Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

AgusiaK
vaapku
papilarna
aggy18
Daria

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

AgusiaK
vaapku
papilarna
aggy18
Daria

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Oczywiście, że tak było! Niejednokrotnie kończyłyśmy za siebie zdania, zawsze wiemy co ta druga chce powiedzieć zanim zdąży to powiedzieć. A kwestia z filmu, którą zawsze mówimy przed aktorem? Oczywiście, że taka jest! To słynny tekst z filmu Chłopaki nie płaczą, a mianowicie "A historii tego swetra i tak byś nie zrozumiał" i obie wybuchamy śmiechem. Zresztą, ten tekst jest naszym tajnym językiem, czymś czego nie każdy jest w stanie zrozumieć, bo może kojarzyć film, ale my używamy tej kwestii w zrozumiałych tylko dla nas obu sytuacjach. Telepatia, czytanie sobie w myślach, siostry z wyboru!

Oczywiście, że tak było! Niejednokrotnie kończyłyśmy za siebie zdania, zawsze wiemy co ta druga chce powiedzieć zanim zdąży to powiedzieć. A kwestia z filmu, którą zawsze mówimy przed aktorem? Oczywiście, że taka jest! To słynny tekst z filmu Chłopaki nie płaczą, a mianowicie "A historii tego swetra i tak byś nie zrozumiał" i obie wybuchamy śmiechem. Zresztą, ten tekst jest...

Mam szczęście mieć za przyjaciółkę swoją mamę. Wiele razem w życiu przeszłyśmy i nasze więzy są bardzo silne. To prawdziwa sztuka darzyć siebie zaufaniem i zrozumieniem, kiedy dzieli nas wiek, doświadczenie i poglądy. Jest między nami magia, bo rozumiemy się bez słów. Doceniam to tym bardziej, że wiele bliskich osób jest tak naprawdę daleko od siebie. Mamę i mnie łączy niezwykła intuicja. Wystarczy, że spojrzymy na siebie i wiemy jaki mamy nastrój. Najbardziej niesamowite chwile spotykają nas, gdy któraś o czymś pomyśli, a druga wypowiada to na głos. Jakbyśmy czytały w swoich myślach... Cząstka Ciebie jest we mnie mamo i dziękuję Ci, że zawsze rozumiesz moje pragnienia i potrzeby, tak jak ja rozumiem Twoje.

Mam szczęście mieć za przyjaciółkę swoją mamę. Wiele razem w życiu przeszłyśmy i nasze więzy są bardzo silne. To prawdziwa sztuka darzyć siebie zaufaniem i zrozumieniem, kiedy dzieli nas wiek, doświadczenie i poglądy. Jest między nami magia, bo rozumiemy się bez słów. Doceniam to tym bardziej, że wiele bliskich osób jest tak naprawdę daleko od siebie. Mamę i mnie łączy...

Razem z moją przyjaciółką poznałyśmy się w pracy, przez pewien czas byłyśmy największymi wrogami.Musiałyśmy walczyć o swoje a była to walka wyrównana. Obie odniosłyśmy sukces i zostałyśmy docenione.Później pracowałyśmy razem i byłyśmy najlepszym zespołem.W końcu wielkie umysły myślą tak samo. Zaczęłyśmy się przyjaźnić.Byłyśmy jak siostry bliźniaczki,miałyśmy takie same pomysły,jedna drugą wspierała.Codziennie rano pokonywałyśmy jednym autobusem trasę do pracy zaśmiewając się z własnych snów, doradzałyśmy sobie w kwestii związków. Jedna za drugą mogła się poświęcić. W pracy rozweselałyśmy ludzi pozytywną energią. Teraz przyjaźń nie jest już taka zażyła,każda z nas ma swoje życie ale wystarczy telefon i jedna drugiej ruszy na ratunek.

Razem z moją przyjaciółką poznałyśmy się w pracy, przez pewien czas byłyśmy największymi wrogami.Musiałyśmy walczyć o swoje a była to walka wyrównana. Obie odniosłyśmy sukces i zostałyśmy docenione.Później pracowałyśmy razem i byłyśmy najlepszym zespołem.W końcu wielkie umysły myślą tak samo. Zaczęłyśmy się przyjaźnić.Byłyśmy jak siostry bliźniaczki,miałyśmy takie same...

Pamiętam czas, kiedy jako student odbywałem praktyki w Rodzinnym Domu Dziecka. Wtedy myślałem, że nic mnie nie zaskoczy. A jednak. Wśród wychowanków były dwie dziewczyny, które kiedy chciały coś zataić przed światem, mówiły znanym sobie językiem. Kiedy zdobyłem ich zaufanie, powiedziały mi, że mówią zwykłe zdania, ale do ostatnich dwóch liter dodają trzy wyrazy zamiennie. Miały kilka konfiguracji. Opanowały to do perfekcji. patrząc na nie z boku, nie potrafiłem nadziwić się ich uporowi w gaworzeniu w tym dziwnym , niby polskim języku. Dziewczyny były najbliższymi przyjaciółkami i ta metoda pozwoliła mi chociaż pozornie zachować odrobinę prywatności w rozmowach.

Pamiętam czas, kiedy jako student odbywałem praktyki w Rodzinnym Domu Dziecka. Wtedy myślałem, że nic mnie nie zaskoczy. A jednak. Wśród wychowanków były dwie dziewczyny, które kiedy chciały coś zataić przed światem, mówiły znanym sobie językiem. Kiedy zdobyłem ich zaufanie, powiedziały mi, że mówią zwykłe zdania, ale do ostatnich dwóch liter dodają trzy wyrazy zamiennie....

Moja przyjaźń z Dominisią, tak ją nazywałam, zaczęła się, gdy miałyśmy po trzy lata, od pierwszych dni spędzonych w grupie maluchów, i trwa do dziś. Mieszkałyśmy obok siebie i razem potem chodziłyśmy do szkoły. Oto jak spędzałyśmy wspólne chwile razem:
1. Śmiałyśmy się średnio ok. 100 razy dziennie. Często z błahych powodów, ale też z różnego rodzaju opowieści, gdy biegałyśmy po podwórku, oglądałyśmy kreskówki czy grałyśmy w gry planszowe i jedna drugiej zbiła pionek itp.
2. Byłyśmy zaciekawione wszystkim dookoła, więc każdego dnia starałyśmy się poznać choć jedną nową rzecz. Często zadawałyśmy pytania: dlaczego?, po co? i słuchałyśmy uważnie odpowiedzi. Często na własną rękę organizowałyśmy wyprawy po podwórku i badałyśmy wszystko samodzielnie. Nasze zainteresowanie budziła nawet dziura w drzewie czy kałuża...
3. Lubiłyśmy również aktywny wypoczynek jak zabawa w chowanego czy w piaskownicy, ganiałyśmy się, grałyśmy w klasy czy skakałyśmy w gumę. Wprowadziłyśmy je na stałe do naszego dziecięcego planu życia i sprawiało nam to wiele radości.
4. Chętnie okazywałyśmy miłość i czułość swoim lalkom, misiom itp. Przytulałyśmy je, głaskałyśmy i trzymałyśmy za rękę- niczego innego nie potrzebują od nas ci, których kochamy.
Myślę, że o niczym nie zapomniałam. Te cechy i umiejętności, które przyswoiłam sobie z tej dziecięcej przyjaźni dało mi wiele radości życia, optymizmu i entuzjazmu, w niczym nie umniejszając wagi i powagi dorosłości.

Moja przyjaźń z Dominisią, tak ją nazywałam, zaczęła się, gdy miałyśmy po trzy lata, od pierwszych dni spędzonych w grupie maluchów, i trwa do dziś. Mieszkałyśmy obok siebie i razem potem chodziłyśmy do szkoły. Oto jak spędzałyśmy wspólne chwile razem:
1. Śmiałyśmy się średnio ok. 100 razy dziennie. Często z błahych powodów, ale też z różnego rodzaju opowieści, gdy...

Czasem w świecie zakłamania ciężko znaleźć przyjaciółkę, która lubi to samo co ty. Mam jedno wspomnienie jak z koleżanką idąc przez pewną miejscowość w pewnym momencie wybuchamy obie śmiechem, a ludzie patrzą się na nas jak na osoby które uciekły z psychiatryka. Nam to nie przeszkadzało najważniejsze była obecność tej drugiej osoby, na którą wiem, że w każdej sytuacji mogę liczyć, a ona na mnie. Najważniejsze by w świecie gdzie ludzie są zdradliwi znaleźć osobę tak samo nie normalną jak ty to świat jest od razu piękniejszy.

Czasem w świecie zakłamania ciężko znaleźć przyjaciółkę, która lubi to samo co ty. Mam jedno wspomnienie jak z koleżanką idąc przez pewną miejscowość w pewnym momencie wybuchamy obie śmiechem, a ludzie patrzą się na nas jak na osoby które uciekły z psychiatryka. Nam to nie przeszkadzało najważniejsze była obecność tej drugiej osoby, na którą wiem, że w każdej sytuacji mogę...

Muszę przyznać że uśmiecham się pisząc ten tekst. Patrzę wstecz, w 14 lat relacji łączącej mnie i moją przyjaciółkę. Teraz, kiedy o tym myślę, wydaje mi sie niesamowite, że dwie tak różne osoby mają tyle wspólnego. Nasza przyjaźń to jeden wieli PARADOKS. Ona jest niska, ja wysoka. Ona ma niebieskie oczy, ja brązowe. Ona jest blondynką, ja brunetką. Ona ma wysoki, dziewczęcy głosik, a ja niski, bardziej dorosły. Ona lubi oglądać horrory, których ja przeraźliwie się boję, za to nie lubi czytać książek, które ja uwielbiam. Charakter? Ona jest dla wszystkich miła, nikogo nie chce urazić, ja zaś lubię ironiczne uwagi i sarkastyczne żarty mówione bez najmniejszego skrępowania. I chyba to jest w nas wyjątkowe. Że jesteśmy TAK RÓŻNE, ale mimo tego TAK PODOBNE. Wspominałam już o paradoksach, prawda?

Ile razy wybuchamy śmiechem kiedy obydwie chcemy powiedzieć to samo, przekrzykując jedna drugą. Ile razy mówię jej jakąś żartobliwą uwagę a ona odpowiada "myślałam o tym samym". Czasami wydaje mi się że albo czytamy sobie w myślach albo łączy nas jakaś telepatyczno-magiczna więź, bo wystarczy że na nią popatrzę i wiem co chodzi jej po głowie. Oczywiście mamy swoje powiedzenia, ale gdybym je zacytowała kto z Was wiedziałby o co chodzi? ;) Nigdy nie mówimy że "wiemy o sobie wszystko", bo to nie prawda. Dla nas na tym polega przyjaźń- poznajemy się z każdym dniem od nowa i bezustannie. I wcale nam się to nie nudzi.

Muszę przyznać że uśmiecham się pisząc ten tekst. Patrzę wstecz, w 14 lat relacji łączącej mnie i moją przyjaciółkę. Teraz, kiedy o tym myślę, wydaje mi sie niesamowite, że dwie tak różne osoby mają tyle wspólnego. Nasza przyjaźń to jeden wieli PARADOKS. Ona jest niska, ja wysoka. Ona ma niebieskie oczy, ja brązowe. Ona jest blondynką, ja brunetką. Ona ma wysoki, dziewczęcy...

Spędzanie razem czasu, wspólne oglądanie filmów i czytanie tych samych książek sprawia, że niejednokrotnie wraz z najbliższą mi osobą reagujemy tak samo na słowa czy zachowanie innych. Ku uciesze wspólnych znajomych często unisono wypowiadamy te same kwestie. Nasza potyczka w papier-nożyce-kamień nie może zakończyć się bez serii remisów, dlatego teraz, zamiast myśleć o niej jak o prostej grze "na szczęście", traktujemy ją raczej jak skomplikowaną grę psychologiczną, w której należy przechytrzyć przeciwnika i za wszelką cenę wywieść go w pole.
Jestem pewna, że wielu znających się od dawna i lubiących ludzi może powiedzieć o sobie to samo. Mimo to, każde takie, nawet najmniejsze zdarzenie, zwiększa u mnie poczucie wyjątkowości naszej relacji i ogromnej wdzięczności za to, czego jestem częścią.
Kiedy ostatnio zaplanowałyśmy wspólne wyjście na kiermasz książek pojawiłam się tam godzinę przed czasem i od razu zaczęłam przeglądanie przecenionych pozycji. Po pewnym czasie, czując coraz gwałtowniejsze burczenie w brzuchu, zdecydowałam się na napisanie ponaglającego smsa: "pośpiesz się, ja już chcę jeść". Autokorekta zmieniła mi "jeść" na "iść". Uznałam, że treść nadal jest prawdziwa, więc nie wysłałam sprostowania. Tym bardziej zdziwiła mnie i ucieszyła odpowiedź o treści: "ja też jestem już głodna".

Spędzanie razem czasu, wspólne oglądanie filmów i czytanie tych samych książek sprawia, że niejednokrotnie wraz z najbliższą mi osobą reagujemy tak samo na słowa czy zachowanie innych. Ku uciesze wspólnych znajomych często unisono wypowiadamy te same kwestie. Nasza potyczka w papier-nożyce-kamień nie może zakończyć się bez serii remisów, dlatego teraz, zamiast myśleć o niej...

Nigdy do szczęścia nie potrzebne mi były "koleżaneczki" ponieważ w moim życiu zawsze był ktoś kto był dla mnie przyjaciółką, edukatorem spraw damsko męskich, psychologiem, i fryzjerem w jednym ale i przede wszystkim siostrą. Siostrą, która pomimo różnicy wieku stała się moim wsparciem i najlepszą przyjaciółką do której zawsze mogę się zwrócić i którą uwielbiam drażnić;) Stała się kimś z kim wypije wino gdy jest mi źle i która mnie porządnie opierniczy gdy zrobię głupotę ponieważ jestem cholerną paliwodą, która najpierw robi potem myśli. Mój okropny charakter strusia pędzi wiatra sprawia, że pewnie nie raz miała mnie dość, ale zawsze uświadamiam jej że nie ma na tym świecie nikogo cudowniejszego, wspanialszego a przede wszystkim skromniejszego ode mnie i za to mnie kocha. Co prawda zapisała mnie w telefonie jako baganiak:))) ale cóż może ideałów nie ma, bo przecież w życiu nie chodzi o to by wiecznie się ze sobą zgadzać ale o to by pomimo dzielących nas różnic i popełnianych błędów zawsze trzymać się razem. I mieć kogoś kto powie co tym razem wymyśliłaś bagniaczku.

Nigdy do szczęścia nie potrzebne mi były "koleżaneczki" ponieważ w moim życiu zawsze był ktoś kto był dla mnie przyjaciółką, edukatorem spraw damsko męskich, psychologiem, i fryzjerem w jednym ale i przede wszystkim siostrą. Siostrą, która pomimo różnicy wieku stała się moim wsparciem i najlepszą przyjaciółką do której zawsze mogę się zwrócić i którą uwielbiam drażnić;)...