"Wiem"
- Co Masło nam kazał zrobić? – zapytałam, ledwie mogąc złapać oddech.
- Nie mam pojęcia – odpowiedział, po czym znowu zaczął się trząść.
Znaliśmy się od ponad dwóch lat i wiedziałam, że decyzja zmiany miejsca w klasie maturalnej by ze sobą usiąść nie doprowadzi żadnego z nas na wyżyny kariery matematycznej. Wiedziałam o tym, ale myśl o spędzeniu z Nim więcej czasu mogła przekonać mnie do wszystkiego. I było na każdych zajęciach tak, jak tego szczególnego dnia.
- Przestań! – wyszeptałam, próbując wziąć się w garść. – Jeśli nie skończysz się śmiać, to Masło zaraz weźmie nas do tablicy – powiedziałam i widząc Jego minę schowałam twarz w dłonie. Znowu.
- Dobra, już jestem poważny. Robimy zadanka – powiedział po pięciu minutach, które niewiele nam pomogły.
- Ha! Nawet sam nie wierzysz w to, co powiedziałeś! A zresztą to nie moja wina, że straciliśmy tyle czasu, bo to ty nie potrafisz się powstrzymać i zawsze kończymy tak samo.
- Moja wina?! Przecież nie rozmawiam sam ze sobą tylko prowadzimy dialog, a to znaczy, że to jest w takiej części moja jak i twoja sprawka – bronił się. Oczywiście miał rację, ale potwierdzenie Jego słów nie wchodziło w grę. Po chwili ciszy powiedział jednak zdanie, którego nie mogłam zbyć. – Wiesz, że należysz do tego jednego procentu najlepszych ludzi na świecie?
- Oczywiście, że wiem – odpowiedziałam. Uśmiech na naszych twarzach od razu się powiększył i nastąpiło długie spojrzenie w oczy, dosłownie wypełnione miłością. I wtedy wszystko się zaczęło.

"Wiem"
- Co Masło nam kazał zrobić? – zapytałam, ledwie mogąc złapać oddech.
- Nie mam pojęcia – odpowiedział, po czym znowu zaczął się trząść.
Znaliśmy się od ponad dwóch lat i wiedziałam, że decyzja zmiany miejsca w klasie maturalnej by ze sobą usiąść nie doprowadzi żadnego z nas na wyżyny kariery matematycznej. Wiedziałam o tym, ale myśl o spędzeniu z Nim więcej czasu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"przeznaczeni"
Znaliśmy się długo, powiedziałabym wręcz, że bardzo długo.Mój dziadek drwal i jego ojciec gospodarz pracowali razem przy wyrąbie drzew. Pewnego razu przywieźli drzewo na zimę moim rodzicom i do tej chwili brzmią mi w uszach słowa mojego dziadka "mam dla Ciebie wnuczkę". Miałam wtedy 7 lat. No tak i nikt nie spodziewał się, że po 22 latach będą się bawić na naszym weselu razem i wspominać tamte pamiętne słowa. Ja wierzę w przeznaczenie, mimo iż los nie szczędził wcześniej bólu ani mi ani mojemu mężowi, widać zostaliśmy sobie sobą wynagrodzeni.I tak w tym roku minie nasza 7 rocznica ślubu.

"przeznaczeni"
Znaliśmy się długo, powiedziałabym wręcz, że bardzo długo.Mój dziadek drwal i jego ojciec gospodarz pracowali razem przy wyrąbie drzew. Pewnego razu przywieźli drzewo na zimę moim rodzicom i do tej chwili brzmią mi w uszach słowa mojego dziadka "mam dla Ciebie wnuczkę". Miałam wtedy 7 lat. No tak i nikt nie spodziewał się, że po 22 latach będą się bawić na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Odpowiedź na to pytanie zawsze będzie twierdząca. Moja historia to trochę komedia romantyczna, trochę dramat z wyraźną przewagą filmu akcji.
„Nieporozumienia wielkich treści”
Pewnego dnia na ekranie mojego telefonu pojawił się nieznany numer. Ja, jako osoba bardzo znudzona życiem, postanowiłam pociągnąć konwersację. Nie bez powodu ludzie mówią, że osoby, które poznajemy przypadkiem, robią w naszym życiu najwięcej zamieszania. Od tamtej pory rozmawialiśmy ze sobą codziennie po kilka godzin. Układ jak z książki, typowo łóżkowy. Z czasem w ten plan wkradło się uczucie i akceptacja. Różnica kilometrów i wieku nie miała znaczenia. Ja z głową w książkach, wieczna marzycielka. On doświadczony facet, po śmierci rodziców i dziewczyny, samotnie wychowujący siostrę. Niby nie można się zakochać w kimś, kogo się nie zna, ale jednak. Facet z temperamentem, jednocześnie romantyk do bólu. Wiedział jak smakują narkotyki, ulica ze stolicy i czym pachnie jazda nieswoim samochodem. Znałam jego historię. Później wyznał mi, że jest śmiertelnie chory. Jeśli myślicie, że wasze życie nie może się rozpaść w jeden dzień, to wyprowadzam was z błędu. Moje serce zostało żywcem wyrwane z piersi. Gdy kilka miesięcy później stanął przed mną i wtuliłam twarz w jego szyję, gilogocząc go rzęsami wiedziałam,że żyje jak nigdy przedtem. Mogę jeść z nim w łóżku pizze, rozmawiać o kupie, włosach na brzuchu i mydle (Jakie wolisz mydło?W płynie czy w kostce?) i patrzeć sobie w oczy, bawiąc się przy tym jak nigdy.

Odpowiedź na to pytanie zawsze będzie twierdząca. Moja historia to trochę komedia romantyczna, trochę dramat z wyraźną przewagą filmu akcji.
„Nieporozumienia wielkich treści”
Pewnego dnia na ekranie mojego telefonu pojawił się nieznany numer. Ja, jako osoba bardzo znudzona życiem, postanowiłam pociągnąć konwersację. Nie bez powodu ludzie mówią, że osoby, które poznajemy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

A więc tak był to wielki książę bardzo bogaty i wykształcony - oczytany i znający języki - właściciel jakiegoś zamku i odbywał się bal na który była zaproszona okoliczna szlachta i na tm balu książę ujrzał pierwszy raz w życiu piękną ale o wiele gorzej urodzoną od niego szlachciankę i się zakochał. Niestety był już zaręczony z inna księżniczką nie tylko pochodzącą z jego kraju, ale nawet z zagranicy i to do tego taką z której rodziną bardzo chciała się skoligacić jego rodzina bo byli jeszcze bogatsi i lepiej urodzeni, a książę mimo wielkiej miłości do szlachcianki jednak ugiął się pod presją rodziny i ożenił się z tą księżniczką. Niestety całe życie był nieszczęśliwy, nigdy się nie uśmiechał i dużo czasu spędzał sam w swojej bibliotece z kieliszkiem burbona w ręce wspominając szlachciankę, która śniła mu się przez całe życie i ciągle widział jej obraz przez oczyma, a ta księżniczka wiodła życie tak naprawdę w jego pałacu w ogóle nie interesując się nigdy jego stanem psychicznym i nie żyjąc jego sprawami. Cóż myślę, że była pusta i nawet nie miała tej świadomości uważając jeżeli nawet jeżeli by o tym pomyślała, a nie robiła tego, że jest szczęśliwa. Taki paradoks i koło życia.

A więc tak był to wielki książę bardzo bogaty i wykształcony - oczytany i znający języki - właściciel jakiegoś zamku i odbywał się bal na który była zaproszona okoliczna szlachta i na tm balu książę ujrzał pierwszy raz w życiu piękną ale o wiele gorzej urodzoną od niego szlachciankę i się zakochał. Niestety był już zaręczony z inna księżniczką nie tylko pochodzącą z jego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

 [authorPhoto]112280|Leisa Rayven[/authorPhoto] Leisa Rayven[authorLink]112280|Leisa Rayven[/authorLink]
Zły Romeo[bookLink]4271457|Zły Romeo[/bookLink]
Mimo moich win[bookLink]301675|Mimo moich win[/bookLink]

 [authorPhoto]112280|Leisa Rayven[/authorPhoto] Leisa Rayven[authorLink]112280|Leisa Rayven[/authorLink]
Zły Romeo[bookLink]4271457|Zły Romeo[/bookLink]
Mimo moich win[bookLink]301675|Mimo moich win[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post