochana. Teraz, gdy tylko może przyjeżdża z Niemiec, aby się ze mną spotkać. Tak wygląda moja miłosna i taneczna historia.

"Baletnice"
Jako mała dziewczynka, byłam oczkiem w głowie rodziców i jedyną córką z dwojgiem starszych braci. Mama chciała ze mnie stworzyć księżniczkę, a takowa musi umieć tańczyć prawda? Chodziłam na balet przez 7 lat i przez ten cały czas za partnera miałam znajomego mi z przedszkola, później podstawówki, chłopaka. On i ja byliśmy rozmiarami najmniejsi w grupie, więc...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

„Bitwa o kotylion”

Były lata 60. W spokojniej wsi na południu Polski, dwoje ludzi przyrzekało sobie miłość aż do śmierci. Gościem Pana Młodego był przystojny, wysoki brunet z pobliskich gór. Jego elegancja ściągała przelotne spojrzenia panien. W tym samym czasie, na to samo wesele zaproszona była Maria, najlepsza przyjaciółka Panny Młodej. Była skromna, nieśmiała i sprawiała wrażenie przestraszonej. W pewnym momencie każda dziewczyna dostała kotylion, aby przypiąć go do piersi swojego partnera. Bronisław był jedynym kawalerem na przyjęciu, wiec wszystko wskazywało, ze jego partnerką zostanie Maria, niestety pojawiła się inna kobieta. Obie panie wymieniały groźne spojrzenia, w powietrzu czuć było napięcie. Zaczęły się kłócić, aż w końcu puściły się biegiem w kierunku chłopaka. Tym sposobem garnitur Bronka został przyozdobiony dwoma bukiecikami. Mimo, iż jedna z panien dwoiła się i troiła aby zwrócić na siebie uwagę kawalera, on nie spuszczał oczu z Marii. Zabawa była wspaniała, tańce trwały do białego rana.
Gdy wesele się skończyło wszyscy rozjechali się zmęczeni do domów.
Bronek przez długi czas nie mógł zapomnieć o walce jaką stoczyła o niego śliczna Maria. Przed oczami widział jej twarz, wspominał jej niebieską sukienkę nie mógł się na niczym skupić.
Pewnego dnia zebrał się na odwagę i pojechał do dziewczyny. Gdy zobaczyła jak parkuje motocykl pod bramą uciekła na strych i schowała się w szafie. Matka długo ją prosiła aby zeszła. W końcu Bronek wspiął się po drabinie i odnalazł przestraszoną dziewczynę. Ujął jej twarz w dłonie i już wiedział, że to z nią chce przeżyć resztę życia...

„Bitwa o kotylion”

Były lata 60. W spokojniej wsi na południu Polski, dwoje ludzi przyrzekało sobie miłość aż do śmierci. Gościem Pana Młodego był przystojny, wysoki brunet z pobliskich gór. Jego elegancja ściągała przelotne spojrzenia panien. W tym samym czasie, na to samo wesele zaproszona była Maria, najlepsza przyjaciółka Panny Młodej. Była skromna, nieśmiała i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To były lata II wojny światowej. Bohaterami tej historii miłosnej są mój dziadek W., babcia M. oraz pewien mężczyzna, którego imienia do dziś nie poznałam. Babcia była krawcową w lokalnej mniejszej społeczności. Ani wieś, ani miasto, można powiedzieć, że wojenne najdalej wysunięte tereny miasta. Wojna sprawiła, że wszędzie panowała bieda, więc babcia ochoczo pomagała w wojsku, zszywając mundury walczącym mężczyznom. W. przyszedł do niej pewnego dnia z prośbą, by zacerowała jego rozprute spodnie. M., jak zwykle pomocna, od razu się zgodziła. W. często rzucał jej ukradkowe spojrzenia, częściej przychodził z błahymi usterkami swoich ubrań, zagadywał do niej. Ale M. nie uważała tego za nic dziwnego czy interesującego. Była już zakochana. Mężczyzna ten przyjechał z Warszawy, a południe Polski było wystarczająco daleko, by mógł tutaj odpocząć. Domyślam się, że również czuł coś do M., ale po cudownym czasie spędzonym na niewinnych flirtach i wymienianych uśmiechach, wyjechał do rodzinnych stron, zostawiając M. z rozdartym sercem. Łzy topiła przy maszynie do szycia, pracując do granic wytrzymałości, więcej niż zwykle. Gdy w końcu otrząsnęła się z tego wydarzenia, postanowiła zapomnieć o tym mężczyźnie. Nigdy więcej nie myśleć o nim jako o obiekcie uczuć, miłości, jej życiu, drugiej połówce. M. w końcu dowiedziała się od koleżanki, że W. stracił dla niej głowę, choć ona była ślepa na jego zaloty przez cały ten czas. W. w końcu zadał to ponadczasowe pytanie, które sprawia, że mężczyznom głos więźnie w gardle, a kobiety, płacząc, padają im w ramiona. "M... Czy wyjdziesz za mnie?" Domyślając się, że to może być ratunek na jej złamane serce i dobry związek, stateczny i na całe życie, M. zgodziła się. Nadal chowała w sercu pamięć o mężczyźnie, ale szczerze pokochała także W. Babcia i dziadek wydali na świat ośmioro dzieci, z czego jedno zmarło wkrótce po urodzeniu. Najmłodsze z nich to moja mama. Mieszkała w domu, który wybudował mój dziadek, własnymi rękoma. Wyprowadziła się z niego wiele lat temu. Historia jednak lubi przyciągać ludzi tam, dokąd naprawdę należą. Przeprowadziliśmy się z powrotem tam, gdzie babcia znalazła swoją pierwszą miłość i rozsądną miłość. Dwie bardzo różne, ale tak samo prawdziwe. Paradoksalnie, jestem owocem obydwu tych miłości. Rozsądnej w sensie genealogicznym. Dzieckiem tej pierwszej zostałam dzięki temu, że moi przodkowie zaszczepili we mnie pasję. Do miłości, zainteresowań, wszystkiego, co robię. To dzięki babci i mamie kocham książki. To dzięki babci i dziadkowi doceniam wartość przyjaźni, która przetrwała wiele dekad. To dzięki mojej siostrze znam tę historię.

To były lata II wojny światowej. Bohaterami tej historii miłosnej są mój dziadek W., babcia M. oraz pewien mężczyzna, którego imienia do dziś nie poznałam. Babcia była krawcową w lokalnej mniejszej społeczności. Ani wieś, ani miasto, można powiedzieć, że wojenne najdalej wysunięte tereny miasta. Wojna sprawiła, że wszędzie panowała bieda, więc babcia ochoczo pomagała w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

SERCE NA GRILLU
To były pierwsze wakacje, na które zdecydowała się jechać zupełnie sama. Potrzebowała oderwania się od wszystkiego i wszystkich, aby wsłuchać się w siebie. Natłok spraw i myśli spowodował, że w tej całorocznej bieganinie zapomniała o sobie, swoich potrzebach, uczuciach. Zdecydowała się wybrać do Ustronia Morskiego. Strzał w dziesiątkę! Pierwsze wrażenia po przyjeździe nie były pozytywne. W ośrodku przeważali goście z Niemiec, a Polacy przybyli z rodzinami. Sama jedna poczuła się trochę zagubiona i jakoś niepasująca do otoczenia. Kolacja grillowa na świeżym powietrzu w ramach integracji gości ośrodka. Poszła i ona. Chyba powinnam się do kogoś przysiąść-pomyślała, ustawiając się w kolejce do grilla. Co dla Pani?-z zamyślenia wyrwał ją głos kelnera. A co by Pan polecił?-spytała. Siebie! - z uśmiechem na ustach odpowiedział kelner. I to była ta iskra, która na długo rozpaliła ich serca. Zaczęły się wspólne spacery po plaży, pogawędki w barze. Ruch był tak duży, że czasami i ona pomagała kelnerowi przy obsłudze gości. Po trzech dniach czuli się tak, jak gdyby znali się już kilka lat. Ach, jakie to cudowne uczucie! Niestety, koniec turnusu uświadomił im, że tak naprawdę to, co najlepsze jest już raczej już za nimi. Fakt, kontaktowali się kilka lat za pomocą maili. Raz nawet odwiedził ją w jej mieście na drugim końcu Polski. Ale z czasem i z dzielącymi ich kilometrami miłość wygasła...Dla niej jednak były to najlepsze wakacje w życiu.

SERCE NA GRILLU
To były pierwsze wakacje, na które zdecydowała się jechać zupełnie sama. Potrzebowała oderwania się od wszystkiego i wszystkich, aby wsłuchać się w siebie. Natłok spraw i myśli spowodował, że w tej całorocznej bieganinie zapomniała o sobie, swoich potrzebach, uczuciach. Zdecydowała się wybrać do Ustronia Morskiego. Strzał w dziesiątkę! Pierwsze wrażenia po...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Teatr Dwojga Aktorów
ma zaszczyt zaprosić na spektakl pod tytułem
"Ku Miłości. Przepraszam, a którędy do tej miejscowości?"
Adaptacja sztuki napisanej przez Życie

W rolach głównych:
Ona pod pseudonimem Chyba Będę Feministką
oraz
On pod pseudonimem Wszystkie Baby To Jędze

W pozostałych rolach: przyjaciele umęczeni marudzeniem "jestem singlem z wyboru" (ciekawe czyjego, hę?) oraz kilkoro (no dobra, prawie dwustu) Bogu ducha winnych pasażerów opóźnionego lotu

AKT I Lotnisko
Z powodu złych warunków atmosferycznych On ma odwołany lot. Do odwołania. W telefonie ma tylko jeden numer do osoby z tej miejscowości. Ona była jego szkolną koleżanką z ławki. Nie widzieli się 16 lat. A że mężczyźni z natury bywają wygodni- nie uśmiecha mu się koczować na zimnym lotnisku, kiedy Ona może mieć w domu centralne ogrzewanie. Pomimo, że jest środek nocy, On dzwoni...

AKTII U niej
Ona nie tylko ma centralne ogrzewanie, ale i nawyk niewyłączania dźwięków w telefonie na noc. On ma za to zmysł czytania nie tylko rubryki sportowej, ale i w kobiecych myślach, więc po drodze kupił wino. Rozmowa się klei niczym klej z maleńkiej tubki oparty o kosmiczną technologię, aż On dostaje wiadomość, że samolot (szlag by to!) za kilka godzin jednak poleci...

AKT III U nich
Dwa lata później.
Ona nie została feministką. On nadal uważa, że wszystkie baby to jędze.

I żyli długo i szczęśliwie.

KURTYNA

Teatr Dwojga Aktorów
ma zaszczyt zaprosić na spektakl pod tytułem
"Ku Miłości. Przepraszam, a którędy do tej miejscowości?"
Adaptacja sztuki napisanej przez Życie

W rolach głównych:
Ona pod pseudonimem Chyba Będę Feministką
oraz
On pod pseudonimem Wszystkie Baby To Jędze

W pozostałych rolach: przyjaciele umęczeni marudzeniem "jestem singlem z wyboru" (ciekawe...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej