Grenlandia

Dlaczego? Dała bym wiele, aby choćby na parę dni, być z dala od wielkich miast, ciągłych okropnych hałasów, co chwile przejeżdżających samochodów, zostawiających po sobie duszące spaliny. Chciałabym odetchnąć tym zimnym powietrzem, zwiedzić malownicze lasy, i kto wie? może nawet udałoby mi się zaobserwować parę dzikich zwierząt, których bym raczej nie zobaczyła nigdzie indziej? A najbardziej, marzę o tym aby zobaczyć zorzę polarną, na własne oczy, a nie przez zdjęcia, czy filmy których jest wiele, i które nie oddają takiego piękna zorzy, jaka jest na prawdę.

Grenlandia

Dlaczego? Dała bym wiele, aby choćby na parę dni, być z dala od wielkich miast, ciągłych okropnych hałasów, co chwile przejeżdżających samochodów, zostawiających po sobie duszące spaliny. Chciałabym odetchnąć tym zimnym powietrzem, zwiedzić malownicze lasy, i kto wie? może nawet udałoby mi się zaobserwować parę dzikich zwierząt, których bym raczej nie zobaczyła...

Chciałabym pojechać do Indii!! Głównie ze względu na ogromne zainteresowanie tym krajem, które zrodziło się po obejrzeniu filmów bollywood. Film "Czasem słońce, czasem deszcz" jest tego winowajcą! To pierwszy bollywoodzki film, który miałam przyjemność obejrzeć, ale zdecydowanie nie ostatni!
Bardzo podoba mi się architektura tego kraju, która zdecydowanie wyróżnia się na tle innych... Swoją drogą ciekawe jak w dawnych czasach radzili sobie z powstawaniem tak unikatowych budowli :)
Kolejnym elementem, który mnie urzeka jest sari. Chciałabym mieć kiedyś możliwość założenia takiego stroju oczywiście nie pomijając przy tym znaku bindi, który również niezmiernie mnie urzeka ( chociaż w niektórych regionach Indii bindi noszą jedynie zamężne kobiety, a taką jeszcze mnie jestem :))
Chciałabym również mieć możliwość zrobienia zakupów na Indyjskich bazarach! Właśnie z oglądanych przeze mnie filmów bollywoodzkich podpatrzyłam te pełne wszystkiego i kolorowe stragany, na których z pewnością udałoby mi się znaleźć nie jedną interesują mnie rzecz!
A na koniec, z racji że jestem strasznym łasuchem, najważniejszy czynnik, czyli jedzenie!! Przede wszystkim myślę, że miałabym możliwość spróbowania wielu innych, nowych smaków, których do tej pory nie poznałam! Ale podejrzewam, że kuchnia Indyjska mogłaby stać się jedną z moich ulubionych, z uwagi na to, iż dania Hindusów są z reguły ostre, a sama uwielbiam przygotowywać wszystko bardzo pikantnie!!

Chciałabym pojechać do Indii!! Głównie ze względu na ogromne zainteresowanie tym krajem, które zrodziło się po obejrzeniu filmów bollywood. Film "Czasem słońce, czasem deszcz" jest tego winowajcą! To pierwszy bollywoodzki film, który miałam przyjemność obejrzeć, ale zdecydowanie nie ostatni!
Bardzo podoba mi się architektura tego kraju, która zdecydowanie wyróżnia się na...

Moją wymarzoną podróżą jest wycieczka wzdłuż Polskich granic. Tak realna, że aż cieżko ją zrealizować, tak bliska, że aż daleka. Rozpoczęłabym moją wyprawę na podłudniu, w Cieszynie, mieście podzielonym między Polskę a Czechy, na ziemi o którą od zawsze trwały krwawe konflikty. Poruszałabym się w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara, kolejnym celem byłyby więc miasta i miasteczka na zachodniej granicy, wyznaczonej na Odrze i Nysie Łużyckiej. Wstąpiłabym do Zgorzelca/Görlitz gdzie zrujnowane kamienice po polskiej stronie odstraszają, a rynek po niemieckiej stronie zachwyca. Dotarłwszy na północ, skręciłabym w prawo i mocząc nogi w lodowatej wodzie Bałtyku, rozmyślałabym o tym, ile poświeciliśmy aby mieć dostęp do morza i móc nazywać je NASZYM. Zatrzymując się w Elblągu na kawę, obrałabym za kolejny cel miasto Gołdap, gdzie z wieży ciśnien da się widzieć podzielone granicą jezioro. Po drugiej stronie jest dzisiaj Rosja. Jadąc na południe, poprzez traktowaną po macoszemu tzw. Polskę C, zajrzałabym do molenny staroobrzedowców w małej wsi Grabowe Gądy i wypiłabym ŻUBRA pod Białymstokiem. Potem poszukałabym duchów w podziemiach Chełma by nieco później spędzić kilka dni w Bieszczadach. Jadąc na zachód, wstąpiłabym na szklaneczkę zdrojowej wody do Krynicy. Wpinając się na Danielkę, rzuciłabym okiem na Szczawnicę, miejscowość z 200 -letnią tradycją uzdrowiskową, zaś wracając do punktu wyjścia, pozwoliłabym sobie na jedno zimne piwo w Browarze Żywieckim. To by była przygoda!

Moją wymarzoną podróżą jest wycieczka wzdłuż Polskich granic. Tak realna, że aż cieżko ją zrealizować, tak bliska, że aż daleka. Rozpoczęłabym moją wyprawę na podłudniu, w Cieszynie, mieście podzielonym między Polskę a Czechy, na ziemi o którą od zawsze trwały krwawe konflikty. Poruszałabym się w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara, kolejnym celem byłyby więc miasta i...

Tybet. Zobaczyć z bliska, skąd pochodzi oświecenie, przebudzenie i nirwana. Bezcenne.

Tybet. Zobaczyć z bliska, skąd pochodzi oświecenie, przebudzenie i nirwana. Bezcenne.

"Jak wygląda Twoja podróż marzeń?", zawsze na dźwięk tego pytania doznaję paraliżu. Z jednej strony wypadałoby być oryginalnym - opisać lot na Księżyc, z drugiej natomiast zeskoczyć z obłoczków i założyć coś, co jednak mogłoby się spełnić. Marzenia są przecież po to, aby je realizować i... wymyślać kolejne.

Miejscem, w którym chciałabym zostawić swój ślad, dosłownie odbić stopę na ziemi, podziwiać egzotyczne rośliny - jednocześnie kolekcjonując nowe doznania zapachowe, jest Japonia.
Mogłabym być gejszą, zniosłabym nawet te niewygodne chodaki i tonę makijażu na twarzy. Ba! Ubrałabym nawet, te zniekształcające sylwetkę, kolejne warstwy odzieży, które muszą nosić japońskie damy. Chciałabym poczuć ten klimat. Sprawdzić, czy naprawdę Japończycy są gościnni, czy sushi smakuje jak (polskie) sushi, czy rzeczywiście miałabym kompleks wzrostu i oczywiście przetestować sto dwa gadżety, których nigdzie indziej nie można zobaczyć. Chciałabym móc powiedzieć "Japonia? Tak, byłam. Na pewno wrócę, było fantastycznie". Powiem!

"Jak wygląda Twoja podróż marzeń?", zawsze na dźwięk tego pytania doznaję paraliżu. Z jednej strony wypadałoby być oryginalnym - opisać lot na Księżyc, z drugiej natomiast zeskoczyć z obłoczków i założyć coś, co jednak mogłoby się spełnić. Marzenia są przecież po to, aby je realizować i... wymyślać kolejne.

Miejscem, w którym chciałabym zostawić swój ślad, dosłownie odbić...

Chile. Zobaczyć Chile i... No właśnie, jeżeli zdobywać ten koniec świata na krawędzi Południowej Ameryki, to z myślą by żyć jeszcze mocniej. To nie Neapol, to nie Stary Kontynent, żadne USA. To ziemie Inków i Araukanów, ziemie innego czasu i innych bogów. I niebo...

A niebo nad Chile jest najpiękniejszym marzeniem, najczystszym, światłem gwiazd nieomal ścielącym się pod stopami. Na całej kuli ziemskiej próżno szukać drugiego miejsca, które nie pozwoli przez cały rok oderwać się od teleskopu. Około połowy obserwatoriów astronomicznych z całego świata znalazło tam swój prawdziwy dom. Dom pod wielkim dachem nieba, jak mawiał onegdaj Stachura.

I przybywa kopuł, luster, anten. Niebawem rozgości tam blisko 75 procent badań sfery niebieskiej, przybyłych z najdalszych zakątków globu. Daje to też do myślenia nad ekspansją żarłocznego potwora industrializacji i autodestrukcyjnymi zapędami naszej cywilizacji. Więc ucieka się od zgiełku aglomeracji i korporacyjnych łączek, ucieka się w Andy i na piaski Atakamy. By wypatrywać jutrzejszej drogi, lub znaku z kosmicznego abisalu.

Tylko w Chile możesz dostać mandat za nocną jazdę samochodem z włączonymi światłami. Zakłócanie sięgania do gwiazd jest wzbronione. Ot, surrealistyczny pierwiastek codzienności. Podobnie jak myśl o podróży w tamte strony.

Zobaczyć niebo i...

Chile. Zobaczyć Chile i... No właśnie, jeżeli zdobywać ten koniec świata na krawędzi Południowej Ameryki, to z myślą by żyć jeszcze mocniej. To nie Neapol, to nie Stary Kontynent, żadne USA. To ziemie Inków i Araukanów, ziemie innego czasu i innych bogów. I niebo...

A niebo nad Chile jest najpiękniejszym marzeniem, najczystszym, światłem gwiazd nieomal ścielącym się pod...

Chciałbym kiedyś pojechać do rodzinnej miejscowości mojego dziadka, którego nie miałem okazji nigdy poznać. Zmarł wiele lat przed moimi narodzinami, gdy mój tata miał 8, może 9 lat. Nie jest to bynajmniej podróż marzeń, ale wynika z jakiejś wewnętrznej potrzeby, która od pewnego czasu we mnie narasta.

W rodzinnym albumie zachowały się jedynie trzy fotografie z niewielkiego miasteczka na Kresach. W czasie wojny był tam jeden z moich wujów, który jednak nigdy nie chciał opowiadać o czasie tam spędzonym. Samo wspomnienie tego, co przeżył napawało go takim przerażeniem, że zamykał się w sobie i prosił, aby o Kresy go nie pytać. Jeśli zaś chodzi o prababcię, to krąży w rodzinie opowieść, że przesyłane przez dziadka paczki żywnościowe nie docierały do jego matki i staruszka zmarła z głodu. Półtora roku temu zacząłem więc swoje własne śledztwo. Dowiedziałem się, że i tam – w rodzinnym miasteczku moich przodków – grasowali Ukraińcy z UPA i mordowali Polaków, odkryłem też, że wciąż mieszka tam wielu rodaków, a kościół z jednego z tych trzech zdjęć, wciąż stoi i w dodatku jest prowadzony przez polskiego duchownego. Zbieram się w sobie, aby nawiązać pierwsze kontakty, które może rzucą trochę więcej światła na losy mojej rodziny. Chciałbym je poznać, ale jednocześnie obawiam się, że prawda może mnie przerazić. Mimo wszystko chęć odkrycia przeszłości wydaje się być silniejsza, zatem wyjazd na Ukrainę jest kwestią czasu.

Chciałbym kiedyś pojechać do rodzinnej miejscowości mojego dziadka, którego nie miałem okazji nigdy poznać. Zmarł wiele lat przed moimi narodzinami, gdy mój tata miał 8, może 9 lat. Nie jest to bynajmniej podróż marzeń, ale wynika z jakiejś wewnętrznej potrzeby, która od pewnego czasu we mnie narasta.

W rodzinnym albumie zachowały się jedynie trzy fotografie z...

Hmmm... Może to nie jedno miejsce, ale moim marzeniem jest wybrać się w podróż Koleją Transsyberyjską.
Wsiąść do pociągu w Moskwie (która, swoją drogą jest również jednym z wymarzonych miejsc) i skończyć we Władywostoku odkrywając po drodze wiele ciekawych miejsc. Podobno jest to coś niesamowitego. Można zobaczyć jak różny jest największy na świecie kraj, zaczynając od bogatej stolicy, a kończąc na malutkich wioskach. Odkryć piękno kraju tak ostatnio krytykowanego.
Myślę, ze podróż byłaby ciekawa również z kulturowego punktu widzenia - poznać jak najwięcej ludzi, zrozumieć kim są współcześni Rosjanie i jak tam na prawdę jest!

Hmmm... Może to nie jedno miejsce, ale moim marzeniem jest wybrać się w podróż Koleją Transsyberyjską.
Wsiąść do pociągu w Moskwie (która, swoją drogą jest również jednym z wymarzonych miejsc) i skończyć we Władywostoku odkrywając po drodze wiele ciekawych miejsc. Podobno jest to coś niesamowitego. Można zobaczyć jak różny jest największy na świecie kraj, zaczynając od...

Chciałabym odbyć podróż w głąb siebie, w zakamarki duszy i umysłu, by odkryć, kim jest śniąca mi się od wielu lat stara Cyganka trzymająca w ręku mój pamiętnik, dlaczego panicznie boję się karuzel i co takiego mam w sobie, że przyciągam do siebie jak magnes koty-przybłędy.

Chciałabym odbyć podróż w głąb siebie, w zakamarki duszy i umysłu, by odkryć, kim jest śniąca mi się od wielu lat stara Cyganka trzymająca w ręku mój pamiętnik, dlaczego panicznie boję się karuzel i co takiego mam w sobie, że przyciągam do siebie jak magnes koty-przybłędy.

Chciałabym odbyć podróż po całym świecie, zwiedzić cały świat mniej więcej, a na następne podróże kierować się tam, gdzie najbardziej mi się podobało, a zazwyczaj podoba mi się najbardziej tam, gdzie różnice między kulturą/architekturą/krajobrazem w Polsce, a u tamtych ludzi, jest największa. To jest cudowne, że po drugiej stronie globu są ludzie.
Z miejsc, w których już byłam, a które chciałabym na pewno po raz kolejny w przyszłości odwiedzić:
1. Chorwacja - kojarzy się z najlepszym miejscem na wakacje dla mnie, kilkukrotnie jeździliśmy na ten sam camping, najpierw pod namiot, następnie z przyczepą. Camping miał pokaźny kawał plaży z dostępem do morza i łączył się z parkiem narodowym. Co roku czekałam, żeby 'rzucić to wszystko i pojechać... do Chorwacji'. Magia. :)
2. Finlandia i Norwegia - tam przeżyłam najlepsze wakacje w moim życiu, jako kilkuletnia dziewczynka spotkałam Świętego Mikołaja, widziałam jak pracują elfy, a do tego zrobiłam sobie zdjęcie na kole podbiegunowym i zobaczyłam renifery przechodzące przez ulicę ciągnącą się w malowniczym miejscu - przez środek lasu. To były magiczne wakacje.
3. Niedawno byłam z rodziną na wakacjach w Bretanii. Było bardzo ładnie, cicho, spokojnie, mieszkaliśmy dosłownie kilka kroków od plaży. Jednak zakochałam się we Francji dopiero, kiedy wracaliśmy. Spędziliśmy dzień na Mont Saint-Michel. To tam poczułam znowu jakbym była małą dziewczynką oglądającą cudowne bajki Disneya. Kiedy musiałam stamtąd wyjechać, chciało mi się płakać, bo to był pierwszy raz od dawna, kiedy poczułam, że magia unosi się w powietrzu, i nie wiedziałam, kiedy znowu będę mogła pojechać w takie miejsce.
4. Izrael. Była to wycieczka, którą dostałam od dziadków na urodziny, ponieważ akurat wtedy jechali na pielgrzymkę, a ja bardzo chciałam, żeby zabrali mnie ze sobą w kolejny zakątek świata. Każdego dnia, zasypiając w hotelu w Betlejem, mogłam słuchać tych wszystkich dźwięków, które mówiły mi: 'Jutro będzie kolejny cudowny dzień, kiedy zobaczysz coś nowego, a wszystko zacznie się tak samo: wstaniesz rano, wyjrzysz przez okno i zobaczysz ludzi, którzy żyją podobnie do Ciebie, ale w miejscu, w którym został stworzony ogromny kawał historii.'.
Jakich miejsc jeszcze nie odwiedziłam, a chciałabym? Na pewno Stany Zjednoczone (Tennessee i Los Angeles), Meksyk, Indie, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Azję (Japonię i Koreę Północną), Australię i Rosję, ale to tylko początek... ;)

Chciałabym odbyć podróż po całym świecie, zwiedzić cały świat mniej więcej, a na następne podróże kierować się tam, gdzie najbardziej mi się podobało, a zazwyczaj podoba mi się najbardziej tam, gdzie różnice między kulturą/architekturą/krajobrazem w Polsce, a u tamtych ludzi, jest największa. To jest cudowne, że po drugiej stronie globu są ludzie.
Z miejsc, w których już...